(อาจจะมีใครหมั่นตับ(ไส้)คิดว่า ...... ลำบากมากนักเมิงก็หยุดเขียนเส่ะ!!!!!!!คิดแบบนี้มีแช่งนะเฟ้ย)

จริงๆมีเรื่องเขียนมากมายค่ะ แต่ไม่รู้จะเริ่มเรื่องไหนก่อน คือ ชีวินนี้ดราม่าตลอด เรื่องเลยเยอะ

วันนี้ขอเขียนอะไรตามที่ใจต้องการก็แล้วกัน เผื่อจะได้คนหมั่นไส้เพิ่มเติมจากบล็อคอวดความเยอะของตัวเอง 5555 (แม่ม .... เพราะงี้เค้าถึงได้ไม่ชอบขี้หน้ากรู 555 )

บอกก่อนนะว่าบล็อคนี้ไม่ตลก!!!!!

การฝึกใจให้เป็นนาย และฝึกกายให้เป็นบ่าว......

คนอื่นเป็นอย่างไร หนูแดงไม่ทราบ หนูแดงรับรู้ว่าตัวเองเป็นคนที่สมบูรณ์มาตั้งแต่เด็ก สมบูรณ์ที่หมายถึง "อ้วน" นั่นล่ะค่ะ  แต่เชื่อมั้ยว่าคำถามอะไรเอ่ยข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นหนอนน่ะ เรื่องจริง เพราะฉนั้นที่หลายๆคนคิดว่า เด็กที่สดใส ค่อนข้างเจ้าเนื้อ เป็นเด็กที่มีสุขภาพที่ดีน่ะ คิดใหม่นะคะ เพราะหนูแดงเป็นเด็กที่ดูภายนอกคือเด็กปกติ  แต่ภายในนี่อย่างเน่าเลย(แหวะ.....)

รู้ตัวว่าป่วยครั้งแรกก็เมื่ออายุย่างเข้า 7 ปี เราไม่เหมือนคนอื่น เราวิ่งหรือกระโดดโลดเต้นมากๆแบบเพื่อนๆไม่ได้  หนูแดงป่วยด้วยลิ้นหัวใจรั่ว  แต่อาจจะไม่เยอะ  เพราะสามารถที่จะออกกำลังกายเบาได้ แต่ถ้าเริ่มรู้สึกแน่นหน้าอกต้องหยุด  อันนี้อธิบายยากนะ ต้องเป็นเอง 555 แต่อย่าเป็นเลยค่ะ อโรคยา ปรมาลาภา ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ 

หนูแดงล้างจาน ซักผ้าด้วยมือ ล้างห้องน้ำด้วยน้ำยาล้างห้องน้ำ หรือใช้สบู่ก้อนหลายๆยี่ห้อตามท้องตลาดไม่ได้  เชื่อว่าโรคนี้หลายคนคงจะพบกับตัวเอง เดี๋ยวนี้คนเป็นโรคนี้มาก และข่าวดีคือ รักษาไม่หาย หนูแดงเป็นภูมิแพ้  หลายคนก็คงจะบอกอีกล่ะว่า แค่ภูมิแพ้ ......เอง  แต่อย่ามาพูดใกล้ๆหนูแดงนะ  มีต่อยแน่ๆ (จะชักตายก็ยังซ่าเสมอ 555)  เพราะเมื่อมีอาการขึ้นมา นอกจากจะเป็นแผลผื่นแพ้แล้ว ในไม่กี่วันอาจจะบวม  แดง  คันคะเยอะปานโดนหมามุ่ย  เจ็บภายในกล้ามเนื้อบริเวณนั้น  จนถึงขั้นต้องทานยาหรือฉีดยาตามความรุนแรงในแต่ละครั้ง  แต่ดีใจนะที่โลกนี้สร้างวัสดุที่เป็นเหมือนเกราะให้หนูแดงขึ้นมาได้ "ถุงมือยาง" และ "หน้ากากอนามัย"  วัสดุที่ต้องมีติดในทุกๆที่ไม่ว่าจะเป็นในรถ  ในครัว  ในห้องน้ำ  ในครัวทำขนม  ในโรงรถ  เรียกได้ว่า  เยอะมากๆ 5555 (ขำแบบภูมิใจเล็กๆว่าโลกรักฉันจึงสร้างของสองสิ่งนี้มาเพื่อฉัน อิอิ)

โรคเล็กน้อยที่เมื่อเป็นแล้วจะมีอาการมากกว่าคนอื่น  ซึ่งพ่อและแม่ต่างคิดว่า เป็นด้วยเหตุที่พ่อพาแม่ไปซิ่งจนรถคว่ำขณะที่แม่ตั้งท้องหนูแดง  จากอุบัติเหตุนั้น แม่ต้องนอนโรงพยาบาลแทนบ้าน เพราะหมอบอกว่ากำลังจะแท้ง เลือดออกเยอะ แล้วหมอให้พ่อเลือกระหว่างเอาหนูแดงไว้แต่ต้องทำใจถ้าเกิดมาอาจจะไม่สมบูรณ์ ซึ่งหมอก็บอกไม่ได้ว่าจะเป็นยังไง  กับยุติการตั้งครรภ์  แต่พ่อเลือกโดยไม่ถามใครเลยว่า "เอาไว้"  แล้วก็ตระเวณสายบนบานให้หนูแดงได้เกิด  

ก็ไม่รู้ว่าพ่อไปบนที่ศาลพระกาฬรึเปล่านะ แล้วก็ไม่เคยถามว่า ตอนที่กราบแล้วเงยหน้าขึ้นมา  มีลิงมายืนตรงหน้าพ่อรึเปล่า  เพราะหนูแดงได้เกิดจริงๆ   แม่คลอดก่อนกำหนดด้วยอายุครรภ์ 7 เดือน  แต่พ่อบอกว่า  หนูแดงต้องอยู่โรงพยาบาลถึง 3 เดือน เพราะเกิดมาแล้วไม่หายใจ  ปอดไม่ทำงาน  หมอแทบจะเตะก้นเพราะแค่ตบเบาๆ  หนูแดงไม่ร้อง (อันนี้พ่อพูดจริงๆ.....)   หนูแดงคลอดมาด้วยน้ำหนักที่ไม่ทำให้คนอุ้มลำบากใจเมื่ออุ้มเลย  1,820  กรัม และคงเพราะจากอุบัติเหตุ  สูตินารีแพทย์จะต้องฉีดยา  ให้ยาทานมาตลอดการตั้งครรภ์ของแม่  ทำให้หนูแดงเป็นเด็กดักแด้  มันคงเป็นกลไกตามธรรมชาติที่สร้างขึ้นมาเพื่ออยู่รอด  พอดีไม่ได้ถามแพทย์  เอาตามที่คิดเองแล้วกันเนอะ 

เหมือนชีวิตจะสมบุกสมบัน  การใช้ชีวิตเปลืองในวัยรุ่น  รอดปากเหยี่ยวปากกามาได้  แต่ก็รับผลจากการใช้ร่างกายเปลืองมาเป็นระยะเวลาที่นานพอสมควร  เด็กดื้อค่ะ  ไม่สนใจกับยาที่ต้องทานหรอก  เมื่อแต่งงาน  พบเนื้องอกที่หมอบอกว่า  มันจะพัฒนาไปสู่การเป็นมะเร็งได้ภายในมดลูก  รักษาได้เพียงเดือนเดียว ก็มีเจ้าลูกชายคนสุดท้องมาแบบไม่ตั้งใจ  แต่ไม่รู้ว่าหมอตรวจผิด(แต่กรูกินยาไปแล้ว....)หรืออย่างไร  เมื่อคลอดใบโพธิ์มา  กลับไม่พบว่าเนื้องอกเจริญเติบโตขึ้นมาอีก  ทุกๆวันนี้มันก้ยังอยู่ในมดลูกอยู่เลย  ไม่ได้เอาออก  เพราะตรวจไม่พบว่าจะเจริญไปเป็นมะเร็ง  ตอนนั้นเลยบอกได้ว่า  โล่งไปกรู.......

สุดท้ายที่กำลังสุดจิตสุดใจไปกับการรักษาอยู่(เรียกว่าผจญเวรผจญกรรมนั่นล่ะ) ณ ปัจจุบันต่อเนื่องมารวมปีครึ่ง  หัดเดิน  หัดพูด  มา 2 รอบแล้ว คือโรคเลือดออกในสมอง  โรคนี้คงจะหนักที่สุดทั้งค่ารักษาพยาบาลและความสบายตัวที่เสียไป  นี่ยังไม่รวมถึงความรู้สึกของคนใกล้ชิดหลายๆคนที่อยู่โยงเฝ้าไข้มาตลอดเวลา  หนูแดงใช้ชีวิตในโรงพยาบาลมากกว่าบ้าน  จนสามีซื้อที่ดินปลูกบ้านใกล้เคียงโรงพยาบาลแล้ว  และเป็นเหตุที่จะต้องมีหมอประจำตัว  เพราะหมอบอกว่า  ยาที่ทานอาจจะขัดการทำงานกันและกัน แล้วทำให้อาการทรุดลง  คงจะเหมือนที่เค้าให้แขวนพระเครื่องเป็นจำนวนเลขคี่มั้ง  เพราะท่านอาจจะเกี่ยงกันในการทำกิจของพระเครื่อง ในการช่วยเหลือผู้ครอบครองท่านไว้ 

ที่เขียนมา  ไม่ได้ต้องการความสงสารค่ะ แล้วอย่ายึดเฟสบุ๊คเป็นเกณฑ์ว่า  เห็นอัพเดทตลอด  จะไปตายตอนไหนกัน....  เรามีทีมงาน 5555  แต่ทีมงานไม่สามารถเขียนบล็อคได้  บล็อคจึงเคยค้างดองมาเป็นเวลานานในช่วงก่อนหน้านี้  การเขียนบล็อคเป็นความสามารถเฉพาะตัว  ทีมงานทำให้ไม่ได้ อิอิ

หนูแดงเชื่อเสมอ  และอาจจะหลอกตัวเองไปวันๆว่า  ตัวเองทำได้  มีบ้างที่แป๊ก  และมีที่สวรรค์เข้าข้างคือไหว  เพราะหนูแดงจะอยู่กับความเชื่อเพียงอย่างเดียว  เชื่อมันเข้าไป  จะตายอยู่แล้วก็เชื่อเสมอว่า "กูต้องหาย"  หลายๆครั้งที่จะบอกพี่ชายว่า ตื่นมาจะกินอะไร  ให้เตรียมไว้ด้วย  และพี่ชายก็จะนำมาทุกวันที่ยังไม่ฟื้นจนกระทั่งฟื้นนั่นล่ะ  ว่าง่ายๆคือ ผัวเมียคู่นี้พอกัน  เราเชื่อแบบไร้เหตุผล  เชื่อแบบหลุดโลกหลุดลอยไปแล้วว่าจะแก่ตายไปด้วยกัน  และด้วยวัยตอนนี้  35  ขวบ มันไม่ใช่เวลาตายของฉ๊านนนน

เพราะฉนั้นท่านทั้งหลายคะ ไม่ว่าท่านจะมาจากขุมไหนหรือชั้นใด  กรุณาเชิญกลับไปก่อนนะคะ  ขอฟินน์กับโลกเน่าๆอีกหน่อย  ถึงเวลาที่หนูแดงคิดว่าแก่เกินกำลังลูกหลานดูแลแล้ว หนูแดงจะแทงโก้ไปให้ครบทุกท่านทุกองค์เลยค่ะ...... (ด้วยความเคารพ ..... สาธุ )

ในทางจิตวิทยา ตัวเราคือเจ้าของตัวเรา จิตใจของเรามีส่วนที่สามารถบังคับให้สมองคิดหรือเกิดมโนภาพในเวลาที่ไม่รู้ตัว เช่นหลับ หรือ ภาพซ้อนขณะใจลอยที่บางคนอาจจะเรียกว่า "ภวังค์"ได้ เราจะไม่พูดให้ซับซ้อนโดยอาศัยทฤษฎี  แต่อยากบอกในส่วนที่ตัวเองเจอมา คือ จิตใจบางครั้งสามารถที่จะบังคับร่างกาย หรือสั่งให้สมองคิดว่าเป็นนั่นเป็นนี่ หรือ จะต้องเป็นนั่นเป็นนี่ (โรค)  และร่างกายก็จะเป็นเช่นนั้นจริงๆ อันนี้ต้องบอกว่า ไม่รวมถึงการคิดเกินธรรมชาติ เช่น ฉันจะมีปีก(สตรีบางท่านอาจจะมีได้ในช่วงไม่กี่วันใน 1 เดือน )  ฉันจะมีเขา (ถ้าไม่โดนสวมให้จากคนข้างกาย เขาไม่งอกขึ้นมาแน่ๆค่ะ)  และยกเว้นความผิดปกติทางยีนหรือพันธุกรรม  ส่วนนี้ถือว่าไม่เกี่ยวข้องนะคะ 

ได้มีการศึกษากลุ่มผู้ป่วยกระทั่ง สรุปผล จนมีชื่อเรียกกลุ่มอาการพลาซีโบ เอฟเฟ็ค (placebo effect)

(ในทางแพทย์อาจจะเรียกต่างกัน ไม่รู้นะคะ เอาภาษาง่ายๆนะ) หนูแดงเรียกว่า อาการเป็นไปตามที่ตัวเองคิด หรือ ได้รับ  และในทางพุทธศาสนา ยังมีการนำหลักการนี้ไปใช้เป็นหลักปฏิบัติ และสอดคล้องกับคำสอนหลายๆคำสอนในทางศาสนา 

หนูแดงไม่สามารถที่จะรับรู้ในการทำจิตใจให้เข้าสู่พลาซีโบ เอฟเฟ็คได้ตั้งแต่วัยเด็กหรอกค่ะ ไม่ใช่ลูกสาวจอมมารที่จุติมาเพื่อครองโลกขนาดรู้ไปหมดทุกสิ่งขนาดนั้น  เพียงแค่หนูแดงเชื่อว่า  หนูแดงมีนิ้วมือที่ครบเหมือนคนอื่น  อวัยวะก็ครบ 32 ประการ  สมอง  สายตา ทำงานปกติ มีการกินนอนเหมือนคนปกติ  และเชื่อว่า พ่อคงไม่ได้เก็บหนูแดงมาจากกลางทุ่งพร้อมวัตถุลี้ลับที่มาจากดาวคลิปตั้น เพราะฉนั้น สิ่งที่คนอื่นเค้าทำได้หนูแดงก็น่าจะทำได้  

แต่จะคิดถึงข้อจำกัดของตัวเองเสมอ ไม่ใช่ทำได้ทุกอย่าง  ข้อจำกัดทางสรีระ ข้อจำกัดทางร่างกาย เรียกว่า มองแล้วถ้าข้าไม่สนใจที่จะทำ  ข้าก็ไม่พยายามที่จะทำ นั่นล่ะ อาจจะด้วยความที่เป็นคนคิดแบบนี้  เมื่อไม่สบายเล็กน้อย  หนูแดงก็ไปสอบในขณะที่ศึกษา  และปัจจุบัน ถ้าไม่สบายและร่างกายยังไหว หนูแดงก็จะไม่ขาดงานที่ทำอยู่  หนูแดงจะคิดเสมอว่า "ถ้าใจกรูสู้  กรูทำได้"  

ท้ายบล็อค อยากบอกว่า

บล็อคนี้ ภาษาอาจจะมึนๆไปบ้าง  เพราะต้องอิงวิชาการในแบบของตัวเอง  การใช้ภาษา การใช้คำ อาจจะไม่เหมาะสมและถูกต้องตามหลักการ หนูแดงต้องขอโทษนะคะ สิ่งที่ต้องการคือ สื่อความเรื่องของตัวเองให้ท่านที่อยากรู้ว่า "หนูแดงคิดอย่างไรในเวลาที่ป่วย"  

หลายครั้งที่ร้องไห้  ที่ร้องเรื่องเพราะเจ็บปวดคงไม่ใช่หรอกค่ะ ชินแล้ว แต่ที่ร้องไห้เพราะสงสารคนรอบตัว เค้าทุกข์เพราะเรา คิดว่าถ้าตายซะคงจบ เค้าคงทุกข์แค่ถึงวันเผา แต่ความจริงมันไม่ใช่ เคยเขวี้ยงยาทิ้งก็บ่อยไป คนไข้เรื้อรังบางคนมีอาการทางจิตเพิ่มเข้ามาหลังจากที่รักษาอาการทางร่างกายมาระยะหนึ่ง  ทุกคนป่วยได้ค่ะ มากน้อยต่างกัน และหายขาดไม่ขาดขึ้นอยู่กับเวรกรรมที่เราทำมา(คิดในแบบพุทธ) 

หนูแดงผ่านจุดนั้นมาหรือยังก็ไม่รุ้  แต่บอกได้คำเดียวว่า "ทุกข์" ที่เกิด หนูแดงสร้างขึ้นมาเองจากจิตใจที่อ่อนแอ  และยอมแพ้  เมื่อครั้งยังเด็ก ได้พบเจออะไรที่ไม่มากมาย ไม่มีอะไรเข้ามากระทบ มันจึงง่ายต่อความคิดที่จะนำพาให้ตัวเองเชื่อว่าจะต้องหาย  โตขึ้นมาจิตใจส่วนนั้นหายไปด้วยสิ่งใหม่ๆที่เข้ามาทั้งดีและไม่ดี  

หนูแดงเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่กับตัวเอง  เริ่มที่ตัวเอง เอาใหม่  ยังมีเหวี่ยงมีวีน มีร้องไห้ มีเพ้อเจ้อ มีอาการงอแงไม่ยอมไปหาหมอตามนัด เหมือนเดิม แต่หนูแดงจะพยายามหักตัวเองลงด้วยสิ่งยึดเหนี่ยว บางครั้งมันยากนะคะ ต่อสู้กับตัวเอง เรียกได้ว่าเปรียบเหมือนเอาตัวเองไปมัดไว้กับสิ่งยึดเหนี่ยวด้วยเชือกล่ามช้างหยอดกาวตราช้างแล้วเอาโซ่คล้องกุญแจSOLEXซัก 10 ตัว และก็มีนะที่ทำไม่ได้  แต่จะคิดเสมอว่า ไม่เป็นไร .... เอาใหม่  หนูแดงให้โอกาสแก่ตัวเองทุกๆวัน  ยิ้มกับตัวเองเสมอ แต่งกายดีแทบจะตลอดเวลา เพราะอยากได้ยินแม้เป็นคำนินทาว่า "ก็ยังดูสวย ดูดีอยู่เลย สงสัยป่วยอ้อนสามี"  ขอบอกว่านี่คือเรื่องจริงๆที่ได้ยินค่ะ แต่จะยิ้มทุกครั้งเพราะถือว่า "ชนะแล้ววู๊ยยยย" หนูแดงไม่เหมือนคนป่วย หนูแดงไม่โทรม หนูแดงยังสวย(ซะด้วย) วะฮ่าฮ่าาาาา 

ขอจบบล็อคยาวนี่ก่อนนะคะ รู้นะว่าขี้เกียจอ่าน 5555 

ปอลิง.....หากคิดว่าครอบครัวของหนูแดงคือสิ่งที่หนูแดงบอกว่าคือเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจตัวเองไว้ ขอตอบเลยนะคะว่า ครอบครัวมีส่วนค่ะ หนูแดงเป้นคนรักและศรัทธาในสถาบันครอบครัวเสมอ แต่หลักที่ยิ่งใหญ่ของหนูแดงคือ ตัวของหนูแดงเอง สิ่งที่หนูแดงผูกติดยึดไว้ให้พยายามข่มใจเสมอ คือ ตัวเองค่ะ 

รักตัวเองเป็นพื้นฐานนะคะ แล้วคุณจะรักคนอื่นได้ไม่ยากค่ะ 

ขอบคุณค่ะ (จบจริงๆล่ะ ..... ไปล่ะ ....ฟิ้วววววววว)