...ภาพเก่าเก่า...
...ภาพเก่า เก่า ของผู้หญิงคนเดิม...ช่วงเวลาของวันหยุด เวลาที่ฉันยังคงนั่งก้มหน้าก้มตา กับงานกองโตที่โต๊ะทำงานในห้องพักเล็กเล็กของฉันหมุนคอ ทุบไหล่ตัวเองเบาเบา หวังให้คลายความเมื่อยล้ากระพริบตาถี่ถี่ ที่ออกจะแดงก่ำ ด้วยการตรำงานมาตลอดทั้งคืนหายใจช้าช้า สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ถอนหายใจออกมายาวยาวร่างกาย...เหมือนพอจะบรรเทาหากแต่ใจของเรานี่สิ...ไม่มีทีท่าว่าจะมีแรงฮึด เฮือกใหม่ ให้อยากหันกลับไปสนใจงานที่อยู่ตรง หน้าจอคอมพิวเตอร์เล็กเล็ก...เลย...ฉันจึงเลือกที่จะผ่อนคลาย...หัวใจ...ที่อ่อนล้า ด้วยสิ่งที่ชอบ...การเดินทาง ภาพถ่าย พูดคุย ผู้คน หนังสือ หนัง กิน...คราวนี้ฉันเลือก...ภาพถ่าย...เพราะอยากได้โปสการ์ดทำมือ จากนิ้วป้อมป้อมของฉันเอง ส่งถึงใครบางคน...คนที่คิดถึง...รีบเปิดโฟล์เดอร์ที่รวบรวมการเดินทาง...ที่โอกาสของเท้า ได้ตามใจ ออกไปเดินทางด้วยกันแต่วันนี้ภาพที่ฉันเลือก...กลับไม่ใช่ภาพผู้คน หากเป็นทะเลหรือหัวใจกำลังอยากออกเดินทางอีกครั้ง...สู่ฟ้ากว้างกว้าง และท้องทะเลฉันเลือกภาพท้องทะเล และท้องฟ้า ที่เหมือนจะถ่ายทอดความรู้สึกของฉัน ณ ตอนนี้...ฉันกำลังรู้สึกอย่างไร......สะพานไม้ที่ยื่นออกไปสู่ท้องทะเล ฉันยังจำได้ เหมือนโดน มนตราของสีท้องฟ้าในวันนั้น ไม่เคยลืม......เศษประการังเล็กเล็กบนหาดทรายกว้าง กลิ้งไปมาบนพื้นทราย ใกล้ ไกล แล้วแต่คลื่นทะเลจะพัดพาไป......เปียกปอน ถึงหัวใจ...ตอนนี้...หัวใจฉัน ฮัมเพลง..."ภาพเก่าเก่า จากวันนั้น ฉันยังจดจำจนวันนี้"
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ภาพเหล่านี้..ให้ความรู้สึกดีๆ เสมอนะคะ
ของเราเองก็มีมากมาย
ดูครั้งใด...ก็เป็นสุขทุกครั้ง