Group Blog |
ตอน4/40 ช่วงทางกลับจากวัดท่าซุงมาบุรีรัมย์ เราหลับๆ ตื่นๆ วันพระเราไม่กินข้าวเย็น ขนมที่ได้จากวัดป่าสาลวันสำหรับเราตอนนี้ได้แค่มอง กลับถึงที่พักกันดึกมากอยู่ ระหว่างทางเราฝัน ว่ามีคนล้อมวงกินข้าว มีคนหนึ่งหันมาเห็นเรา เขาตักอาหารใส่ช้อนจะป้อน เรากำลังจะอ้าปากงับก็สะดุ้งตื่น เรานั่งข้างคนขับ PL ผู้ขับรถถึงกับเปรยว่าอย่าหลับซิ เดี๋ยวคนขับง่วงตาม เราไม่ได้แค่หลับ เราฝันถึงของกินด้วย แต่เราจำได้ว่าอาหารในช้อนเหมือนชิ้นแคนตาลูป สีส้มอ่อนนวลๆ ถ้าสีนี้ใช่สีอาหารทิพย์อย่างที่หลวงพ่อฤาษีเล่าไว้ก็ดีสิ เผื่อจะใช่ .. เขกหัวตัวเองหนึ่งที บังอาจ สรุปว่าเราได้เวียนเทียนและเดินเล่นในบริเวณวัดท่าซุง เราพอใจแล้ว เหมือนเราอยากมาเห็น เราอยากรู้ แต่เมื่อสถานที่เสื่อมโทรมไปตามกาลเวลา เราก็เข้าใจว่ามันไม่เที่ยง ถ้าเราเกิดก่อนหน้านี้พร้อมทีมกัลยาณมิตร เกิดไวขึ้นซักสามสิบปีคงมันส์ เราจะทันพระอรหันต์อีกมากเลย แต่คงเดินทางลำบากหน่อย ข้อมูลคงยากกว่านี้ เท่าที่มีและเกิดขึ้นก็โอเค การเดินทางของเราเป็นไปเพิื่อการจูงใจในการภาวนา
|
สุขใจพริ้ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] เป็นบันทึกเรื่องราวทั่วไป ตามที่ใจนึกอยาก ของคนทำงานไกลบ้าน Friends Blog
Link |
||||||||||||
