พี่หริ

ผมมีพี่ชายต่างมารดาชื่อ พี่ ศิริ แต่มักจะเรียกว่าพี่หริ เราโตมาด้วยกันที่บ้านคุณย่า จึงถือว่า สนิทกันพี่หริ ทำงานที่กรมชลประทาน และกลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง วันหนึ่งพี่ชายชวนไปเที่ยวที่ทำงาน เราเดินทางโดยรถเมล์ ไปทางดอนเมือง เข้าใจว่าลงที่ตลาดหมอชิดเดิม จากนั้นก็ลงเรือ สุดท้ายไปที่คลองรังสิต คลองรังสิตเป็นคลองหลัก มีคลองย่อยแยกออกจากคลองรังสิต เป็นจำนวนมากเป็นคลอง 1-2-3 ฯลฯ

คลองรังสิตนั้น อยู่ในโครงการชลประทาน ซึ่งรัชกาลที่5 เคยตั้งใจไว้ ให้ที่นาแถวนั้นมีน้ำใช้เพื่อการเพาะปลูกตลอดปี โดยมีเขื่อนเจ้าพระยาที่ขัยนาท เพื่อยกน้ำให้สูงขึ้น แต่การสร้างเขื่อนมาแล้วเสร็จหลังสงครามโลกครั้งที่2 ที่ทำงานของพี่ชายผมมี เรือขุดหนึ่งลำและ แพที่ใช้เป็นบ้านอีก สองหลัง ลักษณะของเรือขุด จะเป็นบุ้งกี๋เหล็ก ช้อนดินจากล่างขึ้นข้างบนและบุ้งกี๋จะเรียงกันมาไม่ขาดสาย ขณะเดียวกันเรือก็จะเคลื่อนไปข้างหน้าและ ส่ายไปมาได้ ดินที่ตักขึ้นมาไปรวมกันที่ห้องๆ หนึ่งและตีปนกับน้ำให้เป็นโคลนเหลวๆ ผ่านออกทางท่อขึ้นไป ปล่อยที่ริมคลอง ความเร็วของเรือลำนี้นับว่าช้ามาก ทำงานทั้งวัน อาจไปได้สักประมาณ 100 เมตร

แพเป็นชีเมนต์ปลูกข้างบนเหมือนบ้าน มีห้องเดียว คนงานมี4 คน เป็นขับเรือขุด3 คนช่าง1คน และ มีพี่ชายผมเป็นผู้ดูแลเรื่อง ธุรการเช่น ทำรายงานไปยังหน่วยเหนือ ไปเบิกเงินเดือนและรวมถึงค่าใช้จ่ายอื่นๆ คนขับเรือและช่างอยู่บนเรือรวมกันหนึ่งหลัง ส่วนพี่ชายผมอยู่อีกหนึ่งหลังคนเดียว

เรือขุดจะเคลื่อนไปข้างหน้าเรื่อยๆ เมื่อห่างจากแพ พอสมควร ก็จะถ่อแพไปดักอยู่ข้างหน้าเรือขุดเล็กน้อย ผมรู้สึกมีความสุขมาก เพราะเป็นบรรยกาศของทุ่งนา ตอนนั้นชาวนาเกี่ยวข้าวแล้ว มีบางคนกำลังเผาฟางอยู่ด้วย กลิ่นฟางเผาทำให้ผมชอบและ เมื่อได้กลิ่นฟางเผาที่ไหน ทำให้นึกถึงว่าครั้งหนึ่งเคยไปนอนที่ทุ่งรังสิต ตอนกลางคืนเงียบ สนิท มีแต่ลมอุ่นๆ พัดมาถูกตัว ทำให้รู้สึกสบายตัวและ มีความสุข ชาวบ้านเป็นมิตรกับพี่ชายผมมาก ทั้งๆ ที่พี่ชายเป็นคนไม่ค่อยพูดจา เวลาเรือชาวบ้านผ่านมา ก็มีการตะโกนทักทาย น่าเสียดายที่พี่ชายผม ไม่พยายามที่จะหาใครสักคนมาเป็นคู่ชีวิต จะได้มีคนอยู่เป็นเพื่อนและดูแลเรื่องอาการการกิน

พอพูดถึงเรื่องอาหารการกิน ก็จะมีเรือขายของกินของใช้ ผ่านไปมา ซึ่งเราอาจจะเรียกซื้อเมื่อต้องการจะซื้อ น้ำที่ใช้ประกอบอาหารและดื่มกินเป็นน้ำกลั่นที่ได้จากไอน้ำของเรือขุด ซึ่งจะไหลลงมาเก็บไว้ที่ภาชนะ และจะมีใครสักกี่คนที่เคยดื่มน้ำกลั่น ผมดื่ม มาเป็นอาทิตย์ ขอบอกว่ารสชาดแย่มาก ถ้าเลือกได้ผมขอไม่ดื่ม

ตอนนั้นเป็นเวลาหลังเก็บเกี่ยว ชาวบ้านคงขายข้าวได้เงินมาซื้อของที่ต้องการ รวมทั้งทองด้วย ทองที่ชาวบ้านซื้อมานี้ก็เหมือนกับการฝากออมทรัพย์ ปีไหนนาดี ก็มีเงินซื้อไว้ถ้าปีไหนนาไม่ดี ก็เปลี่ยนเป็นเงิน ไม่ต้องเป็นหนี้ใคร ชาวบ้านยังมักน้อยทำนาปีละครั้งแต่ดูเขามีความสุขดี จริงหรือไม่ ที่ว่า ยิ่งหาเงินได้มากเท่าไหร่ก็มีทุกข์มากเท่านั้น.

Create Date : 04 เมษายน 2553		1 comments
Last Update : 4 เมษายน 2553 23:54:52 น.
Counter : 788 Pageviews.
Share Tweet