รอยเท้าที่นำเราไปหาความสุข...

1…วิญญาณแห่งนกเสรีขยับปีก โบยบินเมื่อยามเย็น มันช่างเป็นห้วงยามที่ แสนสูขอะไรอย่างนี้ สายลมโปรยทุ่ง พลิ้วผ่าน แผ้วบาง หอมโชยกลิ่นทุ่งข้าว ซึ้งตอนนี้ราวกับข้าพเจ้าได้เดินย่ำไปบนผืนพรมสีเขียว ที่กว้างสุดลุกหูลูกตา ชวนให้ข้าพเจ้าหลงใหลเพลิดเพลินเสมือนเป็นดั่งแมลงปีกใสที่เริงร่าอยู่ในท้องทุ่งแห่งความหรรษา ไม่ต่างกันในขณะนี่ที่ข้าพเจ้าจะหวนถึงวัยเยาว์ หรือแม้แต่หมู่บ้านเล็กๆกลางทุ่ง ที่ได้เติบโตมามีทุ่งนาเขียวรอบหมู่บ้านเป็นหมู่บ้านชนบทที่ห่างไกลจากอำเภอเมือง  ดุจดังนั้นความคิดถึงบ้านก็ผุดพรายขึ้นมาในห้วงคำนึงเมื่อต้องจากบ้านมาไกล
ซึ้งทั้งหมดได้เริ่มต้นขึ้นในห้วงยามเย็นของวันศุกร์ในเดือนกันยายนนั่นเอง เมื่อข้าพเจ้าขับเจ้าตะวันแดงมอเตอไซค์คู่รักคูชีพจากมหาวิทยาลัย ตะบึ้งรถขึ้นไปทางเหมือไปทางอำเภอแม่แฝก สองข้างทางโรยรินด้วยกลิ่นหอมชื่นใจ ของทุ่งนาสีเขียว ที่ขนานทั้งสองข้างทาง

วิถิชีวิตของผู้คนแถวนั้นมีการเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย ใช้ชีวิตแบบไม่ดิ้นรน มีร้านค้าชุมชนที่ขายสินค้าท้องถิ่น จำพวกเห็ด พืชผัก ผักหวาน ผักไผ่ที่หาได้ตามท้องถิ่น ราคาไม่แพง กลางเดือนกันยายน ปริมาณน้ำฝนที่ตกเกือบ 80 เปอร์เซ็นของพื้นที่  ซึ้งทำให้ในน้ำมีปลาในนามีข้าว ดังคำโบราณที่กล่าวอ้าง ชาวนาเริ่มพากันบำรุงต้นข้าวที่ปักดำ ใส่ปุ๋ย บำรุงยา

2.. ข้าพเจ้าเดินย่ำไปบนคันนา พออุ่ยนิรนามแห่งบ้านแม่แฝก ที่ดูไกลๆกำลังถอนหญ้าที่ขึ้นแซมต้นข้าวที่กำลังงามออกอย่างแช่มช้า  ถึงจะเย็นย่ำพ่ออุ่ยก็ยังมุ่งอยู่กับการดูแลต้นข้าวของแก่ราวกับเป็นสิ่งล้ำค่า ที่ต้องดูแลทะนุถนอมด้วยชีวิต

3...เมื่อความมืดขวางกั้นข้าพเจ้ากับพ่ออุ่ยนิรนามข้าพเจ้าเลยต้องล้มเลิก ความคิดที่จะเดินไปอีกสักระยะหนึ่ง เพื่อทำความรู้จักพ่ออุ่ย เป็นความน่าเสียดาย ข้าพเจ้าเดินห่างจากพ่ออุ่ยนิรนามคนนั้นแต่สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าเห็น คือพ่ออุ่ยดุมีความสูขกับสิ่งที่ทำกับชีวิตที่เป็นอยู่ ...วิญญาณแห่งนกเสรีหุบปีกกลับคืนสู่รวงรัง ...มันช่างเป็นห้วงยามที่แสนสูขอะไรอย่างนี้ไออุ่นจากท้องทุ่งนาอำเภอแม่แฝกและพ่ออุ่ยนิรนามยังกรุ่นอยู่ในห้วงดวงใจทุกห้วงยาม....

 

Create Date : 17 กันยายน 2553		30 comments
Last Update : 24 กันยายน 2553 16:21:39 น.
Counter : 1483 Pageviews.
Share Tweet