๑๕ - ลายเหมราช ; พงศกร - เมื่อผู้ต้องสงสัยคือเจ้านายในวังหลวง -

เมื่อผู้ต้องสงสัยคือเจ้านายในวังหลวง

นวนิยายโดย : พงศกร

สำนักพิมพ์ : กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง

พิมพ์ครั้งที่ ๑ : ตุลาคม ๒๕๖๐

ราคา : ๒๙๐ บาท

จำนวนหน้า : ๓๔๓

รายละเอียด

เมื่อร่างทรงของพระนางเทพทองถูกสังหารอย่างเหี้ยมโหด

และศพถูกทิ้งไว้กลางทุ่งนา ลูกจันและพ่อแสนจึงต้องเข้าไปเกี่ยวข้อง

โดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้

ด้วยผู้ตายคือนวล ญาติผู้พี่ของลูกจัน

และฆาตกรอาจเป็นใครสักคนในราชสำนักฝ่ายใน

โดยเฉพาะเมื่อหลักฐานเดียวที่พบคือผ้าลายเหมราช

ที่ใช้กันในวังเท่านั้น

เงื่อนงำต่างๆ เริ่มขมวดเกลียวแน่นขึ้นทุกขณะ

นั่นอาจทำให้ความรักที่มีอุปสรรค

ของลูกจันและออกหลวงแสนอริพ่าย

ยิ่งสับสนวุ่นวายกว่าเก่า

เขาและเธอจะฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหลายไปได้อย่างไร…

บันทึกหลังอ่าน

ลายเหมราชคือนวนิยายเรื่องที่สองในซีรีส์ “นักสืบสตรีศรีอยุธยา”

หลังจากที่รีวิวครั้งที่แล้ว เราได้มาแนะนำนิยาย “บันทึกปิ่น” เรื่องสืบสวนจีนโบราณ มาคราวนี้เป็นสืบสวนไทยโบราณกันบ้าง กับเรื่องราวคดีฆาตกรรมในสมัยสมเด็จพระเพทราชา ที่ดำเนินเรื่องโดยตัวละครฝ่ายหญิง

ถึงแม้จะเป็นเล่มที่สอง แต่จะบอกว่าลายเหมราชคือเล่มจบของซีรีส์ชุดนี้ก็ว่าได้ เพราะทั้งสามเล่มประกอบด้วย ลายกินรี ลายเหมราช และ ลายราชสีห์ (เล่มสุดท้ายถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด น่าจะออกประมาณเดือนมีนาปีหน้า แต่ถ้าเรียงตามลำดับเหตุการณ์ คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนอีกสองเล่ม)

อ้อ บอกก่อนเลยนะว่าไม่ต้องกังวลว่าจะต้องอ่านทุกเล่ม อ่านตามลำดับ เพราะทั้งสามเรื่องจบในเล่มของตัวเอง ไม่ค้างคา แต่ถ้าสนุกจนอยากตามต่อให้ครบก็ไม่ว่ากัน อิอิ

สำหรับเรา “ลายเหมราช” เป็นอีกเรื่องของคุณหมอพงศกรที่เราอยากบอกว่า “ชอบมาก” ปมสืบสวนที่เข้มข้น ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจ ฆาตกรที่ใครหลายคนอาจคาดไม่ถึง และเรื่องรักสุดละมุนของพระนาง

อันดับแรกคือเรื่องสำนวน เราชอบสำนวนในลายเหมราชมากกว่าลายกินรี แม้ว่าผู้เขียนจะยังคงคอนเซปต์ของการเป็นนิยายร่วมสมัย อ่านง่าย อ่านสนุก แต่บทสนทนา บทบรรยายในเรื่องนี้ได้บรรยากาศความเป็นนิยายพีเรียด ได้บรรยากาศในสมัยกรุงศรีอยุธยา ยกตัวอย่างเช่น

“น่าประหลาดใจนัก…นวลอดนึกในใจมิได้…ยิ่งพินิจพิศดู หล่อนยิ่งมั่นใจว่าชายหนุ่มจะต้องเป็นผู้มีบารมี ท่าทางของเขาไม่ใช่เพียงไพร่ฟ้าฝุ่นเมืองแน่”

เพิ่งเคยได้ยินคำว่า“ไพร่ฟ้าฝุ่นเมือง” เป็นครั้งแรก ชอบมากเลย ที่ขัดใจเล็กน้อยก็คงเป็นเรื่องความไม่คงที่ของสรรพนามที่ตัวละครเรียกตัวเอง เช่น เดี๋ยวก็ฉัน เดี๋ยวก็ดีฉัน ทั้งที่อยู่ในช่วงเวลาเดียวกัน พูดกับคนคนเดียวกัน หรือยังมีคำศัพท์บางคำที่เรารู้สึกว่าค่อนข้างทันสมัยกว่าการเป็นนิยายพีเรียดสมัยอยุธยา เช่นคำว่าเข้าคิว คำว่าโรงพยาบาล (ถ้าเป็นในยุคนั้นเรานึกถึงคำว่าโรงหมอมากกว่า)แต่ข้อติติงเหล่านี้ก็เป็นเพียงรายละเอียดปลีกย่อยเล็กน้อยเท่านั้น

ที่เราชอบมากคือการนำเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ยุคสมัยสมเด็จพระเพทราชามาเชื่อมโยงกับปมฆาตกรรมในเรื่อง ด้วยความที่เราชอบศึกษาประวัติศาสตร์ไทยมาก แต่พอมาอ่านลายเหมราช ประวัติศาสตร์ยุคพระเพทราชาหลายเรื่องหลายประเด็น ก็เป็นสิ่งที่เราไม่เคยรู้มาก่อน มันเจ๋งตรงผู้เขียนศึกษาค้นคว้าจากตำราหลายเล่ม(จากที่อ่านคำบอกเล่าช่วงท้ายเรื่อง) แต่สามารถนำมาย่อยให้คนอ่านเข้าใจง่าย และสนุกสนานกับเหตุการณ์ในยุคนั้น

ต่อมาคือเรื่องคดีฆาตกรรม ที่ถือเป็นหัวใจสำคัญของลายเหมราชเลย ผู้ตายคือ “แม่นวล” หญิงสาวร่างทรงพระนางเทพทอง ผู้ที่ชาวกรุงศรีอยุธยาให้ความศรัทธานับถือ การเปิดเรื่องบทที่ 1 และบทที่ 2 ทำได้ดีมาก สนุก และ “เอาอยู่” ในการที่จะตามอ่านให้จบ ด้วยจู่ๆ เธอก็ถูกขุนนางพาตัวให้ไปพบผู้หญิงคนหนึ่ง เพื่อสอบถามเรื่องกบฏเจ้าฟ้าอภัยทศ ทว่าแม่นวลถูกปิดตาไม่ให้มองเห็นผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่ขุนนางหนุ่มเรียกว่า “พระอัครมเหสี” !

ใช่ครับ คดีฆาตกรรมแม่นวลที่มีหลักฐานคือผ้าลายเหมราช มีผู้ต้องสงสัยคือพระอัครมเหสีของพระเพทราชา แต่พระเพทราชาก็มีอัครมเหสีถึงสามพระองค์ คือฝ่ายขวา กลาง และฝ่ายซ้าย ตอนอ่านนี่คือเราอึ้งกับความกล้าของผู้เขียนมาก เชิญชวนให้นักอ่านตามหาความจริงเรื่องนี้ด้วยกันครับ

ชอบรายละเอียดปลีกย่อยในเรื่องนี้มาก คือรู้สึกเหมือนอยู่ในยุคสมัยนั้นจริงๆ ไม่ว่าจะเป็น การชันสูตรศพ ตำราโอสถพระนารายณ์ การเข้าทรง การแสดงละครชาตรี สมุทรโฆษคำฉันท์ เป็นต้น เรียกได้ว่าผู้เขียนทำการบ้านมาดี

อันนี้จริงเราค่อนข้างเดาปมคดีฆาตกรรมเรื่องนี้ออกนะ ว่าฆาตกรตัวจริงจะมาไม้ไหน ช่วงแรกๆ ยังไม่ค่อยมั่นใจมาก แต่หลังจากที่วิญญาณแม่นวลมาบอกใบ้ สำหรับเราแล้วคือ โป๊ะเชะ! ใช่แน่ๆ และในที่สุดก็เดาถูก ค่อนข้างภูมิใจในตัวเอง (ฮาาา) แต่ในส่วนรายละเอียดเล็กๆ ที่ฆาตกรดึงตัวละครอื่นๆ เข้าไปเอี่ยว เข้าไปมีส่วนร่วม อันนี้คาดไม่ถึง

เรื่องราวความรักของพระนาง “พ่อแสน” หรือ “ออกหลวงแสนอริพ่าย” และ “แม่หญิงลูกจัน” น่ารักดีครับ สองคนนี้รักกันมาตั้งแต่ลายกินรีแล้ว ลายเหมราชจะเป็นช่วงเวลาของการพัฒนาความสัมพันธ์ ช่วงฝ่าฟันอุปสรรคความรักทั้งจากคนรอบข้างและจากตัวของพระนางเอง

พ่อแสนดูเป็นหนุ่มสุขุมนุ่มลึก พูดน้อย แต่จริงใจรักจริง พอมาเรื่องความรัก พ่อเจ้าประคุณขี้หึงมาก ในขณะที่แม่หญิงลูกจัน ที่ดูนุ่มนวล อ่อนหวาน เรียบร้อย บทจะทะเลาะกับพ่อแสนก็ปากไว ไม่ยอมกัน ถือเป็นหนุ่มสาวที่ใจร้อนเพราะความรัก

แต่ชอบความเป็นธรรมชาติของพระนางเรื่องนี้ ความตรงไปตรงมา รู้สึกอะไรก็แสดงออกมาแบบนั้น คือไม่มีอะไรซับซ้อน ในเมื่อทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ก็ไม่สมควรที่จะโกรธเคืองกัน พระนางคู่นี้ไม่มีทิฐิครับ บทจะง้อก็ง้อพร้อมกัน น่ารักมาก

แต่แอบเสียดายที่บทบาทความเป็น “นักสืบสตรีศรีอยุธยา” ของแม่หญิงลูกจันมีน้อยและไม่โดดเด่น ด้วยความที่เธอเป็นผู้หญิงเรียบร้อย แน่นอนว่าโดน “แม่หญิงพุดซ้อน” ผู้ใจกล้าบ้าบิ่นจากลายกินรีขโมยซีนบ่อยมาก แม่หญิงลูกจันไม่มีโอกาสได้ฉายเดี่ยวมากเท่าที่ควร นักสืบสตรีศรีอยุธยาในเรื่องนี้หมายถึงการสืบเป็นทีมมากกว่า ทั้ง เจ้าจอมสารภี คุณหญิงแสร์ แม่หญิงพุดซ้อน แม่หญิงลูกจัน และอะมีนะห์ แต่เสน่ห์ของลูกจันคือความใจเย็น ความใฝ่รู้ใฝ่เรียน การรู้จักปรับตัวให้เข้ากับเหตุการณ์บ้านเมืองในปัจจุบัน

เป็นเรื่องสืบสวนที่ไม่ค่อยเครียด มีเรื่องรักของพระนางผ่อนคลาย มีความคอเมดี้เล็กน้อยให้คนอ่านได้อมยิ้ม โดยเฉพาะจากตัวละครที่ชื่อ “พ่อมี” พี่ชายของพุดซ้อนที่ทำอะไรก็มีแต่โดนด่า เราชอบตอนพ่อมีเถียงกับวิญญาณแม่นวล ฮาดี

โดยรวมแล้วคือนิยายพีเรียดบอกเล่าคดีฆาตกรรม การสืบสวนสอบสวนได้ดี ชวนติดตาม แนะนำทั้งคอพีเรียดและคอสืบสวน

อุ้มสม

๒๖ ตุลาคม ๒๕๖๐

Create Date : 30 ตุลาคม 2560 Last Update : 30 ตุลาคม 2560 22:43:19 น. Counter : 8899 Pageviews.		4 comments
Share Tweet