|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
I have the right to destroy myself: เรื่องเล่าของชายผู้ชอบทำลายชีวิต
I have the right to destroy myself โดย Young-ha Kim (1996)
เรื่องจากหลังปก
ผมไม่สนับสนุนการฆาตกรรม ผมไม่สนใจในการที่ใครจะฆ่ากัน ผมแค่อยากจะดึงเอาความปรารถนาดำมืดที่ถูกกักขังอยู่ลึกในจิตใต้สำนึกของมนุษย์ ความปรารถนานี้...เมื่อได้รับการปลดปล่อย มันจะเริ่มเติบโตขึ้น... จินตนาการจะโลดแล่นอย่างอิสระและมันจะค้นพบศักยภาพของตน... มันกำลังรอคอย...รอคอยที่จะได้เจอคนเช่นผม
ชายไร้นามเฝ้าติดตามเหล่าผู้หลงทางและผู้ที่มีบาดแผลในใจกลางกรุงโซลอันสับสน เขาจะยื่นข้อเสนออันเย้ายวนใจเพื่อให้คนเหล่านั้นได้พบทางออก...เขาคือผู้ช่วยให้คนฆ่าตัวตาย
ในขณะเดียวกันชายผู้ถูกเรียกว่า C และ K เป็นสองพี่น้องที่มีความแตกต่างกันอย่างลิบลับซึ่งใช้ชีวิตล่องลอยไปมาอยู่กลางนครแห่งแสงสีสัน จนวันหนึ่งทั้งคู่ได้ตกหลุมรักผู้หญิงคนเดียวกันคือเซยอน เมื่อชีวิตของตัวละครเหล่านี้เข้ามาเกี่ยวพันกัน แต่ละคนก็จำต้องทำร้ายกันเพื่อที่จะค้นหาความสัมพันธ์ในโลกที่ยุ่งเหยิงเช่นนี้
------------------------------------------------------------
หนังสือเรื่องนี้ได้รับคำชมจากนักวิจารณ์อย่างมากในเกาหลีและผู้เขียนก็ได้รับรางวัลด้านวรรณกรรมมากมาย เช่น Dongin Literary Award, Isan Literary Award และ Hyeondae Literary Award (ไม่รู้จักเลย อยากรู้จังว่าจะเหมือนซีไรท์บ้านเรารึเปล่า)
ฉันพลิกหน้าแรกของหนังสือเล่มนี้ด้วยอาการมึนงงเล็กน้อยและปิดหน้าสุดท้ายลงด้วยอาการไมเกรนลงกระเพาะ สำหรับคนที่ไม่เคยได้สัมผัสวัฒนธรรมเกาหลีมาก่อน นอกจากเคยดูหนังผีเกาหลีบางครั้งและมีเพื่อนเล่าเรื่องซีรี่ยส์เกาหลีกุ๊กกิ๊กหวานแหววให้ฟังบ้าง(แต่ขี้เกียจดูเองเพราะมันยาว) I have the right to destroy myself ก็เปรียบเสมือนก้อนหินก้อนใหญ่ที่ผู้เขียนเขวี้ยงจากเกาหลีมากระแทกใส่หัวผู้อ่านในเมืองไทยจนกระเด็นไปหลายเมตร
สังคมเกาหลีในหนังสือเรื่องนี้ไม่มีผีผู้หญิงใส่เสื้อสีขาวผมยาวปิดหน้าเดินขาเป๋ ไม่มีสาวเปิ่นที่ต้องปลอมตัวเป็นผู้ชาย ไม่มีหนุ่มหล่อรวยหยิ่งแต่แอบใจดี... มีแต่ชายปริศนาที่หลงใหลในความตาย พี่น้องที่คนหนึ่งเป็นคนขับแท็กซี่ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นศิลปินด้านวิดีโอกราฟฟิคแล้วมาหลงรักผู้หญิงที่ไม่มีอดีตและไม่สนใจอนาคต และยังมีตัวละครอีกมากที่พร้อมใจกันเผยโฉมออกมาจากซอกหลืบของสังคมที่น้อยคนจะได้เห็น
เรื่องราวดำเนินไปผ่านการบรรยายของชายปริศนา ตัวละครมากมายที่ตอนแรกเหมือนจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลยจนทำให้คนอ่านแอบสับสัน แต่สุดท้ายผู้เขียนก็สามารถขมวดปมให้ทุกอย่างลงตัวกันได้...เรื่องนี้จบอย่าง ลงตัว แต่ไม่ ลงเอย ทำให้ฉันต้องเก็บไปคิดต่ออีกเป็นวัน
-----------------------------------------------------------------
++Spoiler Alert++!!
ในตอนเริ่มต้น ชายปริศนาลงโฆษณาในหนังสือพิมพ์ว่าจะ ช่วยแก้ปัญหาสำหรับคนไร้ทางออก ในคืนวันเดียวกันนั้นเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเด็กนักเรียนหญิงที่ถูกพ่อของตัวเองข่มขืน เขาฟังเธอรำพันถึงเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ให้คำปรึกษาอะไร เมื่อเธอพูดจบ เขาก็ถามเพียงสั้นๆว่า ถ้าพ่อเป็นคนเลวขนาดนั้น ทำไมไม่ฆ่าเขาเสียล่ะ... เขาบรรยายให้ผู้อ่านทราบเพียงว่า ถ้าเด็กคนนั้นตกใจเขาก็จะบอกเธอว่าเขาพูดเล่น แต่ถ้าเธอเงียบเหมือนกำลังคิด เขาก็รู้ว่าเธอสนใจวิธีของเขา... เขาบอกแต่แรกแล้วว่าเขาไม่สนเรื่องการฆ่าใคร
ตัวละครหนึ่งที่ฉันคิดว่าน่าสนใจที่สุดคือหญิงสาวชาวฮ่องกงที่ชายปริศนาพบระหว่างการเดินทางและเขาได้ฟังเรื่องราวชีวิตของเธอ หญิงสาวคนนี้ทำงานเป็น หุ่นตุ๊กตา ในบาร์ หน้าที่ของเธอคือนั่งอยู่บนเคาน์เตอร์บาร์ บนเรือนร่างไม่มีอะไรปกปิดยกเว้นแต่แผ่นกระดาษจำนวนมากที่มีตัวเลขเขียนไว้ เมื่อบรรดาลูกค้าชายที่เข้ามาดื่มเริ่มเมา พวกเขาก็จะจ่ายเงินตามจำนวนบนกระดาษแผ่นที่ต้องการและดึงกระดาษแผ่นนั้นออกจากร่างเธอ หญิงสาวแค่นั่งอยู่เฉยๆเป็นหุ่นโดยที่ไม่ต้องพูดอะไรเลย เธอบอกกับชายปริศนาว่าผู้ชายเหล่านั้นมักชวนเธอคุยด้วยสายตาหื่นกระหาย แต่เธอก็ไม่รู้สึกอะไรเลย เมื่อบาร์ปิดและเธอพบว่ายังมีกระดาษบางแผ่นหลงเหลืออยู่บนตัว หญิงสาวจะรู้สึกเศร้าเหมือนว่าเป็นหุ่นไร้ราคา มีเพียงกระดาษที่ไม่อาจเปลี่ยนเป็นเงินได้
ฉันอดรู้สึกเศร้าไปกับความว่างเปล่าในชีวิตเธอไม่ได้
ในตอนจบของเรื่องชายปริศนาได้จัดแจงช่วยให้หญิงสาวอีกคนกรีดข้อมือตัวเองขณะนอนแช่ในอ่างอาบน้ำ ทั้งคู่มองดูเลือดสีแดงอ่อนไหลออกจากร่างราวกับชีวิตที่ค่อยๆหลุดลอยไป... ชีวิตมันเจือจางบางเบาขนาดนี้เลยหรือเนี่ย เฮ้อ...
------------------------------------------------------------------
สิ่งเดียวที่ฉันไม่ชอบเกี่ยวกับหนังสือเรื่องนี้คือรู้สึกว่ามันแนวเกินไป! (หรือว่าเราแก่แล้ว...) คนเขียนจะต้องบรรยายถึงภาพวาดศิลปินฝรั่งเศส ตัวละครก็เป็นศิลปินที่สุดแสนจะแนวหลุดโลก เมื่อเห็นผู้หญิงคนนึงจะบอกว่าสวยเฉยๆก็ไม่ได้ ต้องบรรยายว่าสวยเหมือนภาพวาดวีนัสโผล่จากทะเล มีแทรกบทกลอนไปทั่วเรื่องตั้งแต่เชคสเปียร์ยัน Sylvia Plath... แต่โดยรวมแล้วก็เป็นเรื่องที่ทำให้เรางงดี แนะนำให้อ่านเวลาครึ้มๆแต่ไม่อยากกินเหล้าค่ะ
Create Date : 28 สิงหาคม 2551 |
Last Update : 28 สิงหาคม 2551 20:46:53 น. |
|
40 comments
|
Counter : 744 Pageviews. |
|
|
|
โดย: โสดในซอย วันที่: 28 สิงหาคม 2551 เวลา:21:44:22 น. |
|
|
|
โดย: IndyMania วันที่: 28 สิงหาคม 2551 เวลา:21:59:49 น. |
|
|
|
โดย: ST.Exsodus วันที่: 29 สิงหาคม 2551 เวลา:9:50:48 น. |
|
|
|
โดย: แก้วกังไส IP: 125.24.220.74 วันที่: 30 สิงหาคม 2551 เวลา:2:51:27 น. |
|
|
|
โดย: แม่ไก่ วันที่: 30 สิงหาคม 2551 เวลา:9:03:26 น. |
|
|
|
โดย: PinGz (Kai-Au ) วันที่: 30 สิงหาคม 2551 เวลา:13:57:23 น. |
|
|
|
โดย: BdMd IP: 58.137.81.98 วันที่: 2 กันยายน 2551 เวลา:10:08:59 น. |
|
|
|
โดย: แพร (bookofpear ) วันที่: 3 กันยายน 2551 เวลา:2:07:40 น. |
|
|
|
โดย: นางสาวดุ่บดั่บ IP: 78.89.44.34 วันที่: 4 กันยายน 2551 เวลา:8:14:18 น. |
|
|
|
โดย: BdMd IP: 124.120.66.134 วันที่: 5 กันยายน 2551 เวลา:23:24:03 น. |
|
|
|
โดย: The Field Where I Died IP: 124.120.180.221 วันที่: 9 กันยายน 2551 เวลา:23:47:08 น. |
|
|
|
โดย: อั๊งอังอา IP: 124.120.114.130 วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:9:07:55 น. |
|
|
|
โดย: It's just me... IP: 58.137.81.98 วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:10:16:39 น. |
|
|
|
โดย: อั๊งอังอา IP: 124.120.121.133 วันที่: 15 กันยายน 2551 เวลา:8:59:13 น. |
|
|
|
โดย: BdMd IP: 58.137.81.98 วันที่: 15 กันยายน 2551 เวลา:12:35:10 น. |
|
|
|
โดย: Jevanni IP: 118.174.161.71 วันที่: 15 กันยายน 2551 เวลา:21:19:15 น. |
|
|
|
โดย: grappa วันที่: 16 กันยายน 2551 เวลา:22:22:28 น. |
|
|
|
โดย: BeCoffee วันที่: 16 กันยายน 2551 เวลา:22:31:52 น. |
|
|
|
โดย: BdMd IP: 124.122.166.24 วันที่: 17 กันยายน 2551 เวลา:21:40:53 น. |
|
|
|
โดย: mr.cozy วันที่: 18 กันยายน 2551 เวลา:10:55:22 น. |
|
|
|
โดย: อออ (อั๊งอังอา ) วันที่: 22 กันยายน 2551 เวลา:8:17:51 น. |
|
|
|
โดย: TaMachAN (narumol_tama ) วันที่: 22 กันยายน 2551 เวลา:23:03:35 น. |
|
|
|
โดย: BdMd IP: 58.137.81.98 วันที่: 24 กันยายน 2551 เวลา:19:00:41 น. |
|
|
|
โดย: อั๊งอังอา วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:9:35:20 น. |
|
|
|
โดย: โสมรัศมี วันที่: 27 กันยายน 2551 เวลา:9:29:38 น. |
|
|
|
โดย: Kamies IP: 117.47.146.62 วันที่: 7 ตุลาคม 2551 เวลา:20:13:13 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
เชียงใหม่ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
forbidden fruit...
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความใน blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
my love...
LATEST BLOG
is reading:
|
|
|
|
|
|
|
(เวลาคิดถึงมันแล้วรู้สึกว่าปัญหาทั้งมวลมันหดเล็กลงเท่าเม็ดทรายถูกรถสิบล้อบี้ยังไงยังงั้น) 555+
แต่หลังจากใช้มันหนีปัญหา(ไม่ชั่วคราว)แล้ว ผมกลับรู้สึกว่าการทำแบบนี้นั้นค่อนข้างเห็นแก่ตัว
ที่ทิ้งภาระและความโศกเศร้าไว้ให้กับคนที่อยู่เบื้องหลัง
ไม่รู้ว่าพระเอกวายร้ายของเรื่องจะเคยคิดในแง่นี้ไหมนะ
(ผมไมได้อ่านตรงที่ขึ้นว่า สปอย นะ เผื่อวันใดจะหยิบ(ไปจ่ายเงิน)มาอ่าน)
สังคมเกาหลีในหนังสือเรื่องนี้ไม่มีผีผู้หญิงใส่เสื้อสีขาวผมยาวปิดหน้าเดินขาเป๋
ชอบย่อหน้านี้ทั้งย่อหน้าเลย 555+ ลบภาพนิยายเกาหลีซะสะอาดเลย
ตอนนี้มัวแต่เขียนอะไรไร้สาระมานานแล้ว
เด๋วต้องไปหาหนังสือมาอ่านแล้วรีวิวให้สมกับเป็นบล็อกหนังสือหน่อยแล้ว
ขอทดเล่มนี้ไว้ก่อน เผื่อจะออกไปหาดูว่านิยายที่ลงตัวแต่ไม่ลงเอยเป็นยังไง ^^