เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่าอุตส่าห์ร่ำเรียนภาษาญี่ปุ่นมาหลายปี พอเรียนจบก็คืนความรู้ให้อาจารย์ไปหมดเลยค่ะ ยิ่งช่วงหลังๆไม่ค่อยได้ใช้ภาษาก็ทำให้เกิดหยากไย่ในรอยหยักสมอง ลืมไปหมดซะแล้ว

ส่วนมากที่ได้ใช้ก็คือเวลามีคนมาขอให้ช่วยอ่านป้ายอ่านฉลากต่างๆ ฉลากเครื่องสำอางนี่โดนอ่านบ่อยมากจนคำศัพท์ที่ยังจำได้ในตอนนี้จะเป็นประเภท เนียน นุ่ม ขาวใส ชุ่มชื่น ทำนองนี้น่ะค่ะ

ปีนี้ก็เลยตั้งใจไว้ว่าจะต้องรื้อฟื้นความรู้เก่าให้ได้ ไม่งั้นเสียดายค่าเทอม หุๆ ^^
ขอประเดิมด้วยการเอาโต๊ะโตะจัง หนังสือเล่มโปรดตั้งแต่เด็กมาอ่านใหม่ แต่แอบขี้โกงเล็กน้อยเพราะเล่มนี้เป็น bilingual มีภาษาอังกฤษและญี่ปุ่นค่ะ (แหมๆจะให้อ่านภาษาญี่ปุ่นเลยก็งงแย่ ขอฟื้นความจำก่อน)

ตอนเด็กๆชอบหนังสือเรื่องนี้มากเลย อ่านฉบับสำนักพิมพ์ผีเสื้อที่แปลโดยผุสดี นาวาจิตค่ะ จำได้ว่าอ่านตอนที่เด็กนักเรียนทานอาหารกลางวันกันทีไรก็จะท้องร้องหิวขึ้นมาทุกที เป็นเรื่องที่ประทับใจมากเลยค่ะ มีทั้งอารมณ์สนุกสนาน ตลก เศร้า

คราวนี้ท่าจะเสียน้ำตาให้หนูโต๊ะโตะอีกแน่เลย

Create Date : 06 มีนาคม 2551
Last Update : 23 มีนาคม 2551 22:55:08 น.		12 comments
Counter : 583 Pageviews.
Share Tweet