ชะตากรรม ตอนที่ 6

“ทำไมถึงอยากรู้หละครับ ว่าคู่ของเราคือใคร”

“ก็ จะได้ทำตัวถูกไงค่ะ เวลาเจอคู่ของเราจริงๆ”

ในใจ...เฮ้อ จะบอกอย่างไรดีนะ ก็พี่นี่แหละ คือคู่ของเรา แต่ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากรู้เลยว่าคู่ของเราคนใหน เพราะการที่เรารู้ มันทำให้เราต้องแอบมาเสียใจคนเดียวบ่อยมาก

“น้องปุ๋ยครับ เมื่อเราเจอคู่ของเราจริงๆ ความรู้สึกมันจะบอกเราเองครับ แต่อย่าใช้อารมณ์ในการตัดสินใจจน กลายเป็นความหลงนะครับ หลายคนมากนะครับมักใช้อารมณ์ ในการสรุปเองว่านั่นแหละคือคู่ของเรา

แต่จริงๆแล้ว เรากำลังหลงในรูปกายมากจนมองอะไรไม่เห็นเลย ใช้สติในการวิเคาระห์ ตามความจริงนะครับ คู่รักที่จะอยู่กับเราได้นานจนชั่วชีวิตนั้น ไม่อาจมองแค่รูปกาย หรือ รูปสมบัติเท่านั้น

มันมีองค์ประกอบมากมาย แต่ถ้าเรามีจิตสัมผัส เราจะทราบนะครับว่า เขา หรือเธอคนนั้น ใช่ หรือไม่ใช่ และอีก กรณีหนึ่งนะครับ

ความเหงานะ มันมักทำให้เราตัดสินใจแบบ ไม่คิดอะไรเลย เพราะเรากำลังตาบอด พิษแห่งรัก ท่ามกลางความเหงา มักจบลงด้วยความเสียใจเป็นส่วนใหญ่”

“แล้วพี่ผัสสะ รู้ได้ยังไงค่ะในเมื่อพี่ยังไม่เคยมีรัก”

ในใจ...รู้ได้ยังไงว่าไม่เคยรัก ก็พี่รักเรามาตั้งแต่ อดีตชาติจนรู้ซึ้งถึงความรัก และ ความเสียใจมาจนจะกระอักออกมาเป็น รัก แล้ว

“รู้สิครับ รากฐานรักมันก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไรมากนะ มันเป็นเหตุมาจาก
กิเลส ของเราเอง ความมีตัวตนของมนุษย์ ความขาดหายของซีกตรงข้าม การไม่รู้ ความหลับไหล เหล่านี้คือ ราฐานของ รักทั้งสิ้น

แต่ รักมันหอมหวานจน ใครๆก็ยอมตายได้ทันที ถ้าได้แลกกับความหอมหวนแห่งรัก”

“พี่พูดเหมือนกับว่า พี่จะไม่รักใครแล้วอย่างนั้นหละ”

ในใจ...ถ้าเป็นไปได้ก็อยากหยุดรักไว้ตรงนี้ แต่มันทำไม่ได้นะ ความผูกพันมันมากมายจนไม่สามารถใช้สติที่กำลังจะอ่อนแรงลงเรื่อยๆ ฉุดรั้งใดๆได้เลย ยิ่งได้มองหน้า กาละ ก็ยิ่งทำให้ความมีตัวตนมันสูงขึ้นเรื่อยๆ อย่างนี้นิพพาน คงจะต้องเดินทางกันอีกไกลโขนัก

“คงไม่สามารถละทิ้งสิ่งที่เรียกว่า รัก ได้หรอกครับน้องปุ๋ย เพราะ เหตุอะไรนั้นพี่คงไม่สามารถบอกได้ในขณะนี้นะครับ”

“แล้วตอนนี้พี่ รักใครหละค่ะ”

ในใจ...ก็รักเรานั่นแหละ จะถามให้เสียใจทำไมหนอ

“มีแล้วครับ แต่เป็นรักที่ ไม่หวังใดๆตอบแทน แค่ได้รู้จัก แค่ได้ห่วงหา แค่ได้พบกัน เท่านั้นเองครับ คงไม่มากไปกว่านี้”

“พี่พูดเหมือนกับว่า พี่ไม่สามารถ จะรักคนๆนั้นได้จริงๆ เป็นเพราะอะไรเหรอค่ะ”

ในใจ...จะให้พูดอย่างไรดีนะ ก็ความต่างของเรา พี่ไม่เสียหายอะไร แต่เราจะเป็นอย่างไรบ้าง จะยอมรักพี่ได้เหรอ เรายังต้องเจอผู้คนอีกมากมาย และตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่า บุญของพี่มันเสมอกันกับเราแล้วรึยัง ชาตินี้จะได้ครองรักกันซะทีหรือไม่

แค่คิดก็อยากจะร้องให้ ความรักที่รู้อยู่ฝ่ายเดียวนั้น ช่างเจ็บ และ ทรมานจนไม่สามารถบรรยายออกมาได้จริงๆ

“ก็คงอย่างนั้นครับ”

“ทำไมดูน่าเศร้าจังเลยค่ะ”

ในใจ...ถ้าจะไม่ให้เศร้านะ เราก็รักพี่มิได้เหรอ

“ครับ แต่ก็ไม่เป็นไรครับ ทุกอย่างคงจะดีขึ้นเอง ว่าแต่ใครมีคำถามอะไรเพิ่มใหมครับ”

ในระหว่างที่รอคนถาม ผมก็นั่งคิดในใจว่า ทำไม กาละ ถึงจงใจถามผมลักาณะแบบนี้ หรือว่าเธออยากรู้อะไรที่มากกว่านั้นรึเปล่า

เธอจะรู้รึเปล่านะว่า คนที่เธอเคยรักมากที่สุด ตอนนี้กำลังจะตาย เพราะ ความเมินเฉย ความใกล้ แต่ห่างไกล มันช่างโหดร้ายจริงๆ

“ถ้าไม่มีคำถามแล้วงั้นวันนี้ ขอจบเท่านี้นะครับ ขอให้ทุกคนได้พบกับ รักแท้ที่เป็น คู่บุญนะครับ”

ผมลงมาจากที่บรรยาย และเดินเข้าไปที่พัก ในขณะนั้น รัน ก็เดินเข้ามาหาผมและบอกว่า

“ผัสสะ พยายามเข้านะ ชะตากรรมของนายในชาตินี้ มันสาหัสนัก กาละ ก่อนเกิดใหม่ ได้ตัดสายใยจากนาย ไปเกือบจะไม่เหลืออะไรแล้ว เธอต้องการจะกลับไปเป็นผู้ดูแลมนุษย์

ถ้าเธอยังคงรักกับนาย เธอก็ต้องวนเวียนในสังสารวัฎ แห่งนี้ไปอีกนาน แต่ก็มีทางออกนะ นายต้องชดใช้กรรมที่กระทำไว้นานแสนนาน ให้สิ้นโดยเร็วที่สุด

แต่ก็คงต้องใช้ความอดทน และพรากเพียรมากๆ ยังไงเราจะเอาใจช่วยนายนะ เสียใจได้ แต่อย่าเสียความเป็นตัวเองไปนะ นี่เป็นชะตากรรมของนายเอง”

“ขอบใจมากนะ รัน เราเห็นเส้นทางที่ควรจะเดินแล้วหละ ถึงแม้นเส้นทางนี้จะต้องเจ็บปวดไปตลอดทาง แต่เพื่อคนที่เรารักแล้วมันไม่ทำให้ท้อถอยหรอกนะ”

ผมได้รับรู้ในชะตากรรมของตัวเอง มาพอสมควรแล้ว แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อความรู้สึกมันยังเกาะแน่นอยู่ จะสลัดอย่างไรให้ออกไปได้นะ ในระหว่างที่ผมเดินจะไปนั่งพัก ก็มีเสียงของเด็กน้อย นั่นคือเจ้าหนูจำไม

“พี่ผัสสะ ค่ะ หนูขอถามอะไรหน่อยสิค่ะ”

“ได้ครับ”

“พี่ค่ะ ปุ๋ย มีคนมาจีบหลายคนค่ะ แต่ไม่รู้จะคบกับคนใหนดีค่ะ”

ในใจ...โห มาถึงก็ทำเอาซะ จุกในใจเลย

“แล้วเราชอบคนใหนเป็นพิเศษหละ”

“ก็มีบ้างนะค่ะ แต่ก็ได้แต่ดูๆไปก่อนค่ะ ก็ยังอยากมีอิสระอยู่นะ แต่เขาก็ดีนะ”

“ก็ต้องลองชั่งใจตัวเองดูก่อนนะว่าคนที่เราชอบนั้น เป็นคนลักษณะนิสัยอย่างไร เรากับเขา อยู่ด้วยกันแล้วสุขใหม มีอะไรที่ทำให้ไม่สบายใจบ้าง คำพูดของเขาเคยทำให้เราเสียใจบ้างใหม

แล้วเราอยากพบหน้าเขารึเปล่า และที่สำคัญเขาอยากพบหน้าเรารึเปล่า เอาแค่นี้ก่อน ใหนลองบอกมาสิ”

“ไม่รู้ค่ะ ไม่แน่ใจ พี่ว่าหนูจะทำอย่างไรดีค่ะ”

ในใจ...จะบ้าตาย แล้วจะตอบยังไงดีหนอ จะบอกว่างั้นมาเป็นแฟนพี่ดีใหมก็คงจะโดนเด็กตบเอานะ

“พี่ว่านะ เราน่าจะตั้งใจเรียนให้ดีที่สุดนะ เห็นได้ข่าวว่าเป็นเด็กกิจกรรมด้วยใช่ใหม แล้วมีทำงานด้วยใช่ใหมครับ”

“ใช่ค่ะ พี่รู้ได้ไงค่ะ”

“อ๋อ...ก็เคยคุยกับพ่อเราไง”

“จิงอะ”

“อือ จริงๆ จะโกหกทำไมหละ...เฮ้อ”

“ปุ๋ย ก็ว่าจะตั้งใจเรียนดีกว่านะ ที่ปุ๋ยต้องทำงานด้วยก็เพื่อจะได้ มาช่วยค่าใช้จ่ายในการเรียนค่ะ”

“พี่ขอชมเชยนะว่าเป็นคนมีความรับผิดชอบดี สมัยนี้หายากนะ เด็กที่พึ่งพาตนเอง”

“ขอบคุณค่ะ”

“และอีกเรื่องนะ พี่ยังไม่อยากให้เราคิดเรื่องคนรักนะ อยากให้ตั้งใจเรียนไปก่อนนะ ถ้าจบแล้วค่อยว่ากัน เรื่องคู่บางทีก็อยู่ไม่ไกลจากเราเท่าไรหรอกนะ”

“พี่พูดยังไงค่ะ แล้วอยู่ตรงใหนหละค่ะ ไม่เห็นมีเลย”

ในใจ...ก็ลองมองตรงๆมาที่พี่สิ นั่นแหละคนที่รักเราจนหมดหัวใจ จนยอมละทิ้งพระนิพพาน

“อือ สักวันเราก็คงเข้าใจเองนะ ว่าแต่พี่ถามอะไรบ้างได้ใหม”

“ได้สิค่ะ”

“เรารู้สึกอย่างไรกับพี่บ้างครับ”

“พี่ก็ดีนะค่ะ ดูเป็นผู้ใหญ่ดี และก็ ใจดีมากๆเลยนะ คุยด้วยแล้วก็ทำให้สบายใจนะค่ะ”

“แค่นั้นเองเหรอ”

“ค่ะ ทำไมเหรอค่ะ”

“อ๋อ เปล่าครับ ก็แค่ถามๆดูนะ อย่าคิดมากหละ”

“ปุ๋ย ยังไม่ได้คิดอะไรเลย พี่ต่างหากคิดอะไรค่ะ”

“พี่ก็คิดว่า”

""""ติดตามตอนต่อไปนะครับ""""" >

Create Date : 17 มกราคม 2553		8 comments
Last Update : 18 มกราคม 2553 22:02:11 น.
Counter : 335 Pageviews.
Share Tweet