OHM Chatree & Friends Live! Into the Light
วันแสดง : 28 พฤษภาคม 2551
สถานที่ : รอยัลพารากอน ฮอลล์, สยามพารากอน
รวมเวลา : เกือบ 3 ชั่วโมง

คนดนตรี

     - ชาตรี คงสุวรรณ
     - แบ็คอัพ 5 คน
          จั๊ก-ชวิน กีตาร์
          เหม-อนุสาร (เหม วงพลอย) เบส
          เมา วงเสือใหญ่ กลอง
          แมน คีย์บอร์ด
          ลูกแก้ว (วรชญา เชาวลิต - พิธีกรรายการ 108 ดนตรี)
          เพอร์คัสชั่น+แซ็กโซโฟน+กีตาร์+กลองชุด+คอรัส
     - ครูบี ครูฟ้าใส คอรัส
     - ปีเตอร์ คอร์ป ไดเรนดัล
     - ตุ้ย-ธีรภัทร์ สัจจกุล
     - ครูบิ๊ก ธานัท
     - โอฬาร พรหมใจ
     - ดา+อ้อม+อ๋อ วงอินคา
     - อ.ปราชญ์ อรุณรังษี
     - แบล็คเฮด ครบวง 4 คน
     - หนึ่ง จักรวาล
     - ดั๊ก อินฟินิตี้
     - ป๊อป เดอะ ซัน
     - พะแพง-ศุภรดา เต็มปรีชา
     - มิสเตอร์ทีม 4 คน รวมน้องติ๊ก
     - โต๋-ศักดิ์สิทธิ์ เวชสุภาพร
     - โก้ Mr.saxman


เล็กๆ น้อยๆ กับความประทับใจ

     - สมบูรณ์แบบโดยภาพรวม ลื่นไหล โชว์ดี มีสีสันตลอดเวลา มีไฮไลท์ในแต่ละเพลง
     - ระบบเสียง-แสง ดีมาก (ยกเว้นภาพประกอบเพลงบนจอด้านหลังเหมือนจะทำการบ้านน้อยเกินไป)
     - รอยยิ้มและความตั้งใจของแขกรับเชิญทุกคน ซึ่งทุกคนโชว์ได้ดีจริงๆ
     - สุดยอดความไพเราะกับเพลง Friends พี่โอ้-โอฬาร แจมกีตาร์หวานนุ่มกับพี่โอม
     - ดีใจเมื่ออินคาออกมา แล้วได้ยินท่อนร้อง "หากลืมฉันได้ไม่ลำบาก....."
     - อ.ปราชญ์ ดวลบูลส์กับจั๊ก มีพี่โอมเป่าเมาธ์ออร์แกน ในเพลง "ขายหัวเราะ" ของ ดิ อินโนเซนต์
     - เอก แบล็กเฮด ออกตัวก่อนเล่นเพลง "เพียงกระซิบ" ว่าคำสบถที่เพิ่มกันเข้ามา ทางวงไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง และขอผู้ชมอย่าร้องคำนั้นออกมา เพราะพี่โอมอยู่ 555
     - หนึ่ง จักรวาล เล่นคีย์บอร์ดดวลกับลูกกลองของ ดั๊ก อินฟินิตี้ พิสูจน์ให้เห็นว่าเมืองไทยมีนักดนตรีฟิวชั่นฝีมือขั้นเซียน
     - ติ๊ก มิสเตอร์ทีม เป็นนักร้องที่โชว์บนเวทีเก่งมาก
     - เพลง "เจ้าช่อมาลี" พี่โอมโยกตัวขยับขาไปพร้อมกับมิสเตอร์ทีม ไม่เคยเห็นอารมณ์นี้มานานแล้ว
     - จั๊กร้องเพลง "เอาไปเลย" ส่วนพี่โอมเล่น talk box แบบยาวๆ สนุกมาก
     - เสียงแซ็กโซโฟนสะกดคนฟังของ โก้ Mr.saxman สอดรับกลมกลืนด้วยเสียงกีตาร์ของพี่โอมในเพลงบรรเลง "Song for RW สิ่งดีๆ จะกลับมา"
     - เพลง "Song for RW สิ่งดีๆ จะกลับมา" พอพี่โอมโซโล่ถึงท่อนพีค ภาพในจอด้านหลังค่อยๆ ลากเป็นลายเส้นสัญลักษณ์รูปจมูกและแผงหนวด หมายถึงชายชื่อ "เรวัต พุทธินันทน์" ...เป็น moment ที่งดงามมาก
     - โต๋เดี่ยวเปียโนก่อนขึ้นเพลง "รักกันตลอดไป" แล้วเล่นคลอไปกับพี่โอม ลืมความรู้สึกแหม่งๆ ที่เคยเห็นเขาเล่นเปียโนที่ศิริราชไปหมดเลย
     - ลูกแก้ว สาวสวยมากความสามารถผู้ทำให้เวทีมีสีสันเสมอ เชื่อว่าทุกคนคงคอยสังเกตว่าเพลงต่อไปเธอจะเล่นเครื่องดนตรีอะไร
     - ดูพี่โอมเปลี่ยนกีตาร์ที่ใช้ในแต่ละเพลงก็เพลินแล้ว ทั้งหมดน่าจะ 8 หรือ 9 ตัว
     - กลับมาช่วงอังกอร์ด้วยเพลง "เห็นใจกันหน่อย" น่าจะเป็นเพลงที่คนในฮอลล์ร้องตามมากที่สุด
     - หลายคนที่อยากฟังเพลงของ ดิ อินโนเซนต์ คงไม่ได้นึกถึง "เห็นใจกันหน่อย" เป็นอันดับต้นๆ แต่ดูจากองค์ประกอบของเพลงที่มีพาร์ทกีตาร์เด่นตั้งแต่ต้นจนจบ ก็พอเข้าใจว่าทำไมพี่โอมเลือกเพลงนี้
     - ทุกคนขึ้นมาบนเวทีร่วมกันปิดท้ายอย่างอบอุ่นและประทับใจ ผู้ชม standing ovation ให้กับ "ชาตรี คงสุวรรณ"




ภาพสวยๆ โดยคุณ "กึ่งยิงกึ่งผ่าน" ตามไปดู ที่นี่ ครับ




อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความประทับใจมากมายยังมีเรื่องแย่ๆ ให้เสียความรู้สึกด้วย

     - เคยฟังหรือผ่านตาเพลง Friends แบบมีเนื้อร้องของ "กรุงเทพมาราธอน" ที่เปิดตามใบสั่งสปอนเซอร์ในรายการของแกรมมี่ไหมครับ
     สงสัยว่าทำไมถึงได้ทำออกมาแบบนั้น ทั้งการบันทึกเสียงและเสียงร้อง-เลวร้ายมาก
     ยังไม่นับเนื้อร้องที่ไม่ลงโน้ต ความหมายก็พื้นๆ นี่คือเนื้อร้องที่ชนะการประกวดหรือ เสียดายดนตรีต้นฉบับจริงๆ

     เอาล่ะ หลอกหลอนแค่ในโทรทัศน์ก็ยังโอเค ไม่เปิดดูก็ไม่เห็น-ไม่ได้ยิน
     แต่ช่วงสุดท้ายของคอนเสิร์ต พี่โอมขอบคุณสปอนเซอร์ และเกริ่นว่าเพลงที่เหมาะสมที่สุดสำหรับปิดท้ายคือเพลง Friends
     คนที่ออกมาร้องเพลงนี้คือ "ทายาทเบียร์" คนนั้นนั่นเอง
     ถ้าใช้เส้นแต่มีความสามารถ มีศักยภาพจริงๆ จะไม่ว่าอะไรเลย
     หรือจะไปเล่นก๊อกๆ แก๊กๆ แบบอินดี้ก็ตามใจเถิด ไม่ใช่ในคอนเสิร์ตที่รวมมืออาชีพมากมายซึ่งพวกเขาได้สร้างความประทับใจแก่ผู้ชมมาตั้งแต่ต้น
     ไม่ได้ดูแคลนมือสมัครเล่น แต่ทุกการแสดงย่อมต้องมีองค์ประกอบที่ "เหมาะสม" ของมันอยู่
     และเราคงไม่อาจตัดทิ้งเหตุผลว่าทำไมเขาถึงมาอยู่บนเวทีได้

     นี่คือ "รอยด่าง" ของคอนเสิร์ตอย่างแท้จริง!

     ยังดีที่ร้องไปครึ่งเพลง พี่โอมเชิญแขกทุกคนมาบนเวที นายคนนี้จึงถูกกลืนหายไปอย่างรวดเร็ว


- อีกเรื่องแย่ๆ ไม่เกี่ยวกับคอนเสิร์ต แต่เป็นคนมาดูคอนเสิร์ต

     เห็นหลายงานแล้ว...ทำไมมาถึงหน้างานแล้วไม่เข้าไปทั้งที่ได้เวลาแล้ว ต้องยืนเมาธ์กันอย่างกับมางานราตรีสโมสร
     จนคอนเสิร์ตเริ่มไป 2-3 เพลง ยังเดินเข้างานกันไม่จบสิ้น ทำลายสมาธิคนอื่นรู้หรือเปล่า

     ไม่เพียงแค่นั้น..
     ที่แย่ที่สุดคือการลุกเดินออกเป็นร้อยๆ คน ทั้งที่ไฟยังไม่เปิด เจ้าของคอนเสิร์ตยังไม่ลา และผู้ชมอีกมากกำลังอังกอร์
     ดูมาถึงตรงนี้แล้วรอให้จบไปเลยไม่ได้หรือ
     รู้ไหมว่าเป็นการทำลายบรรยากาศช่วงเวลาสำคัญของคอนเสิร์ต

     ไม่ต้องสังเกตก็เห็นว่าพวกที่เข้าช้า-กลับก่อนเป็นพวกถือบัตรราคาสูงแทบทั้งนั้น
     เพราะได้บัตรมาฟรี แต่จริงๆ แล้วไม่ได้อยากดู ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับคอนเสิร์ต จึงนึกอยากเข้า-ออกตอนไหนก็ได้
     หรือว่าแค่อยากมีส่วนร่วมในรสนิยมของกลุ่มที่ตนสังกัด?

---

คอนเสิร์ตรำลึก ชัคกี้ ธัญญรัตน์
วันแสดง : 31 พฤษภาคม 2551
สถานที่ : หอประชุมเอยูเอ
รวมเวลา : ประมาณ 2 ชั่วโมงครึ่ง

คนดนตรี

     - มาโนช พุฒตาล และวง The Lamb
          กฤตยา จารุกลัส (ต้อย) ร้องนำ - กีต้าร์โปร่ง
          อรรถพร ชูโต (อ้วน) กีตาร์
          ชัยวัฒน์ มนูรังษี (ตั้น) เบส
          ดำรงสิทธิ์ ศรีนาค (ปิงปอง) กลอง
          โสภณ อ้นโต (อ้น) คีย์บอร์ด
     - กอล์ฟ The Rain (ร้อง 3 เพลง ของร็อคเคสตร้า)
     - เนม Big Gun (ร้องเพลง "อำนาจเงิน" จากอัลบั้ม "พาฝัน")
     - โอฬาร พรหมใจ
     - ป๊อป เดอะ ซัน
     - กฤชยศ เลิศประไพ (The Must) (ร้อง 3 เพลง จากอัลบั้ม "ศรัทธา")
     - อดีตสมาชิก Blue Planet 3 คน
          นุสรณ์ (สไมล์ลี่) พจน์พิพัฒน์
          หมูพีท (ปีเตอร์-โอ)
          ปฐพี สายแสง (ปู แบล็คเฮด)
     - วงแบล็คเฮด ปู-เอก-ต๋อง-ยุ่น
     - อารี แท่นคำ พิธีกรคั่นรายการ


เล็กๆ น้อยๆ กับความประทับใจ

     - บรรยากาศเรียบง่าย (และเงียบ) บริเวณงาน รู้สึกเหมือนเวลาไปดูหนังหรือทำกิจกรรมตามสถาบัน-สมาคม
     - เรียบง่ายและเป็นกันเองขนาดว่าหลังจากซ้อมเสร็จก่อนเริ่มงานไม่นาน เอก ต๋อง และยุ่น ลงมาเดินเล่น-แวะซื้อซีดีเพลงเมทัลเก่าๆ ที่มีคนนำมาขาย
     - เป็นครั้งแรกที่ได้ดู มาโนช พุฒตาล เล่นคอนเสิร์ตแบบสดๆ ลีลาเหลือร้ายจริงๆ
     - วง The Lamb เล่นเพลงร็อคยุค 70 ของ The Who, Thin Lizzy และ Pink Floyd ได้ปึ้กมาก ชอบเสียงเบสของ ตั้น-ชัยวัฒน์
     - ดีใจที่ได้ฟัง "โลกสมมุติ" จากอัลบั้ม "ในทรรศนะของข้าพเจ้า" เวอร์ชั่นแสดงสด
     - ช่วงเพลง "โลกสมมุติ" เอก แบล็คเฮด ลงมานั่ง(กับพื้น) ดูอยู่ข้างหน้าผม คงเช็กระบบเสียงก่อนแบล็คเฮดเล่น
     - พี่โอ้-โอฬาร กับ พี่ป๊อป เดอะ ซัน เล่นหลายเพลง จนแทบไม่ได้เรียกว่าแจม แต่เป็นนักดนตรีหลักคนหนึ่ง
     - เพลง "คน คน" มันมาก
     - เพลง "มั่นใจ" ปิดท้ายด้วย "Born to the Wild" ก็มันสุดสุด
     - เนื่องจากไม่ได้ซื้อบัตรคอนเสิร์ตเพราะได้บัตรฟรีจากบล็อกแก๊ง จึงอุดหนุนซีดี Blue Planet อีก 1 แผ่น (เคยซื้อแล้วจากร้านเจได เดอะ มอลล์ บางกะปิ) แล้วให้ปูซึ่งลงมาแจกลายเซ็นให้คนซื้อซีดีหลังคอนเสิร์ตเลิกเซ็นให้ รายได้จากการขายซีดีมอบให้ครอบครัวชัคกี้


ส่วนที่ไม่ชอบของคอนเสิร์ต... ไม่มีครับ
แค่เสียดายที่คนมากันน้อยไปหน่อย
คอนเสิร์ตอาจจะมีอะไรหลุดๆ ไม่เป๊ะไปหมด แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร แถมยังได้อารมณ์ไปอีกแบบ
รู้สึกได้ว่านักดนตรีทุกคน รวมทั้งผู้ชมมากันด้วยใจจริงๆ




เห็นคุณ "กึ่งยิงกึ่งผ่าน" เดินขึ้นๆ ลงๆ เวที ก็สบายใจได้ว่ามีภาพสวยๆ ให้ชมแน่
ชมภาพทั้งหมดได้ ที่นี่ ครับ




ส่วนนี่เป็นภาพของคุณ Indigo จากเว็บกีตาร์ไทย ดูมีพลังมากๆ
ตามไปชมทั้งหมด ที่นี่ เลย

Create Date : 04 มิถุนายน 2551
Last Update : 4 มิถุนายน 2551 5:50:27 น.		14 comments
Counter : 1750 Pageviews.
Share Tweet