แล้วแม่....จะกอดใคร ใกล้ถึงเดือนสิงหาคมแล้ว คิดถึงคุณแม่กันบ้างหรือเปล่าคะ ดิฉันมีโอกาสได้อ่าน คอลัมน์ คิดเล็กคิดน้อย เขียนโดย คุณอั๋น ภูวนาท คุนผลิน จาก นิตยสารแพรว ฉบับที่ 664 อยากหยิบเนื้อหาบางส่วนมาฝากเพื่อน ๆ ค่ะ "...สายตาของผมไปสะดุดกับครอบครัวเล็กครอบครัวหนึ่งเข้า ดูจากอาการน่าจะเป็นคนจีนพ่อ-แม่-ลูก ภาพที่เห็นนั้น คุณลูกตัวใหญ่ซึ่งอายุน่าจะเฉียดสามสิบได้แล้ว กำลังกอดเอวฟุบหน้าอยู่กับตักของแม่ ร้องไห้จนตัวสั่นไปหมด แม่เอามือลูบหัวลูกชายราวกับเขายังคงเป็นเด็กน้อยตัวเล็กคนเดิมเบา ๆ ด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น แต่ฉายแววเศร้าอยู่ในที ในขณะที่คุณพ่อได้แต่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ มือกอดอกบ้าง ล้วงกระเป๋าบ้าง เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้ แต่คงนานพอที่จะทำให้คนทั้งสามต้องเริ่มต้นบอกลากันจริง ๆ สักที ลูกชายคลายกอดจากแม่แล้ว ค่อย ๆ ยืนขึ้นช้า ๆ น้ำตานองหน้า เขาสวมกอดผู้หญิงที่สูงเกือบไม่ถึงไหล่คนเดิมตรงหน้าอีกครั้ง เป็นกอดที่แม้จะเนิ่นนานและแน่นแค่ไหน ก็เหมือนกับมันดูจะสั้นเกินไปอยู่ดี ลูกชายเช็ดน้ำตาแล้วหันกลับมามองพ่อ เขายิ้มที่มุมปากเล็กน้อยและกอดกันหลวม ๆ พร้อมตบไหล่กันเบา ๆ พอเป็นพิธี ก่อนจะลาจากกันไปกอดแม่อีกครั้งอย่างอาลัยอาวรณ์ แล้วเดินถอยหลังขึ้นบันไดเลื่อนไป แม่ยังคงยืนมองดูลูกค่อย ๆ เลื่อนไกลออกไปอย่างสงบนิ่ง ยกมือขึ้นโบกลาช้า ๆ ในขณะที่พ่อเริ่มเดินก้ม ๆ เงย ๆ หาทางมองให้เห็นลูกที่ตอนนี้อยู่นไกลจนเกือบลับสายตาอย่างลุกลี้ลุกลน ผมนึกในใจขึ้นมาอย่างสงสัยว่า "ผู้หญิงคนนี้ช่างใจแข็งจริงที่ไม่ร้องไห้เลยสักนิด" และแล้วภาพอันน่าแปลกใจที่ผมไม่คิดว่าจะได้เห็นก็เกิดขึ้นตรงหน้า ในวินาทีที่ลูกชายได้ลับสายตาทั้งคู่ไปแล้ว ผู้ชายที่เมื่อครู่ยืนอยู่ห่าง ๆ กอดอกนิ่ง ๆ มองไปทางอื่นเหมือนไม่ค่อยจะสนใจภาพที่อยู่ตรงหน้าของลูกชายกับหญิงผู้เป็นแม่เท่าไรนัก โผเข้ากอดภรรยาแล้วร้องไห้ออกมาอย่างมากมาย จนผู้หญิงคนเดิมที่ตอนนี้เปลี่ยนจากหน้าที่ของแม่มาเป็นภรรยาแล้วนั้น ต้องหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาช่วยซับน้ำตาให้ แล้วกอดเขาพร้อมตบไหล่เบา ๆ ราวกับกำลังปลอบเด็กน้อยคนหนึ่งที่อยู่ในร่างของชายสูงอายุ ผมคิดถามตัวเองเล่น ๆ ไปว่า ถ้าวันนี้เธอคนนั้นร้องไห้ขึ้นมาบ้างล่ะ จะเหลือใครแข็งแรงพอให้เธอกอดบ้าง ผมเคยเหนื่อย ล้า ท้อแท้ อ่อนแรงมาหลายครั้ง สิ่งที่ผมทำทุกครั้งคือเดินเข้าไปกอดแม่แน่น ๆ แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลช้า ๆ หรือในบางครั้งก็แค่กอดแน่น ๆ แล้วกัดฟันทำฟอร์มดี ยิ้มแหย ๆ ไปว่าไม่มีอะไรหรอก แค่อยากกอด แล้วค่อยแอบไปร้องไห้คนเดียวในห้องทีหลัง เป็นแบบนั้นมาร่วมสามสิบปีแล้ว แต่วันนี้กับภาพที่เห็นเมื่อครู่เป็นวันแรกที่ทำให้ผมเกิดคำถามขึ้นในใจว่า แล้วผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลกล่ะ คนที่มีรอยยิ้มให้กับทุกคนในครอบครัวอย่างไม่มีวันหมด รอยยิ้มที่หลายครั้งต้องซ่อนความเหน็ดเหนื่อยของตัวเองไว้ เพื่อซึมซับความเจ็บช้ำให้กับคนที่เธอรัก ผู้หญิงตัวนิ่ม ๆ ที่อ้อมกอดของเธอเยียวยาได้ตั้งแต่ แผลถลอกหกล้มที่หัวเข่า จนถึง หัวใจที่แตกสลาย ในวันที่เธออ่อนล้า ผมแข็งแรงพอที่จะยืนให้เธอกอดบ้างไหม ผมเชื่อว่า เราส่วนใหญ่คงไม่ลืมกันหรอกที่จะบอกให้ผู้หญิงคนนี้รู้ว่าเรารัก และเราก็มักพูดเตือนกันเสมอ ๆ อยู่แล้วว่า อย่าลืมกอดแม่บ้างนะ วันนี้ ผมขอเพิ่มอีกอย่างแล้วกันว่า อย่าลืม....ให้แม่กอดคุณบ้างนะครับ เพราะเธอก็อาจต้องการมันไม่น้อยไปกว่าคุณหรือใคร.." อ่านคอลัมน์นี้แล้ว คิดถึงแม่ อยากกอดแม่ และอยากกลับไปให้แม่กอด....   Create Date : 26 มิถุนายน 2550 9 comments Last Update : 26 มิถุนายน 2550 2:03:28 น. Counter : 628 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วคิดถึงแม่ครับ   โดย: ฟ้าดิน 26 มิถุนายน 2550 1:48:17 น.

ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันค่ะ เราไม่ได้กอดแม่มานานแสนนานแล้วค่ะ แม้แต่ครั้งสุดท้ายยังจำไม่ได้เลยว่า กอดแม่เมื่อไหร่ เพราะแม่ได้สิ้นใจไปตอนที่เราอายุได้แค่ ๗ ขวบ คิดถึงแม่จัง อยากกอดแม่เหลือเกิน,,,,,,,   โดย: Malee30 26 มิถุนายน 2550 2:26:13 น.

เอ่อ ..... อ่านไปได้ครึ่งกว่าๆ อ่านต่อไม่ได้ละ นําตาจะร่วง เราไม่ได้กอดแม่มา 22 ปีแล้วค่ะ   โดย: คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของเรา. 26 มิถุนายน 2550 2:27:12 น.

This year my mom is with me ka...   โดย: PinkLotus 26 มิถุนายน 2550 20:28:58 น.

เคยอ่านตอนลงตีพิมพ์ในแพรวแล้วค่ะ อ่านแล้วร้องไห้เหมือนกัน พ่อเราเคยบอกว่า ถ้าพ่อตายเหมือน เหมือนถ่อหัก แต่ถ้าแม่ตาย เหมือนแพแตก ก็คงเป็นเรื่องจริงนะคะ   โดย: UtsU 27 มิถุนายน 2550 9:05:35 น.

ขอบคุณครับที่เอาสิ่งดี ๆ มาแบ่งปัน รักแม่ทุกวันครับ   โดย: แสนพลพ่าย 28 มิถุนายน 2550 12:52:07 น.

อ่านแล้วคิดถึงแม่จัง..อยากกลับไปกอดแม่..ขอบคุณเจ้าของบล็อกที่ช่วยเอาบทความดี ๆ มาให้อ่านนะคะ..บล็อกสวยมาก ๆ เก่งจริง ๆ ศิษย์ป้ามด..ฮ่า ๆ   โดย: เก้าทัพ 1 กรกฎาคม 2550 9:26:14 น.

อ่านแล้วซึ้งจัง น้ำตาซึมเลยค่ะ อยากให้ทุกๆ คนรักแม่ให้มากๆ (แม่พร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเราเสมอ ไม่ว่าเราจะเจ็บซ้ำเพียงใดก็ตาม แม่ไม่มีวันทอดทิ้งเรา รักแม่มากค่ะ)   โดย: แม่เด็กชายอลีฟ (เด็กชายอลีฟ ) 14 กรกฎาคม 2550 10:38:09 น.

ได้อ่านเหมือนกันคะ ซึ้งมากๆ พี่อั๋นเขียนดีเนอะ   โดย: Nuwa (Nuwa ) 24 กรกฎาคม 2550 15:04:56 น.