|
๐๔.*..และแล้วก็รู้..*.
.*..และแล้วก็รู้..*.
.
แล้วก็เริ่มรับรู้ว่าเขาหลอก
ไม่ต้องบอกก็เห็นทุกเย็นย่ำ
และแล้วก็ซึ้งในความใจดำ
ทิ้งเรากล้ำกลืนอยู่แต่ผู้เดียว
.
เธอไปแล้วไปลับไม่กลับรัก
อกฉันหักไม่พอยังห่อเหี่ยว
มิเหลือใจใครซึ้งจึงซีดเซียว
อยู่แบบเปลี่ยวเปล่าตัวและหัวใจ
.
มิมีแล้วความรักเคยมากล้น
มิเหลือคนเคยแย้มเคยยิ้มให้
มิพานพบสบเนตรมีความนัย
เหลือแค่รอยอาลัยและร้าวราน
.
เมื่อความรักสิ้นไร้แล้วคุณค่า
หยดน้ำตาตกหลั่งหวังสงสาร
ย่อมไม่ซึ้งถึงใจเขาให้ทาน
เมื่อดวงมานของหญิงนั้นชิงชัง
.
ว่าโอ้เอ๋ยนางใจเจ้าหายลับ
หายไปกับลำแสงแห่งความหวัง
ของหัวใจชายที่รักจีรัง
แต่ภินท์พังเพราะรักที่โหดร้าย
จะดิ้นรนทนสู้เพื่อใครเล่า
ในเมื่อเจ้าจากลาหนีหน้าหาย
ปล่อยให้หยาดน้ำตาที่น่าอาย
มันหยดป้ายเปียกหมอนนอนทุกคืน
.
.*..พันคม..*.
(ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต)
| Create Date : 19 มกราคม 2563 |
|
6 comments |
| Last Update : 19 มกราคม 2563 15:19:05 น. |
| Counter : 867 Pageviews. |
|
 |
|
|
| | |
โดย: พันคม  19 มกราคม 2563 15:43:07 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: พันคม 19 มกราคม 2563 15:45:05 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: พันคม 19 มกราคม 2563 15:46:47 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 59 คน [
คราวนี้โดนราหูอมซะแล้ว
ราหูอม ยังคลาย ในวันหนึ่ง
กลอนซึ้งซึ้ง รอไป ในวันหน้า
ระหว่างรอ ก็เลย นั่งจิบชา
พร้อมทั้งซา- ลาเปา แสนเข้ากัน
ใจก็ใจ ของเรา เอาใส่ถุง
แล้วเอามุ้ง ครอบไว้ ให้หลับฝัน
กลิ้งอยู่แถว นอกชาน นอนชมจันทร์
คืนบุหลัน กระจ่าง กลางเมฆา
ฮ่าๆๆๆ เขียนไปเรื่อยๆเดี๋ยวจบไม่ลง
ปอมเอาไว้ไปเขียนเต็มๆต่อใน blog ปอม โอกาสหน้าแล้วกัน
พี่ชายอย่าลืมตามไปอ่านนะ
นอนให้สบายนะพี่
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 11 มกราคม 2563 เวลา:21:53:31 น.
เขียนสลับๆกันไปน่ะกะปอม
แต่เขียนกลอนช้ำๆ เผื่อมีคนงสารไงล่ะ
เดียวจะตามไปอ่านนะ..