เรื่องราวผู้หญิงกับการเดินทางด้วยหัวใจ 2 ล้อ (มอเตอร์ไซด์) รวมถึงการท่องไปในโลกกว้างด้วยวิธีการอื่นๆ คลอเคล้าด้วยคนตรีไพเราะหลากหลายรูปแบบ เรามาผจญภัยด้วยกันนะคะ
เพียงความทรงจำ...เพลงประกอบละคร เก้าอี้ขาวในห้องแดง กับสิ่งที่หายไปจากละครไทยในปัจจุบัน

"อย่างแกเนี่ยนะอ่านนิยาย"
มักเป็นคำพูดที่หลุดจากปากเพื่อนๆฉัน
"เป็นผู้หญิงห้าวแล้วมันอ่านนิยายไม่ได้ไง"...ฉันย้อนกลับไปเสมอๆ
ฉันรักการอ่านนิยาย...เพราะนิยายทำให้ฉันรู้จักจินตนาการ
ฉันรู้สึกว่ามันสนุกกว่าการนั่งดูละคร
แต่มันก็ไม่เชิงนัก
เพราะฉันก็ดูละครด้วยเหมือนกัน
นิยายต่างกับละครตรงที่รายละเอียด
ตัวหนังสือสามารถบรรยายได้มากกว่า
และเราสามารถเลือกที่จะซึมซับได้ด้วยตัวเอง
ไม่เหมือนละครที่ถูกย่อยมาให้แล้วจากผู้กับกับ
การที่นิยายจะถูกนำมาสร้างเป็นละคร
ต้องผ่านการตีความจากหลายผู้คน
ทั้งคนเขียนบท ผู้กำกับ และตัวนักแสดง
...
นิยายบางเรื่องสามารถอ่านได้หลายครั้งไม่รู้เบื่อ
เรื่องราวในนิยายมักจะมีพื้นฐานมาจากชีวิตจริง
ดังนั้น...เรื่องราวในนิยายบางสิ่งสามารถสอนเราได้
...
อาทิตย์ที่ผ่านมาฉันได้ไปเดินห้างสรรพสินค้า
แน่นอน...จุดต้องไป แหล่งขาย DVD หนัง
ด้วยค่าเงินของบ้านเรา จะให้ซื้อแผ่นลิขสิทธิ์ทุกแผ่นหมดตัวกันพอดี
ฉันได้เห็น DVD ละครไทยเก่าพอสมควร
และฉันก็ได้ซื้อเรื่องนี้มาดู "เก้าอี้ขาวในห้องแดง"
...
ละครเรื่องนี้ มาจากบทประพันธ์ของ สุวรรณี สุคนธา



เป็นเรื่องราวของ "ละเวง" (อุ้ม สิริยากร พุกกะเวส) มัณฑนากรสาวผู้มาดมั่น เข้มแข็ง
มีกลุ่มเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนคือ สาวิตตรี (คลาวเดีย จักรพันธุ์) ผู้มีปัญหาครอบครัว
เปี๊ยก (นิธิ สมุทรโคจร) ศิลปินหนุ่มขวางโลกที่แอบรักละเวง ในขณะที่สาวิตตรีเองก็หลงรักเปี๊ยกเช่นกัน
จนก่อให้เกิดโศกนาฏกรรมความรักที่เกือบทำลายความสัมพันธ์ในกลุ่มเพื่อน
ทั้งยังมีตะวันฉาย(บัณฑิต สาวแก้ว) หนุ่มรุ่นน้องผู้ร่ำรวย ช่างเอาใจ ที่ละเวงรัก
แต่ยังไม่อาจตัดสินใจร่วมชีวิต จนนำไปสู่การจากกันอย่างไม่มีวันหวนกลับ
หลังจากผ่านมรสุมความรัก ความสูญเสีย และความหลอกลวงของคนรอบข้าง
ละเวงก็ได้พบที่พักพิงที่มั่นคง อบอุ่น กับพ่อเลี้ยงอินทร (พล ตัณฑเสถียร) ผู้คอยเป็นดั่งเงาช่วยเหลือเธอตลอดมา



เรื่องราวดำเนินไปเรื่อย ไม่รีบร้อน แต่เต็มไปด้วยรายระเอียดและเหตุผล
ที่ทำให้สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมตัวละครแต่ละตัวถึงได้แสดงออกอย่างที่เห็น
มีตัวร้ายพอหอมปากหอมคอ แต่ก็ไม่ได้ 11 ร ด ซะจนไม่เหลือความเป็นสุภาพสตรีอยู่เลย
แต่สิ่งที่ทำให้ฉันชอบละครแบบเมื่อก่อน
นั่นคือเรื่องราวของความรัก
จะเห็นว่ามีการดำเนินไปในการเติบโตของความรักอย่างเป็นระบบ
การรู้จักการรอคอย การให้ และการยอมรับในเหตุผลที่เกิด
ไม่ว่าจะสมหวังหรือผิดหวังก็ตาม
...นี่คือสิ่งที่หายไปของละครในยุคนี้
...
ฉันรู้สึกว่าละครสมัยใหม่แทบไม่ได้ให้อะไรกับคนดู
มากไปกว่าความสะใจที่หาสาระไม่ได้
นางร้ายกรี๊ดกร๊าดอย่างไม่มีเหตุผลอะไรมารองรับได้เลย
เหมือนคนที่ไม่มีวุฒิภาวะ จนเกือบจะมองว่าบ้าหรือเปล่าเนี่ย?
หรือตลกที่เต็มไปด้วยคำหยาบและเรื่องสองแง่สองง่าม
นางเอกที่ซื้อบื้อ หูเบา อึดโคตร และหยิ่งในศักศรีมากซะจนไม่คิดว่าจะมีคนจริงๆในโลกนี้เป็นได้
นางร้ายหรือตัวร้ายที่เลวชนิดที่ว่าเกิดอีกกี่ชาติก็รับรองได้ว่าเลวซ้ำซากแน่นอน
ไม่ว่าใครจะดีด้วยแค่ไหน ก็ยังเลวอยู่วันยังค่ำ
อะไรๆก็ขาดๆเกินๆซะจนไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนแบบนี้อยู่จริงในโลก
เอาเป็นว่าไม่สามารถให้เด็กๆนั่งดูตามลำพังได้
เดี๋ยวจะพาลคิดว่าคนในโลกเป็นแบบนี้จริงๆ
...
น่าแแปลก...
จะว่าไปคนทำละครก็ยังเป็นหน้าเดิม
อะไรทำให้สิ่งดีๆหายไป
ราวกลับว่า...เรากำลังถดถอยทางวัฒนธรมยังไงพิกล
...
ทุกวันนี้ฉันยังอ่านนิยาย
แต่ฉันไม่ชอบดูละครเหมือนแต่ก่อนแล้ว
เพราะไม่ได้ให้ข้อคิด ความสบายใจ
ดีไม่ดี...ยังได้ความเครียดกลับมาอีกด้วย
ว่าแล้ว...ไปอ่านนิยายต่อดีกว่า ^_^
...
เพลง : เพียงความทรงจำ
ศิลปิน : พอง พอง
อัลบั้ม : เพลงประกอบละคร "เก้าอี้ขาวในห้องแดง"

เหลียว มองหา เหม่อผวา คิดถึงเธอ
โอ้รักใยเก้อ ได้ใกล้เธอเพียงในฝัน
หลงแรกเจอ อยากรักเธอเพ้อที่ใจเรา
เธอนั้นเฝ้า ครอบคลุมหัวใจฉันด้วยความรัก

เพียงความทรงจำ ขอแค่นั้น นะเธอ
คิดว่าใจเราเพ้อ ยอมท่วมเอ่อด้วยความรัก

ปล่อยตัวทิ้งไป เหลือเพียงใจที่เราเคยรัก
ทนสิ่งแสนหนัก ด้วยความรักทับถมหัวใจ




...
เพลง : เพื่อน
ศิลปิน : พอง พอง
อัลบั้ม : เพลงประกอบละคร "เก้าอี้ขาวในห้องแดง"

อาจจะดูเหมือนไม่มี อะไรที่แปรผัน
อาจจะดูเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
แต่ความจริงแล้วข้างใน เริ่มจะเกิดปัญหา
ให้เธอลองมองที่ตาแล้วจะเข้าใจ

* ก็มันมีเรื่องราว เปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน
ความห่วงหาเอื้ออาทรไม่เหมือนเดิม
ใช่มันจะน้อยลง แปลกตรงที่มันดันเพิ่ม
ก่อตัวเกินกว่าเพื่อนจะคิดกัน

** หากเธอนั้นได้รู้อะไรบางอย่าง
ว่าคนที่เคยเคียงข้าง บางอย่างได้เปลี่ยนไป
อยากจะรู้ว่าเธอรับได้หรือไม่
และฉันต้องทำยังไง เมื่อเพื่อนคนนี้เปลี่ยนไปเป็น รักเธอ

(ซ้ำ * , **)





Create Date : 20 เมษายน 2552
Last Update : 19 สิงหาคม 2556 2:23:58 น. 3 comments
Counter : 1731 Pageviews.

 
จำได้ลางๆ เหมือนกันนะคะ ว่าเคยดูเรื่องนี้เหมือนกัน
แต่ติดแค่ว่าเมื่อไหร่หนอ นานเหมือนกันนะคะนั่น ..

............

เพลงเพราะมากคะ . เราชอบฟังแนวนี้ล่ะ
ประมาณว่าฟังสบายๆ ฟังเมื่อไหร่ก็ยังเพราะ
เมื่อนั้นค่ะ ..



ขอบคุณนะคะสำหรับลิงก์ xJapan ที่แวะไปส่งให้คะ
เราเข้าไปแล้วแต่เค้าบอกว่ายังไม่สามารถ sign in ได้คะ
แต่ว่าเซฟลิงก์เอาไว้แล้วค่ะ เผื่อว่าจะได้แวะไปเยือน
อีกวันหลังค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 20 เมษายน 2552 เวลา:20:08:35 น.  

 
ขอบคุณสำหรับความใจดีเรื่องเพลงนะคะ ...
เราเองก็ฟังไปเรื่อยๆ อ่ะคะ ไม่เป็นไรเรื่องลิงก์เพลง
ยังไงของคุณอีกครั้ง เราเองตอนนี้ชอบและอยาก
ฟังเพลงไหนเราก็เปิดเอาตามเวปออนไลน์อย่าง imeem or ijigg น่ะคะ ฟังได้หายเครียดเลยล่ะคะ ..
ยิ่งตอนนี้สำหรับ Xjapan เราก็ฟังเพลงบรรเลง
ในเวอร์ชั่น piano , guitar น่ะคะ


โดย: JewNid วันที่: 21 เมษายน 2552 เวลา:22:17:14 น.  

 
อ่านบล็อคนี้แล้ว รู้สึกได้ย้อนกลับไปในวันคืนเก่าๆ ฟังเพลงแล้วสบายใจจังคะ ดูละครเดี๋ยวนี้เครียดคะ น้องสาวบอกว่าวันหนึ่งนั่งดูละครอยู่กับลูกสาวอายุห้าขวบ ละครเรื่องเมียหลวงคะ ลูกสาวตัวเล็กนั่งลุ้นนางเอก ขณะที่ทะเลาะกับนางร้าย ลูกสาวห้าขวบบอกว่า ตบมันเลย ตบซิ รออะไรอีก ขนาดเด็กยังเครียดเลยนะคะ และเป็นตัวอย่างของความรุนแรงในสังคม


โดย: tanya tanya วันที่: 23 เมษายน 2552 เวลา:0:53:41 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

blue passion
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]




มีหัวใจไว้เดินทาง ค้นหาความหมายของชีวิต เพื่อเติมเต็มให้กับคำถามที่เกิดขึ้นมากมายระหว่างการเติบโต วิธีการในการเดินทางมีมากมาย แต่ ณ วันนี้ ขอเลือกสองล้อเป็นพาหนะในการนำพาไปสู่จุดหมายปลายทาง

Site Meter

Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add blue passion's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.