--- ส วั ส ดี วั น วิ ส า ข บู ช า ---

สวัสดีวันวิสาขบูชา
ขอร่วมระลึกถึงวันประสูติ ตรัสรู้
และปรินิพพานของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

อย่างเรา ๆ
หากพูดดี คิดดี ทำดี ก็น่าจะดีที่สุดแล้ว
หลักคำสอนง่าย ๆ แต่ก็ทำไม่ค่อยได้สักที
ทั้งที่ก็รู้ว่า ทำแล้วมีความสุข สงบอย่างไร






1.

เช้านี้ ได้ดอกกุหลาบสีเหลืองหนึ่งดอก และดอกกุหลาบสีแดงอีกหนึ่งดอก
พอใส่แจกันเล็ก ๆ หน้าห้องหนังสือและโต๊ะกินข้าวพอดี
ดอกไม้ทำให้บ้านสดชื่นขึ้นจริง ๆ

วันนี้เราขอคนมาช่วยตัดแต่งกิ่งไม้ใหญ่ในบ้านลงบ้าง จะได้เห็นแสงแดดทะลุลอดลงมายังต้นไม้เล็ก ๆ ที่กำลังจะปลูกใหม่บ้าง เมื่อสองวันที่แล้ว อากาศแปรปรวน ทั้งฝนและลมพายุ เล่นเอากิ่งหูกระจงหัก โชคดีที่กิ่งใหญ่ไม่ตกลงหลังคาของเพื่อนบ้าน เรารีบไปบอกเขาแล้วว่า กำลังหาคนมาตัดต้นไม้ลงให้เร็วที่สุด วันนี้เป็นวันหยุดพอดี เลยได้เฝ้าคนตัดกิ่งไม้ได้ทั้งวัน

ตอนที่ตัดแต่งต้นหูกระจงซึ่งแผ่กิ่งก้านคลุมต้นไม้เล็ก ๆ จนแทบไม่ได้รับแดดตามปกตินั้น ใจหนึ่งก็เสียดายกิ่งก้านใบเขียวที่แผ่ขยายให้ความร่มรื่น เป็นที่อยู่อาศัยของบรรดานกและแมลงอื่น ๆ อีกใจก็กลัวต้นไม้จะไม่แตกกิ่งผลิใบอ่อน แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมา ก็ค่อย ๆ สอนเราและเรียนรู้ไปเรื่อย ๆ ว่า ที่เราเห็นกิ่งโล่งเตียนจนเหมือนจะยืนตายได้นั้น ไม่นานก็จะเขียวรกครึ้มและชูสูงเหยียดฟ้าเหมือนเดิม

นึกถึงช่วงที่ต้นไม้ใหญ่ถูกตัดยอดไม่ให้สูงเกินไปนั้น บ้านดูแห้งแล้งสมฤดูร้อน(ตอนนี้ก็เหมือนติดอยู่ในเดือนเมษายนเหมือนกันนะ) พื้นดินขาดสีสันของใบไม้เขียว เหลือง เหลืองอ่อน น้ำตาล และนานาสีสันของดอกไม้ที่ร่วงโรยพื้นราวกับรอยยิ้มสวยบนดิน รวมทั้งไม่ได้ยินเสียงใบไม้ปรบมือร้องทักทายยามสายลมพัด

หากตัดต้นไม้ทั้งหมดเพื่อสร้างบ้านสร้างเมืองอย่างเดียวโดยทิ้งธรรมชาติไว้เบื้องหลัง พอนึกภาพออกว่าจะเป็นอย่างไร ไหนจะร้อนและดูแห้งแล้งและคงอาวรณ์ถึงสิ่งที่หายไป ไม่อยากโหยหาอาลัยถึงความรักและความคิดถึงใบไม้ร่วงเพียงแค่ในจินตนาการ

2.

เราช่วยกันทำแผลให้ไส้อั่วเหมือนเช่นทุกวัน แผลที่ขาขวาส่งกลิ่นเหม็นเน่า ผ้าปิดจมูกสองชั้นยังเหมือนไม่พอ กว่าจะล้างแผลจนสะอาดเอี่ยมไร้หนอนเล็ก ๆ เพราะแมลงวันตอม

ฉันเพิ่งได้สูตรฆ่าแมลงวันจากคนสวนเมื่อวานนี้เอง เขาให้ไปซื้อยาดักแมลงวันสีทองที่ร้านขายปุ๋ย ขายยากำจัดศัตรูพืช จากนั้นก็เอาสำลีมาชุบน้ำยา แหย่เข้าไปในขวด เจาะรูข้างขวดกลม ๆ พอให้แมลงวันเข้าไปได้ มันจะเข้าไปตอม ตกลงไปในขวด ไม่เลอะเทอะด้วย แต่แขวนไว้สูง ๆ หน่อย

คิดในใจว่า อาจจะทำหรืออาจจะไม่ทำ

ฉันส่งภาพไปในไลน์ 'คุยกับแม่' เหมือนเช่นทุกวัน ทุกคนตกใจที่เห็นสัตว์เลี้ยงภายในบ้านเจ็บป่วย ส่วนฉันเห็นเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ยังพูดกับคนที่บ้านเลยว่า คิมมิมโชคดีกว่าคนอื่นตรงที่ว่า ป่วยและทรมานไม่นานก็สิ้นลม ส่วนอองออนั้น ขาหลังอ่อน เดินไม่ได้เป็นปี ช่วงที่เดินไม่ได้ก็ถัดตูดจนเป็นแผลถลอก ทำแผลกันมาตลอด และยังมานอนป่วย ขยับตัวนั่งกินข้าวได้ก็ครึ่งปี จนกระทั่งมานอนบนแพทเพิร์สอีกครึ่งปี หมาใหญ่และหนักหนาสำหรับเรา เขาเจ็บเขาก็ร้อง ทำแคร่ไว้ให้นอนเผื่อจะได้ลากไปไหนมาไหน เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เขาก็ไม่ชอบ ทำวีลแชร์ให้ก็ไม่ยอมขึ้นไปยืน ไม่ว่าเราจะคิดหาวิธีช่วยเหลืออย่างไร เขาก็จะเป็นแบบนี้แหละ ดีอย่างเดียวที่พวกเราแข็งแรงพอจะดูแลเขา (แต่ก็ปวดหลัง ปวดท้องน้อยกันมาเป็นระยะ ๆ เหมือนกัน )และดีอีกหลายอย่างที่ข้างบ้านเข้าใจเพราะอองออจะร้องทั้งวันทั้งคืน เป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยมาก เหนื่อยกันทุกคน และปีที่แล้ว เราก็ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดกันแทบทุกอาทิตย์ หมาใหญ่ขนาดนี้ คนอื่นมาดูแลก็ไม่ได้ ฝากคนมาเฝ้าครั้งละสองวัน แต่กลางคืนก็ต้องยอมล่ะว่า เขาคงร้องทรมานกับความเจ็บปวดภายในที่เราไม่รู้ ความเจ็บป่วยของเขาสอนเราหลายอย่าง แต่ที่ขยาดนักก็คือ ยังไม่คิดจะเลี้ยงหมาใหญ่ ๆ อย่างนี้อีก เพราะเราไม่รู้ว่าจะมีเรี่ยวแรงดูแลเขาได้ดีหรือเปล่า

เราฝากหมาให้คนอื่นดูแลและรับผิดชอบแทนเราไม่ได้ ถึงฝากยามจำเป็นที่เราต้องไปทำธุระสำคัญ ก็ต้องวางใจคน ๆ นั้น ตำหนิเขาไม่ได้ด้วย แค่ไหนก็แค่นั้นและไม่ลืมที่จะขอบคุณเขาอย่างที่สุด เพราะคนอื่นไม่ได้รักหมาเหมือนเรา เขากล้าเก็บอึ ล้างก้น เปลี่ยนแพมเพิร์สให้หมาเราได้นี่ก็ต้องไหว้เลย ไม่รู้จะขอบคุณเขายังไง

เราขุดหลุมใหญ่น้อยฝังหมาใหญ่ ๆ สองตัวและแมวแสนรักของเราอีกสองตัว จดจำวันที่ปีเดือนการจากไปของพวกเขาได้ เขาก็คงรู้เองล่ะว่า เป็นบุญเป็นกรรมที่ได้มาอยู่กับเรา เราไม่ได้เลี้ยงเลิศเลอ อยู่ด้วยกันง่าย ๆ ไม่มีพิธีรีตอง นิสัยก็เหมือนพวกเรา แต่เชื่อมั่นได้อย่างหนึ่งว่า ยามเจ็บป่วยนั้น พวกเราจะดูแลเขาจนถึงที่สุด

วันหยุดนี้ก็ดี แม้ว่าเราต้องเปลี่ยนกันดูแลเขาตัดแต่งกิ่งไม้และสลับกันมาเปิดร้าน แต่ชีวิตเราก็แบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร เหมือนตอนไปออกกำลังกายที่ฟิตเนส ก็ต้องเปลี่ยนกันไปคนละเวลา นาน ๆ ครั้งที่จะได้หยุดอยู่บ้านพร้อมหน้าพร้อมตาหรืออยู่ร้านพร้อมกัน แต่ก็เกือบทุกเรื่องที่เรามักจะมีสายตาไปในทางเดียวกัน ก็นั่นแหละ ใครนะที่ว่า หัวใจที่เต้นคนละจังหวะ มักจะอยู่กันยืนยาว

ขอบคุณค่ะ
ภูพเยีย

วันตัด(แต่ง)ต้นไม้ในบ้าน ✌️
#สวัสดีวันวิสาขบูชา_วันพระใหญ่_ขอให้มีจิตแจ่มใส_ใจเบิกบาน 🙏
29 พฤษภาคม 2561





ปล.
หลังจากส่งไลน์เล่าให้แม่ฟังเรื่องหมาป่วย เราก็เล่าธรรมดา ไม่ได้ดราม่าอะไรเพราะเราเปลี่ยนแผลเน่าแบบนี้มานานมากแล้ว เพียงแต่ช่วงหลัง ฝนตกและชื้นบ่อย มีช่องว่างแผลให้แมลงวันตอมและวางไข่จนมีหนอน

แม่รีบมาบอกว่า 'ให้เอายาเส้นแช่น้ำ แล้วเอาผ้ากอซลงชุบน้ำยาเส้น(คือยาสูบที่ชาวบ้านซื้อมามวนเองน่ะลูก) พันรอบแผลไว้หรือโปะที่แผลเน่า ๆ เลย หนอนจะคลานออกมาเอง ยุ่บยั่บจนต้องคอยเอากาละมังมารอง แม่ยังบอกอีกว่า แม่อยู่กับตาสนิท (ตาก็เป็นสัตวแพทย์เหมือนพ่อฉันนี่แหละ) หมูมีแผลเน่า ตาทำแบบนี้ แป๊บ ๆ หนอนตัวอ้วนตัวเท่าปลายนิ้วก้อยคลานออกมาอย่างที่เล่าจริง ๆ ทำทุกวัน แผลจะตื้นขึ้นเรื่อย ๆ จนหายสนิท(แบบชื่อตา)'
คงต้องลองทำแล้วสินะ ไม่รู้ว่าสัตวแพทย์ที่เราปรึกษาคนปัจจุบันจะเห็นด้วยมั้ย :)

Create Date : 29 พฤษภาคม 2561 Last Update : 30 พฤษภาคม 2561 8:38:07 น. Counter : 1043 Pageviews.		4 comments
Share Tweet