--- จ น ---

เมื่อกี๊นี้ ลูกค้ามาขอซื้อยาแก้เวียนหัวเพราะเมารถเป็นประจำจนกลัวที่จะเดินทางไปไหน เธอเล่าว่า ตอนเล็ก ๆ ใฝ่ฝันอยากเป็นกระเป๋ารถเมล์มาก เราก็นึกสงสัยในใจว่าอาการที่อยากเป็นนั้นเหมือนเราตอนเล็ก ๆ หรือเปล่า ฉันอยากได้กระบอกใส่เงินและฉีกตั๋วนั่นมาก ได้เขย่าเงินและฉีกตั๋ว น่าจะสนุก แต่ก่อนที่จะถามเธอว่า ทำไมถึงอยากเป็นกระเป๋ารถเมล์ เธอบอกเหตุผลง่าย ๆ ว่า เป็นกระเป๋ารถเมล์จะได้ไม่เวียนหัว เดินไปเดินมาบนรถได้ แล้วเธอก็เล่าต่อว่า

ตอนที่ไปสอนนักเรียนที่แม่ทะ (ลำปาง) ก็ถามนักเรียนว่า โตขึ้นอยากเป็นอะไร มีนักเรียนคนหนึ่งชื่อผ่องศรีที่จำติดอกติดใจในคำตอบ เพราะนักเรียนตอบครูว่า อยากรวยค่ะ รวยแล้วจะได้ซื้อปลาทูมากิน

ครูเล่าเองก็ตบอกเองว่า พี่นี่ใจหายเลยนะ คิดว่าความฝันของตัวเองนี่เป็นเรื่องตลกและไร้สาระมาก แต่ของผ่องศรีทำให้พี่คิดอะไรได้หลายอย่าง ฟังแล้วสะเทือนใจมากเพราะบ้านของนักเรียนลำบากมากไม่ค่อยได้กินอะไร พอพี่เข้ามาสอนในเมืองและย้ายมาที่นี่ ก็ไม่ได้เจอนักเรียนที่นี่เลยแต่ได้ข่าวว่าผ่องศรีแต่งงานมีลูกมีเต้าหลายคนแล้ว นี่ถ้าเจอจะถามว่า ตอนนี้ได้กินปลาทูแล้วหรือยัง

ฉันมานึกถึงเรื่องปลาทูของตัวเองเหมือนกัน ที่เคยแอบ ๆ ซ่อน ๆ ตอนซื้อปลาทูและซุกในกระเป๋านักเรียนเพียงแค่กลัวใครจะเห็นว่าเรากินปลาทูหรือซื้อปลาทูให้แมวเกือบทุกวัน ฉันไม่ค่อยอยากให้ใครรู้ว่าฉันกินปลาทู ข้าวผัดและไข่ทอดบ่อยกว่าอย่างอื่น ฉันอายอะไรก็ไม่รู้ แต่เดี๋ยวนี้ใครได้กินปลาทูดูมีตังค์นะ ปลาทูราคาแพงกว่าสมัยเราเป็นเด็กมาก

ฉันแยกแยะคำว่าจนหรือรวยตั้งแต่ตอนไหน จำไม่ค่อยได้ รู้แต่ว่าเราต่างก็ไม่อวดจนหรืออวดรวยกัน หรือเป็นเพราะฉันได้ยินเรื่องราวของเด็กนักเรียนยากจนจากแม่จนเป็นเรื่องปกติ เวลามีทุนการศึกษาสำหรับเด็กเรียนดีแต่ยากจนนั้นเป็นเรื่องพิเศษมาก ๆ พ่อฉันก็เคยให้พวกเราขอทุนนี้เหมือนกัน แต่ฉันไม่คิดว่าเราจนมากพอที่จะขอทุนนี้ หรือเพราะแม่นั่นแหละที่ไม่ทำให้เรารู้สึกว่าเราจน

แม่เคยเล่าว่า ที่โรงเรียนก็มีทุนให้นักเรียนดีแต่ยากจนนะ แม่มองไปทางไหนก็สมควรจะได้หมด ไปเยี่ยมบ้านนักเรียนมาก็แสนจะหดหู่ บางทีเห็นนักเรียนแต่งตัวไม่เรียบร้อยก็ไม่ดุว่าอะไร มีแค่ไหนก็ใส่มาแค่นั้น เสื้อผ้านักเรียนของพวกเราก็ขนมาให้เด็กนักเรียนแม่ มีชื่อพวกเราในชั้นเรียนของแม่เสมอ ส่วนเรื่องเงินที่ฉันคิดว่าเป็นเรื่องพิเศษกว่านั้นคือแม่ให้โหวตว่าเงินจำนวนนี้เราควรจะให้ใคร เพื่อนนักเรียนก็รู้ว่าใครควรได้ เขารู้ว่าใครยากจนกว่าเขา ซึ่งความจริงความยากจนในบ้านเรานั้นมีหลากหลายมิติ ยากจนเรื่องเงินทอง (ซึ่งอยากจะใช้คำว่าขัดสนเสียมากกว่า) จนโอกาส จนปัญญา จนเพราะไม่รู้จักพอ ฯลฯ แต่โชคดีที่นักเรียนของแม่ยังไม่จนน้ำใจ เราจึงยังพอได้ยินเรื่องดี ๆ จากแม่บ่อย ๆ แต่นั่นแหละ จนก็คือจน อยากให้พวกเขาได้รับโอกาสในการศึกษามากที่สุด มันเป็นบันไดต่อชีวิตเขาไปได้ไกล

จบ

Create Date : 03 ธันวาคม 2561 Last Update : 3 ธันวาคม 2561 14:10:05 น. Counter : 539 Pageviews.		1 comments
Share Tweet