• เรื่องของเรา
• สุขพอดีพอดี...กับงานพิธีกร
• สิ่งที่อยู่ข้างใน
• สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า...เธอ
• ปากหมา station
• ตระเวน...ไปเรื่อย..เรื่อย
• น้องเอิญ...ที่รัก
• เรื่องของฉัน (ปี๒๕๔๓)

• merveillesxx
• แฟนผมตัวดำ
• ladycake
• copybee
• ตามอารมณ์
• ยิ่งยง นั่งยองยอง
• grappa
• หาแฟนตัวเป็นเกลียว
• Webmaster - BlogGang

• พี่วิภว์
• พี่ด๋าว
• ผีจู๋
• happening
• ตกแต่งบล็อกกะป้ามด
• ร้านเล่า..แบกเป้ไปนอนอ่านหนังสือ
• hi5noppung
• Bluediamond-Resort
• BlogGang.com

ของขวัญ ปีหนึ่งแต่ละคนจะซื้อของขวัญให้ใครกันบ้าง ให้พ่อ ให้แม่ ให้ย่า ให้ลุง ให้แฟน ให้เพื่อน ให้เจ้านาย ให้สุนัข แต่เรานั้นซื้อให้ไม่กี่คนเอง คุณพ่อคุณแม่ก็จากไปแล้ว ญาติก็อยู่ต่างจังหวัดอีก มีก็แค่ป้ากับหลานอีกคน เพื่อนก็มีไม่เยอะนัก นับนิ้วแค่มือเดียวก็ยังเหลือ เลยทำให้เราชอบในการเลือกซื้อของขวัญมาก ด้วยความที่ญาติไม่เยอะบวกกับเพื่อนน้อย เลยทำให้การเลือกซื้อไม่ต้องวุ่นวายมาก ป้าชอบอะไร หลานชอบอะไร เพื่อนคนนี้ชอบอะไร คนนั้นชอบอะไร เราก็จะไม่ซื้อของที่พวกเขาชอบให้หรอก 555 (เพราะบางคนมันอยากได้ ทอง คอนโด รถยนต์ ฝันไปเถอะเมึง นึกว่าตูเป็นเจ้าของเครื่อข่ายมือถือหรือไงว่ะ) ของที่เราให้อาจจะไม่ถูกใจนัก เช่น หนังสือ ปากกา สมุดวาดรูป/สมุดบันทึก สีไม้ ภาพยนตร์ เป็นของขวัญให้พวกเขามากกว่า หรือไม่ก็ออกแนว คอนเซ็ป หรือบางที่ก็ทำให้เลย มันรู้สึกดีที่ได้ลงมือทำอะไรให้คนที่เราอยากให้ของขวัญ อาทิ เคยซื้อของขวัญปีใหม่ให้พี่ที่ทำงานเก่าเป็น หมอนและเพลงบรรเลง เพราะพี่เขาทำงานหนักมากเราอยากให้เขาพักผ่อน หรือ เคยซื้อชุดสังฆฑานและวาดแผนทีวัดที่ใกล้ที่สุดให้เพื่อนคนหนึ่งไป เพราะมันเคยบ่นว่าช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปทำบุญสักเท่าไร หรือ ส่งโปสการ์ดให้ 1 เดือนเต็ม และให้เอาไปต่อกันเอาเองว่าเราเขียนอะไรให้ หรือ ถ่ายภาพตลอดปี แล้วทำออกมาเป็นสมุดภาพให้ หรือ อัดเพลงความหมายดีๆแล้วให้ไป หรือ เขียนความรู้สึกที่เราอยากบอกให้ไป หรือ ...... แต่เราก็รู้สึกดีนะที่ได้ให้ของขวัญกับทุกคน มีความสุขมากๆสำหรับคนที่ได้รับของขวัญทุกคนจ้า   Create Date : 19 ตุลาคม 2551     Last Update : 19 ตุลาคม 2551 23:03:09 น. Counter : 433 Pageviews.   1 comment Share Tweet

นิทานตุ๊กตาแตก เด็กน้อยคนหนึ่ง ได้ตุ๊กตาเซรามิกเป็นของขวัญวันเกิด เขาชอบมันมาก เล่น และดูแลมันอย่างดี วันหนึ่ง เด็กน้อยเผลอทำหลุดมือตกแตก เด็กน้อยเสียใจมาก นั่นก็เพราะว่า เด็กน้อยไม่เข้าใจสาเหตุแห่งการเกิดทุกข์ ๐๐๐๐๐๐ ต้นเหตุแห่งทุกข์ของเด็กน้อยคือ การที่เราเห็นอะไร แล้วพอใจในสิ่งนั้น เราก็จะยึดไว้เป็นของตน เมื่อวันใดมันจากไป เราจึงทุกข์ใจ เพราะเรายังถือมันไว้ไม่ปล่อยเสียที ๐๐๐๐ ได้นิทานเรื่องนี้จาก มิวเซียมสยามคับ เลยเอามาเตือนตัวเองอีกครั้ง ที่จริงเราก็เคยรู้มาก่อนแล้วว่า การยึดมั่นถือมั่นนั่นเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เราทุกข์ใจ ไอ้ตอนอ่านนะเข้าใจ แต่ทำไมเวลาเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ เราจึงไม่เข้าใจสักที   Create Date : 13 ตุลาคม 2551     Last Update : 14 ตุลาคม 2551 16:25:17 น. Counter : 630 Pageviews.   5 comment Share Tweet

พอซะทีเถอะ...คนไทย เศร้าใจกับข่าวในช่วงวันสองวันนี้ ผู้ชุมนุมโดนระเบิดขาขาด ตำรวจสลายการชุมนุมด้วยแก็สน้ำตา นายกปีนกำแพงรัฐสภาหนีเอาตัวรอด พธม.ปักหลักสู้ตาย และอีกหลายๆข่าวที่ดูแล้วไม่ได้สร้างสรรค์อะไรเลย คนไทยต้องการอะไรกัน ความถูกต้อง หรือแค่ อยากเอาชนะกัน สุดท้ายก็ได้มา ๒ ศพ สบายใจหรือยัง!!! เราไม่เห็นด้วยกับความรุนแรงครั้งนี้ ฝ่ายรัฐ คนส่วนใหญ่เลือก (หรือเปล่านะไม่แน่ใจแต่เราไม่ได้เลือกคนหนึ่งละ) คุณเข้าไปบริหารประเทศ ก็ตั้งใจหน่อย ไม่ใช่เอาเวลาไปหาประโยชน์ส่วนตัวและพวกพ้อง คนทั่วโลกเขาถึงประนามไงว่าอาชีพที่เลวร้ายที่สุดของมนุษย์คือ นักการเมือง พวกคุณน่าจะเอาโอกาสที่ได้เข้าไปทำงานตรงนี้ล้างภาพเลวๆเหล่านั้นได้แล้ว แล้วคุณเป็นตัวแทนประชาชน ควรฟังเสียงส่วนใหญ่บ้าง เหตุการณ์เป็นอย่างไร ควรฟังบ้าง ฝ่ายคัดค้าน(ทั้งพันธมิตรและฝ่ายค้าน) ถึงแม้กฏหมายไทยจะอยู่ในมือเขา ก็ต้องอดทนให้กฏหมายทำหน้าทีของเขาไป ถึงแม้มันจะหริบรี่เต็มที ถ้าทนไม่ไหวก็ประท้วงในขอบเขต การชุมนุมควรจะเป็นไปด้วยความสงบ เพราะท่าทีของพวกคุณนั้นดูแล้วจงใจยั่วยุเขาชัดๆ ระงับใจไว้บ้าง ไปปลูกข้าวในรัฐสภา อันนี้ก็เกินไป การใช้แรงมันง่ายกว่าการใช้ปัญญาก็จริง แต่ผลที่ตามมาของมันต่างกันฟ้ากับเหว เราเสียหายมากี่ครั้งแล้วจากความไม่สร้างสรรค์ของทั้ง ๒ ฝ่าย ทำไมไม่จำซะทีว่าสุดท้ายคนที่บาดเจ็บก็คือ คนไทย ที่มีนายหลวงองค์เดียวกัน พอได้หรือยัง   Create Date : 08 ตุลาคม 2551     Last Update : 8 ตุลาคม 2551 12:28:15 น. Counter : 548 Pageviews.   3 comment Share Tweet

รายงานสดจากขอบเวที bodyslam ๐๐คล้ายๆ งานแนะนำอัลบั้มแต่มีมากกว่านั้น๐๐ ฟังเพลงบางเพลงของวงนี้มานานแล้ว แต่ก็ไม่เคยซื้ออัลบั้มของเขาเลยแม้แต่อัลบั้มเดียว แต่วันหนึ่งเราได้ฟังเพลงแสงแรกที่แฟตเปิด รู้สึกว่าเฮ้ย เพลงไรว่ะ โดนใจมาก "เมื่อไรคืนนี้จะเช้า เมื่อไรค่ำคืนเหน็บหนาวจะเป็นเพียงแค่ฝัน ตอนนี้ข้างในจิตใจ มันแสนทรมาร จะผ่านมันไปได้ไหม ได้แต่เหมอมองไปสุดตา รอคอยแค่เพียงลำแสงที่ส่องมาจากฟ้า สลายทุกความมืดมน ให้พ้นเป็นวันใหม่ ยังคงมีจริงใช่ไหม พรุ่งนี้ที่ฉันเฝ้ารอ" สภาพจิตตกที่เราจมอยู่ในช่วงที่ผ่านมา เพลงนี้ทำให้เรามีความหวังขึ้นมา ว่ามันต้องมีสักวันดิ่ที่จะได้เจอใครสักคนที่เข้าใจในตัวเรา ว่าแล้วก็ไปซื้อแผ่นทันทีในวันรุ่งขึ้น พอฟังหลายๆเพลงในชุดนี้แล้วรู้สึกว่า เราชอบเนื้อเพลงหลายๆเพลง ไม่ว่าจะเป็น เสี้ยววินาที อกหัก ขอบคุณน้ำตา แค่หลับตา ท่านผู้ชม นาฬิกาตาย ภาษาที่ใช้สวยดี จุดหมายแต่ละเพลงก็ชัดเจน สมกับชื่ออัลบั้ม Save My Life ช่วยชีวิตเราจริงๆ กับอัลบั้มนี้ และไม่นานมานี่เพื่อนเราก็ชวนไปดูวงนี้เล่นสด โดยที่มันก็ไม่รู้ว่าเราเริ่มชอบงานวงนี้ มันจะประจวบเหมาะอะไรขนาดนี้เนี่ย ว่าแล้วก็ต้องลองดูซะหน่อย มาถึงหน้างาน เสียค่าเข้าไปคนละร้อย ก็โอเคจ่ายไป พอเข้าไป อย่างว่ามันเป็นผับอะนะ ต้องมีเมาเป็นธรรมดา ก็จัดไป หนึ่งชุดใหญ่ แต่ได้ยินมาว่าเขาเริ่มเล่น เที่ยงคืน เหลือบดูนาฬิกานี่มันแค่ สองทุ่มเองนี่หว่ามึงจะรีบมาทำไมเนี่ย เพื่อนมันบอกว่าเดี๋ยวเต็มมาจองที่ก่อน และคนก็แน่นขึ้นตามระยะเวลา โต๊ะที่เราได้เป็นโต๊ะริมๆ เพราะเรารู้สึกว่าไม่อยากอยู่ตรงกลาง พอมีเรื่องแล้วออกไม่ทันจะเจ็บตัวซะเปล่าๆ บรรยากาศในร้านก็คงสนุกไปตามเรื่อง แต่เราไม่ค่อยสนุก เพราะที่ร้านเล่นเปิดแต่ ฮิพพ๊อพ แต่ดันเสือกจัดคอนเสิร์ตบอดี้ เซ็งเลย จัวหวะมันโยนๆตลอดเวลา เต้นไม่ถูก เลยยืนสำรวจตลาดไปเรื่อยเปื่อย คนที่มาร้านนนี้ส่วนใหญ่จะแบ่งเป็นสองกลุ่ม ครึ่งแรกจะเป็นทอมกับดี้ นั่วเนียกันซะอยากกลายร่างเป็นทอมจริงๆ และอีกครึ่งก็ ฮิพพ๊อพแก็งค์ กางเกงหลุดตูดมาเลย นอกจากนั้นก็จะเป็นสาวกบอดี้ แต่ก็ไม่มากเท่าสาวกทอมดี้ ความทรมานจากฮิพพ็อพที่ร้องและเต้นตามไม่ทัน กว่าจะบรรเทาเราก็หลอนไปกว่า ๔ ชม. สักประมาณ ๕ ทุ่ม ก็มี กลุ่มพ่อค้าแม่ค้าแผงลอยมาอยู่โต๊ะข้างๆเรา ด้วยความที่โต๊ะแถบที่เราไปนั่งนั้น เป็นประเภทกึ่งบาร์น้ำ ไม่ได้เป็นโต๊ะแยก ทำให้ขอบเขตของโต๊ะนั้นดูยากเหลือเกิน และพ่อค่้าแม่ค้ากลุ่มนี้ก็เอานิสัยยึดครองฟุตบาทมาใช้ เริ่มขยายอนาเขตลามมาที่โต๊ะเรา เริ่มแรกก็เต้นเอาตัวมาเบียดๆ ดันๆ พอให้อภัยกันได้ในจังหวะของความเมา ต่อจากนนั้นเริ่มเอาถังน้ำแข็งและขวดโซดามายึดแดนใต้ และรุกคืบด้วยแก้วและป๊อบคอร์น ในแดนตะวันออก นอกจะดันโต๊ะเราแล้ว ยังไปดันโต๊ะน้องดี้ขาวเนียนออกห่างจากโต๊ะเราไปอีก แหม่ม....เต้นได้กินที่มาก ฮิพพ็อพโยกๆก็พอแล้ว(เรียนรู้มาตั้งแต่ตอนสองทุ่ม) แต่ลุงๆป้าๆ แกเต้นอย่างกับงานบวชลูกชาย โห พี่ค้าบ ผับไม่ใช่งานวัด พอบอดี้เริ่มขึ้น ไอ้เราก็ดีใจ จะได้ฟังบอดี้เสียทีหลังจากทรมานกับเพลงฮิพพ๊อพและพ่อค้าแม่ค้าแผงลอยกลุ่มนี้แล้ว ระหว่างที่วงกำลังเล่นๆอยู่ ไอ้เราก็กำลังโดดมันๆ เราก็รู้สึกเหมือนมีใครเอาศอกมากระแทกหลัง หันกลับไปเป็นยายป้าหุ่นลูกชิ้นหมูนายฮั้งมองหน้าเราอย่างกับว่ามึงจะสนุกอะไรนักหนา ไอ้เราก็ไม่สนใจโดดต่อสักพักยายป้าลูกชิ้นเริ่มกระโดดกระแทกเข้ามาเต็มๆ เซเลย เซ พอหันกลับไปยายป้าลูกชิ้นก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แล้วโดดต่อ ตูสนุกนะเว่ย โดดๆ ทำเป็นไม่สนใจ เฮ้ยเราชักไม่สนุกละ โดดต่อมีต่อยแน่ แต่เสือกเป็นผู้หญิงเนี่ยอะดิ ไอ้เราไม่ใช่คน ตบหญิง เตะหมา ด่าคนแก่ซะด้วย เลยหยุดโดดยืนเฉยๆ ดูดิมันจะทำไง ซักพักเหมือนจะเริ่มรู้ตัว ก็มุดกลับเข้าสมาคมแผงลอยไป เซ็งสาดดดด บอดี้เล่นสนุกนะ แต่บรรยากาศและสภาพแวดล้อมไม่เอี้อจริงๆ ถ้ามีโอกาสจัดคอนเสิร์ตอีกเมื่อไรจะไปอุดหนุนนะ ไม่อยากไปดูตามผับแล้ว รำคาญสภาพแวดล้อมจริงๆ คราวหน้าถ้าไปแล้วเจอไอ้กลุ่มพ่อค้าแม่ค้าแผงลอยอีก ตรูจะใส่ชุดเทศกิจไปเต้นให้รู้แล้วรู้แร่ดเลยเมิง   Create Date : 06 ตุลาคม 2551     Last Update : 7 ตุลาคม 2551 11:05:09 น. Counter : 475 Pageviews.   1 comment Share Tweet

สิ่งที่เราต้องการ ๐๐๐ อย่างที่เคยเล่าไปแล้วว่า จังหวะพระเจ้า มักจะมาเตือนสติเราในจังหวะที่พอเหมาะเสมอ ๐๐๐ เพิ่งไปอ่านเจอมาครับว่าทำไมเรามันทุกข์ไม่ยอมเลิกซะที ไปอ่านเจอใน daay bulletin เล่มเก้ามา (ซึ่งคิดว่าเขาก็คงไปหามาจากเล่มอื่นอีกที) เขาว่ากันว่า คนที่เศร้า ไม่สบายใจ ทุกข์ใจ นอกจากปัจจัยภายนอกที่ทำให้เราทุกข์แล้ว ยังมีนิสัยส่วนตัวประกอบด้วยเลยทำให้ความทุกข์ใจไม่ยอมจากไปซะที ๑. ขี้ระแวง ไม่ค่อยวางใจผู้อื่น อืม...นิสัยอันนี้เรามีอยู่เหมือนกัน บางที่เราไม่ค่อยเชื่อใจคนอื่น บางครั้งเรารู้สึกว่าเขาไม่น่าจะทำตามความต้องการของเราได้ เลยไม่ไว้ใจใคร ซึ่งเป็นนิสัยที่ไม่ดีเลย เหมือนเราไม่เปิดใจรับความจริงที่เกิดขึ้น เราจึงขังความทุกข์ไว้กับตัวเอง อยู่ในโลกของตัวเอง สุดท้ายมันก็ทำลายตัวเอง เหมือนที่เรายังอมทุกข์ไว้ไม่ปล่อยซะที อิ่มทุกข์แล้ว รู้รสชาติแล้ว คายทุกข์ทิ้งได้แล้ว ๒. ขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง อันนี้แน่นอนที่สุด เราเป็นคนที่ไม่มีความเชื่อมั่นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว กลัวผิด กลัวผลาด กลัว กลัว กลัว ทั้งๆที่มันยังไม่ทันได้เกิดขึ้นเลย เลยไม่แปลกใจว่าชีวิตเราทำไมถึงมาได้เพียงแค่นี้ ความเชื่อมั่นมันมีน้อยไปหน่อย เราต้องเร่งสร้างความมั่นใจให้กับตัวเองหน่อย อย่างน้อยก็เริ่มต้นมันที่สีผมนี่แหละ เอิ๊ก... ๓.เห็นแต่ความไม่ดีในตัวคนอื่น อืมไปมองทำไมนะไอ้ความไม่ดีในตัวคนอื่น เขาน่าจะมีดีบ้าง มองตรงอื่นบ้าง มองด้านดีๆบ้าง มองแต่สิ่งร้ายๆ เราก็จะเจอแต่สิ่งร้ายๆ สุดท้ายคนที่เป็นทุกข์ก็คือเราเอง เจอบทความนี้ไปเข้าใจตัวเองขึ้นอีกระดับ เรามั่วแต่ไปทำความเข้าใจคนอื่นจนลืมเข้าใจตัวเอง เกือบไปแล้ว ที่จริงน่าจะมีอีกแต่ว่าเล่มนี้เขาตัดให้ก่อน ๓ ข้อ ใครมีเล่มสิบ เอาข้อทีี่เหลือมาแบ่งกันบ้างนะ ขอร้องนะจ๊ะ ๐๐๐๐๐๐๐๐ ส่วนสิ่งที่น่าสนใจในเดือนตุลาคมนี้ถ้ามีโอกาสจะหาเวลาไปดูให้ได้ ๐ หลวงพี่เท่งสอง ธรรมะกับความตลก ๐ Son of Rambow เด็กๆที่ชอบแรมโบ้เลยทำหนังเก็บแรมโบ้ไว้ดูเอง ๐ อีติ๋มตายแน่ เรื่องที่๙ของยุทธเลิศและเรื่องแรกของพี่โน๊ตที่มาคู่กัน ๐ Tropic Thunder ดาราที่มาแสดงหนังสงครามและได้สงครามจริงๆเป็นของแถม ๐ โชว์ "เบรกเอ้าท์" ทีมงานเดียวกับ"จัมป์" คราวนี้โชว์การเต้น ๐ กาลครั้งหนึ่งแท็คทูมาแล้ว คอนเสิร์ตของวงดนตรีที่มีลูกเล่นหนุกๆ ๐ มิวเซียมสยาม น้องที่รู้จักไปมาแล้ว แนะนำว่าไม่ควรผลาด ๐ put the gun down หนังสั้นฝีมือตำรวจ เล่นเอง กำกับเอง และถ่ายเอง เจ๋งสาด (อ่านเพิ่มได้ที่นี่ //thirdclasscitizen.hi5.com ) สำหรับใครที่มีอะไรเจ๋งๆ แนะนำกันหน่อยนะครับ เอาแค่ในประเทศก็พอนะค้าบ   Create Date : 29 กันยายน 2551     Last Update : 29 กันยายน 2551 14:29:30 น. Counter : 448 Pageviews.   2 comment Share Tweet