Bloggang.com : พรเก้าประการ - ยังไงก็ไม่เปลี่ยนใจ

ตอนสมัยขึ้นรถไฟใต้ดินไปฝึกงาน ก็ไม่เคยเจอสภาพเบียดขนาดนีี้นะ
ก็เล่นไปสายขนาดนั้น 5555

เมื่ออาทิตย์ที่แล้วได้ตื่นเช้า ออกไปใส่บาตรแล้วก็เดินหาซื้อโจ๊ก และปาท่องโก๋กินตามสไตล์คนตื่นเช้า

เฮ้ย...ชอบมาก

เหมือนช่วงเวลานี้ในชีวิตแม่งหายไปนานมากๆ
สมัยเรียนมัธยมก็ตื่นเช้า แต่ตื่นมาแล้วต้องรีบ ลกๆๆ เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทัน
พอเข้ามหาลัยก็อยู่หอ ตื่นสาย นอนทั้งวัน ไม่เคยรู้จักเวลาเจ็ดโมงเช้า

แต่วันนั้น ได้กลับไป "อิน" กับเวลาเจ็ดโมงเช้าอีกครั้ง โคตรมีความสุขเลยยย
มันเป็นเวลาที่คนยังไม่ปรุงแต่งอ่ะ คือทุกคนที่ไปเดินตลาดจะหน้าโล่งๆ หัวยุ่งๆ ใส่ชุดนอน กางเกงขาสั้น แคชช่วลสุดๆ

พอเจอหน้าก็ยิ้มให้กัน คุยกันแบบไม่ค่อยมีอารมณ์ คงเพราะยังไม่ตื่นเท่าไหร่ แต่เฮ้ย อยู่ตรงนั้นแล้วอารมณ์ดีจัง

ตั้งแต่วันนั้นเลยสถาปนาตัวเองเป็น '7 o'clock Fan Club'
จะต้องตื่นมาอยู่ในโมเมนท์นั้นทุกวันให้ได้

(แต่ตอนนี้ เวลาผ่านมาแล้วก็หลายวัน ยังทำไม่ได้ซักวันเลย 555)

*ฝากความระลึกถึงไปยังพี่ๆ ทุกคนด้วยค้าาาาา