Bloggang.com : weblog for you and your gang
"คนที่มีความฝันให้ตามหา มีความทรงจำให้คิดถึง คือคนที่โชคดีที่สุด" ๐ จิมมี่ เลี่ยว ๐ http://twitter.com/nopsukda
พรเก้าประการ
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
ทำระบบการเงิน
๐ เริ่มแล้ว
สร้างสรรค์งานเขียน และ ถ่ายภาพ
๐ เริ่มแล้ว
รักใครสักคน
๐ เริ่มใหม่ได้เรื่อยๆ
Group Blog
เรื่องของเรา
สุขพอดีพอดี...กับงานพิธีกร
สิ่งที่อยู่ข้างใน
สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า...เธอ
ปากหมา station
ตระเวน...ไปเรื่อย..เรื่อย
น้องเอิญ...ที่รัก
เรื่องของฉัน (ปี๒๕๔๓)
All Blogs
รักเธอนะ...ข้าราชการ
สรุปภาพรวมปีนี้ "งานรุ่ง รักยับ"
ละครน้ำเน่า
เพื่อนเก่า
โตไม่ทันมันจริงๆ
you and I
หายไปนานเหลือเกิน
งูมาแต่คู่ยัง
HAPPY IN THE DARK
แวะมา
ปรกติรักเด็กนะ...แต่ว่าวันนี้ขอ...
นึกว่าไม่มีซะแล้ว
ยังไงก็ไม่เปลี่ยนใจ
แล้วก็ออกเดินทางต่อ
เดียวดายข้างส้วม
การกลับมาของผู้ชายที่แก่ขึ้นอีกปี
ไปตามตัวเองกลับมาจากอยุธยา
ปีใหม่นี้จะทำอะไร
เรายังคงเป็นมนุษย์ที่อ่อนแอเหมือนเดิม
ไม่ชอบอากาศหนาวเอาซะเลย
fat fest 8 /2 ... เล่าโดยคนธรรมดาตัวหนึ่ง
fat fest 8 /1 ... เล่าโดยไดโนเสาร์ธรรมดาคนหนึ่ง
เธอชื่อก้อย
ของสะสมที่เราไม่ต้องการ
กด...แล้ว...เหวี่ยง
ของขวัญ
นิทานตุ๊กตาแตก
พอซะทีเถอะ...คนไทย
รายงานสดจากขอบเวที bodyslam
สิ่งที่เราต้องการ
รัก...รอบ..ตัว
ขอบคุณงานมงคลสมรส
จวนจะเช้าแล้ว
แมวหมุนรอบหนู หนูหมุนรอบแมว
การแสดงรอบสุดท้ายแล้วนะค่ะ
เลว : มีค่าต่ำกว่ามาตรฐาน
เขิน...อาย
จักรวาลเล็กๆ...ในร้านเสริมสวย
คลองถม ถึงจะมั่วแต่อะร้อย...อาหร่อย
ความทรงจำวันนี้ของ ๘ ปีที่แล้ว
เป็นคนธรรมดา
เผชิญหน้ากับความจริง
ความรู้สึกที่หดหู่ของคุณยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร
เราเป็นแค่มนุษย์อ่อนแอคนหนึ่ง
เล็บยาวแล้วนะ
บำบัด_เยียวยา_รักษา_ฟื้นฟู และอีกหลายๆคำที่จะทำให้เราดีขึ้น
คุณกำลังจะเดินไปสถานีรถไฟฟ้าใช่ไหมค่ะ
ทำไม....เราไม่ให้อภัยตัวเอง
คืนนี้ขอ หอบ
ขโมยขึ้นบ้าน
นิ้้วขาด
บางที่เราก็ไม่เข้าใจตัวเอง
จุดดับในอารมณ์
โลกร้อน...ฮีโร่...ข้าวเหนียวมะม่วง
ปลายมีนาที่เชียงใหม่
ยะลา...รูป
ยะลา...อันนี้แถม
ยะลา...ความกลัวที่คิดไปเอง ภาค๒
ยะลา...ความกลัวที่คิดไปเอง
hi5 จนได้
ประสบการณ์เฉียดตีนกะเฉียดตาย
ความรู้สึกมักจะอธิบายยาก
โทรศัพท์ระทึกขวัญ
เรื่องเล่าในวันเด็ก
ปีใหม่...เชียงใหม่..มุมมองใหม่...ชีวิตใหม่
ตั๋วใบนี้ไม่ได้มีสำหรับฉัน
โดดงาน
ตบหัวผมที
30 วันเขียนสักทีหรือไงฟ่ะ
อยากหายตัวจังเลย
คลั่งและหื่น....
ไร้มารยาทออนโมบาย
โป๊ไหมพี่...
เก่งแต่นิสัยเลว..มันไม่เจริญหรอก
คำเตือนก่อนอ่าน
Friends' blogs
merveillesxx
แฟนผมตัวดำ
ladycake
copybee
ตามอารมณ์
ยิ่งยง นั่งยองยอง
grappa
หาแฟนตัวเป็นเกลียว
Webmaster - BlogGang
[Add พรเก้าประการ's blog to your web]
Links
พี่วิภว์
พี่ด๋าว
ผีจู๋
happening
ตกแต่งบล็อกกะป้ามด
ร้านเล่า..แบกเป้ไปนอนอ่านหนังสือ
hi5noppung
Bluediamond-Resort
BlogGang.com
ไปตามตัวเองกลับมาจากอยุธยา
๐๐๐ไม่รู้จะเอาไปเล่าในหมวดไหนดี รถก็ได้ เที่ยวก็ได้ รักก็ได้ งั้นเอามาใส่หมวดนี้ละกัน๐๐๐
ในที่สุดเราก็ทำสำเร็จ
กับทริปขี่มอไซค์ไปอยุธยา
ระยะทาง ๘๐ กิโลเมตร
เป็นการขี่รถทางไกลครั้งแรกที่เกิน ๕๐ กิโลเมตร
(คราวก่อนไปศาลายาแค่ ๓๐ กิโลเมตร)
ตื่นมาก็สายแล้ว สิบเอ็ดโมงกว่า โยนของทุกอย่างใส่กล่องหลังรถ
กางเกงใน ยาสีฟัน เสื้อยืด โรลออน ฯ
แล้วก็ขอพรจากคุณป้าว่าเราจะขับรถไปทำงานตามปรกติ
ไม่กล้าบอกว่าไปไกลเดี๋ยวแกเป็นห่วงพาลจะนอนไม่หลับเอา
กลับมาแล้วค่อยมาบอกแกดีก่า อย่างน้อยก็บาปลดลงครึ่งหนึ่ง เอิ๊ก...
ขับมาตามเส้นเลียบทางด่วนรามอินทราเพื่อจะมาออกแถวๆหลักสี่
จะได้ผ่านสมาบินดอนเมืองไปเลย แต่ลางหลงมันก็เริ่มทำงานลืมขึ้นสะพานลอย
เลยต้องออกตรงแยกเกษตรแทน เอาน่าความผิดผลาดมันคู่กับเราเสมอแหละเหอๆ
พอเข้าสู่ถนนวิภาวดีได้ ก็ต้องงงกับป้ายจราจรต่างๆมากมาย
ด้วยความที่ไม่เคยขี่รถออกต่างจังหวัดมาก่อน
เลยพยามทำตัวเป็นคนไทยที่ดีที่สมกับการได้ใบขับขี่มา อ่านมันทุกป้าย
มันขัดแย้งกันฉิบ ป้ายหนึ่งบอกให้ชิดขวาเพื่อไปอยุธยา
พอไปได้อีกหน่อยมีป้ายบอกว่ามอไซค์ห้ามใช้ทางหลัก อ้าว...
พอตีออกซ้ายมันก็จะพาเราขึ้นสะพานกลับรถ
โอ้ยปวดกระบาล พอเริ่มหลุดม.กรุงเทพไปได้เลยไม่ค่อยใส่ใจกับป้ายจราจรละ
พยายามมองแต่ป้ายที่บอกว่าไปอยุธยาเท่านั้นแหละ
ระหว่างทางก็ได้เจอป้ายที่บอกเราเสมอๆว่า กลับกรุงเทพชิดซ้าย
ใจเราระหว่างทางก็คิดเสมอว่าจะไปถึงไหมว่ะเนี่ย
เพราะขับออกต่างจังหวัดครั้งแรก
แถมมีรถใหญ่ขับเข้ามาทักทายๆใกล้ๆเป็นระยะ
พอพวกพี่เขาขับมาใกล้ๆที่ไรมอไซค์เราก็จะโอนเอียงไปหาเขาเรื่อยเลย
เสียวเจงๆ เท่านั้นยังไม่พอยังเจอพวกระบะใจร้ายขับปาดไปปาดมาอีก
โชคดีที่เราขับแค่ ๖๐ เลยไม่ไปถูกพี่เขาเกี่ยวติดไปด้วยสักเท่าไร
พอพี่เขาปาดเราก็เบรกหักเข้าป่าข้างทาง
แต่ยังดีที่ไม่ลงไป ยังพอหักกลับเข้าที่ได้ตลอด
นอกจากนั้นยังมีเก๋งนิสัยไม่น่ารักอีกหลายๆคันที่เปลี่ยนเลนโดยไม่เปิดไฟเลี้ยวอีกนับไม่ถ้วน
แถมเรายังขี่หลงทางไปสระบุรี เพราะป้ายจราจรอันแสนงง
ป้ายมันชี้ตรงเรียงกัน นครสวรรค์ อยุธยา สระบุรี
แต่พอเลยป้ายไปไม่ทันไร มันเป็นทางเลี้ยวซ้าย ๒ เลน ตรง ๑ เลน
ตูผิดเองที่ไปเชื่อป้ายจราจร แงแง
เลยหลุดไปทางสระบุรีตั้งไกลกว่าจะกลับรถมาได้
พอกลับมาเข้าที่เข้าทางอยุธาแล้วก็บิดต่อไปอีกซักระยะ
ก็จะเริ่มเห็นป้ายต่างๆมากมายที่ยืนยันว่าเรามาถึงแล้ว
พอเริ่มเข้าเมืองมาก็บ่ายสามนิดๆ
ซึ่งวันนี้โชคดีมากๆที่ไม่ค่อยมีแดดสักเท่าไร
ลมพัดเย็นๆรอต้อนรับหลังจากการห่างกันกว่า ๑๐ ปี
เพราะเมื่อก่อนเราเคยมาทำงานที่จังหวัดนี้ประมาณ สามเดือน
ยังเป็นเมืองที่ยังดูสบายๆต่างจากข่าวที่เราได้มาตลอด
ขนาดบอกเพื่อนว่าจะขี่รถมาที่นี่มันยังเตือนเลยว่าระวังโดนปล้นนะ
ข่าวทำให้เมืองนี้น่ากลัวไปเลย
ส่วนความทรงจำตลอดสามเดือนที่ทำงานที่นี่มีทั้งสนุกสนาน
สบายๆ ขำๆ และอึดอัดในความรักที่ไม่กล้าบอก
เรานี่นิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลยแหะ
เวลาที่รักใครสักคนมันจะไม่กล้าที่จะบอกรักเขาไป
เพราะมั่วแต่คิดนู่น คิดนี่ สร้างเกราะมากันความต้องการตัวเองเสมอๆ
ไม่เหมาะกันบ้างละ คงไม่ได้เจอกันบ้างละ เราคนกรุงใหม่ เขาคนกรุงเก่า
สุดท้ายก็ไม่มีความสุขเพราะตัวเองสร้างเกราะขึ้นมาเอง
ความทรงจำเก่าๆที่กลับมาทำให้เราได้เติบโตขึ้นอีกระดับ
แต่เราก็ไม่ได้ตามไปหรอกนะว่าเขาอยู่ไหน
แต่พื้นที่ที่เราเคยใช้ชีวิตช่วงสั้นๆกับเขามาโอบอุ้มให้เราพื้นคืนมา
มานึกถึงตอนนี้ถ้าเราบอกเขาเร็วกว่านี้คงจะมีความสุขด้วยกันมากกว่านี้เนอะ
ตอนนั้นเรารักเขาแต่ไม่กล้าบอกออกไป มาบอกเอาวันสุดท้ายที่จากกัน
ก็เลยได้แค่ความประทับใจเท่านั้นที่หลงเหลืออยู่ในความทรงจำ
แต่ก็รู้สึกดีทุกทีที่นึกถึงแหะ
แม้ทุกวันนี้เหตุการณ์ก็เข้ารูปเดิมเลยแหะ ๕๕๕
มันเป็นสันดานของเราไปแล้วแหงๆ
Create Date : 04 มกราคม 2552
Last Update : 4 มกราคม 2552 19:52:56 น.
8 comments
Counter : 1236 Pageviews.
Share
Tweet
โดย:
pet.sp
วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:17:44:38 น.
น่าอิจฉาจังเลยคร้าบบบบบบ
อยากไปเที่ยวอย่างนี้บ้างจัง
ผมเห็นด้วยกับเรื่องป้ายบอกทางอ่ะ
สำหรับคนที่ไม่รู้ทาง หรือหลงทางเนี่ย
อาจโดนป้ายบอกทางพางงได้
ป.ล.ไปศาลายาก็ต่างจังหวัดแ้ล้วนะครับ
(นครปฐม ห่ะๆ)
โดย:
badinblood
วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:21:47:35 น.
ป้ายจราจรเมืองไทย เชื่อไม่ได้
โดย:
merveillesxx
วันที่: 5 มกราคม 2552 เวลา:1:14:42 น.
สวัสดีปีใหม่จ้า
รออ่านตอนต่อไปจ้า
มาเขียนไวๆ
โดย:
grappa
วันที่: 5 มกราคม 2552 เวลา:11:52:56 น.
เก่งนะคะ ขี่มอเตอร์ไซด์
ตังไกล เวลากลับบ้านพ่อภูมิ ที่อุดร
บางที่ก็เห็น คนขี่มอไซด์ไปจาก กรุงเทพ
นับถือจริงๆ
เคยนั่งนะคะไกลๆ โอ๊ย เหมื่อยมาก
ลงมานี่ ไม่ต้องขยับขากเลย ชาไปหมด
โดย: แม่ภูมิไทย (
Artagold
) วันที่: 5 มกราคม 2552 เวลา:12:23:09 น.
ป้ายบอกทางบ้านเรามันบ้าสุดๆ (ประเทศอื่นเค้าเป็นแบบนี้รึเปล่าก็ไม่รู้) ของผมเองขนาดขับกลับกรุงเทพฯ - ระยอง บางครั้งยังหลงเพราะไอ้ป้ายบอกทางนี่เลย ที่กลับถูกทุกวันนี้เป็นเพราะความเคยชินแท้ๆ
อยากบอกว่าเห็นที่คุณไปเม้มคราวนี้แล้วอึ้งไปเล็กน้อย เพราะทุกทีเห็นคุณชอบเม้มสั้นๆ แต่คราวนี้ยาวเป็นพิเศษ เลยต้องดูชื่อแล้วดูชื่ออีกว่าใช่รึเปล่า ขอบคุณนะครับ (ทั้งเรื่องที่เม้มยาวๆ และโปสการ์ด อยากได้น่ะแหละ แต่เกรงใจจริงๆ)
ส่วนเรื่องความน่ารักของภรรยา อันนี้น่าจะเป็นบุญจากชาติที่แล้วมากกว่า เพราะชาตินี้ผมทำแต่บาป 55+
ดีใจที่รอดกลับมานะครับ
โดย: แฟนผมฯ IP: 202.134.119.218 วันที่: 5 มกราคม 2552 เวลา:12:59:15 น.
อยากได้ครับโปสการ์ด
แต่ถ้าทิ้งที่อยู่ให้ก็เกรงใจ
เอาเป็นว่าแลกกันมั้ยครับ
ฮ่าๆ
โดย:
badinblood
วันที่: 5 มกราคม 2552 เวลา:20:44:01 น.
คนกรุงเทพยังหลงกรุง แล้วนับประสาไรกับคนบ้านนอกอย่างเราล่ะ
โดย:
tuk-tuk@korat
วันที่: 6 มกราคม 2552 เวลา:15:47:55 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.