|
|
river phoenix - สายน้ำในความทรงจำ
ความทรงจำอย่างหนึ่งบางทีมันก็ผูกพันกับอีกเรื่องหนึ่ง
เร็วๆมานี้ผมกำลังขับรถไปทำงานเปิดวิทยุฟังเพลงตามปรกติ ดีเจก็ทำงานของเขาเช่นกัน เขาเลือกเพลงที่ชื่อว่า stand by me
เสียงของ จอนห์ เลนนอน ดังก้องรถแต่ผมกลับคิดไปถึงภาพในหนังเรื่องหนึ่ง เห็นเด็ก 4 คนเดินท่อมๆอยู่บนไม้หมอนทางรถไฟ และในชีวิตจริงเด็กคนหนึ่งในกลุ่มนี้ก็เสียชีวิตไปแล้ว
พุดถึงตอนนี้สำหรับคนวัยรุ่นเหมือนผม(รุ่น 30 )และสนใจดูหนังฟังเพลงพอสมควร คงพอคิดได้ว่าผมกำลังพูดถึง ริเวอร์ ฟีนิกซ์ - river phoenix นักแสดงฝีมือดีอีกคนที่จากไปก่อนวัยอันควร และภาพยนตร์ในดวงใจของหลายๆคนที่กำกับโดย ร๊อบ ไรเนอร์ -Rob reiner เรื่อง สแตนบายมี - stand by me
ริเวอร์ ฟีนิกซ์ แสดงหนังเรื่องนี้คงอายุราวๆ 14-15 ปี เรื่องราวของเพื่อน 4 คนที่เดินทางไปหาศพเด็กที่ถูกรถไฟชนตาย มิตรภาพวัยเยาว์ การเดินทางท่องเที่ยวป่า ปัญหาส่วนตัวของแต่ละคน การร่วมใจกันสู้กับพวกอันธพาลที่โตกว่ากันคนละรุ่น สำหรับเด็กอายุ 10 ขวบอย่างผมแล้วมันเป็นหนังที่สนุกที่สุดเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว และก็จำได้ว่าชอบบุคลิกของตัวละคร คริส แชมเบอร์ โดย ริเวอร์ ฟีนิกซ์มาก ท่าทางออกจะเกเรแต่มีแววฉลาดและใฝ่ดี แม้จะมีอาการเก็บกด(จากที่ถูกมองว่าเป็นลูกหัวขโมย) แต่ก็แสดงออกอย่างพอให้รู้ว่าเขามีความอดทนแค่ไหน
นับแต่นั้นผมก็โตขึ้นพร้อมกับติดการดูหนัง และ ริเวอร์ ฟีนิกซ์เองก็โตขึ้นตามบทบาทในหนังหลายๆเรื่อง แน่นอนผมมีโอกาสได้ดูเขาแสดงเกือบทั้งหมด จากเด็กเป็นวัยรุ่น จากวัยรุ่นเป็นวัยหนุ่ม บทก็ซับซ้อนหลากหลายมากขึ้น ตั้งแต่ เด็กที่เพิ่งรู้ตัวว่าพ่อเป็นสายลับรัสเซีย / วัยเด็กของอินเดียน่า โจนส์ / นักเรียนทหารวัยรุ่นขี้เหงา / ไอ้ตัวข้างถนนที่เป็นโรคลมชัก / นักร้องเพลงคันทรี แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยสำหรับผมคือ แววตาที่แข็งแกร่ง แต่สับสนในชีวิต บุคลิกที่ต่อต้านสังคมแต่ก็อ่อนโยนไม่มีความรุนแรงแฝงอยู่เลย
แสดงเป็นหนุ่มขายตัวข้างถนนกับ เคียนู รีฟ ใน My Own Private idaho
Keanu บอกว่า "River is my best friend man, and I don't have many of them."
เมื่อตอนผมรู้ว่า ริเวอร์ ฟีนิกซ์ เสียชีวิตเพราะเสพยาเกินขนาดเมื่ออายุได้เพียง 23 ปีนั้น ผม(ที่ตอนนั้นก็ไม่เต็ม 20 ดี) บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร จะเสียใจก็ไม่ใช่ เศร้าก็ไม่เชิง แต่ก็รู้สึกใจหาย เหมือนเห็นใครสักคนที่โตมาด้วยกัน รับรู้เรื่องราวเขาเป็นระยะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอื่นนอกจากนักแสดง เช่น ความเป็นมังสวิรัติ นักต่อสู้เพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและสิทธิมนุษย์ชน จู่ๆก็รู้ว่าเขาน่ะตายไปแล้ว มันก็บรรยายยากอยู่นะ ว่าไหม
ริเวอร์ ฟีนิกซ์ ก็กลายเป็นอีกบทหนึ่งของบันทึกแวดวงมายา จะในแง่ไหนก็ตาม ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่าโลกเสียนักแสดงฝีมือดีอีกคนหนึ่งไปอย่างไม่ควรจะเสีย
แน่ล่ะ ผมก็ไม่ได้ถึงขนาด จดจำเขาตลอดไป หรือ เหมือนโลกจะแตกสลาย พูดกันตรงๆก็คือหลังจากหาหนังเขามาดูไว้อาลัย 2-3 เรื่อง อีกเดือนเศษๆผมก็ลืมไปเรียบร้อยไม่เคยอยู่ดีๆก็จะมาคิดถึงเขาขึ้นมาเฉยๆเลยสักครั้ง
แต่ก็ทุกครั้งที่ผมได้ยินเพลง stand by me ขึ้นมาล่ะครับ ผมก็จะคิดไปถึงหนังชื่อเดียวกัน และผมก็จะคิดถึง แม่น้ำ สายนั้นทุกครั้งไป...........
If the sky that we look upon
Should tumble and fall
And the mountains should crumble to the sea
I won't cry, I won't cry, no I won't shed a tear
Just as long as you stand, stand by me
| Create Date : 28 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 28 สิงหาคม 2550 11:01:56 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 1687 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: mr.cozy  วันที่: 28 สิงหาคม 2550 เวลา:17:10:59 น. |
|
|
|
| โดย: coming soon (The Yearling ) วันที่: 28 สิงหาคม 2550 เวลา:18:41:16 น. |
|
|
|
| โดย: ต้นหอมผักชี วันที่: 28 สิงหาคม 2550 เวลา:23:01:41 น. |
|
|
|
| โดย: Sary วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:0:28:58 น. |
|
|
|
| โดย: Sary วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:0:51:01 น. |
|
|
|
| โดย: mr.cozy วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:11:16:17 น. |
|
|
|
| โดย: Bernadette วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:12:18:09 น. |
|
|
|
| โดย: Bernadette วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:12:28:08 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เอาเพลงมาฝาก ( ให้เข้ากะบล๊อกด้วยเอ้า ) ^^
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
และเพลงประจำตัวเค๊าและเราคือเพลงของ Carole King - Now And Forever เพราะวันที่เขาเสียชีวิต ดีเจ(คลื่นวิทยุไทยสมัยนู้น) เค๊าเปิดเพลงนี้เพื่อระลึกถึงเค๊า หลังจากนั้นก็เลยกลายเป็นเพลงโปรดไปด้วยเลย ...
Now and Forever
You were a part of me
And the memory cuts like a knife
Didn't we find the ecstasy
Didn't we share the daylight
When you walked into my life
Now and forever I will remember
All the promises still unbroken
And think about all the words between us
The never needed to be spoken...