|
|
A CLEAN, WELL-LIGHTED PLACE บันทึกในคืนหนึ่ง
เมื่อคืนรอบดึกราวๆสี่ทุ่มผมไปนั่งผับที่ไปประจำกับเพื่อนๆ
ผับนี้มีพวกฝรั่งมานั่งแยะ เพราะดนตรีเล่นดี อาหารอร่อย นั่งจนเขาปิดร้านน่ะ ประจำ ผมเห็นฝรั่งแก่ๆคนหนึ่งนั่งอยุ่คนเดียวที่บาร์ แกนั่งนิ่งๆมือจับแก้วเหล้า ดวงตามองเหม่อๆ บางทีคุยกับบาร์เทนเนอร์เบาๆ.....
มีเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งงานของ เออร์เนส แฮมมิ่งเวย์ - ERNEST HEMINGWAY ที่ผมชอบอ่านมาก ผมอ่านได้เป็นสิบๆรอบแล้ว อ่านเรียกว่าจนจะขึ้นใจ เรื่องสั้นนั้นชื่อ A CLEAN, WELL-LIGHTED PLACE - " สถานที่สะอาดและมีแสงสว่างพอเพียง
เรื่องสั้นเรื่องนี้อยุ่ในหนังสือรวมเรื่องสั้นชุด Winner take nothing ของไทยก็มีชื่อผู้ชนะที่ปราชัย แปลโดย ณรงค์ จันทร์เรือง
แฮมมิ่งเวย์มักจะเขียนเรื่องโดยมีลักษณะเฉพาะประจำตัวเขาหลายๆอย่าง - การเผชิญหน้ากับอันตรายอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง / การห้ำหั่นกันอย่างขาดสติของมวลมนุษย์ / ความรุนแรงของธรรมชาติ / และที่ชัดเจนที่สุดคือ บุคคลที่ต่อสู้กับอะไรบางอย่างโดยลำพัง
หลายๆครั้งที่เราต้องต่อสู้กับอะไรบางอย่างในใจ บางคนอาจจะมีบ้าง ที่บางทีต้องการแค่ไม่ได้อยู่ลำพัง รอใจสงบชั่วคราว
ในเรื่องมันเป็นร้านเหล้าแห่งหนึ่ง รับรู้เรื่องผ่านการสนทนาของบ๋อย 2 คนที่พูดถึงลูกค้าที่เป็นชายชราที่หูหนวกคนหนึ่ง แกแก่มากแล้วและมักจะนั่งอยุ่นานๆจนปิดร้าน วันนั้นก็เช่นกัน แต่บ๋อยคนหนึ่งต้องการจะกลับบ้านจึงปิดร้านก่อนครึ่งชั่วโมงและปฎิเสธที่จะรินเหล้าให้กับแก - ผมรู้ผ่านคนทั้งสองว่า แกหูหนวก / เคยคิดจะฆ่าตัวตาย / อยู่ลำพังมีหลานสาวดูแลบางคราว / ชอบมานั่งดื่มคนเดียวบ่อยๆ
เรื่องบอกให้รู้ว่าแกมีปัญหาบางอย่างในการที่จะอยู่ต่อไป (เพราะเคยคิดจะฆ่าตัวตายมาแล้ว) แฮมมิ่งเวย์ไม่บอกว่าภาวะจิตใจแกมีปัญหาอะไร แต่เสียดสีสังคมเอาไว้ในมุมมองตื้นๆของคนอื่นๆ เช่น บ๋อยที่ยืนยันว่าที่แกฆ่าตัวตายนั้นมันเหลวไหล ไม่มีอะไรเลย - ครั้นอีกคนถามเหตุผล" "Nothing - How do you know it was nothing?" - คำตอบที่ได้รับก็ง่ายๆตามประสาระบบทุนนิยม "ก็แกมีเงินแยะนี่หว่า""He has plenty of money"
แฮมมิ่งเวย์เขียนเรื่องนี้ราวๆปี 1930 ทุนนิยมกำลังเติบโตอย่างแข็งแรงในอเมริกา เนื้อหาแทบทุกเรื่องจะบอกเสมอว่าสังคมและโลกจะเย็นชา ตัวละครของเขาจะต้องเผชิญปัญหาอย่างเดียวดาย โดยคนอื่นๆจะมองอย่างไม่เข้าใจ หรือคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่ว่าจะเป็นชายชราที่ต้องต่อสู้กับปลาฉลามเพียงลำพัง / หรือคนชราสักคนที่อาจจะยังไม่อยากไปไหน หวังแค่ได้ที่ๆพอจะมีแสงสว่างให้นั่งสงบจิตใจ
- เวลาเลยไปถึงตี 1 เศษ ร้านจะปิด ดนตรีเลิก พวกผมสั่งเช็คกันแล้ว แต่ยังนั่งพูดคุยกันต่อ (รอเหล้าหมดขวด) พนักงานบางคนเริ่มเช็ดโต๊ะ เก็บเก้าอี้ บาร์เทนเนอร์เก็บแก้วเรียงเข้าตู้ พนักงานในครัวยกข้าวผัดหม้อใหญ่และต้มจืดออกมา พวกเขาตักแจกกันกินรองท้องก่อนกลับบ้าน หลังจากเหนื่อยที่คอยบริการเสริฟเหล้า เสริฟกับ แก่ลูกค้าทั้งหลายตลอดคืน - แกยังนั่งอยู่ที่เดิม แต่ตาจับมองไปยังแก้วเหล้า ไม่ได้เงยหน้าเท่าไร.....
ที่ผมนับถือคือแฮมมิ่งเวย์ไม่เคยให้ตัวละครเขาอ่อนแอ แม้โลกจะไม่สนใจใยดีกัน - ในเรื่องนั้นสุดท้ายบ๋อยก็ปฎิเสธไม่ยอมขายเหล้าให้แกตามที่แกร้องขอ ทั้งที่มีเวลาเหลือตั้งครึ่งชัวโมงก่อนจะร้านปิด - เรื่องแสดงความขัดแย้งระหว่างบ๋อยทั้งสองที่คนหนึ่งเห็นว่าเพื่อนเขาทำเกินไป แต่ก็เป็นเพียงคำโต้เถียง
"Why didn't you let him stay and drink? It is not half-past two." - ทำไมไม่ให้เขาอยู่ดื่มต่อละ ยังไม่ตีสองครึ่งเลย "I want to go home to bed / You talk like an old man yourself / He can buy a bottle and drink at home."ฉันอยากกลับบ้านนอนแล้ว - แกพูดอย่างกับเป็นตาแก่นั้นเสียเอง - อยากดื่มต่อก็ซื้อไปดื่มที่บ้านสิ" - แต่ก็แน่นอนว่า ไม่มีคำพูดใดใดจากชายชรานอกจากการเดินออกจากร้านไปเงียบๆ
แฮมมิ่งเวย์บรรยายไว้อย่างชัดเจนว่าแก - leaving half a peseta tip.The waiter watched him go down the street, a very old man walking unsteadily but with dignity - หลังจากทิปให้ครึ่งเปโซต้า แกเดินออกไปตามถนน บ๋อยเห็นว่าแกแก่แล้วจริงๆ เดินส่ายๆแต่ยังมีท่าทีน่าเกรงขาม มีศักดิ์ศรี
บทสรุปก็เหมือนกันกับหลายๆเรื่องของแฮมมิ่งเวย์ที่สุดท้ายคนเราต้องเผชิญหน้ากับอะไรบางอย่างตามลำพัง ผมเคยได้ยินผู้รู้ท่านหนึ่งตีความว่าเขาไม่ได้พูดถึงความกล้าหาญ แต่เป็นความไม่ใยดีต่อกัน
- เกือบตีสอง....ผมเดินออกจากร้านผ่านชายชราคนนั้นใกล้ๆ แขกทยอยออกไปจนจะหมดแล้ว หน้าบาร์เหลือแต่แกคนเดียว ยังนั่งอยู่ไม่ไปไหน ดูใกล้ๆ มีอายุพอสมควร ตัวโต แต่แต่งตัวเรียบร้อย ไว้หนวดและเครา / ผมแค่เห็นแกแล้วก็ดันไปนึกถึงเรื่องสั้นเรื่องนี้ อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ ผมนึกปลอบใจตัวเอง แกอาจจะแค่หนีเมียมาเที่ยวเท่านั้นแหละ
แต่ผมก็โล่งใจนิดๆนะ ที่ก่อนกลับยังเห็นลุงบาร์เทนเนอร์ยิ้ม และรินเหล้าให้แกดื่มต่ออีกแก้วในคืนนั้น.....
นึกถึงเพลงๆหนึ่งด้วย STREET OF LONDON
| Create Date : 30 มกราคม 2551 |
| Last Update : 30 มกราคม 2551 23:57:06 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 3181 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Bernadette  วันที่: 31 มกราคม 2551 เวลา:8:44:55 น. |
|
|
|
| โดย: coming soon (The Yearling ) วันที่: 31 มกราคม 2551 เวลา:13:24:58 น. |
|
|
|
| โดย: BloodyMonday วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:23:08 น. |
|
|
|
| โดย: Bernadette วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:47:10 น. |
|
|
|
| โดย: veeda วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:48:03 น. |
|
|
|
| โดย: haro_haro วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:18:14 น. |
|
|
|
| โดย: Bernadette วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:58:56 น. |
|
|
|
| โดย: Bernadette วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:26:49 น. |
|
|
|
| โดย: mr.cozy วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:12:03 น. |
|
|
|
| โดย: BloodyMonday วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:33:36 น. |
|
|
|
| โดย: Bernadette วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:13:58 น. |
|
|
|
| โดย: Bernadette วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:15:48 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ลึกซึ๊งอะ งานของเค้า