Group Blog
ฝากรัก..ผ่านซีบ็อกซ์...ตอนที่ 5
lozocatlozocat


สี่สิบนาที..

อิฐจับเวลาจากนาฬิกาข้อมือ..สี่สิบนาที นับตั้งแต่หญิงสาววางหูโทรศัพท์แล้วเดินออกมาเปิดประตูรั้วให้เขาใช้เวลาสี่สิบนาที ไม่ขาดไม่เกินแม้แต่นาทีเดียว

ผู้หญิงที่กำลังซอยเท้าออกมาจากประตูบ้าน อยู่ในชุดเสื้อยืดเก่าๆ กับกางเกงขาสามส่วนสีเดียวกัน อวดเรือนร่างสูงเพรียวและช่วงขาเรียวราว เจ้าตัวมีใบหน้าเกลี้ยงเกลาหากชื้นไปดูด้วยน้ำอย่างที่ดูออกว่าเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ เหนือศีรษะมีผมรวบเป็นมวยไว้หลวมๆ ผมบางปอยหลุดลุ่ยอยู่ข้างหูดูเก๋ไก๋ ผิวหญิงสาวขาวอมชมพูจนเห็นได้ชัดแม้ในระยะหลายเมตรอย่างนี้

หากพลันที่หล่อนเดินมาถึงรั้วประตูที่เขายืนอยู่ อิฐก็ต้องชะงักตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นว่าหล่อนเป็นคนเดียวกับบุตรสาวตระกูลวนารักษ์

ฝัน? อิฐร้องเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่อื้ออึงในใจ ด้วยไม่คิดว่าจะเจอหญิงสาวอีกครั้งที่นี่ พระเจ้า..โชคชะตาหรือเป็นเพียงแค่ความบังเอิญ? อิฐนึกถามตัวเอง แต่ใจกลับเต้นจังหวะโครมครามอย่างที่เขาเองก็ไม่เข้าใจนัก

ยังกะย้อนกลับไปเป็นวัยรุ่น อย่างเพลง ‘14 อีกครั้ง’

อิฐยังคงจ้องอีกฝ่ายอย่างตกตะลึง แม้ว่าหล่อนจะเปิดประตูรั้วเหล็กให้แล้วก็ตาม อิฐไม่รู้เลยว่าท่วงท่าของเขาสร้างความพิศวงให้อีกฝ่ายแค่ไหน

“สวัสดีค่ะ” เพียงฝันพูดแล้วแกล้งโบกมือไปมาตรงหน้าเขา

อิฐกะพริบตา..ถึงรู้ตัวว่ากำลังถูกอีกฝ่ายยิ้มล้อเลียนอยู่ ยิ้มแห้งๆ ใส่ตาอีกฝ่ายเมื่อเอ่ยว่า “ผมขอโทษที่มารบกวนเวลาพักผ่อนคุณ”

“ฉันสิคะ ต้องขอโทษที่ทำให้คุณรอหน้าบ้านเป็นนานสองนาน ฉันบอกคุณแล้วฉันค่อนข้างใช้เวลากับห้องน้ำนาน” เพียงฝันออกตัว

“ไม่เป็นไร ตามสบายครับ”

“ค่ะ งั้นเดี๋ยวเข้าไปรอในออฟฟิศนะคะ ฉันขอตัวไปอาบน้ำแป๊บ”

“อะไรนะ?” อิฐทวนคำเสียงสูง “นี่คุณยังไม่ได้อาบน้ำอีกหรือ คุณทำอะไรในห้องน้ำเป็นนานสองนาน?”

เพียงฝันตีหน้าใสซื่อเมื่อตอบว่า “ล้างหน้าแปรงฟันค่ะ” แกล้งตอบไปอย่างนั้นเพราะจริงๆ แล้วเธอมีกิจอย่างอื่นในห้องน้ำด้วย แต่เรื่องอะไรจะบอกล่ะ..

“ล้างหน้าแปรงฟัน?..เป็นชั่วโมงนี่นะ” อิฐทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อ

อีตาบ๊อง..รักษามาดสุภาพบุรุษหน่อย “ค่ะ..ไม่เคยมีแฟนหรือไง..ถึงไม่รู้ว่าผู้หญิงใช้เวลาในห้องน้ำนาน” เพียงฝันแกล้งย้อน “ถ้าคุณไม่ว่าอะไร..ฉันจะเตรียมอาหารเช้าให้คุณนะคะระหว่างที่รอฉันอาบน้ำ คุณทานอะไรมารึยังล่ะ”

“งั้นคงต้องรบกวนคุณ” อิฐพูดออกมาในที่สุด เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดีกว่านั้น เขาเดินตามหญิงสาวเข้าไปในบ้าน

หุ่นดีแฮะ...อิฐคิดขณะมองสะโพกตรงหน้า ใช่..ผู้หญิงที่กำลังเดินอยู่ข้างหน้าเขามีรูปร่างดีจริงๆ เนินอกอวบอิ่มรับกับเอวคอดกิ่ว สะโพกกลมมน ไปจดช่วงขาเรียวยาวที่อยู่ในรองเท้าฟองน้ำ วันที่อยู่ในบ้านสวนวนารักษ์เขาไม่มีโอกาสพิศรูปร่างหล่อนนัก เพราะมัวแต่ตะลึงกับใบหน้า มาวันนี้มีโอกาสพินิจมากขึ้น ถึงได้รู้ว่าไม่เพียงหน้าตา..หากแต่ยังมีรูปร่างที่แสนยั่วยวนใจด้วย

รูปร่างที่ผู้ชายเห็นแล้วครั้งหนึ่ง..จะต้องเหลียวมองซ้ำ

เพียงฝันไม่รู้ตัวเลยว่าถูกแอบมองอยู่ข้างหลัง เธอก้าวเข้าไปในออฟฟิศซึ่งอยู่ส่วนหน้าของบ้าน ตรงไปยังห้องครัวซึ่งต้องผ่านเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม มีประโยชน์หลายอย่างสำหรับเคาน์เตอร์ตัวนี้ นอกจากจะเป็นบาร์เครื่องดื่มแล้ว ยังช่วยกั้นระหว่างออฟฟิศกับห้องครัวให้เป็นสัดส่วนด้วย

“คุณทานแซนวิชได้ไหมคะ” เพียงฝันถามมาจากห้องครัว ขณะเสียบปลั๊กเครื่องทำกาแฟ เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบผักและแฮมออกมาวางบนโต๊ะเตรียมหั่น

คำถามของหญิงสาวที่ตะโกนมาจากห้องครัว ทำให้อิฐเงยหน้าขึ้นมอง เขาถอดรองเท้าหนังวางชิดรองเท้าฟองน้ำสีสันสดใสของเจ้าของบ้าน แล้วเดินเข้าไปสมทบ มือหนาเกาะขอบเคาน์เตอร์ขณะมองลอดเข้าไปเห็นหล่อนกำลังวุ่นวายกับการล้างผักในซิงค์

“จะให้ผมช่วยอะไรไหม” อิฐถามขึ้นอย่างเกรงใจ วิสัยที่อยู่เมืองนอก คอยช่วยเหลือตัวเองและทำอาหารให้หญิงคู่เดตที่มาค้างด้วยบ่อยๆ ทำให้เขาอดถามขึ้นไม่ได้

“ไม่เป็นไรค่ะ” เพียงฝันตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง “จะรับฮอตดอกกับไข่ดาวเพิ่มด้วยไหมคะ”

“จะยุ่งยากคุณหรือเปล่าคุณฝัน”

“ไม่หรอกค่ะ” เพียงฝันตอบกลับมา แล้วเดินไปหยิบฮอตดอกและไข่ไก่ออกมาจากตู้เย็น ทอดไข่ด้วยเนยเป็นอันดับแรก เธอทอดไปหลายฟองจากนั้นตามมาด้วยฮอตดอก ปากพูดไปพลางว่า “ฉันอยากให้คุณออกแบบห้องครัวใหม่ เพราะของเก่ามันคับแคบ ถ้าจำเป็นต้องซื้ออุปกรณ์เข้ามาใหม่ทั้งหมด ฉันก็ยินดีขอแค่ช่วยให้เพิ่มเนื้อที่ใช้สอยเท่านั้น เพราะอย่างที่คุณเห็น..ห้องครัวมันแคบมากๆ อากาศแทบไม่พอหายใจ” เพียงฝันจำต้องกัดฟันพูดเรื่องซื้ออุปกรณ์เข้ามาตกแต่งใหม่ เพราะเงินเก็บเธอไม่ค่อยมากนัก หากเข้าเนื้อมากเข้า..อาจจำเป็นต้องหยิบยืมเงินจากเพื่อนรักอย่างจิระดาหรือไม่ก็มินตรา

“งั้นต้องออกไปอยู่สนามหน้าหน้าบ้านแล้วล่ะ ถ้าอยากได้พื้นที่กว้างอย่างนั้น” อิฐตอบออกไปตามประสาคนปากไว

“อะไรนะ?” เพียงฝันหันมาถาม เสียงฮอตดอกบนกระทะกลบเสียงเขาให้ไม่ได้ยิน

“เปล่า..ผมหมายถึงรวมถึงสวนหน้าบ้านด้วยหรือเปล่าที่คุณอยากตกแต่งใหม่ เพราะเห็นคุณเจด้าว่าอย่างงั้น”

“นั่นก็ด้วยค่ะ” เพียงฝันพยักหน้า “เดี๋ยวนี้เริ่มมีลูกค้าเข้ามาใช้บริการบริษัทเรามากขึ้น ฉันก็เลยอยากขยายอาคารจอดรถ แล้วปรับสวนหน้าบ้านให้ร่มรื่นมากขึ้นหน่อยเพราะเดี๋ยวนี้แดดแรงเหลือเกิน เลยอยากได้ศาลาริมสระบัวเพิ่ม แล้วก็..แถมด้วยน้ำตกจำลอง ให้ความรู้สึกว่าอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ หรือคุณว่าไงคะ?” ประโยคท้ายหันมาถามเขาอย่างขอหารือ

“ปัญหาคือ เท่าที่ผมดู สนามหญ้าหน้าบ้านของคุณไม่ได้กว้างขนาดที่จะเรียกร้องได้ทุกอย่างอย่างนั้น ถ้าคุณจะขยายพื้นที่สำหรับอาคารจอดรถ พื้นที่สระบัวส่วนหนึ่งก็จะหายไป เพราะงั้นถ้าให้ผมแนะนำ คุณควรต้องรื้อสระบัวทิ้ง แล้วทำน้ำตกจำลองแทน ข้อดีของมันคือ น้ำจะหมุนเวียนตลอด จะไม่มีปัญหาเรื่องยุงลายซึ่งเป็นพาหะของไข้เลือดออก”

“ว้าว..หลักการดี อรรถประโยชน์พร้อม”

อิฐฟังแล้วนิ่วหน้าด้วยแยกแยะน้ำเสียงของเพียงฝันไม่ออกว่าชมหรือประชด? พยายามไม่สนใจ ถามต่อว่า “แล้วตกลงจะเอาตามนั้นหรือเปล่า”

“ได้ค่ะเอาตามนั้นก็ได้” เพียงฝันตอบง่ายๆ “แต่ฉันอยากเน้นความร่มรื่นของสวนหน่อยหนึ่ง ถ้าเป็นไปได้อยากให้เน้นไม้ยืนต้น”

“ไม้ยืนต้นมันต้องการพื้นที่เยอะ แต่สนามหญ้าของคุณมันแคบเกินไป ถ้าจะทำเป็นสวนจริงๆ เห็นทีต้องยุบอาคารจอดรถไปครึ่งหนึ่ง”

เพียงฝันนิ่วหน้า “นั่นเป็นหน้าที่ของคุณนะคะคุณอิฐ ฉันบอกความต้องการ ส่วนคุณมีหน้าที่ครีเอตให้ได้ตามนั้น คุณเป็นมัณฑนากรคุณต้องคิดสิว่าจะทำยังไงถึงเนรมิตให้ได้ตามที่ลูกค้าต้องการภายใต้ข้อจำกัดเหล่านั้น”

อิฐอึ้ง รู้สึกไม่ชินกับการออกคำสั่งของผู้หญิง ผ่อนลมหายใจ บอกตัวเองว่าต้องทำใจ ถึงไม่ชินอย่างไร ก็ต้องยอมรับว่าผู้หญิงที่แอบพึงใจเมื่อแรกเห็นคนนี้ มีนิสัยเอาแต่ใจตัวอย่างเหลือร้าย อาจเพราะเป็นลูกสาวคนเดียว ถูกพะนอจนเคยตัวจากพี่ๆ ถึงทำให้เอาแต่ใจตัวอย่างนี้ อิฐพยายามจะเข้าใจ แต่บอกตัวเองว่าถ้าได้มาเป็นแฟน เขาจะดัดนิสัยเสียให้เข็ด

“ก็ได้..ผมจะลองกลับไปออกแบบมาให้คุณเลือกสักสามสี่แบบ ส่วนว่าจะเป็นต้นอะไรที่คุณอยากให้ตกแต่งสวนนั้น ผมเอาแคทตาล็อกมาด้วย เดี๋ยวคุณเลือกดูละกัน”

“ดีค่ะ อย่าลืมออกแบบห้องครัวด้วยนะคะ..สักสามสี่แบบให้เลือกก็ได้ อ้อ..ทุกอย่างขอสีโทนขาวนะคะ ย้ำอีกครั้งอุปกรณ์ตกแต่งห้องครัว ขอให้เน้นเรื่องประโยชน์ใช้สอยและเพิ่มพื้นที่การใช้งาน ส่วนเรื่องราคา..คงต้องขอความกรุณาจากคุณ ช่วยลดอะไรๆ ที่ลดให้ได้หน่อยได้ไหมคะ” เพียงฝันพูดพลางผัดตะหลิว จบประโยคท้ายหันมามองเขา

อิฐมองร่างบอบบางภายใต้ชุดกันเปื้อนที่กำลังหยิบจับตะหลิวทอดฮอตดอกอย่างทะมัดทะแมงนั้น อย่างเพลิดเพลิน นึกชื่นชมในใจที่เธอดูคล่องแคล่ว ยุคนี้หาผู้หญิงที่เก่งการครัวได้ยากแล้ว เขาไม่รู้ว่าหล่อนจะทำกับข้าวเป็นหรือเปล่า แต่สังเกตจากการหยิบจับอุปกรณ์เครื่องครัวก็พอจะหยวนๆ ให้ได้ เพราะถือว่าคุ้นเคยกับการเข้าครัวเป็นอย่างดี

เอาน่า..ทศคะแนนให้จากที่ติดลบก่อนหน้านี้ เท่ากับ..เสมอตัวละกัน อิฐนึก..ไม่รู้ตัวเลยว่าเขาเริ่มต้นคิดคำนวณบวกลบคูณหารให้คะแนนกับผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งที่ปกติ วิสัยนั้น เขาจะใช้กับผู้หญิงที่เริ่มคิดจะจีบมาเป็นแฟนเท่านั้น

“คุณเจด้าบอกผมแล้วเรื่องที่คุณขอลดราคาเป็นพิเศษ เอาเป็นว่าผมจะคิดให้เฉพาะค่าวัสดุอุปกรณ์ละกัน ส่วนค่าเสียเวลากับค่าวิชาชีพของผมๆ ไม่คิด”

เพียงฝันหันมาส่งสายตาขอบคุณ ก่อนละกลับไปปิดแก๊ส ตักฮอตดอกสะเด็ดน้ำมัน มาเทใส่จาน “ขอบคุณนะคะคุณอิฐ” เธอกล่าวพร้อมกับหยิบมะเขือเทศที่ฝานไว้ก่อนหน้านี้มาจัดแต่งจาน หันไปหยิบขนมปังมาทำแซนวิช ขณะที่ปากพูดต่อว่า “คุณอิฐใจดีจริง อืม..งั้นเดี๋ยวเสร็จงานนี้ฉันจะพาไปเลี้ยงอาหารญี่ปุ่นนะคะ”

อิฐเลิกคิ้ว ถามกลับอย่างไม่เข้าใจนักว่า “ทำไมต้องเป็นอาหารญี่ปุ่น?”

“อ้าว..ก็ของโปรดฉันนี่คะ”

“แล้วถ้าผมไม่โปรดล่ะ?” เขาแกล้งเย้า

“คุณไม่โปรด..คุณก็ไม่ต้องจ่าย แต่ถ้าคุณโปรด คุณก็ต้องจ่ายเอง”

อิฐอึ้งอีกคำรบ “เอางั้นหรือ” ถามกลับแล้วหัวเราะ “ถ้างั้นให้ผมเป็นคนจ่ายเองดีกว่า แถมเลี้ยงคุณด้วยเอ้า..แลกกับไปกิน ‘โดนาซา’ กับผม”

“โดนาซา?” เพียงฝันทวนคำ เมื่อเห็นเขาพยักหน้า เธอก็ถามต่อว่า “มันคืออะไร”

อิฐลูบผมอย่างเขินๆ “มันเป็นเรือส่วนตัวของครอบครัวผมน่ะ มีกุ๊กทำอาหารให้พร้อมสรรพ จะสั่งให้ทำอาหารประเภทไหนก็ได้ ถ้าคุณอยากกินอาหารญี่ปุ่น ผมจะสั่งให้กุ๊กทำให้”

เพียงฝันนิ่วหน้ามองเขาทันทีอย่างประเมิน “คุณคิดดีแล้วหรือที่ชวนฉัน หรือว่าเพราะไม่ทันได้คิด?”

“ไม่ทันได้คิดน่ะ” อิฐเลือกที่จะตอบประโยคหลัง เมื่อเห็นว่าคำชวนของเขาสร้างความอึดอัดใจให้กับอีกฝ่าย

เพียงฝันฉีกยิ้มทันที “ดีค่ะ ฉันจะได้ไม่ต้องตอบ”

แล้วต่างเงียบไปครู่หนึ่ง อิฐมองเพียงฝันหยิบผักมาวางบนเนยและแฮม ก่อนจะราดด้วยมายองเนส ประกบด้วยขนมปังแผ่นอีกชั้น แล้วไปวางบนจานกระเบื้องเคลือบอย่างดี เขามองนิ้วเรียวขาวสะอาดของเพียงฝันอย่างเพลิดเพลิน โดยไม่รู้ตัว อิฐถามขึ้นอย่างคนที่ตกอยู่ในความฝันว่า “คุณฝันชื่อจริงอะไรครับ”

“เพียงฝันค่ะ”

“ชื่อนี้มาได้ยังไงครับ” อิฐถามต่อ

“แม่ตั้งให้ค่ะ..เดาว่าคงอยากให้พ้องกับชื่อ ‘เพียงฟ้า’ ของท่าน” เพียงฝันตอบแล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา “แล้วคุณละคะคุณอิฐ คุณมีชื่อจริงอะไรแล้วได้ชื่อมาได้ยังไง”

“ผมชื่ออิฐสั้นๆ พยางค์เดียว พ่อตั้งให้..คงอยากให้ผมใจคอหนักแน่นเหมือนกับอิฐกับหิน คุณมีพี่น้องกี่คนครับ” อิฐถามทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว

“สี่คนค่ะ ฉันเป็นลูกคนเล็ก”

“ไม่ต้องสงสัยเลย ใครๆ ต้องตามพะเน้าพะนอคุณแน่”

“ตรงกันข้ามเลย ทุกคนเข้มงวดกับฉันมาก วางกรอบให้ฉันเดินตลอดมา อย่างการที่ฉันแยกมาอยู่ที่กรุงเทพฯ นี่ พวกเขาก็คัดค้านนะคะ”

อิฐหัวเราะ

“คุณขำอะไร” ถามกลับทันที นิ่วหน้า

“ผมเชื่อว่าพวกเขาคงวางกรอบให้คุณเดิน แต่คุณเองคงดิ้นจนหลุดจากกรอบนั้น”

เพียงฝันนิ่วหน้าอีกคำรบ ไม่แน่ใจว่าเขาพูดถูกไหม “ฉันไม่รู้สิ..ว่าสิ่งที่ฉันทำอยู่จะเรียกว่านอกกรอบได้ไหม แล้วคุณล่ะคะเคยทำอะไรที่ขัดใจพ่อแม่บ้างหรือเปล่า”

“เยอะแยะไป สมัยรุ่นๆ พ่อแม่ไม่อยากให้มีแฟน ผมก็มี ส่วนตอนนี้พ่อแม่อยากให้ผมแต่งงานปั้มหลานๆ ให้พวกเขา แต่ผมกลับก็..” อิฐไหวไหล่ “ยังหาคนถูกใจไม่ได้”

เพียงฝันเงยหน้าขึ้นมองเขาตรงๆ ..เป็นครั้งแรกที่เธอมองเขาอย่างพินิจจริงๆ จังๆ เพิ่งสังเกตว่าผู้ชายตรงหน้า..หล่อเหลาคมคายอย่างหาตัวจับยาก ผมสั้นตัดสไลด์จนจดท้ายทอยนั้น แลดูอ่อนนุ่มด้วยผมเส้นเล็ก บางปอยหล่นปกหน้า..แลดูราวกับหนุ่มน้อย ตาคมซึ้งที่กำลังมองมาที่เธอนั้น คมกริบหากแฝงด้วยแววขี้เล่นอย่างรู้สึกได้ เพียงฝันไล่สายตาต่ำยังจมูกโด่งตรงและเรียวปากบางได้รูปสวยราวกับผู้หญิงนั้น เพิ่งสังเกตเห็นว่าเขาไว้หนวดจางๆ เหนือริมฝีปาก และปลายคางก็มีเคราบางๆ อีกด้วย

หล่อแฮะ..เพียงฝันลงความเห็น บอกตัวเองว่าถ้าเขาได้เล่นหนังฮอลิวูด คงดังไม่ลืมหูลืมตาแน่ โดยเฉพาะแววตาคมกริบลึกซึ้งคู่นั้น เป็นสิ่งที่เธอชอบมากที่สุดในใบหน้านั้น เพียงฝันเดาไม่เก่งเรื่องอายุแต่คาดคะเนว่าเขาไม่น่าจะอายุน้อยกว่าพันธกรเพราะฟังจากประสบการณ์เขาที่ออกจากปากจิระดาแล้ว..ดูจะใช่ย่อย หากทว่าใบหน้าเขาอ่อนนัก..

เพียงฝันไม่รู้เลยว่าแววตาที่จดจ้องมองเขาจริงๆ จังๆ นั้น มันฉายความรู้สึกออกทางสีหน้า อิฐรีบเมินไปมองทางอื่นทันที เพราะหวั่นว่าหากมองหล่อนนานอีกนิด เขาคงอดไม่ได้ที่จะคว้าหล่อนมาจูบ..ด้วยแววตาที่เพียงฝันที่ใช้มองเขานั้น..ช่างหวานเหลือเกิน

ทั้งคู่ต่างตกอยู่ในห้วงคำนึงของแต่ละคน จึงไม่ได้ยินเสียงรถของจิระดาที่แล่นมาจอดในโรงจอดรถ ตราบจนเสียงจิระดาร้องทักขึ้น นั่นแหละทั้งคู่จึงรู้สึกตัวพร้อมกับอาการสะดุ้งสุดตัว

“ยัยฝัน..ฉันมาแล้วย่ะ อ้าว..คุณอิฐอยู่ในครัวด้วยหรือคะ ฉันกำลังจะถามยัยฝันพอดีว่าคุณอยู่ไหน”

“ครับ..สวัสดีครับคุณเจด้า” อิฐร้องทักอย่างไม่รู้จะตอบอะไรดีกว่านั้น

เพียงฝันวางแซนวิชชิ้นสุดท้ายที่ทำเสร็จลงบนจาน เลื่อนไปวางบนเคาน์เตอร์ตรงหน้าอิฐ แล้วเอ่ยบอกคนทั้งคู่ว่า

“แกมาพอดี นี่แซนวิชสำหรับแกกับคุณอิฐนะ.. ฝากดูแลแขกครู่หนึ่ง ฉันไปอาบน้ำก่อน” แล้วเธอก็หันไปทางอิฐ เอ่ยว่า “คุยกับเจด้าไปก่อนนะคะ กาแฟก็อยู่มุมห้อง ครีมน้ำตาลก็อยู่แถวนั้น ถ้าหาไม่เจอก็ให้ยัยเจด้าบริการล่ะกัน”

อิฐเหลียวกลับมามองเพียงฝันอย่างรู้ทันและเข้าใจหญิงสาวมากยิ่งขึ้น เพิ่งเข้าใจเหตุผลว่าทำไมหล่อนถึงทำแซนวิชหลายชิ้น ตอนแรกเขาคิดว่าหล่อนจะเอื้อเฟื้อกลัวเขากินไม่อิ่ม จึงทำเต็มจานอย่างนั้น แต่ไหงได้..เอาเข้าจริงแล้ว เพื่อนทำเผื่อเพื่อนต่างหาก

เพียงฝันลงทุนโทรไปตามเพื่อนให้มาอยู่เป็นเพื่อน.. ข้อนี้เขามั่นใจเพราะก่อนหน้านี้ ตอนที่โทรศัพท์คุยกัน หล่อนบอกเขาเองว่าวันนี้เป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ จะไม่มีใครมาทำงาน..แต่ตอนนี้จิระดากลับโผล่มาได้จังหวะพอดิบพอดี เขาไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจดีที่เพียงฝันรู้จักระมัดระวังตัวและรู้จักวางตัวต่อหน้าผู้ชายอย่างนี้.. เขาไม่รู้จริงๆ แต่อย่างหนึ่งที่รู้ดีคือ อิฐรู้สึกหงุดหงิดที่เพียงฝันไม่ไว้ใจเขา

อิฐก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากได้ความไว้วางใจจากหญิงสาวมากขนาดนั้น..ไม่รู้จริงๆ แล้วเขาก็ได้ยินเสียงตัวเองถามออกไปว่า

“แล้วคุณละเพียงฝัน ไม่ทานแซนวิชด้วยกันหรือ”

ทว่าร่างสูงเพรียวซอยเท้าถี่ๆ ขึ้นบันไดไปแล้ว แล้วเสียงนุ่มใสก็ตะโกนกลับมาจากกึ่งกลางบันไดว่า “ฉันไม่ทานของหนักตอนเช้าค่ะ แค่กาแฟถ้วยเดียว”

ตอบแล้วเขาก็เห็นร่างบางผลุบหายขึ้นไปบนชั้นสอง อิฐละสายตากลับมามองจิระดา “คุณเจด้า..ขยันนะครับ วันหยุดยังต้องมาทำงาน”

จิระดาหัวเราะ “ขยันที่ไหนละคะ ยัยนั่นโทรตามให้มาอยู่เป็นเพื่อนต่างหาก” พูดแล้วบุ้ยปากไปทางเพื่อนซึ่งเพิ่งหายลับไปบนชั้นสอง “คุณอิฐละคะ..มาตั้งแต่เมื่อไหร่ เห็นยัยฝันว่ามารอตั้งแต่เช้าหรือคะ”




“เป็นไงบ้าง” จิระดาถามขึ้นขณะมองท้ายรถฮอนด้าของอิฐซึ่งเพิ่งแล่นหายลับสายตาไป ถามแล้วก็หันกลับมาพินิจสีหน้าเพื่อนเงียบๆ

ก่อนหน้านี้พวกเธอพูดคุยเรื่องออกแบบตกแต่งห้องครัวกับสวนหน้าบ้านตลอดสามชั่วโมง ตราบจนอิฐได้ข้อมูลทุกอย่างจนพอใจแล้วเขาจึงลากลับโดยรับปากว่าจะกลับมาเสนอตัวอย่างงานของเขาในอีกหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้า พวกเธอเดินมาส่งเขาและรถเขาแล่นหายลับสายตาไปแล้ว จิระดาจึงหันมาถามขึ้น

“เป็นไงนี่คืออะไร” ย้อนถามเพื่อนแล้วออกเดินนำเข้าไปในตัวบ้าน

“คุณอิฐดูหน่วยก้านดีไหม” ถามออกไปใหม่ขณะเดินเคียงคู่ไปด้วยกัน

“ก็ดูดี..มีหลักการน่าเชื่อถือ”

“ไม่ใช่แค่ดูดี เขาดีมากๆ เลยล่ะ คุณสมบัติเพียบพร้อมอย่างที่สาวๆ หมายปอง..หล่อ รวย การศึกษา การงานดี ที่สำคัญโสด”

“ครบสูตรอย่างนั้นทำไมแกไม่สนใจ”

“ก็อยากจะสนใจอยู่ ถ้าเขา..”

“ถ้าเขาอะไร” เพียงฝันละไปถามเพื่อนเมื่อเห็นจิระดาหยุดพูดไปเฉยๆ

“แน่ะ..แสดงว่าสนใจเหมือนกันล่ะสิ” จิระดาเอ่ยล้อเพื่อน

“เปล่าสักหน่อย บ้าเหรอ ก็แกเล่นพูดแล้วหยุดไปเฉยๆ”

จิระดาหัวเราะแล้วพูดว่า “เขาไม่สนใจผู้หญิงคนไหนน่ะสิ”

“ทำไม..เขาเป็นเกย์หรือ” ถามกลับทันควัน

“เปล่าสักหน่อย ก็แค่เคยอกหักสมัยเรียนอยู่อังกฤษ แล้วหลังจากนั้นก็เป็นหนุ่มเพลบอย..ไม่คิดจริงจังกับสาวใดอีกเลย”

“อ้อ..” เพียงฝันลากเสียงยาว อย่างแสดงอาการรับรู้ แล้วเธอก็ได้ยินเสียงเพื่อนอรรถอธิบายต่อไปว่า

“เห็นพี่จิบอกว่าเขารักแฟนเขามากเลยนะ ตั้งใจว่าเรียนจบแล้วจะกลับมาแต่งงานด้วยกันแต่ทีนี้สาวเจ้าทันไปคว้าผู้ชายต่างชาติมาเป็นสามี ฝ่ายนี้ก็เลยเฮิร์ทหนัก เจ็บกลับมาอย่างสะบักสะบอม ก็แหงล่ะสมควรอยู่หรอกที่เขาจะเฮิร์ทมากขนาดนั้น เพราะนัยว่ารักแฟนคนนี้มาก คบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหา’ลัย เห็นว่าครอบครัวฝ่ายหญิงยากจนด้วยนะ ทางคุณอิฐก็เลยขอพ่อแม่ให้ไปสู่ขอหมั้นหมายฝ่ายหญิงแล้วชวนกันไปเรียนต่อที่เมืองนอก แล้วรู้ไหมฝันว่าใครเป็นคนส่งเสียฝ่ายหญิง”

เพียงฝันไม่ได้ตอบเพื่อนแต่ฟังเงียบๆ

“เงินทุกบาททุกสตางค์..มาจากครอบครัวคุณอิฐทั้งหมด ด้วยความที่พ่อเจ้าประคุณรักของเขามากไง ถึงได้ร้องขอให้พ่อแม่ช่วยส่งเสียผู้หญิงด้วยอีกคน ก็น่าอยู่หรอกที่รักมากเพราะผู้หญิงสวยมากขนาดเป็นดาวมหา’ลัย ทางพ่อแม่คุณอิฐก็ดีใจหาย..เห็นว่าไหนๆ ก็หมั้นหมายกันแล้ว จบกลับมาก็คงแต่งงานกันอยู่ดี วิสัยที่รักลูกมากไงฝัน..เลยยอมทุกอย่าง พ่อแม่คุณอิฐยอมส่งเสียแฟนลูกชายด้วยอีกคน ผลคือ..พอรู้จากปากคุณอิฐในวันที่เรียนจบว่าทั้งคู่เลิกร้างกันไปนานแล้ว ตั้งแต่ช่วงสองสามปีแรกที่เดินทางไปด้วยกัน เท่านั้นแหละอกอีแป้น..ไม่ใช่อกอีแป้นสิ..ต้องอกแม่คุณอิฐแทบจะแตกตายเพราะเสียดายเงินล้านที่ส่งยัยนั่นไปหาผัวฝรั่ง”




lozocatlozocat



Create Date : 06 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2556 5:14:39 น.
Counter : 534 Pageviews.		  
5 comments
Share
  
ล้างหน้าแปรงฟัน ใช้เวลาเกือบชั่วโมง แล้วอาบน้ำ + สระผม ไม่ปาไป 5 ชั่วโมงเหรอ อยากรู้จังนอกจากนางเอก มีใครใช้เวลาล้างหน้าแปรงฟัน นานอย่างนี้บ้าง (หรือคนแต่งเอง )

ไม่รู้เป็นไงนะคะ มีความรู้สึกว่า image ของนางเอกมันเปลี่ยนไปเรื่อยๆตามบทที่เพิ่มขึ้น (แต่พระเอกเราไม่รู้สึก)

อีกอย่างธุรกิจของนางเอกนี่ทำกำไรให้นางเอกเยอะมากเลยเหรอคะ ถึงมีเงินแต่งบ้าน แบบที่ว่าไม่เกี่ยงราคา เพราะเท่าที่อ่านตอนต้นๆ เหมือนกับว่าทางบ้านไม่ให้เงินช่วยเหลือ อะไรประมาณนั้น
โดย: unna_jung IP: 58.11.78.134 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:17:05 น.
  
คุณเรื่องห้องน้ำแล้วเจี๋ยวไงไม่รู้ 55 คือ คนอื่นไม่รู้แต่สำหรับอุ๋ยน่ะ..แหะๆ นานค่ะ..เพราะปกติเข้าห้องน้ำตอนเช้าที จะใช้เวลาสำหรับแปรงฟัน ล้างหน้าและ "นั่งส้วม" นานเกือบชั่วโมงค่ะ สามอย่างรวมกัน.. แหะๆ...(เอามาใกล้ตัวไงไม่รู้เนอะ 555) ส่วนอาบน้ำ..นี่อย่าพูดถึงเลยเนอะ...

มาพูดเรื่องที่น่าสนใจคือย่อหน้าที่สองดีกว่า คุณ unna พูดถึงภาพลักษณ์นางเอกที่เปลี่ยนแปลงไปตามบทที่เพิ่มขึ้น กำลังคิดตามอยู่ว่านี่เป็นสิ่งที่พึงประสงค์สำหรับการเขียนนิยายหรือไม่... ตัวละครต้องมีพลวัฒน์และมิติ แต่การปรับเปลี่ยนไปตามบทที่เพิ่มขึ้น..ตามความรู้สึกของคุณ unna ฟังดูจะเป็นแง่ลบมากกว่าบวก เพราะงั้นอุ๋ยขอแนวทางการแก้ไขนิดหนึ่งนะคะว่าในมุมมองของคุณ unna แล้ว ควรจะเป็นอย่างไร..น้อมรับเพื่อนำมาปรับปรุงค่ะ.. ^^

ส่วนเรื่องธุรกิจ..จริงๆ นางเอกกัดฟันพูดไปงั้นแหละค่ะ...แหะๆ... แกล้งพูดขอความเห็นใจให้พระเอกช่วยลด..ความหมายในเรื่องคือ...นางเอกต้องการสื่อว่า "ขอของราคามีคุณภาพสูง แต่ไปลดราคาส่วนอื่นที่ไม่จำเป็น เช่น ค่าแรง ของพระเอก อะไรเงี่ยแหละค่ะ" ซึ่งพระเอกรับรู้นัยนั้นได้ เลยบอกค่าเสียเวลาและค่าวิชาชีพของเขาไม่คิด... อันนี้อุ๋ยก็อาจจะอธิบายไม่เคลียร์ เดี๋ยวอุ๋ยปรับแก้อีกที หรือคุณ unna ว่าไงดีคะ
โดย: คณิตยา วันที่: 7 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:26:28 น.
  
คุยเรื่อง..ไม่ใช่คุณเรื่อง แหะๆ พิมพ์ผิดนะคะ
โดย: คณิตยา วันที่: 7 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:27:42 น.
  
เรื่องอิมเมจของนางเอก ที่อัญคอมเมนต์ไม่ใช่แง่ลบคะ คืออัญหมายถึงพฤติกรรมของนางเอกแปรไปตามสถานะการณ์ที่เปลี่ยนไปคะ (แต่ละบทสถานการณ์ไม่เหมือนกันเลย) มันทำให้เดาไม่ออกว่าจริงๆแล้วนางเอกเป็นคนอย่างไร ซึ่งอัญไม่ค่อยได้เจอเท่าไหร่ในนิยายเรื่องอื่น ที่พอจะจับได้ว่านางเอกเป็นคนอย่างไร มีนิสัยอย่างไร แต่มันก็ทำให้เรื่องน่าติดตามนะคะ สำหรับตัวเอง เพราะอยากจะรู้ว่าจริงแล้วนางเอกเราเป็นคนอย่างไรกันแน่

ส่วนเรื่องที่นางเอกพูดเพื่อต้องการให้พระเอกลดราคาให้ อันนี้ตอนที่อ่านครั้งแรกไม่รู้สึกอย่างนั้นเลยคะ (หรืออ่านไม่ดีเองหว่า - -") คิดแต่ว่าที่พระเอกลดราคาให้เพราะชอบนางเอก

โดย: unna_jung IP: 124.121.33.210 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:03:00 น.
  
โอเคเข้าใจขึ้นแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณมากๆๆ เลยค่ะ..อืม..ตอนที่ 5 อุ๋ยปรับใหม่แล้วค่ะ หลังจากที่ฟังเมนท์จากคุณอัญ.. และพร้อมกันนี้ได้แต่งเพิ่มจนจบตอนด้วยค่ะ ^^ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ รีบตอบก่อนที่คุณอัญจะออกไปและไม่เห็นเมนท์นี้
โดย: คณิตยา วันที่: 8 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:12:43 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คณิตยา
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?]









รู้จักคณิตยา/คีตฌาณ์

ก้าวสู่โลกแห่งการขีดเขียนในปี 2549 มีผลงานเป็นรูปเล่มกับสนพ.ในเครือสถาพรบุ๊คส์ทั้งหมด 11 เล่ม ไล่ตั้งแต่ รหัสทรชน ทางสายหมอก กุหลาบในเปลวไฟ ฝากรัก...ผ่านซีบ็อกซ์ อริ...ที่รัก บอดี้การ์ด รักเพียงฝัน ตามรักข้ามเวลา ไฟรัก บันทึกแห่งรัก(the Book of Love) มิราเบลล์...ตราบคีตาบรรเลง เป็น 1 ในนิยายชุดแด่เธอที่รัก สาปรัก และใต้ปีกรัก

รหัสทรชน เป็นละครทางช่อง 3 เมื่อปี 2554 แสดงโดย เคน และชมพู่ สร้างโดยค่ายยูม่า และ ไฟรัก ได้รับการซื้อลิขสิทธิ์ไปแปลเป็นภาษาเวียดนาม วางแผงเดือนสิงหาคม 2556



พูดคุย ทักทาย แลกเปลี่ยนความเห็น และติดตามความเคลื่อนไหวได้ทาง fb โดยกดไลค์เป็นแฟนเพจได้ทาง https://www.facebook.com/keetacha?ref=hl ขอบคุณค่ะ

---------------


ตอนนี้อุ๋ยทยอยนำนิยายที่หมดลิขสิทธิ์กับพิมพ์คำไปวางจำหน่ายในรูปแบบ E-book บนเว็บ ebooks และเว็บ Mebmarket ค่ะ

ใต้ปีกรัก...ราคาอีบุ๊ก 179 บาท

บันทึกแห่งรัก...ราคาอีบุ๊ก 255 บาท จากราคาปก 310

ไฟรัก...ราคาอีบุ๊ก 279 บาท จากราคาปก 350 บาท

กุหลาบในเปลวไฟ...ราคาอีบุ๊ก 230 บาท



รหัสทรชน ราคาอีบุ๊ก 200 บาท จากราคา 300 บาท 673 หน้า





ทางสายหมอก ราคาอีบุ๊ก 265 บาท จากราคา 280 บาท 690 หน้า



ฝากรัก...ผ่านซีบ็อกซ์ ราคาอีบุ๊ก 125 บาท จากราคา 180 บาท 360 หน้า



รวมเรื่องสั้น...ฉบับวัยหวาน ราคาอีบุ๊ก 45 บาท จากปก 55 บาท



อริ...ที่รัก ราคาอีุบุ๊ก 195 จากปก 240 บาท



หวานใจ...บอดีการ์ด...ราคาอีบุ๊ก 145 บาท จากปก 180 บาท



รักเพียงฝัน...ราคาอีบุ๊ก 225 จากปก 250 บาท



ตามรักข้ามเวลา...ราคาอีบุ๊ก 240 จากปก 270 บาท





















New Comments