ฝากรัก ผ่านซีบ็อกซ์...ตอนที่ 1
|
“เสร็จสักที...”
เพียงฝันร้องขึ้นอย่างยินดีเมื่อเว็บไซต์ (Web site) ที่เธอตรากตรำทุ่มเทจัดทำขึ้นมาทั้งหมดจบลงได้ในที่สุด มันเป็นโฮมไซต์ (Home Site) สวยหรูของบริษัทขายบ้านจัดสรรยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งกำกับให้เธอเน้นเรื่องความโดดเด่นในด้านมุมมองที่หรูหรา และจะต้องแพรวพราวแปลกตาด้วยลูกเล่นในแต่ล่ะหน้าต่างของ html ทั้งหมด
หญิงสาวจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วอมยิ้ม แอบภูมิใจในฝีมือตัวเองกับผลงานชุดนี้ที่ได้พัฒนาเทคนิคขึ้นมาด้วยคำสั่งจาวาสคริปต์ (Javascript) ตัวใหม่ๆ ที่เธอบรรจงสอดแทรกใส่ลงไปได้อย่างลงตัว เธอคลิกเมาส์ (mouse) ตรวจทานเว็บสีทองตรงหน้าอย่างละเอียดลออ ทีละหน้าต่างของมันซึ่งมีทั้งประวัติความเป็นมาของบริษัท ผลงานในอดีตที่บริษัทเคยทำโครงการบ้านจัดสรรในที่ต่างๆ ซะยาวเหยียดและจุดสำคัญคือ โปรเจค (project) ล่าสุดของลูกค้า ที่เธอจะต้องโปรโมท(promote)ดึงจุดเด่นออกมาให้ได้ มันคือโครงการใหญ่ราคาหลายหมื่นล้าน เพียงฝันคลิกทบทวนไล่ไปจนมาถึงหน้าต่างสุดท้าย "Contact Us" ทุกๆ อักษรของถ้อยคำโฆษณา ทุกๆ ลิงค์ของการเชื่อมโยง มันทำงานได้อย่างถูกต้องสมบูรณ์แบบอย่างที่เธอต้องการทั้งหมด
หญิงสาวอุทานออกมาอย่างดีใจ แล้วทิ้งตัวเอนหลัง หลับตาพริ้มอย่างต้องการพักสายตา ด้วยเธอต้องใช้เวลาแทบทั้งหมดทุ่มเทกับโฮมเพจชุดนี้มาเกือบๆ สองอาทิตย์เต็มแล้ว มันเป็นงานที่ท้าทายให้เธอต้องคิดวางแผน และค้นหาคำตอบต่างๆ ด้วยตัวเอง และยังจะได้มีโอกาสเรียนรู้เทคนิคใหม่ๆ ที่เธออยากรู้มานานแล้ว ขาดแต่จังหวะกับโอกาสดีๆ เท่านั้น
นับแต่เธอเรียนจบมาในด้านกราฟฟิกดีไซน์จากออสเตรเลีย เธอก็เริ่มรับจับงานด้านสถาปนิกออกแบบ เขียนแบบผลิตภัณฑ์ต่างๆ อย่างมุ่งมั่นทุ่มเทจริงจังกับงานเหล่านั้น ด้วยใจที่มีความเป็นศิลปิน รักที่จะเป็นดีไซน์เนอร์นักออกแบบอิสระและไม่ยอมอยู่ใต้อาณัติคำสั่งของใครๆ ที่จะมาเหนี่ยวรั้งความคิดเธอให้เฉไฉออกไปได้ เอกลักษณ์เฉพาะตัวของเธอนี้เอง ทำให้เพียงฝันขยันออกผลงานต่างๆ มามากมาย จนเป็นที่ยอมรับในวงการค้าต่างๆ หลายที่ ต่างก็ยอมให้เธอเป็นผู้ดูแลออกแบบเว็บไซต์โฆษณาทางอินเตอร์เน็ต
เพียงฝันนั่งคิดย้อนไปถึงอดีตที่ผ่านมา ความเชื่อมั่นตัวเองของเธอ ผ่านวันเวลาที่สะสมมาในการทำงานต่างๆ จนปัจจุบัน เพียงฝันแอบยิ้มกับตัวเองเมื่อนึกถึงเพื่อนหญิงคู่ซี๊ปึ้กอีกสองคน ที่เรียนจบจากออสเตรเลียมาด้วยกัน และโดนเธอกล่อมให้มาร่วมทำงานด้วย คำพูดของเพื่อนรักยังคงดังก้องอยู่ในใจของเธอตลอดมา ให้นึกถึงทีไรก็อดหัวเราะไม่ได้ทุกที
‘ดีเลย..ยัยฝัน เด็กๆ อ่อนหัดอย่างพวกเราสามคนมาช่วยกันทำงาน ถ้าเจ๊งก็เท่ากับช่วยกันลดความอ้วน แหละ ถูกมั๊ย?’ ตอนนั้นเจด้าเอ่ยแซว เมื่อเธอเปิดประเด็นเรื่องตั้งบริษัทร่วมกันใหม่ๆ
‘มิ้งเชื่อมั่นนะว่าฝัน จะต้องนำพาพวกเราไปรอดได้อย่างแน่นอน’ มิ้งหรือมินตรา เพื่อนรักอีกคนที่คอยเป็นกำลังใจได้ดีเสมอมา พูดสนับสนุนเธอ
ความเป็นคนที่มีใจรักในอิสระ ความเอื้ออาทรที่มีต่อเพื่อนรักเหมือนๆ กัน ต่างจึงทุ่มเทความสามารถเข้ามาช่วยเหลือกันอย่างเต็มที่ เพียงแค่ระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา เพียงฝันก็นำพาเพื่อนๆ ย้ายออฟฟิศได้ จากเดิมที่เป็นเพียงสำนักงานเล็กๆ โทรมๆ ที่เช่าในราคาถูก เพียงฝันขยันทำงานเก็บเงินด้วยตัวเอง จนสามารถที่จะผ่อนบ้านทาวเฮาส์หลังย่อมๆ ในหมู่บ้านจัดสรรละแวกชานเมืองที่แสนจะร่มรื่นได้ ทั้งยังออกแบบใช้บ้านของเธอเอง ให้พื้นที่ชั้นล่างเป็นออฟฟิศสำหรับทำงาน และต้อนรับลูกค้าที่มาติดต่องานได้อย่างลงตัว
“กริ๊ง..ง”
เสียงโทรศัพท์บ้านทำให้หญิงสาวตื่นจากภวังค์ เหลือบตามองนาฬิกาฝาผนัง สองทุ่มสิบนาที.. อืม นี่เธอทำงานเพลิน จนลืมเวลาอาหารค่ำไปเลยหรือ นึกบ่นกับตัวเองแล้วเดินไปคว้าโทรศัพท์มาแนบหู “ฝันพูดค่ะ” กรอกเสียงออกไปอย่างเหนื่อยๆ
“เป็นอะไรยัยฝัน ทำไมทำเสียงเนือยๆ อย่างนั้น”
“โอ๊ะ..แม่หรือคะ” น้ำเสียงกลับมาร่าเริงทันทีเมื่อจำปลายสายได้ว่าเป็นคุณเพียงฟ้า “ฝันแฮปปี้ดีค่ะ สุขสบายทั้งกายและใจ แม่โทรมามีอะไรคะ”
“รีบทำเสียงร่าเริงเชียวนะ” คุณเพียงฟ้าค่อนขอดลูกสาวกลับมา
เพียงฝันหัวเราะ “แหม..แม่ละก็” ทำเสียงปะเหลาะแล้วแย้งเสียงอ่อนๆ ว่า “เปล่าสักหน่อย แม่อย่าหาความฝันเลย แล้วนี่โทรมามีอะไรให้ฝันรับใช้เจ้าคะ” ถามเสียงประจบ เพราะรู้ว่าเป็นลูกรัก ครอบครัวเธอมีด้วยกันสี่พี่น้อง เธอเป็นลูกคนสุดท้อง พี่ๆ ทั้งสามคนเป็นชายหนุ่มทั้งหมด ทั้งหมดต่างแต่งงานมีครอบครัวแล้วยกเว้นพี่ชายคนกลางที่ยังคงโสด แต่แม้พี่ชายคนโตและพี่ชายคนเล็กจะแต่งงานแล้วแต่ก็ยังคงปลูกบ้านอยู่ในอาณาเขตของครอบครัวเธอ ด้วยบ้านสวนมีพื้นที่กว้างขวาง ความที่เป็นลูกสาวเพียงคนเดียว จึงทำให้เธอเป็นที่รักของครอบครัวและถูกตามใจจากพี่ๆ ตั้งแต่เล็กจนโต
หลังจากเพียงฝันจบจากออสเตรเลียกลับมา เธอก็ขอครอบครัวแยกมาทำงานที่กรุงเทพ เพราะต้องการใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมาหาเลี้ยงตัวเอง แต่พ่อแม่และพี่ชายทั้งสามคนไม่เห็นด้วย ซึ่งก็เนื่องจากความเป็นห่วงในความปลอดภัยนั่นเอง อยากให้เธอทำงานที่บริษัทของครอบครัวมากกว่า โดยเสนอเงินเดือนที่มากอยู่เป็นข้อแลกเปลี่ยน แต่เธอยืนยันกับครอบครัวว่าอยู่ได้เพราะยังมีเพื่อนรักอีกสองคนคอยดูแลด้วย
ตอนแรกๆ ที่พูดคุยกัน ครอบครัวไม่ยินยอมโดยเฉพาะผู้เป็นพ่อแม่ จึงเกิดการทุ่มเถียงกันเล็กน้อย แต่ที่สุดทุกคนก็ขัดใจเธอไม่ได้ ต้องยอมตามใจแต่มีข้อแม้ว่าให้เธออยู่กรุงเทพฯ ได้เพียงปีเดียวหากอยู่ไม่ได้ก็ต้องกลับไปทำงานบริษัทของครอบครัวที่นนทบุรี แต่เธอขอต่อรองซึ่งที่สุดก็ขยายเวลามาเป็นสี่ปี โดยช่วงสี่ปีนี้ครอบครัวจะตัดเงินช่วยเหลือทุกทาง เป็นการบีบให้เธอกลับไปอยู่นนทบุรีโดยเร็ว เพียงฝันตอบตกลงตามเงื่อนไขนั้นและตอนนี้เธอมาอยู่กรุงเทพฯ ได้เกือบสามปีแล้ว เป็นการพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่าเธอสามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเองมากว่าครึ่งทางแล้ว
แล้วเพียงฝันก็ได้ยินคุณเพียงฟ้าพูดผ่านโทรศัพท์มาว่า “ก็ไม่มีอะไรหรอกลูก เสาร์อาทิตย์นี้ว่างหรือเปล่า ขับรถมากินข้าวที่บ้านสวนได้ไหม”
“เสาร์อาทิตย์นี้หรือคะ” เพียงฝันย้อนถามแล้วทำท่าคิด “เกรงว่าจะไม่ได้ค่ะ เพราะต้องไปส่งงานลูกค้า..”
“งั้นเสาร์หน้าล่ะ ว่างหรือเปล่า”
“เสาร์หน้ายังเร็วเกินไปที่จะตอบตอนนี้ค่ะ เอาไว้ใกล้ถึงวันแล้วฝันโทรไปบอกอีกทีดีเปล่าคะ”
“เราไม่ได้กลับมากินข้าวกับครอบครัวเกือบสองอาทิตย์แล้วนะยัยฝัน”
“ฝันทราบค่ะ.. ฝันขอโทษ เอาเป็นว่าอาทิตย์หน้าฝันจะพยายามทำตัวให้ว่างๆ จะได้กลับไปกินข้าวกับแม่ดีไหมคะ”
“ดี งั้นอาทิตย์หน้าเจอกันนะยัยฝัน แล้วแม่จะสั่งให้แม่บ้านทำกับข้าวของโปรดของฝันรอ” คุณเพียงฟ้าคาดคั้นก่อนจะวางหูโทรศัพท์ เพียงฝันยิ้มปูเลี่ยนแล้วจึงวางตาม
หญิงสาวเดินออกไปยืดเส้นยืดสายนอกระเบียง สายตามองบรรยากาศรอบตัว บ้านทาวเฮาส์สองชั้นแห่งนี้ตั้งอยู่ในย่านธุรกิจแถบชานเมือง หน้าทาวเฮาส์เป็นถนนเส้นหลัก จึงมีรถราสัญจรไปมาตลอดคืน ทำให้ไม่เงียบเฉียบนักในยามวิกาล เพียงฝันบิดขี้เกียจแล้วจึงเดินกลับเข้ามาในห้อง บ้านหลังนี้มีสองห้องนอน สามห้องน้ำ นอกจากนี้ก็มีห้องครัว ห้องรับแขกและห้องทำงาน
ห้องที่เธอทำงานเป็นห้องเล็กอยู่ติดกับห้องนอน ภายในตกแต่งด้วยสีโทนขาวซึ่งเป็นสีโปรดของเธอ เน้นความโปร่งโล่งและพื้นที่ใช้สอยเป็นหลัก จึงมีอุปกรณ์ตกแต่งห้องน้อยชิ้นมาก มีเพียงตู้หนังสือซึ่งบรรจุหนังสือออกแบบเว็บเพจทั้งภาษาไทยและภาษาต่างประเทศ โต๊ะทำงานซึ่งมีทั้งคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ และคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ค นอกจากนั้นก็มีตู้เย็นซึ่งบรรจุพวกเครื่องดื่มไร้แอลกอฮอล์และผลไม้สดต่างๆ
เพียงฝันเดินไปหยิบจานแก้วมังกรในตู้เย็นมาวางข้างคอมพิวเตอร์ แล้วลงมือทำงานต่อ งานเธอยังไม่เสร็จสิ้น หลังจากทำเว็บเพจของลูกค้าเสร็จแล้ว ยังต้องมาอัพเดตเว็บไซต์ของบริษัทตัวเอง มันเป็นแหล่งรวบรวมผลงานสำหรับนำเสนอลูกค้า เพื่อจะได้สร้างความเชื่อมั่นให้กับลูกค้าว่าบริษัทเธอรับงานอะไรมาแล้วบ้าง
เว็บไซต์ของบริษัทเธอ มีข้อมูลเกี่ยวกับเว็บเพจต่างๆ ที่เคยรับจ้างทำให้กับลูกค้า ซึ่งจะมีลิงค์เชื่อมโยงไปยังเว็บเพจเหล่านั้น นอกจากนั้นก็มีลิงค์อีเมลสำหรับการติดต่อบริษัทของเธอ รวมถึงลิงค์ที่โยงไปถึงบล็อกแก๊งเธอ
‘บล็อกแก๊ง’ ฮิตมาหลายปีแล้ว แต่เธอเพิ่งจะมาสมัครเป็นสมาชิกเมื่อสองเดือนก่อน สาเหตุเกิดจากความเบื่อและความเหงา เลยอยากสร้างบล็อกสำหรับการฟังเพลงโดยเฉพาะ ถือเป็นโลกส่วนตัวอีกโลกหนึ่งของเธอก็ว่าได้ เวลาเหงาก็เข้าบล็อกเพื่อฟังเพลง ซึ่งเธออัพเพลงไว้เกือบทุกประเภทตามแต่อารมณ์ในช่วงนั้นๆ
เพียงฝันกดคลิกเข้าบล็อกตัวเองเพื่อเลือกเพลงฟังแก้เหงา เธอเลือกเพลง Hips don’t lie ของ Shakira เพื่อสร้างบรรยากาศครึกครื้นให้กับตัวเอง หากพลันที่สายตาเหลือบไปเห็นกระดาน Cbox (ซีบ็อกซ์)**1 ซึ่งอยู่ด้านข้างของบล็อกแก๊ง เธอก็ชะงัก
‘อิฐ : Shakira :ฆ่าไวรัส ? หง่ะ?? ช่ายอ่ะนะ แต่ ..แต่เกรงว่าเว็บไอ้หรั่งมันจะมะฟรีนิๆ .. ต้องนี่สิ //www.med.cmu.ac.th/secret/maintain/antivirus/index.htm’
ผู้ชายที่ใช้ชื่อว่าอิฐ ได้คัดลอกข้อความของเธอขึ้นมาโพสต์ซ้ำ แล้วต่อด้วยข้อความที่เธออ่านดูแล้วชวนให้รู้สึกโมโหทันที รู้สึกคล้ายกับคำหยามเหยียดเพราะถ้อยคำต่อท้ายของอิฐกล่าวว่าลิงค์ที่เธอนำขึ้นโพสต์เป็นเว็บไซต์โปรแกรม antisypware ของฝรั่งซึ่งจะต้องเสียเงินลงทะเบียนขอการใช้งาน อีกทั้งอิฐยังวาง url ของเว็บไซต์ของมหาวิทยาลัยในไทยอีก ซึ่งเป็นเว็บที่แนะนำเกี่ยวกับโปรแกรมป้องกันไวรัสทั้งสิ้น และที่สำคัญโปรแกรมในนั้นมีอยู่หลากหลายโปรแกรม ล้วนแล้วแต่เป็นของฟรีทั้งสิ้น
ซึ่งพอเพียงฝันคลิกลิงค์นั้นเข้าไปดูรายระเอียดแล้วถึงกับหน้าชาเหมือนกับถูกตบ ความรู้สึกบอกกับตัวเองว่าคนที่ชื่ออิฐเข้ามาเพื่อเยาะเย้ยดูถูกว่าเธอโง่หรือเปล่า เพียงฝันรู้สึกสับสนในความหมายของข้อความสั้นๆ นั้นอย่างมาก วกกลับมาอ่านแล้วอ่านอีก ก็แปลเจตนาไม่ออก
เพียงฝันเหลือบตาดูเวลาที่โพสต์ซึ่งอยู่เหนือประโยคนั้น หกโมงสามสิบนาที.. แสดงว่าเพิ่งจะโพสต์ไปเมื่อสองชั่วโมงก่อน เธอนิ่วหน้า พลางคิดในใจว่าเธอเจอดีเข้าแล้ว เป็นครั้งแรกของเธอที่เจอพวกโรคจิตเข้ามากวนประสาทในบล็อกแก๊งสวนเพลงของเธอ
ก็ก่อนหน้านี้เธอกดเซฟ url ของเว็บโปรแกรมฆ่าไวรัสแห่งหนึ่งเอาไว้ในข้อความของกระดานซีบ็อกซ์
เจตนาก็เพียงเพื่อที่จะเตือนตัวเองเอาไว้ว่า หลังเสร็จงานแล้วอย่าลืมดาวน์โหลดโปรแกรมมาใช้งานเพราะได้จ่ายเงินไปแล้ว
ที่เธอกดลิงค์นี้ใส่ไว้ในกล่องซีบ็อกซ์ของตัวเองเพราะเห็นว่ามันง่ายและสะดวก แต่ไม่คิดว่า ประโยคข้อความของเธอ จะโดนนายอิฐคนนั้น คัดลอกย้อนกลับมากวนประสาทให้กับเธอ ต่อสู้กับอารมณ์ของตัวเธอเองครู่ใหญ่ๆ เพียงฝันก็ตัดสินใจตอบข้อความของแฟนคลับบล็อกเพลงที่โพสต์ข้อความทักทายในกระดานซีบ็อกซ์เป็นอันดับแรก แล้วจึงมาตอบชายหนุ่มที่ใช้ชื่อว่า ‘อิฐ’ เป็นคนสุดท้ายซึ่งเธอตอบด้วยข้อความสั้นๆหวนๆ ว่า
‘ขอบคุณ ไม่เป็นไร’
ตอบด้วยความรู้สึกหยิ่งๆ แล้วเธอก็คลิกย่อบล็อกเพลง หันมาทำงานของตัวเองต่อ พร้อมกับรู้สึกหมดความสนใจกับหนุ่มที่ชื่ออิฐแค่นั้น เพียงฝันใช้เวลาอัพเดตเว็บไซต์งานของตัวเองหลายชั่วโมง ตราบจนรู้สึกท้องร้อง ประท้วงว่ายังไม่ได้กินอาหารค่ำ จึงตัดสินใจลุกจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ลงไปหาอะไรทานในห้องครัว
ห้องครัวของเธอตกแต่งเรียบง่าย มีอุปกรณ์น้อยชิ้นเท่าที่จำเป็นจริงๆ คือ ตู้เก็บจานชามและอีกชั้นเก็บเครื่องปรุงอาหารคาวหวานทั้งหลาย นอกจากนั้นก็มีตู้เย็นขนาดใหญ่ ไมโครเวฟ เครื่องปิ้งขนมปัง เครื่องทำชาและกาแฟ
ที่จริงเธอไม่ค่อยชอบใจกับการตกแต่งห้องครัวแห่งนี้มากนัก เพราะการออกแบบของทาวเฮาส์เดิมใช้อุปกรณ์ที่ไม่ค่อยประหยัดเนื้อที่ใช้สอยสักเท่าไหร่ ซึ่งความจริงแล้วตู้เก็บอุปกรณ์เครื่องครัวเหล่านั้น สามารถออกแบบมาใช้ตู้แบบบิวต์อินได้ หรืออย่างโต๊ะเก้าอี้ทานอาหารที่อยู่ตรงหน้า ก็สามารถลดขนาดลงอีกเล็กน้อยเพื่อเพิ่มพื้นที่ใช้สอย
แต่เอาเถอะ..รอให้เธอมีเงินเก็บมากอีกหน่อย เธอจะจ้างมัณฑนากรมาออกแบบตกแต่งห้องครัวใหม่ เพียงฝันนึกบอกตัวเอง แล้วหญิงสาวก็ทำข้าวผัดและไข่เจียวกินง่ายๆ จากนั้นก็ตักใส่จานมานั่งทานที่โต๊ะอาหาร ทว่าตักเข้าปากได้ไม่กี่คำก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น หญิงสาวเดินไปกดรับ
“ฝันพูดค่ะ”
“ฝันนี่พี่พันนะ”
“ค่ะ..สองทุ่มก็แม่ นี่จะเที่ยงคืนก็พี่พัน มีอะไรให้ฝันรับใช้ค่ะ” พันหรือพันธกร เป็นพี่ชายคนที่สองของเธอ
“พี่รู้ว่าเรานอนดึก” พันธกร กล่าวออกตัวแล้วพูดว่า “ฝันจำอิสราเพื่อนสมัยมัธยมของพี่ได้ไหม”
เพียงฝันพยายามนึกแต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก “จำไม่ได้ค่ะ มีอะไรหรือคะ”
“คือ..อิสราเป็นประธานกรรมการโรงเรียนของพวกพี่ แล้วตอนนี้โรงเรียนนี้ก็เข้าร่วมโครงการโรงเรียนดีใกล้บ้าน เพื่อนพี่ก็เลยอยากจัดงานคืนสู่เหย้าเพื่อหารายได้ให้กับโรงเรียน เพื่อนพี่อยากเชิญศิษย์เก่าทุกคนไปร่วมงานเพื่อบริจาคเงิน”
ภาพสมัยเรียนประถมของเธอไม่ค่อยแจ่มชัดนัก เพราะเธอลาออกไปเรียนต่อมัธยมต้นที่ออสเตรเลียตั้งแต่ยังไม่จบป.6 ดีด้วยซ้ำ หากกระนั้นเธอก็ตอบแบ่งรับแบ่งสู้ออกไปว่า “ก็ดีแล้วนี่คะ ฝันร่วมอนุโมทนาด้วย พวกพี่ๆ ทุกคนก็จบจากโรงเรียนนั้นอยู่แล้วเพราะงั้นคุณอิสราคงได้เงินบริจาคหลายอยู่”
“ไม่ใช่แค่นั้นสิ เจ้าอิสราอยากให้พี่เชิญฝันไปร่วมงานด้วย จริงๆ ก็ไม่ใช่เจ้าอิสราซะทีเดียว แต่เป็นน้องสาวมันน่ะ ฝันจำอารยาเพื่อสมัยอนุบาลของฝันได้ไหม นั่นล่ะคือสาวที่พี่จีบอยู่ ตอนนี้เธอเป็นแอร์ไชน่า ไอซ์ขอให้พี่ชวนฝันไปร่วมงานด้วยเพราะอยากเจอน่ะ”
“อ้อ..” เพียงฝันลากเสียงยาวอย่างเข้าใจวัตถุประสงค์ของพี่ชายเป็นครั้งแรก “เข้าใจล่ะ พี่อยากจะเอาใจเพื่อนฝันด้วยการลากฝันไปร่วมงานด้วย” เพียงฝันพยักพเยิด ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายมองไม่เห็น “จะให้ฝันไปร่วมงานเมื่อไหร่ละคะ”
ปลายสายระบุวันเวลามา
เพียงฝันอุทานทันที “โห..พี่พันอีกตั้งเดือน ทำไมรีบมาบอกเอาตอนนี้”
“พี่อยากบอกไว้แต่เนิ่นๆ ฝันจะได้ทำตัวว่างๆ ในวันนั้น”
“ถึงงั้นก็เถอะ ไม่ใช่เรื่องด่วนที่ต้องโทรมาบอกดึกๆ ดื่นๆ ขนาดนี้” เธอกล่าวด้วยเสียงกระเซ้า
“ก็เพิ่งคุยโทรศัพท์กับไอซ์เสร็จ กลัวลืมนี่นา”
เพียงฝันส่ายหน้าอย่างระอา อานุภาพความรักเป็นอย่างนี้นี่เอง เธอไม่เคยมีความรักเพราะยังไม่คิดอยากมี นับแต่แตกเนื้อสาวก็มุ่งเรียนเพียงอย่างเดียว หากกระนั้นเธอก็เข้าใจพี่ชาย ด้วยยังไม่เจอผู้หญิงที่ถูกใจทั้งที่อายุอานามจะย่างเลขสี่อีกไม่กี่ปีแล้ว เมื่อเจอผู้หญิงที่คิดว่าใช่ตัวจริง ก็คงอยากเร่งทำคะแนน
“เอาเถอะค่ะ ฝันจะช่วย” เพียงฝันพูดขึ้นในท้ายที่สุด อันที่จริง จะว่าไปแล้วเธอนึกหน้าอารยาไม่ออกด้วยซ้ำว่าเป็นอย่างไร แต่เมื่อเป็นผู้หญิงที่พี่ชายถูกใจ เธอก็จะช่วยเต็มที่
..................................................
00:20 am.
‘อิฐ : Shakira : อัพเพลงขอนไม้กับเรือให้แล้วนะคะ 04:30 am.? <- คุณ Shakira นอนดึกมาก’
เพียงฝันขมวดคิ้วมุ่นทันที เมื่อมองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วเห็นข้อความล่าสุดในกระดานซีบ็อกซ์ ซึ่งเป็นข้อความของอิฐ แสดงผลในเวลา 00:20 am
บล็อกเพลงของเธอยังคงทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ในการรันเพลง ‘ทุกวินาที’ ออกมาด้วยเสียงใสๆ ของนกร้องขับขานเบาๆ สร้างบรรยากาศต้อนรับอารมณ์ให้เธอพร้อมที่จะทำงานในเช้าวันนี้แล้ว แต่พอเจอข้อความของหนุ่มกวนประสาท ที่ทิ้งเอาไว้ในกระดานซีบ็อกซ์ เธอก็เกิดอารมณ์เซ็งทันที เค้าลากข้อความของเธอที่โพสต์บอกแฟนเพลงประจำในบล็อกเธอขึ้นมาพร้อมกับอ้างเวลาที่เธอโพสต์ไว้
เพียงฝันมองดูเวลาที่อิฐโพสต์อีกครั้ง 00:20 am. แล้วเธอก็ย้อนแถบข้อความในซีบ็อกซ์ถอยหลังกลับไปดูเวลาครั้งแรกที่อิฐโพสต์มาหาเธอ 18.30 pm. ในเวลาห่างกันไม่ถึง 8 ชั่วโมงนี่หมายความว่าตามเฝ้ากันเลยหรือเปล่า? แต่ก็ช่างเหอะ เธอไม่อยากสนใจนัก เมื่อคืนที่เธอนอนเกือบรุ่งเช้าเพราะคิดคำสั่งออฟเจค(object) ของมีเดียเพลย์เยอร์ (mediaplayer) ที่จะทำให้มันเลือกเล่นอัตโนมัติ (auto selection) ซึ่งทำให้เธอแทบทรมานไปตลอดทั้งคืนกว่าจะคิดคำสั่งได้
แล้วเพียงฝันก็พิมพ์ตอบเขาไปว่า ‘ใครบอกแค่ 04:30 ..นอนหกโมงเช้าต่างหาก’ เธอต้องการตอกกลับ อิฐไปว่าอย่ามาทำรู้มาก ตอบออกไปแล้ว ก็ฉุกคิดเอะใจ อดนึกพิศวงในใจไม่ได้ ด้วยทันทีที่ข้อความของเธอถูกส่งเข้าไปในกระดาน มันไปเปรียบเทียบกับข้อความของอิฐ ให้เธอนึกขึ้นมาได้ว่า กระดานซีบ็อกซ์มีออฟชั่นให้สามารถทำตัวอักษรสีได้ด้วยหรือ เพียงฝันคลิกย้อนกลับไปดูข้อความเก่าๆของอิฐอีกครั้ง เห็นเป็นสีแดงก็รู้สึกงงเล็กน้อย แต่ทว่าเธอก็ยังไม่ว่างพอที่จะอยากหาคำตอบในขณะนั้น
เธอหมดความสนใจไปแค่นั้น หันไปเช็คงานของตัวเองต่อ เปิดฮอตเมล พบว่ามีลูกค้าติดต่อเข้ามาหลายราย เธอตรวจสอบแหล่งที่มาอย่างช้าๆ แล้วลิสต์รายละเอียดทั้งหมด พร้อมกับคำแนะนำใส่ notepad เอาไว้เพื่อมอบหน้าที่ ให้เพื่อนเธอ..เจด้า ไปติดตามงานเหล่านั้นในทันทีที่เจ้าตัวมาถึงออฟฟิศ ความเป็นทั้งเพื่อน และหัวหน้าของเธอ..หลายครั้งก็สร้างความอึดอัดและกดดันต่อความรู้สึกตัวเอง หากกระนั้นก็จำเป็น เพราะหน้าที่บังคับไว้
เพียงฝันเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ หลับตาลงเบาๆ ค่อยๆ ปลดปล่อยความเครียดออกไปจากใจท่ามกลางเสียงเพลง ‘ทุกวินาที’ ที่คอยขับกล่อมอารมณ์ เสียงเพลงขับขานเป็นทำนองคิดถึงห่วงหาเบาๆ เสียงเย็นๆ ค่อยๆลูบไล้อารมณ์กดดันของเธอให้กลับมาสดใส และอ่อนโยนได้เสมอๆ
ครู่ต่อมาหญิงสาวลืมตามองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ชะงักเมื่อเห็นกระดานซีบ็อกซ์มีการความเคลื่อนไหว ข้อความเข้ามาใหม่?
ข้อความนั้นเพิ่งจะเข้ามา บ่งบอกว่าอีกฝ่ายกำลังออนไลน์อยู่ ณ หน้ากระดานซีบอกซ์เฉกเช่นเดียวกันกับเธอ กระดานซีบ็อกซ์ที่เธอเลือกใช้เป็นพรีเมียม (premium) รายปี การใช้งานของออฟชั่น(option) จึงแสดงข้อความโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องกดรีเฟรช (Refresh) และยังจะแสดงผล บอกจำนวนและผู้ที่กำลังใช้งานอยู่ในขณะนี้ได้ด้วย
เพียงฝันคลิกที่ user online... ‘Currently chatting (2) // Shakira : อิฐ :
(¯`v´¯)
`*.¸.*´
¸.•´¸.•*¨) ¸.•*¨)
(¸.•´ (¸.•´ .•´ ¸¸.•¨¯`•ใจลอย ใจของเราเบาลอย .. ไปหาใคร?? จ๊ะเอ๋ คุณ Shakiraจ๋า เก่งจัง
นอนนิดเดียว ม่ายง่วงเหรอ?? ’’
หญิงสาวรู้สึกลังเลใจ ผสมกับความงงงวยเล็กน้อยเมื่อเห็นข้อความของอีกฝ่ายเป็นรูปหัวใจ นึกค่อนขอดในใจว่า..จะมาไม้ไหนเนี่ย เมื่อวานกวนโอ๊ย แต่วันนี้ทะลึ่งซะไม่มี กดคีย์บอร์ดพิมพ์ออกมาเป็นรูปหัวใจได้ด้วย? เธอชั่งใจว่าจะตอบดีไหม แต่ในที่สุดก็โพสต์ตอบออกไปว่า
‘ง่วง..แต่ทำไงได้ ก็ต้องทำงาน’
‘หง่ะ .. เปง ญ. นอนดึกๆ ตื่นเช้าๆ บ่อยๆ แก่เร็วนิๆ’
‘รู้ได้ไงว่านอนดึก’
‘เราม่ายได้โง่นี่ เราเหงอ่ะนะ ..และรู้ด้วยว่าคุณ Shakira online อยู่ตลอดเวลาเลยด้วยมะใช่เหรอ??’
‘ใช่ มีงานต้องทำทั้งกลางวันกลางคืน’
‘ดีนิ แร๊วเรา .. จะมาตอแหล๋ด้วย บ่อยๆได้เป่า?? กัวแหละนะ เรากัว เรามะชอบให้คุณ Shakira เหงาอยู่คนเดียว ตาโบ๋ มานดุนิ ฮิๆ ’
เพียงฝันชะงัก..เจอคนขี้เหงาแล้วไหมล่ะ แต่ที่คิดสงสัยคาใจเธอก็มีอยู่หลายเรื่อง ใจก็อยากกดคีย์บอร์ดถามออกไป แต่เพราะประเมินคนที่ชื่ออิฐไม่ถูก ทำให้เกิดความสับสนลังเลไม่แน่ใจแล้วยิ่งมาเจอประโยคที่ว่า ‘จะมาตอแหล๋ด้วย บ่อยๆได้เป่า??..’ ซึ่งฟังดูเหมือนภาษาที่สาวประเภทสองใช้ เธอก็นิ่งอึ้งหนักขึ้น
ส่ายหน้าแล้วถามออกไปว่า ‘แล้วเมื่อคืน ที่ส่งลิงค์นั้นมา เพื่ออะไร’
‘อ๋อ .. program antivirus: McAfee_Enterprise-V8.5 ก็ ..ก็ของคุณ Shakira มานดูๆแร๊ว น่าจะต้องเสียตังค์ให้กะคุงทั่นหรั่ง มานมะใช่เหรอ?? McAfee เวอร์ชั่นนี้ เรา crack มานออกมาจาก windows black edition by usa หุๆๆ .. สุดแจ่มแจ๋ว ฟรีด้วยดิ เห่อๆๆ สนใจเป่า?? คุณ Shakira จ๋า..’
จากนั้น เจ้าตัวก็ส่งลิงค์ที่เป็นโปรแกรมฆ่าไวรัสมาให้อัพโหลดพร้อมกับรหัสผ่านในการลงทะเบียนการใช้งาน
‘McAfee_Enterprise-V8.5.zip 19.7 MB Download: //www.badongo.com/file/4445481 หมายเหตุ..ชุดซิบตัวนี้ แยกออกมาจาก windows black edition of usa เพื่อติดตั้งแต่โปรแกรม antivirus เพียงอย่างเดียว ทำการทดลองแล้วได้ผลผ่าน 100 % ป.ล.เริ่มแรกติดตั้งเสร็จ จะทำการ update program และ Access scan statistics ควรจะปล่อยทิ้งเอาไว้ก่อน ( นานพอสมควรเลย ) ให้โปรแกรมทำงานไปโดย auto รูปการแก้ปัญหา เกี่ยวกับMcAfee เข้าบล็อค IDM หรือโปรแกรมอื่นๆ //imagehost.compgamer.com/ uploads/91680a9ff9.jpg’
อืม..คำตอบที่เต็มไปด้วยความเข้าใจและคำอธิบายที่ฉะฉานจะแจ้งของเขาที่เพียรชี้แจงรายระอียดผ่านกระดานซีบ็อกซ์ ถูกส่งมาให้เธอเป็นระลอกคลื่น ทำให้เธออดตั้งคำถามกับตัวเองไม่ได้ว่า นี่เธอกำลังคุยอยู่กับโปรแกรมเมอร์อยู่หรือเปล่า?
เพียงฝันยังคงเพ่งมองข้อความของอีกฝ่ายต่อไปซึ่งกำลังพิมพ์สอนเทคนิคเกี่ยวกับการวางระบบคอมพิวเตอร์เพื่อป้องกันไวรัสให้ได้ผลสูงสุดทั้งการบล็อคโฆษณาป็อบอัพ(Pop up) ที่เธอเองคาใจและไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้เลย และความเอาใจใส่ของอิฐยังคงมีต่อไป เขาแนะนำให้เธอใช้โปรแกรมคลีนเนอร์มาช่วยในการรักษาระบบของคอมพิวเตอร์ และแล้ว Ashampoo_winoptimizerplatinum320_se ซึ่งเป็นชื่อของโปรแกรมตามที่อิฐเรียกขาน ก็ได้ถูกถ่ายทอดและติดตั้งเข้าไปในเครื่องคอมพิวเตอร์ของเพียงฝัน โดยเริ่มทำงานเคลียร์ขยะไฟล์ต่างๆ ในระบบของ windows XP service pack2 ของเธอออกไป
เพียงฝันเบิกตาโตด้วยความสนเท่ห์ที่โปรแกรม Ashampoo ทำงาน ได้อย่างน่าทึ่ง 860 mb. คือจำนวนขนาดไฟล์ที่เคลียร์ออกไปได้ภายในครั้งเดียว?? ทั้งๆ ที่เธอเองก็เพิ่งจะลบไฟล์ เทถังขยะออกทิ้งจนโล่ง
โอ้..มันช่างเป็นโปรแกรมอเนกประสงค์ที่น่าใช้จริงๆ.. หญิงสาวนึกในใจ
ตลอดเวลาที่หญิงสาวนั่งจดจ้องโต้ตอบข้อความกับอิฐในกระดานซีบ็อกซ์อย่างตั้งอกตั้งใจนั้น เธอก็คลิกติดตั้งโปรแกรมตามที่อีกฝ่ายบอกไปด้วย จนเสร็จสิ้นขั้นตอนและสามารถใช้งานได้แล้ว เธอก็พิมพ์ถามออกไปอย่างฉอเลาะประจบประแจงว่า ‘คุณอิฐเรียนมาทางด้านนี้หรือคะ ทำไมเก่งจัง’
‘เป่า เราก็แค่แรดมั๊กๆ ซนมั๊กๆ ก็เท่านั้นแหละนะ’
จากการที่ได้พูดคุยโต้ตอบกับอิฐยาวนานติดต่อกันเกือบห้าชั่วโมงและตลอดเวลาอิฐก็ถ่ายทอดเทคนิคต่างๆ ออกมาให้เธอรับรู้ ก็ทำให้ท่าทีของเพียงฝันที่หยิ่งๆ จองหองกับอิฐเริ่มที่จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างที่เธอเองก็ไม่ทันได้รู้ตัว ความร่าเริงของอิฐ ภาษาง่ายๆ สบายๆ เป็นกันเองยอกย้อนกลับมา เปลี่ยนแปลงท่าทีแข็งกร้าวของเพียงฝันให้อ่อนโยนลงพร้อมๆ กับที่เธอเริ่มกล้าจะป้อนลูกหยอดลูกยอ ออดอ้อน โต้กลับไปตามวิสัยผู้หญิง แต่ทว่าเธอก็ไม่ใช่เด็กไม่ประสีประสาซะทีเดียว ฉะนั้นจึงสามารถต่อกรรับมือกับเขาได้
กระนั้นหลังจากที่เธอรับรู้และทึ่งกับความสามารถของอีกฝ่าย เธอก็ต้องยอมรับว่า แม้จะมีความถนัดการใช้คอมพิวเตอร์และร่ำเรียนมาทางด้านกราฟฟิกดีไซน์ แต่เมื่อมาเจอการใช้เทคนิคทางช่างอย่างเรื่องการแครค(crack) และแฮค (hack) มันก็กลับกลายเป็นสิ่งที่ไกลตัวเธออย่างมากไปเหมือนกัน อิฐกลับจะมีความเข้าใจ แนะนำทักษะต่างๆ ได้เป็นอย่างดี
‘อืม..ฝันดูแล้วคุณอิฐคงไม่ธรรมดา งั้นรบกวนช่วยเช็คหน้า Guest Book ให้หน่อยได้ไหมคะ ที่ลิงค์นี้ค่ะ’ เพียงฝันถามเขาพร้อมกับพิมพ์ชื่อลิงค์ออกไป จากนั้นก็ถามต่อว่า ‘ปัญหาคือดูเหมือนลิงค์จะเจ๊ง นับตั้งแต่ลงโปรแกรมสแกนสปายแวร์ แล้วคลิกเข้าไปไม่ได้เลย มีวิธีแก้ไหมคะ’
‘แป๊บนะ ขอเราดูก๋องนิๆ’
ก๋องดิ? ศัพท์เด็กๆ อีกแล้ว ดูเหมือนตลอดสองวันมานี้ เจอคำศัพท์แบบที่เด็กๆ ใช้กันตลอด ชักสงสัยว่าอีตานี่คงอายุน้อยกว่าเธอ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้น เธอก็ให้อภัยกับสิ่งที่เขากวนประสาทก่อนหน้านี้ บอกตัวเองอย่างนั้นแล้ว เพียงฝันก็รอคำตอบจากเขา
‘เช็คดูแล้วเว็บไม่เจ๊งนี่ เราเข้าได้เป็นปกติ หลักฐานอ่ะนะตามนี้เลย ->//imagehost.compgamer.
com/uploads/c6a90a2c99.gif ’ เขาตอบกลับมาพร้อมกับลิงค์ภาพประกอบ
เธอลองคลิกลิงค์ url เข้าไปดูรูปกับโฮสรับฝากไฟล์ภาพนั้น มองเห็นหน้าตาของสมุดเยี่ยมของเธอปรากฏข้อความใหม่ของเขาที่บรรจงพิมพ์ลงไปด้วยประโยคเรียงกันเป็นระเบียบ เรียบร้อย ดูแล้วสบายตา บวกกับภาษาที่กินใจลึกซึ้ง
‘อืม .. ความรู้สึกดีๆ ...กะความสุขเล็กๆที่ได้รับ
.. ในยามที่เหงา ..และสับสน ในอารมณ์
.. เสียงเพลงที่คุณ Shakira กดแสดงเอาไว้
.. แม้จะเพียงแค่ไม่กี่นาทีของบทเพลงนั้นๆ
.. แต่เสียงที่ก้องลึก ..ลึกทะลุทะลวง
.. เข้าไปในใจ ของคนเหงาได้
.. ได้ไกลเกินกว่าใจจะคาดคิด
ขอขอบคุณนะ I'm iT ... Iam-It@gmail.com ...’
พร้อมกันนั้นเขาก็พิมพ์เข้ามาในกระดานซีบ็อกซ์ว่า ‘เห่อเหงแร๊วอดซนม่ายได้ ..ทั้งๆ ที่เราก็ยังมะเคยแรดๆ ขนาดเที่ยวลงชื่อในสมุดเยี่ยมให้กะใครเลยอ่ะนะ เนี่ยเปงครั้งแรกเลยแหละนะ หุๆๆ เราม่ายได้ซนมั๊กไปใช่เป่าคุณฝันจ๋า’
เพียงฝันยิ้มโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นอิฐพิมพ์ชื่อเล่นของเธอตรงๆ เป็นครั้งแรก เธออดที่จะพิมพ์ประชดๆ ออกไปไม่ได้ว่า ‘งั้นก็ถือเป็นเกียรติประวัติ ขอบคุณนะเจ้าคะ’ กดคลิกส่งข้อความแล้วพิมพ์ถามเพิ่มเติมไปว่า ’คุณอิฐเข้าได้ .. แต่ทำไมฝันถึงยังเข้าไม่ได้’
‘ลองเข้าไปเซ็ตระบบใหม่’
‘เซ็ตไร เราไม่มีหน้าเว็บเพจ ลิงค์มันเจ๊ง’
‘งั้นแป๊บ’ และเพียงสิบวินาทีถัดมาลิงค์ url ของเว็บสมุดเยี่ยมก็ถูกโพสต์ขึ้นในกระดานซีบ็อกซ์ พร้อมกับคำถามตามมาว่า ‘ใช่ที่นี่รึเป่า’
‘ฮื่อ..แต่มีปัญหาอีกล่ะเราเข้าไปไม่ได้เพราะล็อกอินกะพาสเวิร์ด จำไม่ได้แล้ว ก็มันสมัครมานานมากแล้ว คุณอิฐเข้าไปแฮกหารหัสให้หน่อยได้ไหม’
‘โหยๆๆ จะให้เราเจาะโฮสเลยอ่ะนะ เห่อๆ ม่ายหนุกอ่ะนะคุณฝันจ๋า ต้องใช้เวลาเปงวันๆ อ่ะนะ’
เพียงฝันขมวดคิ้ว ‘แล้วตกลงจะแก้ไขยังไง’ พิมพ์ถามออกไปอย่างเริ่มคุกรุ่นเล็กน้อย
‘ง่ายๆ ก็เอาออกก๋องแร๊ว ก็ไปลงทะเบียนขอการใช้งานมันใหม่ก็ได้ หรือจะลองเข้าไปที่ลิงค์นั้นๆ อีกครั้ง ดูที่ information ดีๆ ก๋องก็ได้และ .. และคุณฝันจ๋า เนี่ยก็จะเที่ยงแร๊วแหละ เราต้องขอตัวแว๊บไปกินข้าวก๋องแร๊วแหละนะ’
ตลอดเวลาที่เพียงฝัน และอิฐได้โต้ตอบข้อความกันไปมา เวลาได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนเวลาขณะนี้เลยเที่ยงวันมาใกล้ๆ จะบ่ายโมงแล้ว เพียงฝันพิมพ์ตอบกล่าวคำลา พร้อมกับความรู้สึกที่มีต่ออิฐค่อยๆ ดีขึ้นตามลำดับ
แล้วหญิงสาวก็นั่งเหม่อมองอักษรข้อความบนกระดานซีบ็อกซ์ เสียงเพลงจากบล็อกของเธอที่เปิดค้างไว้เริ่มดังแว่วเข้าหูให้ได้ยินอีกครั้ง เป็นเพลง ‘ผูกพัน’ เนื้อหาเกี่ยวกับความรู้สึกหงอยเหงาเมื่อขาดอีกคน แล้วเพียงฝันก็เผลอฮัมตามเสียงเพลงไปเบาๆ อย่างไม่รู้ตัว ขณะทำตามคำแนะนำของอิฐไปช้าๆ ก็ปรากฏว่าแอดมิน(Admin) ของเว็บไซต์สมุดเยี่ยมส่งพาสเวิร์ดไปให้เธอที่อีเมลพร้อมกับแจ้งว่าหน้าสมุดเยี่ยมนั้นถูกบล็อกอยู่ เพียงฝันคลิกในช่องร้องขอการปลดล็อก จากนั้นก็สามารถเข้าไปใช้งานได้เป็นปกติ
อืม..รู้สึกทึ่งอีกฝ่ายเพิ่มขึ้นมาอีกนิด เพียงฝันพิมพ์ข้อความขอบคุณ แล้วกดลิงค์เข้าไปตอบข้อความเขาในสมุดเยี่ยมว่า
‘งั้นต้องถือว่าเป็นเกียรติอย่างสูงที่คุณอิฐกรุณาเซ็นชื่อในสมุดเยี่ยม ^^
คุณอิฐเหมาะจะไปเป็นนักแต่งนิยาย มากกว่านักคอมพิวเตอร์นะคะ..สำบัดสำนวนใช้ได้เลย..’
กดคลิกส่งข้อความแล้วเพียงฝันก็เปลี่ยนหน้าไปยังกูเกิ้ลดอทคอมเพื่อเซิร์ทหาผู้ชายที่ชื่อ Iam-it@gmail.com กูเกิ้ลดอทคอม ทำหน้าที่ได้อย่างซื่อสัตย์ พลันที่คลิกป้อนข้อความที่ต้องการค้นหา ทุกหน้าที่มีชื่อ Iam-it@gmail.com ก็ขึ้นมาพรึบพรั่บซึ่งรวมแล้วสิบกว่าหน้า เธอคลิกเข้าไปอ่านในลิงค์เหล่านั้น แล้วพลันก็ต้องตัวแข็งชาวาบ พร้อมกับอาการที่พูดไม่ออกไปพักใหญ่ๆ เมื่อพบว่าลิงค์ที่โชว์หราบนเพจกูเกิ้ลเหล่านั้นส่วนใหญ่ล้วนเกี่ยวกับเว็บไซต์โป๊เกือบทั้งสิ้น
............
1 Cbox(ซีบ็อกซ์) : กระดานพูดคุย
| |  | |  |
|
วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:18:39:51 น.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed 
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?]
