ช่างสรรหาจังเพลงนี่ แสนจะไพเราะ เพราะพริ้ง
ดูเข้ากับผู้เขียนนะ
ขอดีใจด้วยล่วงหน้าละกัน ถ้า สิ่งดีๆๆ ดูมีความหวัง
สดใส..กะลังจะเกิดขึ้น....ขอให้ได้กางร่มกันอีกนะ

เคยเหมือนกันกางร่ม แต่สาวเจ้ามิยอมเข้าร่มด้วย..555

  

มุมมองที่เห็น เป็นไปตามความคิด ความสุขทุกขณะจิต อยู่ที่คิดถึงมันเช่นไร

  

ขอให้ช่องว่างระหว่างใจหมดไปไวๆนะจ๊ะ

  

เฮ้อ...อ่านเรื่องแบบนี้แล้วนึกถึงตอนเป็นเด็กใสแบ๊วอีกครั้งแฮะ

เก้าอี้มันว่าง ทำไมไม่ลองขยับเข้าไปอีกซักตัวล่ะ? ที่ว่างของคุณก็จะลดลงไป 1 ช่วงเก้าอี้ไงคะ แล้วไม่แน่....ซักวันอาจเหลือที่ว่างแค่พนักเก้าอี้ก็ได้น้า....


เอาใจช่วยให้สมหวังค่ะ

  

อยากทำได้บ้างจังคะ แต่ใจมันยังไม่กล้าเลยคะ

  

ถ้าช่องว่างระหว่างใจ ไม่หมดไปไวๆ
ระวัง ระวัง
จะ เกิด ช่อง ว่าง ระ หว่าง วัย นะจ๊ะ