Group Blog
|
มีหัวใจ..แค่หนึ่งกำมือ
 บางวันอุณหภูมิ 10 องศา บางวันติดลบถึง 2 องศา ถึงอุณภูมิจะเป็นยังไง ช่วงนี้อากาศก็ยังหนาวอยู่ดี เราวัดอุณหภูมิอากาศด้วยค่าองศาเซลเซียส เราวัดน้ำหนักด้วยค่ากิโลกรัม เราวัดระยะทางด้วยค่ากิโลเมตร แล้วค่าของความรัก..เราใช้อะไรวัด แค่ไหน...ที่เรียกว่ารัก แค่ไหน...ที่เรียกว่าไม่รัก  คนหนึ่งคนสามารถรักใครสักคนได้แค่ไหน "เท่าที่คนคนหนึ่งจะรักคนหนึ่งคนได้" แล้วแค่ไหน? กว้างมากกว่าฟ้า หรือแค่ภูเขาหนึ่งลูก เราใช้อะไรวัดความรักของคนหนึ่งคน คนไหนมีมากกว่ากัน "ความรัก" เข้าใจยากจัง !!!  จะจบลงอย่างไร.....
โลกไม่ใช่ของเรา
 ด้วยเหตุขัดข้องเกี่ยวกับสัญญาณเน็ตเวิร์ก ชีวิต...เดินทางตามปกติ มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น...ทั้งเรื่องดีและเรื่องที่ไม่อยากเจอ ทำไม? ต้องวัดลาว ก็เพราะว่า...วัดไทยอยู่นอกเมืองปารีส ซึ่งถ้าจะไปต้องใช้เวลามาก ไทย - ลาว พี่น้องกัน แต่..อยากพูดว่าใครเป็นพี่หรือเป็นน้องนะ  จังหวะดีมาก ที่ไปในวันที่ทำบุญปีใหม่พอดี มีชาวลาวไปทำบุญเยอะมาก ชาวไทยนิดหน่อย  พุทธสานิกชนก็ทานข้าวร่วมกันจ้า วันนั้น จขบ.ได้กินข้าวเหนียว น้ำพริก กะลาบด้วยละ แถมได้กินขนมจีนแกงกะทิ ที่หากินได้ยากในปารีสด้วย วันนี้ก็เลยได้กินข้าวอิ่มสบายท้องไปเลยล่ะ    เราเดินไปที่ musee de louvre ใกล้ ๆ จะมีชิงช้าสวรรค์ที่สูงมาก ๆ สูงเท่ากะตึกหกชั้น เราขึ้นไปชมวิวกัน กะไปถ่ายรูปวิว   วันจันทร์ จขบ.ขึ้นรถไฟไปเรียน โดนผู้ชายผิวดำใจดีล้วงกระเป๋าไปต่อหน้าต่อตา อืม...มันได้ตั๋วรถไฟรายเดือนไป เหอเหอ...ห้าสิบยูโรเชียวนะ (เกือบ 2500 บาท อ่ะ) ...โชคดีจัง.... เมื่อโลกไม่เป็นอย่างต้องการ...
 หลังวันปีใหม่...ที่เรามักคาดหวังที่จะได้พบเจอ..แต่สิ่งที่ดี แต่..หลังจากที่ผ่านวันปีใหม่มาไม่กี่วัน สิ่งที่คาดหวัดของฉัน....กับต้องมาสะดุดลง และหยุดตรงที่คำว่า "รอ" อีกครั้ง ในเมื่อมันไม่เป็นไปตามที่เราคาดหวังไว้... เราจะทำอย่างไรได้ละ นอกจาก "รอ" เพราะมันเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา เมื่อวาน...หลังจากที่ทำใจสักพัก กับข่าวที่ได้รับมา ว่าต้อง "รอ" ก็เลยไปทำขนมเอแคร์กับพี่คนหนึ่ง พี่คนไทยซึ่งรู้จักกันเมื่อวันก่อน เราทำขนมเอแคร์กันด้วยมือ เราใส่ความตั้งใจลงไป เพราะเป็นการทำขนมครั้งแรก ที่ตื่นเต้นมาก ไม่เคยทำเองมาก่อนในชีวิต แต่...ขนมเอแคร์ที่ออกมา มันไม่เหมือนที่เราเคยกิน...แต่มันก็ยังเป็นเอแคร์  แต่มันก็ยังป็นเอแคร์..ของเรา เราตั้งชื่อมันว่า "เอแคร์ Possitive" เพราะหวังว่ามันคงมีอะไรที่ดีขึ้นกว่าเดิม ครั้งแรกเราทำตามสูตรทุกอย่าง แต่บางอย่างเราใช้การคาดคะเน ซึ่งไม่มีความเที่ยงตรง เมื่อมันออกมาไม่ดี เราก็แอบเพิ่มโน่นเพิ่มนี่ใส่นอกเหนือจากสูตร มันก็เลยออกมาเป็นเอแคร์ลักษณะแบน ที่ไม่สามารถเอาไส้ใส่ไปได้ ก็คงเหมือนกันกับฉันในตอนนี้ สร้างความคาดหวังให้ตัวเอง ว่ามันจะเป็นอย่างนั้น แอบคิดว่ามันจะได้รวดเร็ว ไม่มีปัญหา ยิ่งสร้างความคาดหวังที่ยิ่งใหญ่ สุดท้าย..การทำเอแคร์ครั้งนี้ มันก็ยังสอนให้ฉันรู้จัก ...รอ และเรียนรู้ ในครั้งแรก....ไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบ แต่เราจะเรียนรู้...เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดในครั้งต่อไป แต่...วันนี้เราก็คงต้องยอมรับมัน ท้อได้...แต่อย่าท้อนาน พักรอสักครู่...แล้วจะเดินต่อ  สวัสดีปีใหม่...ที่ปารีส
 เมื่อคืนได้มีโอกาสไปงานเลี้ยงปีใหม่ ร่วมกับนักเรียนไทยในปารีส เป็นคนที่ไม่ค่อยชอบไปงานปาร์ตี้ และคิดว่า..ไม่รู้จักใคร...ไม่รู้จะคุยอะไร แต่ก็ตัดสินใจไป...เพราะดีกว่าเหงาอยู่บ้านคนเดียว ไปรู้จักเพื่อนใหม่... เคยคิดว่างานปาร์ตี้เป็นงานที่น่าเบื่อ แต่เมื่อคืน....รู้สึกดีจัง ทุกคนน่ารักมาก มิตรภาพใหม่ ๆ เกิดขึ้น เราเจอกันทั้งหมด 12 ชีวิต มีทั้งนักเรียนทุนรัฐบาล และทุนส่วนตัว แปลกนะ เรามาจากประเทศไทยเหมือนกัน และกลับบินข้ามน้ำข้ามทะเล..มารู้จักกันที่นี่ เราคุยกันหลาย ๆ เรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเมืองไทย และเราก็รู้สึกเหมือนกัน คือ คิดถึงบ้าน หลายคน...ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน บางคน...เพิ่งมารู้จักกันเป็นวันแรก แต่ตอนนี้เรารู้จักกันดีแล้ว เพราะเราอยู่ด้วยกันตั้งแต่หกโมงเย็นจนถึงแปดโมงเช้า เป็นวันปีใหม่ที่ไม่เหงาแต่อบอุ่น...     - เราได้กินอาหารไทยกับคนไทย - ได้รู้จักคนไทย เพราะถ้าอยู่ในประเทศไทยคงไม่มีโอกาสได้รู้จัก - ได้สวัสดีปีใหม่ และได้คำอวยพรปีใหม่ - ได้ผ่านพ้นปีเก่า และก้าวสู่ปีใหม่พร้อม ๆ กัน "ขอบคุณความเหงาที่ทำให้เราเจอกัน.....ให้ฉันได้เจอกับเธอที่แสนดี" ปีใหม่ปีนี้ ....มิตรภาพใหม่เกิดขึ้น ในที่ที่ห่างไกลจากแผ่นดินเกิด แต่เมื่อคืน....รู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน ที่เกิดระเบิดในวันส่งท้ายปีเก่า เพราะเราเป็นห่วงและกังวลว่าบ้านของเรา...จะไม่สงบเหมือนเดิม ต้อนรับปีใหม่...กับเรื่องราวดีดี
 หลายอย่างกำลังจะผ่านไป พรุ่งนี้ก็จะเป็นปีใหม่แล้ว จะมีอะไรดีดี...เกิดขึ้นบ้างนะ ได้แต่หวังว่า...วันพรุ่งนี้มันจะดีกว่าวันนี้ อย่างน้อย...ก็จะได้มีความหวังในการใช้ชีวิตอยู่ต่อ กับโลกกลม กลม ใบใหญ่ แปลกไหม? ผู้คนมากมายบนโลกใบใหญ่ แต่ทำไม? ยังทำให้เรามาพบเจอกับบางคน คนที่เคยแปลกหน้า...ในวันที่ผ่านมา แต่ตอนนี้กับผูกพันกันด้วยสายใยบาง บาง ของมิตรภาพ ในความแตกต่าง....ก็ยังแอบมีความเหมือนอยู่...  อยากให้เรายังเป็นเหมือนวันนี้ ส่งความหวังดี ห่วงใย ใส่ใจ ดูแลกันไปแบบนี้เรื่อย ๆ เมื่อวันนั้น...มาถึง ฉันและเธอมีความพร้อมมากกว่านี้ ก็คงจะไม่มี "เธอ" กับ "ฉัน" แต่หวังว่ามันจะมี "คำว่าเรา" มาแทนที่ และเราจะเดินไปพร้อม ๆ กัน "วันหนึ่งจะดีกับเธอ ทำตามที่เธอต้องการ จะไปที่ไหนสองคนไปด้วยกัน ฉันไม่ทิ้งให้เธอต้องเหงาใจ"   |
เขียนฟ้าด้วยปากกาดาว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชอบมองท้องฟ้า... เพราะอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่ก็มองได้ แต่แปลกไหม ท้องฟ้ายังอยู่ที่เดิม แต่มันไม่เคยเหมือนเดิมเลยสักวัน |
||||||||||||
