Group Blog
|
ความรู้สึกของฉัน...
 เดือนที่สามของปี เวลาเดินไปเร็วจัง แต่ละวันแต่ละนาที ผ่านไปเร็วยังกะความฝัน ฉันกับเธอ ผ่านการเดินทางของเวลามาด้วยกันนานมากขึ้น นาน จนบางทีเราลืม สิ่งที่เกิดขึ้นในวันแรกด้วยซ้ำ กะหน้าที่ที่ต้องทำ คนที่ต้องดูแล อะไร อะไรยังดูวุ่นวาย เรานึกถึงแต่วันนี้กับวันพรุ่งนี้ วันข้างหน้า.. ที่ยังไงก็เป็นวันข้างหน้าอยู่ดี ที่ปลายความฝัน...มีอะไร??? ทำไมผู้คนมากมาย...ต่างเดินไปหามัน  จะผ่านไปอีกกี่วัน ก็ยังเจอะเจอแต่คำถามเดิม ที่เธอมักถามอยู่เสมอว่า รักเธอบ้างไหม? ฉันคนปากแข็ง ที่อยากจะพูดแต่พูดไม่ได้สักทีสินะ ถึงตอนนี้ ไม่รัก..ก็คงกลับตัวไม่ทันแล้ว แต่จะให้พูด... ก็คงต้องรอให้ถึงวันนั้น... วันที่จะพูดให้เธอฟัง.... จะรอได้ไหมเธอ?  คำว่า..กันและกัน??
 เดือนกุมภาพันธ์.. เดือนของความรัก..ที่กำลังจะหมดลงในปีนี้ ก็แค่เดือนอีกเดือนในหนึ่งปี ปีหน้า..เราก็ต้องเจอกับเดือนนี้อีกครั้ง แต่ละปีเราผ่านเดือนนี้ไปอย่างไร มีบางปีที่เราทั้งเศร้า..และเดียวดาย บางปี...ที่หน้าบานสุด สุด ปีหน้าเราจะได้เจอกับอะไรบ้าง ความรัก...และ...ความรัก  กะหัวใจดวงเล็ก ๆ นี่ ทำไม..ยากจัง พอมีใครสักคน ก็ยากที่จะดูแลประคับประคองกันให้ถึงฝั่ง ยิ่งคบกันนานวัน ยิ่งต้องดูแลกันมากขึ้น เห็นคนแก่ที่เค้ามีชีวิตคู่ที่มีความสุข ได้แต่ตั้งคำถามในใจ เค้าผ่านแต่ละวันกันมาได้ยังไง?? ทั้ง ๆ ที่เราเพิ่งจะเริ่มต้นด้วยซ้ำ  ความอดทน กะ ความเข้าใจ บางทีมันก็ใช้หมดเร็วจัง พรุ่งนี้เราจะไปไหวไหม?? จะท้อหรือเปล่า เราจะยังมีกันและกันอีกไหม ตอนนี้ที่เรารักกัน แต่เมื่อผ่านไป มันจะลดน้อยลงไปหรือเปล่า สุดท้าย... เธอ กับ ฉัน มันก็เราแค่สองคน ที่จะทำให้เรายังมีกันและกันต่อไป ถ้าชีวิตคือท่วงทำนอง..เธอคือคำร้องที่มีความหมาย ให้ใจได้ซึ้งและมีพลังจะเดินต่อไปให้ไกล... พรุ่งนี้...ต้องเดินต่อ
 อะไรที่ต้องทำหลายอย่างสิ้นสุดลง แต่มันไม่ได้หมดลงแค่นั้น สิ่งที่ต้องทำใหม่ ๆ เริ่มเกิดขึ้น ปัญหาต่อไปยังต้องพบเจอ...ไม่มีวันหมด เมื่อไหร่ที่มันหมดไป คงเป็นเวลาที่เราหยุดหายใจ...  ความอ่อนแอมักเกิดขึ้นเสมอ เมื่อเรารู้สึกเหนื่อยและท้อ บางครั้ง ..อยากหยุดไว้แค่ตรงนั้น ไม่อยากเดินต่อ บางที ... อยากกลับไปนับหนึ่งใหม่ด้วยซ้ำ กว่าจะผ่านมาได้ ต้องใช้ความรู้สึกมากมายเท่าไหร่ ช่วงเวลาที่ยากเย็นเหล่านั้น ดูมันช่างนานแสนนาน แต่เมื่อผ่านมันไปแล้ว ย้อนมองกลับไปคิดถึง ดูมันผ่านไปเร็วเหลือเกิน เพราะชีวิตของเราไม่ได้อยู่ที่อดีต แต่อยู่กับปัจจุบัน และวันพรุ่งนี้ วันพรุ่งนี้ ที่มีในทุก ๆ วัน มันก็คงต้องเดินต่อไปข้างหน้า แต่...ถ้ารู้ตัวว่าไม่มีวันพรุ่งนี้อีกแล้ว เราจะเศร้าแค่ไหนกัน ถ้าเรายังมีลมหายใจ...เราก็ยังต้องเดินต่อ คำจำกัดความ
 จะอย่างไร สำหรับฉัน ก็ฝันจะมีเพียงเธอ คำรุนแรงจากใคร ไม่มีผลกับคำว่าความรัก ความเข้าใจ ที่เราสอง มีให้ตั้งแต่แรกเจอ คู่แท้ใช่ไหม หรือบุพเพใช่ไหม คนที่ใช่กันจริงหรือเปล่า ไม่รู้จริงๆ แต่ที่รู้คือใจเรา จะรักกันนานเท่านาน ไม่อาจหาคำจำกัดความ คำไหนให้เธอ ไม่อยากคิดหรือเดาว่าเธอ คือพรหมลิขิตหรือไม่ จะคู่แท้หรือคู่ชีวิต ฉันก็คงไม่คิดถึงคำไหน มีแต่คำว่ารักเธอ แค่ขอเพียงให้เธอรักกันเท่านั้นพอ เพียงเรามองสบตา ไม่ต้องใช้ภาษาใดๆ พูด อยากบอกไว้ให้เธอรู้ จะรักเธอชั่วนิรันดร์ ไม่ว่าที่แห่งไหนจะเลิศล้ำ งดงามเหมือนความฝัน เท่าดินแดนที่เรานั้น อยู่ข้างเคียงกันเรื่อยไป  วาเลนไทน์แต่ละปี..ต่างกันทุกครั้ง เคยถามตัวเองบ้างไหม ว่าผ่านวันวาเลนไทน์มากี่ปี แต่ละปี แต่ละปี เราเจอะเจออะไรบ้าง สุดท้ายกับคำถามเดิม ๆ แค่ไหน....ที่เรียกว่า "รัก" ตอบไม่ได้สักครั้ง เพราะไม่รู้จริง จริง รู้แต่ว่า แค่มีกันและกันแบบนี้ "พอแล้ว"  ปีหน้า หรืออีกกี่ปี ขอเป็นเธอที่อยู่ข้างกันแบบนี้ ก็คงเพียงพอ หวานขม
 เมื่อมองย้อนไป ในวันที่เรา เดินผ่านพ้นมา เมื่อนึกถึงวันเก่าๆ ก็เหงาได้ทุกเวลา ผ่านวันที่ดี ผ่านวันที่เรา เคยมีน้ำตา เป็นช่วงที่มีความสุข มากมาย แต่แล้ว ชีวิตวันเหล่านั้น ก็พ้นและจบลง และเหลือทิ้งไว้เพียงฝุ่นผง ที่เฝ้ารอวันจางหาย หวานขม ระคนกันไป คิดถึงทีไร สุขทั้งน้ำตา จากนี้ เหลือเพียงอดีตของกาลเวลา ที่จะไม่ย้อนคืนมา อีกแล้ว วันที่ซึ้งใจ วันที่เสียใจ วันที่พ้นมา ชีวิตที่มีเธออยู่ ยังรู้สึกทุกเวลา จะเป็นเช่นไร สุขซาบซึ้งใจ หรือมีน้ำตา ฉันนั้นก็มีความสุข มากมาย แต่แล้ว ชีวิตวันเหล่านั้น ก็พ้นและจบลง และเหลือทิ้งไว้เพียงฝุ่นผง ที่เฝ้ารอวันจางหาย หวานขม ระคนกันไป คิดถึงทีไร สุขทั้งน้ำตา จากนี้ เหลือเพียงอดีตของกาลเวลา ที่จะไม่ย้อนคืนมา อีกแล้ว หวานขม ระคนกันไป คิดถึงทีไร สุขทั้งน้ำตา จากนี้ เหลือเพียงอดีตของกาลเวลา ที่จะไม่ย้อนคืนมา อีกแล้ว  อีกปี กะอีกครั้ง ชีวิตเดินทางต่อไปเรื่อย ๆ แต่ปีนี้ยังดีที่มีจุดหมาย เราผ่านอะไรมามากมายในแต่ละปี ทั้งขม ทั้งหวาน ทั้งร้องไห้ ทั้งหัวเราะ สิ่งที่ผ่านไปแล้ว กลายเป็นแค่อดีต ที่นึกถึง แต่ก็ย้อนกลับไปทำอะไรไม่ได้ เพราะมัน...ได้ผ่านไปแล้ว สิ่งที่ผ่านไปแล้ว...ก็ต้องผ่านไป เก็บไว้ให้นึกถึง เมื่อเวลาผ่านไป...มันก็คงค่อย ๆ ลืมเลือน  แต่พรุ่งนี้ ทีเป็นอนาคต ไม่มีใครสามารถรู้ หรือกำหนดได้ ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ต่อไปเราจะไปเจอกับอะไร เรื่องร้าย ๆ หรือเรื่องดีดี ชีวิตยังคงดำเนินต่อ... ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ต้องเจอกับอะไร ขอแค่มีจุดหมาย กับ มีเธอ ก็ไม่จำเป็นต้องกลัวกับอะไร... |
เขียนฟ้าด้วยปากกาดาว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชอบมองท้องฟ้า... เพราะอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่ก็มองได้ แต่แปลกไหม ท้องฟ้ายังอยู่ที่เดิม แต่มันไม่เคยเหมือนเดิมเลยสักวัน |
