Poetry is wisdom that enchants the heart.
Wisdom is poetry that sings in the mind.
Poetry is not an opinion expressed.
It is a song that rises from a bleeding wound or a smiling mouth......
"If you can't love me, love my poetry."
|
||||
ความรักติดอ่าง
หมะหมดทางทางแก้กะแก้ไข ระรักล้นล้นท่วมทะท่วมใจ ตะแต่ไยไยกลัวกละกลัวจริง หะหากเปิดเปิดใจจะใจสู้ กละกลัวหนูหนูงงงะงงยิ่ง ละลิ้นผูกผูกฟันฟะฟันยิง อะอ่างสิงสิงติดตะติดพัน ตะติดอ่างอ่างติดตะติดน้อง ขะขอลองลองรักระรักมั่น บะบอกรักรักทุกทะทุกวัน ยะยืนยันยันรักระรักเดียว ประโปรดอย่าอย่าทิ้งทะทิ้งอ่าง ระรักร้างร้างโดดดะโดดเดี่ยว มะมันน่าน่างอนงะงอนเชียว ฉะฉันเสียวเสียวเพ้อพะเพ้อครวญ นะนะสร้างสร้างอ่างอะอ่างรัก จะใจจักจักวนวะวนหวน หมะหมุนรักรักคนคะคนกวน ขะขอชวนชวนติดติดอ่างเอย เชษฐภัทร วิสัยจร ฝากดวงใจไว้ดูแล
ฝากดวงใจแทนใจไว้ออดอ้อน
แอบวางไว้ข้างหมอนเธอนอนฝัน เอารักแนบรอยนอนก่อนลากัน สัญญามั่นรักแท้ดูแลเธอ เมื่อเราพรากจากไปรักไกลห่าง ใจจะสร้างแรงใจให้กันเสมอ แม้ว่าอุปสรรคใดได้พบเจอ ใจจะเอ่อท้นใจไม่ร้างรา แม้บางครั้งพลั้งเผลอเจอคนใหม่ เกิดหวั่นไหววาบหวามตามประสา ใจจะหมั่นดูใจที่ไกลตา ให้รักคงคุณค่าติดตราตรึง ฝากดวงใจแทนใจเอาไว้ก่อน แล้วจะย้อนกลับมาตามความคิดถึง มาอ้อนรักเรียงร่ำความคำนึง ในวันซึ่งฉันอยู่เคียงคู่เธอ เชษฐภัทร วิสัยจร ผึ้งรัก
ผึ้งเป็นอย่างไรนั้นฉันอยากรู้
อยากชวนดูสักครั้งตั้งคำถาม ก็คนไม่เจ้าชู้ไม่รู้ความ อ้อนคนงามจ๊ะจ๋าบ้าจริงจริง เสียงผึ้งสวยตัวนั้นมันวอนเว้า ยังแหย่เย้ายียวนกวนใจยิ่ง แก้มฉันเสยเกยคางพลางแอบอิง จมูกยั่วใจหญิงวิ่งรุกราน ดูผึ้งน้อยตัวนี้สิเธอจ๋า มันเวียนวนวุ่นว้าหาน้ำหวาน รสดุจน้ำทิพย์สวรรค์ฉันโปรดปราน ดื่มแล้วหวิววิญญาณสะท้านทรวง หรือผึ้งใหญ่ตัวยักษ์บนตักนี้ จะมากมีพิษรักอันหนักหน่วง เหล็กในพ่อฝังเพชรดูเด็ดดวง ไว้ปกป้องรังรวงรักลวงตา ต้องให้พิษผึ้งหลอนเสียก่อนไหม แพร่พิษภัยอกพรั่นหวั่นผวา ถึงจะเบื่อผึ้งลวงบ่วงมายา รู้คุณค่ารักซึ้ง "ผึ้งรักเธอ" เชษฐภัทร วิสัยจร ปูขี้เล่น
ผ่านหัวไหล่เรื่อยลามไปตามหลัง เธอก็จี๊ดจิตผวาพะว้าพะวัง วูบวาบหนังเนียนเนื้อเมื่อปูเดิน เจ้าปูน้อยสองนิ้วหวิวใจนัก สำราญรักสำรวยไม่ขวยเขิน ปูไต่ตามใบหน้าพาเธอเพลิน จะเหาะเหินสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เธอตะปบมันก็หนีปูขี้เล่น คนทะเล้นผีทะเล เอ๊ะทะลึ่ง ซู่ซ่าสาดเสียงคลื่นตื่นตะลึง เธอปั้นปึงปัดป้องจ้องตบปู เธอตามหยิกนิ้วน้อยหนอยช่างกล้า ปูก็ตอบโต้ท้าตั้งท่าสู้ ถึงปูปิดเกมส์รบหลบลงรู เธอจะรู้รักไหมหนอใจเธอ เชษฐภัทร วิสัยจร หนาวลมห่มรัก
หนาว...แสบหนาวสอดเนื้อ.............นางกระสัน
ลม...เลียดเสียดสุดสวรรค์..............สวาทร้อง ห่ม...ลีลาศโสมสุพรรณ.................นภาส่อง รัก...หลอกบอกรักน้อง....................เสน่ห์เว้าคำหวาน หนาว... คราวนอนขาดน้อง.........นางหาย ลม...นรกโลกเผามลาย..............สมุทรแห้ง ห่ม...โหมตะวันถวาย................กามเทพ กระพือพ่อ รัก...เซ่นสุญตาแสร้ง...............โศกเศร้านิรันดร์สมัย |
เชษฐภัทร
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
Group Blog
All Blog
Friends Blog
MY VIP Friend                  |
|||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||
