อะไรเป็นเหตุ ให้เกิดผลแบบนี้ ยังวนเวียน อยู่กับเรื่อง ราวอาการป่วย ของแม่ เราไม่มีโอกาสได้เฝ้าไข้ ช่วงจันทร์ ถึงศุกร์ เพราะต้องทำงาน ดีนะที่มีพี่หลายคน ซึ่งมีกิจการ ส่วนตัว และสามารถ ผลัดเวรกันมาเฝ้าแม่ เรา มีเวลาเฉพาะ คืนวันเสาร์ ที่จะมีโอกาสได้ดูแล แม่เต็มที่ แต่ พี่ๆ ไม่ค่อยไว้ใจ ชอบคิดว่า เราทำ อะไรเอง ไม่ได้ อยู่เรื่อย ไม่รู้ทำไม ตอนนี้ได้ แต่ อ่านหนังสือ ธรรมะ แล้วก็ปลงให้ได้ มากที่สุด เราคิดว่า เรา น่าจะต้องทำใจได้ เพราะมันเป็นธรรมดาของชีวิต จริงๆ เมื่อวาน เพื่อนเก่าคนหนึ่งโทรมาหา เราเคยทำงานด้วยกัน เมื่อ 3 ปีก่อนแล้วเราก็ ออกมา เขาโทรมาชวนให้กลับไปทำงานด้วย เราก็รู้สึกดีที่เขา ยังนึกถึงเรา แต่ ณ เวลานี้ เราว่าเรายัง จะไม่ไปไหน ไม่อยากเริ่มต้น หรือเปลี่ยน อะไรอีกรู้สึกเหนื่อย แล้วก็เสียเวลากับการ ย้ายที่ เปลี่ยนแปลง ถ้าจะไป อีกที น่าจะเป็นช่วงที่แม่ไม่อยู่แล้ว เราตั้งใจ จะไปให้ไกลที่สุด และอาจจะไม่กลับมาอีกเลย จริงๆ แล้ว เรา ว่าเราโชคดีนะที่เป็นแบบนี้ เพราะชีวิต ยังคงเป็นของเรา อิสระภาพ ในการใช้ชีวิต รู้สึกมีความสุขกับ ความเป็นส่วนตัว ที่เรามีอยู่ เพราะเรา ไม่ชอบยึดติดกับอะไร หรือใคร และในทางดียวกันก็ไม่ชอบ ให้ใครมายึดติดกับเราด้วย เวลาผ่านไป เร็วจัง แป็บเดียว เที่ยงซะแล้ว เมื่อเช้า มาถึงอ้อฟฟิศ เจอถุงของขวัญ ซุปไก่สกัด น้องที่อ้อฟฟิศ ฝากไปให้แม่เรา เพราะเขาเป็นคนเดียว ที่เรา บอกเรื่องแม่ป่วย เขาน่ารักมากๆ แต่เสียดายที่แม่เราไม่กินสัตว์ปีก แต่เราจะเอาไปให้แม่ วันเสาร์นี้ เผื่อแม่จะเปลี่ยนใจ ยอมกินซุปไก่ ก็ไม่แน่นะ อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ ช่วงนี้ ไม่มีเรื่องไหน หนุกๆ เขียน เป็นช่วงที่ความรู้สึกราบเรียบ เหมือนทะเล ไม่มีคลื่น แต่เราก็รู้สึก ขอบคุณเพื่อนๆ ในบล็อก ทุกคน ที่ให้ กำลังใจเรา แปลกดีเน้อะ ที่เรารู้สึกว่า เรา มีเพื่อน ทั้งๆ ที่เราไม่เคยเห็นหน้า ....เรากล้าเขียน เรื่องราวของเรา ให้กับเพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้า ได้ อ่าน ได้แชร์ ความคิดเห็น ทั้ง ๆ ที่ เมื่อก่อนเราจะเคือง มากเลย เวลาเพื่อนมาแอบอ่านสมุดบันทึกของเรา ตอนเราไม่อยู่ ไม่รู้จะมีเพื่อนคนไหน ตาม มาแอบอ่าน ในนี้ บ้างเน้อะ แต่ไงซะมันก็จำเราไม่ได้หรอก   Create Date : 24 มกราคม 2551     Last Update : 24 มกราคม 2551 18:01:39 น. Counter : 364 Pageviews.   4 comment Share Tweet

วันจันทร์ ที่ค่อนข้างท้อถอย วันจันทร์ รู้สึกมีความสุขที่ยังมีงานทำ เรารักที่นี่จังเลย รู้สึกเหมือนเป็นบ้าน หลังที่2 ของเรา และบางที อาจจะเหลือ ที่นี่ ที่เดียว ที่อยู่แล้ว ทำให้เรารู้สึกมีความสุข ตอนนี้แม่เราป่วยหนัก หมอบอกว่าอาจจะอยู่ได้ไม่ถึงปี รู้สึกแย่ มากๆ ต้องเตรียมทำใจ ว่า ถ้าไม่มีแม่แล้วเราจะเป็น อย่างไร ต่อไป คงเหงาแบบสุดๆ เพราะเราเป็นคนเดียวในบ้านที่ไม่มีครอบครัว พี่ๆ ยังมีลูก สามี ภรรยา ให้เป็นที่พึ่งพิง เป็น ความหวัง แต่เราไม่มีใครเลย นอกจาก พ่อ กับแม่ พ่อจากไป นาน แล้ว เรายังมีแม่เป็นเพื่อน แต่ถ้า วันไหน ไม่มีแม่ เราคงไม่มีใคร จริงๆ แย่มากๆ เลย ชีวิตเราคงจะเหมือน ปลาไหลกับปลาดุกเผือก 8 ตัว ที่เราปล่อยไป ตอนปีใหม่ เป็นครั้งแรก ที่เรารู้สึกอยากปล่อยปลา แต่จริงๆ แล้วมันไม่ได้เกี่ยวกันหรอก ปลามันโดนปล่อยไป มันก็ยังมีเพื่อนที่จะว่ายไปด้วยกัน มันคงไม่เหงา อย่างเราแน่ ชีวิตก็แค่เนี้ย สุข ทุกข์ ปนๆ กันไป สิ่งที่ทำได้ ตอนนี้คือ ใช้เวลาที่เหลืออยู่กับแม่ ให้ดี และคุ้มค่าที่สุด ก็ น่าจะพอแล้ว ล่ะ จริงไหม   Create Date : 21 มกราคม 2551     Last Update : 24 มกราคม 2551 17:48:50 น. Counter : 333 Pageviews.   4 comment Share Tweet

เรื่องดีๆ ของ วันนี้ (2) เข้ามาเขียน อีกแล้ว ....... เหมือนที่นี่เป็น บันทึกประจำวัน ของเราไปโดย ปริยาย มีเรื่องอะไร ในหัวเยอะแยะ ที่อยากจะเขียน โดยเฉพาะวันนี้ เรา ว่า เราอารมณ์ดีขึ้นหลังจาก บูดมา 3 วันเต็มๆ เริ่มที่จะทำใจได้ หรือ เพราะ กลับไป อ่านหนังสือ เรื่องเข็มทิศชีวิต เมื่อคืนก็ไม่รู้ได้ อาจจะเป็นไปได้นะ เราว่าเราชอบหนังสือเล่มนี้ อ่านซ้ำๆ เวลาอารมณ์ไม่ดี ทำให้เข้าใจตัวเอง มากขึ้น แล้วก็ ทำใจ ยอมรับอะไรได้ มากขึ้น วันนี้เจ้านาย ดูเหมือน จะสังเกต เห็น ความเปลี่ยนแปลง ทางอารมณ์ ของเรา ก้เลยเอาใจ ด้วยการ ทำท่าจะ แต่ง ตั้งตำแหน่งใหม่ให้ (ดีกว่าเดิมหน่อย) แต่เราว่า ตำแหน่งเปลี่ยน แต่เงินยังเท่าเดิม นี่ ก็ไม่ค่อย จะเข้าท่านะ ว่าไหม บางทีเงิน มันก็สำคัญกว่าตำแหน่งนะ หรือว่า ตำแหน่ง สำคัญกว่า ? เราถามคำถามนี้ กับ น้องคนนึงที่เคย ทำงานด้วยกันมา เขาตอบว่า สำหรับเขาตอนนี้เงินสำคัญกว่า เพราะเขากำลังเรียนต่อ โท แต่ทันที ที่เขาเรียนจบ ตำแหน่งจะสำคัญกว่าในทันที เป็นคำตอบที่ดี มากๆ เลย เราก็คิดแบบเขาล่ะ เพียงแต่ เรายังไม่ได้เรียนไร ในตอนนี้ แค่นั้นเอง จริงๆ แล้ว มันก็ดี ทั้ง สอง อย่างล่ะนะ หน้าที่การงานที่ดี และรายได้ที่มากขึ้น เวลาเปลี่ยน อารมณ์เปลี่ยน จริงๆ นะเรา   Create Date : 10 มกราคม 2551     Last Update : 18 มกราคม 2551 15:20:35 น. Counter : 409 Pageviews.   6 comment Share Tweet

แล้วก็ ผ่านไป อีก 1 วัน วันนี้ ลาป่วยไป ครึ่ง วัน เพราะเกิดอาการ เบื่อ อย่างไม่มีเหตุผล จริงๆ แล้วเราค่อน ข้างล้า กับการ ปิดบัญชี และการโดนถามคำถาม ต่อเนื่องกันมาเป็นเวลา หลายๆ วัน ก็เลย คิด ว่า น่าจะจบเรื่อง และเถลไถล แก้เบื่อได้ บ้าง บางทีอดคิดไม่ได้ ว่า เรารับผิดชอบ มากเกิน เงินเดือน ที่ได้รับหรือเปล่านะ รู้สึกเซ็งในบางอารมณ์ เมื่อวานเราเลิกงาน แบบตรงเวลา แล้วไป หาซื้อหนังสือ ที่ร้าน ซีเอ็ด ใกล้ๆที่ทำงาน หาหนังสือ เกี่ยวกับ ธรรมะมาอ่าน ดัน ไปหยิบเอาเรื่องอะไร ก็ไม่รู้ พอไป อ่าน แล้ว เพิ่งรู้สึก ตัว ว่า นี่มันไม่ใช่หนังสือของศาสนาเรานี่หว่า มิน่าอ่าน แล้ว แปลก ๆ แต่ไงก็ซื้อมาแล้ว นี่ ที่สำคัญทุกศาสนาสอนให้คนเป็นคนดี ก็โอเค อ่านได้อยู่ หมู่นี้รู้สึกตัว ว่าสมาธิไม่ค่อยดี อารมณ์เสียบ่อยไม่รู้เป็นไร สงสัย ต้อง นั่งสมาธิบ่อยๆ จะๆได้รู้สึกดีขึ้น หรือเป็นเพราะผิดหวัง ที่เงินเดือนขึ้น แค่ 5 % กันนะ อาจจะมีส่วน เรา ว่า เรา ค่อนข้างหวังลึกๆ ในใจ ว่า มันน่าจะดี กว่านี้นะ ( แบบว่า งก ไง) รู้สึกเหมือนปิดทองหลังพระ อะไรปะมาณนั้นเลย เฮ้อ เซ็งสุดๆๆๆๆๆ   Create Date : 09 มกราคม 2551     Last Update : 9 มกราคม 2551 18:01:19 น. Counter : 318 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ความแตกต่าง มีโอกาสได้ อ่าน บล็อกของใครคนหนึ่ง ซึ่งเขียนเกี่ยว กับ ความรู้สึกที่แตกต่าง ระหว่าง ปี่ที่แล้วกับปีนี้ได้ อย่างน่าสนใจ แปลกดีเหมือนกันเน้อะ ในช่วงเวลา เดียวกัน แต่ คนละวันเวลา มีเรื่องราว ต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย ที่ทำให้เรารู้สึก ถึงความแตกต่าง ยิ่งย้อนกลับ ไปอ่านบันทึกเก่าๆ ยิ่งทำให้เรามองเห็นภาพได้อย่างชัดเจน วันนี้ เมื่อปี 50 เราใช้ชีวิตอยู่ในรีสอร์ท แห่งหนึ่งบน เกาะช้าง จำได้ว่า เราเริ่มงาน ในวันที่ 5 มกราคม 2550 ในรีสอร์ท ที่สวยมากๆ ในความรู้สึกของเรา เราทำงานทุกวัน แบบไม่มีวันหยุด รู้สึก ถึงความเปลี่ยนแปลง บางอย่าง เราสามารถอยู่ได้ในที่ๆ เงียบสงบ มีแต่เสียงคลื่น เสียงลม ไม่มีทีวี วิทยุ นอกจากหนังสือนิยาย ที่น้องที่ทำงาน ให้มาอ่านแก้เหงา จำได้ว่าคือ เรื่อง รักประกาศิต ภูชิต นริศรา แล้วก็มีอีกเรื่อง ที่ชอบมาก คือ เรื่อง หนี้รัก นิยายเก่าๆ ที่เคย เอามาทำเป็น ละครหลายรอบ แต่ก็ ยังเป็นอมตะ น่าสนใจไม่เคยเปลี่ยน เราทำงานตั้งแต่ 7.30 จนถึง 5.00 ทุกวัน ไม่มีวันหยุด ไม่น่าเชื่อ ว่าเราจะทนได้ แต่เราก็ทนได้ จริงๆ งานที่ทำไม่ได้หนักหนาอะไร แม้ จะเป็น งานที่เราไม่เคยทำมาก่อน แต่ก็รู้สึกดี ถ้านึกถึงการได้นอนฟังเสียง คลื่นในยาม ดึก เราไม่เคยลืมวันเวลาที่เรา มองออกไปในทะเล ( ช่วงหลังเราทำงานเป็น ไนท์ออดิท ต้องกลับดึกกว่าคนอื่นๆ) จะเห็นพระจันทร์ ดวงกลมๆ ลอยอยู่บนศรีษะเราเอง แสงดาว กระจ่างชัด ส่องสว่าง อยู่ ในความมืด มองไปในทะเล จะเห็นแสงไฟเล็กๆ จากเรือหาปลา นี่เอง ความสุข สงบ ที่เรา ไม่เคยได้สัมผัส เราเดินกลับที่พักที่อยู่ในบริเวณ รีสอร์ท คนเดียว เกือบทุกคืน และไม่เคยรู้สึกกลัวอะไร แม้ จะมีเรื่องเล่า แปลกๆ มาให้นึก หวาดระแวง แต่เราไม่เคยเจออะไร ผิดปกติเลย สักครั้งเดียว จริงๆ ก็ไม่ได้ อยากเจอ หรอกนะ เรามาดีน่ะ มาทำงาน เสียดาย ที่เวลาบนเกาะช้าง สำหรับเรา มีแค่ 3 เดือน เท่านั้นเอง แต่เราคิด อยู่เสมอ ว่า สักวันเรา จะต้องกลับไปเที่ยว ที่นั่นอีก สักครั้ง ไปนอนฟังเสียงคลื่นดู ทะเล ในยามดึก ........เกาะช้าง ....   Create Date : 08 มกราคม 2551     Last Update : 18 มกราคม 2551 15:32:51 น. Counter : 389 Pageviews.   3 comment Share Tweet

• my diary
• love story 1
• Travel ......

• Iuki
• Rive Gauche
• Chutipuch
• Alisara
• nang_sida
• ใครกัน...นั่งอยู่ตรงนี้
• taley sea far
• sarayung
• aomlonely
• Nasther
• จิ๊กโก๋ทะเลทราย
• kookmartin
• someone like me
• เพลงฝนต้นลมหนาว
• ฟ้าฤดูร้อน
• NAKDERNTANG_cpe
• saralove&Dan
• พฤกษาริมน้ำ
• aehaeh55
• Summer Flower
• บ้าได้ถ้วย
• boonblue
• บุษบาแต้เตี้ยม
• sugar-brownie
• ชากีร่า
• redclick
• pigboo
• ดาวไร้ตะวัน
• alexyuniverse
• Yushi
• meephrom
• Vidara
• บางส้มเปรี้ยว
• สรุป...เหมือนเดิม
• โยเกิตมะนาว
• tanya tanya
• JohnV
• ตีลังกาเขียน
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com