แล้ว...เราก็ดีกัน
เมื่อวานนี้ หลังจากที่อารมณ์เสียไป 1 คืนกับ อีกครึ่งวัน พอตกบ่าย เขา(เจ้านาย) ก็ แอบถามเพื่อนเราว่า เกิดอะไรขึ้น กับเรา เพือนก็แอบเขียนมาบอกว่า เขาถามว่า เป็นไร เราเล่าบอกเพือน ว่า ก็ เคือง เขา นะแหละยังจะมีหน้ามาถามอีก
โดนเคืองแล้ว ยังไม่รู้ตัวอีก บ้า อะป่าว เพื่อน ตอบเขาไปว่า คุยกับเราแล้ว ไม่มีอะไร เขาเขียนตอบเพื่อนว่า บางที เขาอาจจะกังวล กับเรามากไป (Maybe I worry too much about my lovely colleague) อะไร ประมาณนั้น แสดงว่ายังรู้ตัว อยู่หน่อยๆ
เราเห็นเขา เขียนแบบนั้น ก็ หายโกรธ กลายเป็นสงสารแทน หรือเราจะเครียดเกินไปหว่า เขาอาจจะไม่เข้าใจ ความหมายที่เราเขียนใน เมลล์ ว่า เราแนะนำ ให้ออกเครดิตโน้ต ไม่ได้ถามว่า ควรจะออกดีไหม แต่เขากลับตอบคำถามมาซะงั้น เลยเป็นเหตุให้เข้าใจไป อีกทางหนึ่ง แล้วเขาก็ พยายามถามเรื่องงาน เพื่อกลบเกลือน แล้วก็ แอบยิ้มให้ หลายรอบ จนชักจะเริ่มสงสาร เป็นคนที่เห็นหน้า แล้วโกรธไม่ลงจริงๆ ช่วงที่เราโกรธเขา เราถึงไม่พยายามมองหน้า ไม่งั้นจะลืมว่ายังโกรธอยู่
เราเพิ่งหายเคือง จริงๆ ก็ วันนี้เอง โกรธใครไม่ค่อยนาน คอยจะคิดถึงแต่ สิ่ง ดีๆ ที่เขาเคยทำ ความโกรธมันก็ลดลงๆ
และเราก็ดีใจนะ ที่เขาใส่ใจเรา ใส่ใจ แต่ไม่รู้ใจ (ไม่รู้สันดาน) ยังงี้จะต้องเคืองกันอีกกี่รอบนะ ไม่เหมือนเพื่อนเรา คนที่เป็นคนไกล่เกลี่ย ไอ้คนนี้ แค่มองหน้าก็รู้แล้ว ว่า คิด อะไร บางที อาจจะเป็นเพราะเราเป็นเพื่อนกันมานานมาก เลยค่อนข้างรู้ใจ
เฮ้อ .... วันนี้ สบายใจ ไม่โกรธใครแล้วล่ะ
| Create Date : 27 พฤศจิกายน 2551 |
| Last Update : 27 พฤศจิกายน 2551 18:23:28 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 405 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
