(เราหันไปเห็นหมอคนที่ต้องลงมือผ่าตัดเรายืนอยู่แถวนั้น คงรอเวลาผ่า ) เสร็จแล้วก็เอาอุปกรณ์ดมยาสลบมาครอบที่จมูกกับปากแล้วบอกให้สูดเข้าไปลึกๆ เราสูดเข้าไปแบบเต็มๆ รู้สึกได้ถึงความชา วิ่งจากจมูกไปถึงปลายเท้า พอจะสูดอีกครั้ง รู้สึกอึดอัดเหมือนจะหายใจไม่ออก ได้ยินเสียงหมอถามว่าอึดอัดหรือ แล้วหมอก็มาดึงออกให้......

แล้วเราก็มารู้ตัวอีกที เหมือนโดนรุมทำอะไรสักอย่าง เบลือๆหนาวๆแล้วก็โดนเข็นออกมาจากห้อง เห็นหน้าพี่ชายคนโตเดินตามมาติดๆ มาถึงห้องพักหมดแรง คอตึง มีสายดูดเลือดห้อยออกมาจากคอด้วย  เสียงหายไม่มีแรงพูด

ตอนเย็น หมอชุดเดิมเมื่อวานเดินมารุมถาม บังคับให้ออกเสียง แต่เราไม่ไหวจริงๆเสียงไม่ออก คืนนั้นลุกขึ้นมาอ้วกหลายรอบมาก หมอบอกเป็นเพราะฤทธิ์ยาสลบ  แต่เราก็ลุกไปเข้าห้องน้ำได้เอง ชวนพี่สาวไปเป็นเพื่อน สายน้ำเกลือดันหลุด

เลือดงี้หยด น่ากลัวมากๆ โดนพยาบาลเวรดึกดุว่า ทำไมถึงหลุด เราก็ตอบว่าไปเข้าห้องน้ำไง มันเลยหลุด เวร

  เช้ามาเสียบน้ำเกลือใหม่ พยาบาลฉีดยาแก้ปวด ยาฆ่าเชื้อให้ แต่เราไม่ค่อยเจ็บแผลเท่าไหร่ แบบว่าทนได้

นอน รพ สามคืน เช้าวันที่ 12 หมอถอดสายดูดเลือดที่คอ ออก แล้วเราก็ออกจาก รพ กลับมาพักที่ห้อง แผลยังคงตึงๆบวม คอช้ำ แต่ไม่เจ็บ กลืนอาหารได้ปกติ 

วันที่  16 หมอนัดไปดูแผล แกะพลาสเตอร์ให้ บอกโดนน้ำได้แล้ว แต่ผลชิ้นเนื้อยังไม่ออกต้องมาอีกทีจันทร์หน้า

เรากลับทำงานวันที่ 18-20 น้องๆที่อ้อฟฟิศ ไม่กล้ามองคอเรา บอกกลัว คิดถึงละครเรื่องศรีษะมาร  หุหุ

วันนี้ 23 มิถุนายน ไปฟังผล.....ดีใจมากหมอบอกผลออกมาเป็นเนื้อไทรอยด์ธรรมดา นัดอีกทีสองเดือน ข้างหน้าเช็คผลเลือด

วันนี้ได้ยาแก้ปวดเพิ่ม คอยังช้ำๆ แต่สบายใจ ไม่ต้องกังวลละ.......ผ่าตัดไม่ได้น่ากลัวนะคะ แล้วมันจะผ่านไปค่ะ

ดูแลสุขภาพกันนะคะ