วันพ่อ....คิดถึงพ่อ
หลายปีแล้ว ที่ไม่ได้ซื้อของขวัญให้พ่อใน วันที่ 5 ธันวาคม ย้อนไป 13 ปี่ที่แล้ว ทุกวันที่ 5 ธันวาคม จะเป็นวันพิเศษสำหรับครอบครัวเรา คล้ายๆ กับวันที่ 12 สิงหาคม เราจะซื้อของขวัญให้พ่อ ส่วนใหญ่จะเป็นกางเกงจีน ตัวโดๆ กับเสื้อกุยเฮง คอกลม ที่พ่อชอบใส่ บางที พวกเราก็ซื้อ เหมือนกันโดยไม่ได้นัดหมาย จนพ่อ ต้องบอก ว่า ปีหน้าไม่ต้องซื้อแล้วนะลูก เพราะมันเยอะจนใส่ไม่ทันแล้ว บางตัวพ่อยังไม่ได้ใส่เลย พับเก็บไว้ในตู้เฉยๆ เรายังแอบเก็บไว้ เป็นที่ระลึก 1 ตัวหลังจากที่พ่อจากไป อย่างไม่ยอมกลับมาอีก เป็นเรื่องเศร้าที่สุดในชีวิตเราเลยก็ ว่าได้ วันที่เราไม่มีโอกาสได้เจอพ่อ อีก วันนั้นจำได้ว่าเป็น วันพุธ ที่ 5 กรกฎาคม 2538 ตอนเช้า พี่สาวเราโทรมาหาเรา ที่หอพักตอนนั้นกำลังเตรียมตัวไปทำงาน พี่สาวโทรมาจากบ้านที่ต่างจังหวัด บอกเราว่า กลับบ้านเถอะ พ่อแย่แล้ว ตอนนี้นเราไม่ ค่อย ตื่นเต้น เพราะบ่อยครั้งที่พี่สาวเรา จะโทรมาในลักษณะ และน้ำเสียงแบบนี้ แต่ พอจริงๆ แล้ว ไม่ได้มีอะไรรุนแรงอย่าง ที่เราคิด แต่ครั้งนี้ผิดคาด เรากลับถึงบ้านตอนบ่าย โทรเข้าบ้าน แม่รับสายและบอกเรา ว่า พ่อเสียแล้ว เราบอกว่าไม่จริง แม่พูดเรื่องอะไรน่ะ จน แม่ส่งโทรศัพท์ให้น้าชายเป็นคนพูด เราถึง ค่อยเชื่อ ขึ้นมาบ้าง แต่ก็ไม่เต็มที่ เพราะ เรายังไม่ได้ เห็นด้วยตาตัวเอง เรารีบนั่งเรือเข้าบ้าน และ ร้องไห้ไปตลอดทาง จนคนขับเรือ มองเราอย่างสงสัยว่าเราเป็นอะไร จนเรือมาจอดเทียบหน้าบ้าน เราสังเกตว่ามีญาติ มารอที่บ้านเราหลายคน แต่เราก็ยังไม่เชื่อ เพราะ เขา ยังไม่ได้รับ พ่อ เรากลับมาจากโรงพยาบาล ปลอบใจตัวเอง ว่า มันไม่จริงหรอก เรายังมีหวัง จนเราเห็นเรือ ที่บรรทุก ร่างพ่อเรากลับจากโรงพยาบาล ตอนน้นเขายังไม่ได้ ดึงอ็อกซิเจน ออกจากจมูกพ่อ จนขึ้นบ้านเรียบร้อย และทุกอย่างก็เป็นเรื่องจริง ไม่น่าเชื่อว่าพ่อจะจากเราไป เร็ว แบบไม่มีโอกาสได้ร่ำลา แบบนี้ ไม่น่าเชื่อจริงๆ เรางุนงง อยู่เป็นเวลานานมาก ขณะที่นั่งมองพ่อข้างๆ เตียง เราพยายามลุ้นว่า อาจจะมีปาฏิหารณ์ หรือปรากฏการณ์อะไรบางอย่าง มาทำให้พ่อฟื้น หรือนี่จะเป็นเพียงความฝัน เรานั่งอยู่นานจนพี่เรามาไล่ให้ลุกออกไป เพราะเขา ต้องย้ายพ่อออกจากที่ตรงนี้แล้ว และเราก้ต้องยอมรับความจริง ว่า พ่อไม่ได้อยู่กับเราแล้ว เรารู้สึกถึงความเสียใจอย่างที่สุด ก็คราวนี้เอง เรากับพี่ๆใส่เสื้อสีดำกันเป็นปี ๆ จนญาติข้างบ้านต้องขอร้องให้เลิกใส่ เพราะพ่อเราจากไปนานมากแล้ว เราไม่ได้ เปิดเพลงฟังภายในบ้าน เป็นเวลานานเช่นกัน รู้สึกเหมือนความสุข มันเลือนหายไปจากบ้านนับแต่วันที่พ่อจากไป
ใครที่ยังมีพ่ออยู่ รักพ่อมากๆ นะคะ เพราะถ้าวันนึงเราไม่มีพ่อ อย่างน้อยเราก็ยังสามารถเก็บช่วงเวลาที่ดี ไว้เป็นเสมือนน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจ ในวันที่เราจากกัน
Create Date : 06 ธันวาคม 2550 |
Last Update : 11 ธันวาคม 2550 16:55:23 น. |
|
5 comments
|
Counter : 452 Pageviews. |
|
|
|
โดย: nang_sida วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:9:51:29 น. |
|
|
|
โดย: kookmartin วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:4:59:22 น. |
|
|
|
โดย: ยอพระกลิ่น วันที่: 23 ธันวาคม 2550 เวลา:17:39:19 น. |
|
|
|
| |
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
Hello friends,
This should be my long diary ....now it's third years for me to be member of this blog.... Thanks all of you to visit my diary :-)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|