ประสาทหูเสื่อมเฉียบพลันจากเชื้อไวรัสอีสุกอีใส ประสบการณ์ตรงจากนิชา

สวัสดีค่ะ นิชาอยากจะลองเขียนบทความยาวๆดูบ้างก็ไม่แน่ใจว่าจะออกมาเป็นอย่างไรแต่อยากเล่าประสบการณ์ของตัวเองที่ประสบกับโรคหรืออาการแปลกๆที่ไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเองโรคที่เกิดขึ้นกับนิชาคือโรคประสาทหูเสื่อมเฉียบพลันนิชาก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นโรคได้หรือป่าวหรือเรียกว่าอาการดีเรียกว่าอาการประสาทหูเสื่อมเฉียนพลันแล้วกันนะคะ บอกว่าเป็นโรคดูจะรุนแรงไป

นานมาแล้วค่ะเมื่อตอนนิชาอายุ 19(ตอนนี้กำลังจะ 29) ช่วงเดือนตุลาคมตอนนั้นนิชาทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านไอศกรีมแห่งหนึ่งตอนเช้าไปทำงานมีอาการเดินเซนิดหน่อยเราก็คิดว่าไม่มีอะไรมั้งอาจจะนอนดึกไป ระหว่างวันแม่โทรมาหา นิชาก็รับโทรศัพท์ด้วยหูข้างซ้าย"ฮัลโหลแม่...แม่...แม่ทำไมโทรมาไม่พูดนะ" แล้วก็วางไป พอแม่โทรมาอีกรอบ นิชาเริ่มเอะใจลองฟังด้วยหูข้างขวาดูก็ได้ยินนี่ ลองสลับมาข้างซ้ายลองให้แม่พูดกลับไม่ได้ยิน แม่ถามทำไมเมื่อกี้ไม่ได้ยินแม่ล่ะแม่ได้ยินเสียงหนูพูดนะ ว่าทำไมแม่ไม่พูด แม่ก็พูดแล้วไง แล้วหนูก็วางไปแม่เลยโทรมาใหม่เนี่ยก็เลยรู้ว่าหูซ้ายไม่ได้ยินโดยปกติถ้าเราเอานิ้วถูที่ใบหูเบาๆเราจะได้ยินเสียงใช่มั๊ยคะแต่ลองทำกับหูซ้ายนิชาไม่ได้ยินอะไรเลยค่ะ เย็นวันนั้นนิชาก็ไปหาหมอค่ะ ที่รพ.วิภาราม แถวพัฒนาการ เพราะใช้ประกันสังคมที่นั่นอยู่ พบหมอแผนกทั่วไป หมอตรวจอาการเบื้องต้นก็พบว่าหูนิชาภายนอกไม่มีปัญหาอะไรใสกิ๊ก ไม่ได้มีความเสียหายของอวัยวะภายนอกเลย ตอนแรกหมอคิดว่าจะเป็นซีเมนท์แว็กซ์หรือประมาณว่าขี้หูหนาเตอะจนไม่ได้ยินเสียงนั่นแหละค่ะหมอก็เลยส่งต่อขึ้นไปตรวจที่แผนกเฉพาะทาง ENTหูคอ จมูกหมอตรวจเบื้องต้นไม่พบความเสียหายและอาการบาดเจ็บของหูจริงๆก็เลยให้เราเข้าเครื่องตรวจวัดการได้ยินที่ชื่อว่าเครื่องAudiogramไปหารูปในอินเตอร์เน็ทมาให้ดูหน้าตาจะประมาณนี้

ภาพการทดสอบ Audiogram (แอบติ่งคิมซูฮยอนเล็กๆ >p<)

จะให้เราเข้าไปในห้องกระจก ใส่หูฟังแล้วเค้าจะปล่อยคลื่นเสียงออกมา ถ้าเราได้ยินก็ให้กดรีโมทค่ะวัดทั้งหูปกติและหลังหูด้วย หลังหูจะเอาหูฟังมาเกี่ยวไว้ค่ะ แล้วหมอก็จะอ่านผลสรุปว่าเป็นอาการประสาทหูเสื่อมเฉียบพลัน หมอให้ยามาทานค่ะน่าจะเป็นยาลดอาการอักเสบประเภทสเตียรอยด์มันก็ผ่านมานานมากแล้วนิชาจำไม่ค่อยได้แต่หมอบอกว่าโรคนี้ถ้าหายจะหายเองภายในหนึ่งถึงสองสัปดาห์ถ้าหลังจากนั้นแล้วถ้าไม่หายก้คือไม่หายแหม..หมอให้กำลังใจดีมากรับยากลับบ้านทานยาตามปกติ

ตกกลางคืนตีสองนิชารู้สึกเวียนหัวมาก ลุกขึนมาเข้าห้องน้ำ อาเจียนความรู้สึกตอนนั้นไม่ไหวแล้ว ทุกอย่างหมุนไปหมด หมุนแรงๆเหมือนขึ้นเครื่องเล่นหมุนๆลืมตาไม่ได้เลยลุกขึ้นเดินเองก็ไม่ได้ ความรู้สึกเหมือนคนเมาหนักๆมั้งคะ แต่ตอนนั้นอายุสิบเก้ายังไม่เคยเมาด้วยสิคะ เป็นความรู้สึกที่ทรมานมากๆ ไปไหนไม่ได้เลยนอนอยู่หน้าห้องน้ำร้องเรียก แม่ แม่ หนูไม่ไหวแล้ว เสียงเบามากเพราะไม่มีแรงจะตะโกน ซักพักแม่ก็ออกจากห้องมา ไม่น่าเชื่อนะคะว่าแม่จะได้ยินความรักของแม่นี่ยิ่งใหญ่จริงๆค่ะ ตีสองแล้วเป็นเราคงไม่ตื่นแน่ๆแต่แม่ตื่นแม่ตกใจรีบประคองเราขึ้น เราบอกไม่ไหวแม่ ลุกไม่ไหว มันหมุนไปหมดแม่บอกหลับตาๆแล้วเกาะแม่ไว้ แม่ก็พาไปนอนเช้ามาแม่โทรไปหาหมอถามถึงอาการที่เป็นหมอบอกว่าเป็นปกติ เพราะอาการเกิดที่หู ทำให้เสียการทรงตัวจึงทำให้มีอาการเวียนหัวได้ ช่วงอยู่บ้านแรกๆลุกเองไม่ได้เลยค่ะ เหมือนเป็นคนพิการเลยต้องมีคนประคองตลอด หลังจากรักษาด้วยยาอย่างเต็มที่ผ่านไปสองสัปดาห์อาการเวียนหัวบ้านหมุนหายไปแต่หูซ้ายไม่ได้ยินเหมือนเดิมค่ะหมอบอกว่าคงไม่หาย เราต้องปรับตัวกับการใช้ชีวิตที่ได้ยินเสียงจากหูข้างเดียว 

เราก็ถามว่าใช้เครื่องช่วยฟังได้ไหมหมอบอกได้แต่หนูยังเด็กใช้เครื่องช่วยฟังจะเสียบุคลิค ให้ลองปรับตัวก่อน เราก็ไม่มีทางเลือกก็ต้องปรับ ช่วงนั้นทำงานอยู่ร้านไอศครีมค่ะตอนรับออเดอร์ช่วงแรกๆลำบากมากเพราะลูกค้าไม่เข้าใจยิ่งเค้าพูดด้านซ้ายเราก็จะไม่ได้ยินถามซ้ำๆจนเค้าโมโหขว้างเมนูใส่งานนี้เฟลสิคะ แอบไปร้องไห้หลังร้าน แต่โชคดีมีพี่ๆเพื่อนๆใจดีคอยให้กำลังใจเลยผ่านมาได้คิดเสียว่าเป็นเรื่องขำๆอย่างพี่เค้าให้เราไปซื้อข้าวเปล่า เราได้ยินว่าให้ไปซื้อกระเป๋าก็ขำกันใหญ่หลังจากนั้นก็เปิดเทอมค่ะเวลาไปเรียนนั่งรถไปเรียนไกลมากกลับมากลางคืนจะอาเจียนตลอดจนแม่ไม่อยากให้ไปเรียนแล้ว เราก็ดื้อค่ะจนแม่ต้องลากไปหาหมอหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรเราต้องฝืนแล้วจะดีขึ้น อย่างถ้าหันหน้าไปทางซ้ายแล้วเวียนหัวเราก็ต้องหันบ่อยๆร่างกายจะชินอาการเวียนหัวจะหายไปในที่สุดตอนเรียนก็นั่งหน้าเลยค่ะ ไม่ได้ขยันนะคะ แต่นั่งหลังไม่ได้ยินอาจารย์พูดตอนเรียนไม่คุยกะใครเลยค่ะกลัวไม่ได้ยินอาจารย์ผลพลอยได้เทอมแรกท็อปห้าวิชาค่ะ เกรดได้ 3.75 หลังจากนั้นก็ตั้งใจเรียนมาตลอดเลยค่ัะ

ปัญหาการใช้ชีวิตของนิชาคือจะไม่ได้ยินถ้าใครมาคุยด้วยทางด้านซ้ายยิ้มอย่างเดียวเลยค่ะ ไม่ตอบ ไม่ได้หยิ่ง แต่ไม่ได้ยินค่ะใครเจอนิชาคุยทางด้ายขวานะคะแล้วก็หาทิศทางของเสียงไม่ได้คือถ้าคนเรียกเราๆจะไม่รู้ว่าเค้าเรียกมาจากทางไหนอยู่ข้างล่าง ข้างบน ซ้ายหรือขวา เวลาเรียกแม่ก็จะแม่อยู่ไหน แม่ตอบอยุ่นี่ - -;โถ่..แม่อยุ่นี่นี่ข้างล่างรึข้างบนเล่า >< เวลามีคนเรียกทีหมุนรอบตัวเลยคะไม่รู้เสียงมาจากไหน แล้วก็นิชาจะได้ยินเสียงต่ำชัดมากๆค่ะ เสียงเบส เสียงกลองตึบๆ ตุบๆจะชัดแล้วจะปวดหูน่ารำคาญมากๆหูขางที่ไม่ได้ยินนี่ถ้าฟังเพลงโดยใช้หูฟังก็จะไม่ได้ยินเมโลดี้จะได้ยินแค่เสียงตุบๆๆๆของกลองค่ะ

ทั้งหมดที่นิชาเล่ามาหลายๆคนอาจจะอยากรู้สาเหตุว่าอยู่ๆทำไมถึงเป็นประสาทหูเสื่อมได้ถามหมอ หมอบอกว่าอาการนี้สามารถเกิดขึ้นได้เองโดยไม่มีสาเหตุค่ะหนึ่งในแสนจะมีซักคนแล้วเราคือผู้โชคดี เฮอะ!!ทำไมไม่เป็นรางวัลที่หนึ่งมั่งละแต่นิชาลองไปหาความอ่านเอาตามอินเตอร์เน็ทอาการนี้เกิดขึ้นได้จากการติดเชื้อไวรัสบางชนิดเช่นไวรัสที่ทำให้เกิดโรคหัด หัดเยอรมัน งูสวัด คางทูม ไข้หวัดใหญ่ อีสุกอีใส เป็นต้นอ่านถึงบันทัดนี้นิชาถึงบางอ้อค่ะ เพราะก่อนหน้านี้ประมาณ หนึ่งเดือนนิชาเป็นอีสุกอีใสค่ะ เป็นตอนอายุสิบเก้าช่างแสนเจ็บปวดจริงๆทิ้งรอยแผลเป็นไว้ตรงหน้าหนึ่งแผล แถมทำให้หูดับไปอีกหนึ่งข้าง

อันนี้นิชาสันนิษฐานเอาเองนะคะเพราะนิชาก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรเกี่ยวกับหูก่อนหน้านั้นก็มีแต่อิสุกอีใสเนี่ยแหละค่ะ ตอนน้องชายเป็นยังไม่ติดเลยชะล่าใจคิดว่าคงไม่เป็นแล้วที่ไหนได้อยากจะบอกเล่าค่ะเดี่ยวมนีมีวัคซีนฉีดไม่ให้เป็นโรคอีสุกอีใสแล้วพาลูกหลานไปฉีดเถอะนะคะ ถ้าเกิดว่าสาเหตุที่นิชาเป็นประสาทหูเสื่อมเป็นอีสุกอีใสจริงถึงมันจะหนึ่งในแสนมันก็น่ากลัวนะคะทุกวันนี้นิชาชินแล้วใช้ชีวิตตามปกติ ได้ยินมั่งไม่ได้ยินมั่งแต่ไม่น้อยใจชีวิตค่ะ คนอื่นเป็นมากกว่าเราเยอะ นึกถึงในหลวงค่ะทรงเสียพระเนตรไปหนึ่ง แต่ยังทรงทำอะไรเพื่อประเทศเพื่อคนไทยได้มหาศาลเราเป็นแค่นี้เองแขนขายังอยู่ครบ เราต้องสู้ต่อไปค่ะ ยิ้ม ^____________________^

ใครสนใจอยากอ่านข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้ลอง คลิก นะคะ นิชาแปะลิงค์จากศิริราชมาให้อ่าน