เริ่มต้นที่คนสองคนมาเจอกัน

เริ่มต้นที่คนสองคนมาเจอกัน

ของ ญาณิณ ค่ะ เป็นเรื่องแรกที่อ่านของพี่คนนี้แล้วก็
ติดไปเลย หลายคนมักบอกว่าอ่านไม่รู้เรื่อง สับสนไม่เข้าใจ ก็จริงค่ะ เพราะว่าอย่างในเรื่องพี่เค้าก็มีการตัดฉากไปมา แต่สำหรับเราแล้วเราชอบมาก ตอนอ่านจบเราไม่ได้เคลิ้มพระเอกของเรื่องอย่างหลายๆเรื่องที่เป็น แต่กับรู้สึกเหมือนได้ข้อคิดอะไรบางอย่างจากเรื่องนี้


เป็นไท: ที่เราต้องการจริงๆ ก็แค่ใครสักคนที่ทำให้ทุกวันไม่น่าเบื่อ

ไม่ต้องดีเลิส ไม่ต้องหล่อ (แต่ไม่อุบาท เอาแค่ว่าเป็นมนุษย์)
พ่อรวยล้นฟ้า (แต่ก็ไม่เอาแบบต้องกัดก้อนเกลือกิน)
ไม่ต้องฉลาด ดุจอัฉริยะกลับชาติมาเกิด (แต่ก็ไม่เอาแบบไม่รู้จักคิด แยกถูกผิดไม่ออก)

แค่คนธรรมดาๆก็พอ ไม่ต้องเป็นเจ้าชาย เพราะคนแบบเรา คงเป็นเจ้าหญิงไม่ได้
ใช่ แค่ใครสักคนที่ทำให้ทุกวันไม่น่าเบื่อก็พอ

เปรมฤทัย: ศัทธา คือ สิ่งที่ทำให้เกิดปฏิหาริย์...

ถ้าไม่มีศัทธาก็จะไม่มีความหวัง ถ้าไม่มีความหวัง ก็คงไม่เข้าใจคำว่า ปาฏิหาริย์
(นี่นิยายทำกรูเป็นมากขนาดนี้เลยหรอวะ สงสัยต้องเลิกอ่าน)

รักนั้นจะดีจะร้ายยังไง

ทุกเรื่องเริ่ม....
เมื่อคนสองคนได้เจอกัน

ขอบคุณชีวิต
ที่เปิดโอกาศให้ได้พอ(และได้)รัก

เพราะกระทั่งเลวร้ายที่สุด
แม้รักไม่ไหวก็ทำใจให้เกลียดไม่ลง

Create Date : 15 เมษายน 2550 Last Update : 15 เมษายน 2550 20:30:05 น. Counter : 635 Pageviews.		2 comments
Share Tweet