Bloggang.com : loppy-poompuy : หัวใจขอมา..

หัวใจขอมา..

..เคยไหมในชีวิตที่ทำผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ แล้วไม่เคยให้อภัยตัวเองเลย ของพี่ก็คือการลาออกจากกัลฟ์แอร์ ย้ายตัวเองจากเมืองเล็กๆที่น่าอยู่ มาใช้ชีวิตใหม่ในที่ที่รับไม่เคยได้ ไม่ใช่เอติฮัดไม่ดี แต่ทำใจให้รักอาบูฯไม่ได้
..บาห์เรณเหมือนเป็นบ้านที่สอง บางทีก็เหมือนบ้านหลังเดียวที่มีอยู่ แต่ไม่รู้ทำไมโชคชะตาต้องเล่นตลกให้เราตัดสินใจแบบนี้ มาแล้วก็มาเซ็งกะชีวิตที่ไม่คิดว่าจะคุ้น อยากลาออกย้ายกลับบาห์เรณตลอดเวลา
..ไม่ใช่แต่คิดถึงการทำงานที่กัลฟ์เท่านั้น คิดถึงเพื่อนร่วมงาน คิดถึงพี่สาวที่ชื่อตั๋น ครอบครัวของพี่สาวคนนี้ ที่ให้การต้อนรับเสมอไม่ว่าน้องคนนี้จะอยู่ในอารมณ์ไหน ที่สำคัญ เราทิ้งหัวใจของเราไว้ที่นั่น เฮ้อ..แล้วออกมาทำไมฟะตรู..ต้องคอยหาวันหยุดกะโอกาสดีๆไปเรื่อย

..ไปหนนี้ request บาห์เรณทริป ซึ่งพักแค่วันเดียว ลูกหม้อกัลฟ์หัวเราะกันใหญ่ที่พี่ขอทริปนี้ ก็แหม..อีตอนไม่มีไนท์สต็อป มันให้ทำเทิร์นอะราวด์ห้าหกรอบต่อเดือน พอมีค้างปุ๊บไม่ให้ตูอีกเลย
..ก็เลยต้องขอ แต่เป็นทริปที่เหนื่อยที่สุด ก็เพราะถึงโรงแรมตีสามกว่า พี่ตั๋นมารับแปดโมงครึ่ง กลับมาอีกทีก่อนตีหนึ่ง ระหว่างวันพี่ก็ตะลอนๆ ไปทั่วเกาะ
..ไปที่ออฟตอนเช้า เจอเพื่อนๆหลายคน บางคนบอกให้กลับมาเถอะ บางคนบอกไม่ต้องทำแล้วงาน เดี๋ยวฉันรับเลี้ยงเอง..เอาไหม

..อย่าเลย อย่ามาพูดให้ชีช้ำ ช้ำเพราะเราทิ้งเพื่อนๆแบบนี้ไปได้ไง เพื่อนบาห์เรณนี่ที่แค่มองหน้ากันก็ขำ แค่ไปนั่งแป๊บเดียว เพื่อนก็ทำให้ขำได้ไม่หยุด ที่เอติฮัดไม่ค่อยขำหรอก ทำงานก็หนัก ทุกอย่างมาลงที่หัวหน้าอย่างเราหมดเลย คิดถึงเพื่อนพวกนี้ พวกที่รวมหัวกันเล่นสนุกบนไฟลท์ พวกที่ช่วยกันปกป้องเราจากปัญหาต่างๆ พวกที่ช่วยแก้ปัญหาทั้งน้อยและใหญ่ไม่ต้องให้ปวดหัวมาถึงเรา พวกที่ชอบแหย่ให้เราหายเครียด แล้วก็พวกที่ชอบแอบขี้เกียจให้เราแกล้งจิก
..อยากถ่ายรูปมาแต่เขินน่ะ เพราะเพื่อนพวกนี้ปากดีนักหนา เดี๋ยวแอบไปเม้าท์ว่าอุมาคิดถึงฉัน
..ทุกครั้งที่ไปบาห์เรณ ร้องไห้ไม่อยากกลับทุกครั้งเลย ครั้งแรกนั่งร้องไห้บนเครื่องขากลับ ร้องแบบไม่อาย ตูจะร้องใครจะทำไม? ใจหายทุกครั้ง ร้องจนเพื่อนบอกกลับมาซิ อย่าร้องเลย แต่นะ..คนเราต้องมีความคิด คิดให้ดีอีกครั้ง ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย
..สงสัยใช่ไหม อยากกลับทำไมไม่กลับล่ะ? มันต้องมีจังหวะเวลาซิจ๊ะ เมื่อเวลามาถึง จะไม่คิดหน้าคิดหลังอีกแล้ว ให้กลับพรุ่งนี้จะไปมันวันนี้เลย ไปแต่ตัว หัวใจอยู่ที่นั่นแล้ว พี่ตั๋นบอกข้าวของไม่ต้อง มาหาเอาใหม่

..พี่ที่ดีที่สุด ช่วยเหลือตลอดเวลา เห็นว่าอะไรดีไม่เคยเลยที่จะไม่ใส่พานมาให้น้อง แถมคอยสกรีนหนุ่มๆมาตลอด เวลามีคนมาจีบพี่จะคอยเช็ค แต่..คนนั้นก็ไม่ดี คนนี้ก็ไม่ดี..แล้วคนไหนจะดีอีกล่ะพี่ พี่เล่นเช็คประวัติแบบอะไรก็ไม่มีคลาด แล้วแมวที่ไหนมันจะมาคลอเคลียน้องละนี่?
..แต่ถ้าน้องชอบใครจริงๆจังๆ พี่ก็เข้าใจตลอด นี่เรามีโปรแกรมเดือนหน้าเจอกันอีก ยิ่งเขียนยิ่งคิดถึง ดูรูปดีกว่า..

ถ่ายกะน้องหญิงก่อนไปบาห์เรณ

โต๊ะทำงานพี่ตั๋น..แอบแฮ็คข้อมูลสำคัญประจำ

ถ่ายรูปเล่นกันก่อนกิน

กับพี่มอส..สามีพี่ตั๋น

อาหารค่ำที่ Al Abrajj

น้องเมฆ Ahmed กะ น้องฟ้า Fatima ทะเล้นจริงๆ

หมีสองตัวบนกรงนกที่น้องสองคนให้พี่อุ๊

ตู้ปลาหน้าบ้าน

คราวที่กลับบาห์เรณครั้งแรก

ตอนไปจตุจักรด้วยกัน

..ทริปนี้เกือบไม่ได้ไปแล้วไม๊ล่ะ ก็น้องดำคนหนึ่งของพี่นะสิ ก่อนขึ้นเครื่อง deadhead ไปบาห์เรณ เธอทำอีท่าไหนไม่รู้ กราวด์สตาฟบอกให้เปลี่ยนรถบัส ได้ยินเสียงตุ้บๆๆๆ หันไปอีกที เธอลงไปนอนขนานกับพื้นถนน
..สามารถมากค่ะ ลำตัวด้านซ้ายทั้งแถบนาบไปกับพื้น แต่หน้าเธอสิคะ คว่ำไปตรงๆเลย ที่สำคัญเธอแน่นิ่งไปแบบ เอ่อ..เอ่อ..เมิง..เมิง..กรูจะไปบาห์เรณ กรู request ทริปนี้ ทำแบบนี้ได้ไง ตายละ..ต้องมาปฐมพยาบาลกันตอนนี้ แล้วมันจะรอดไหม เพราะเสียงดังมาก
..ทุกคนตกตะลึง ขนาดกัปตันยืนอยู่ข้างๆ ยังงงทำไรไม่ถูก ไม่มีใครกล้ายกเธอขึ้นมา พอหายเง็งจากวินาทีนั้น พี่จับตัวขึ้นมา เธอยังมีชีวิตอยู่ แต่ปิดหน้าตลอด
.."เปิดซิ..ชั้นจะดู..เป็นไงบ้าง?"
.."บอกให้เปิด..เป็นไงบ้าง?"
..มันก็ยังไม่ยอมเปิด จนพี่คิดว่างานนี้เปิดออกมาเลือดพุ่งแน่ๆ แต่..
..พอมันเปิดออกมา ขอโทษค่ะ ไม่มีอะไรบ่งบอกเลยว่าเธอเพิ่งฟาดหน้าเธอกะพื้นถนนมา มีแต่น้ำตาที่ไหลพรากๆออกมาเป็นลูกใหญ่ๆ ที่แสดงให้รู้ว่าเธอเจ็บ

..ต้องเช็คให้แน่ใจก่อนว่าไปได้ป่าว อย่ามาบอกตอนขึ้นเครื่องแล้วว่าไปไม่ได้ กรูโกรธจิงด้วย ถามเท่าไหร่เธอก็บอกว่าโอเค เลยหยอกว่าแน่ใจนะ ดูซินี่กี่นิ้ว? ตอบให้ถูก ไม่งั้นออฟโหลด!
..ที่จี้สุดๆคือ ขากลับพี่อุ๊เขียนรายงานให้เป็นหลักฐานว่าเธอเจ็บในหน้าที่ ตอนเธอกะกัปตันอ่านก็ไม่ดู ให้เซ็นก็เซ็นกันเฉย หลังจากนั้นสองวันไปเจอกันที่หน้าโรงพยาบาล
..เธอร้องเรียกอย่างดีใจ โอ้..thanks god! เจอเจ๊พอดี ยังคิดอยู่ว่าจะไปหาเจ๊ได้ที่ไหน
.."ทำไมเหรอ? เกิดอะไรขึ้น? แล้วเธอเป็นไงบ้าง?"
.."เจ๊ดูนี่สิ"
.."อะไร"
.."ก็นี่ไง..วันที่ที่เจ๊เขียนน่ะ ด๊อกเตอร์เขาถามหนูว่า เธอหกล้มเมื่อปีที่แล้ว แล้วมาทำไมวันนี้?"
..

..เอ่อ..ท่านผู้ชม ด้วยความเบลอเพราะไม่ได้นอนที่บาห์เรณเลย มันหกล้มไปเมื่อสองสามวันก่อน แต่ข้าพเจ้าเขียนว่าเดือนเมษาปีที่แล้ว ไม่แม้แต่เดือนกรกฎาด้วยซ้ำ..เหอๆ อัลหล่าห์ส่งตัวข้าพเจ้าไปแก้รีพอร์ทให้แท้ๆเชียว ไม่งั้นกว่าจะตามตัวกันได้ อีกยาว..

..เลยลากเธอขึ้นไปเดี๋ยวนั้นเลย พยาบาลงง..ใครจะเปลี่ยน เปลี่ยนได้ไง ก็ชั้นนี่แหละ..คนเขียน สรุปเบลอกันหมดทั้งกรุ๊ป โทษกัปตันด้วย สักแต่เซ็น..
..น้องดำคนนี้ยังมีอารมณ์ขัน บอกพี่อุ๊ว่า เจ๊ลืมเขียนในรายงานนะว่าหนูต้องไปทำจมูกใหม่..แหม..ทำตูเกือบช็อค เกือบไม่ได้ไปบาห์เรณ ยังจะมาปากดีอีก เดี๋ยวเพี๊ยะให้ดั้งยุบ ต้องไปทำจริงๆเลยนิ..

Create Date : 16 กรกฎาคม 2551

Last Update : 16 กรกฎาคม 2551 20:53:47 น.

14 comments

Counter : 802 Pageviews.

ถือว่าเป็นอีกประสบการณ์ชีวิตดีกว่าค่ะ
อะไรที่ตัดสินใจไปแล้ว
ไม่ผิดหรอกค่ะ

โดย: โสดในซอย

วันที่: 16 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:11:34 น.

Don't worry, (ha-ha ha-ha ha-ha) be happy (look at me, I'm happy)

โดย: ohhh (Nada Sousou

) วันที่: 16 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:49:51 น.

i feel the same but what to do ka, thinking to go back ka. want to ask u aswell. let's go back dee mai ka p'

โดย: ex-gf IP: 195.229.236.214 วันที่: 17 กรกฎาคม 2551 เวลา:0:18:05 น.

อะไรที่เราตัดสินใจไปแล้วเราก็ต้องยอมรับละค่ะ แต่ถ้ารับไม่ไหวก็เปลี่ยนใจดีกว่าเนอะ

ทำไมเราต้องทนทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำด้วยล่ะ

แต่ชีวิตมันก็ต้องมีจังหวะและเวลาของมันเนอะ แค่มีเพื่อนดีๆ ชีวิตก็มีสิ่งดีๆ แล้วค่ะ นานๆ เจอกันทีก็ยังดีกว่าไม่เจอหละ waiting for your turn na ka..

วันนี้ซัมเมอร์ไปเวียนเทียนมาเอาบุญมาฝากด้วยค่ะ

โดย: Summer Flower

วันที่: 17 กรกฎาคม 2551 เวลา:23:21:12 น.

wonder, how GF is so good and how bahrain is so nice? why ex-GF crew all want to go back? may be its really good.

โดย: EY crew IP: 86.96.226.15 วันที่: 18 กรกฎาคม 2551 เวลา:1:40:59 น.

ขอมาลงชื่อทักทายก่อนครับ

วันนี้เข้าพรรษาแต่ว่าผมต้องมาทำงาน วุ่นมาก ๆ เลยครับ

เดี๋ยวจะมาดูใหม่อีกครั้งนะครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 18 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:17:26 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

เพิ่งจะว่างนะครับ วันนี้เป็นวันหยุดของหลาย ๆ คนแต่ว่าผมยังต้องมากทำงานครับ

เนื่องจากที่กล่าวมาข้างต้น ผมก็เคยมีผิดพลาดมาในอดีตเหมือนกันครับ ผมก็เคยด่วนลาออกจาที่ทำงานเดิม ทั้ง ๆ ที่กำลังรุ่ง เดี๋ยวสาเหตุเพียงแค่ไม่พอใจอะไรบ้างอย่างเท่านั้นเอง ก็เลยต้องตกงานเกือบปี บางครั้งคิดแล้วก็เสียใจที่ทำไมตอนนั้นเราด่วนตัดสินใจโดยไร้เหตุผลแบบนั้น

แต่พอมานั่งคิดอีกที ก็ไม่รู้ว่าจะมานั่งเสียใจทำไม เพราะว่าเราไม่สามารถย้อนเวลาในอดีตกลับมาได้ มามั่วคิดเสียใจไปก็คงไม่มีประโยชน์ครับ ผมก็เลยต้องยอมรับการตัดสินใจของตัวเอง แล้วก็จำไว้เป็นประสบการณ์ครั้งใหญ่ในชีวิตเหมือนกัน

แล้วผมก็ลืมอดีตที่ผ่านมาทั้งหมด แล้วก็มองไปข้างหน้าเพียงอย่างเดียว ชีวิตเราต้องมีพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอครับ? ต้องสู้และฝ่าฝันเพื่อที่จะเอาชนะให้ได้ในวันพรุ่งนี้ดีกว่าครับ อย่ามัวเสียใจอยู่เลยครับ

จะคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ

เพื่อนร่วมงานเก่าของคุณดูดีมีน้ำใจ และดูเป็นมิตรมากนะครับ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำงานที่เดียวกันแล้ว แต่ก็ยังคิดถึงกันได้ครับ

ส่วนยัยคนที่บอกว่าเอาหน้ากระแทกพื้น ผมไม่อยากออกความคิดเห็นครับ สงสัยว่าเธอคงอยากจะพิสูจน์ว่า ระหว่างใบหน้าของเธอ กับพื้นสนามบิน อย่างไงแข็งกว่ากันครับ? สรุปแล้วเสมอกันครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 18 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:33:03 น.

จังหวะลงตัวเมื่อไหร่เเล้วกลับมานะพี่ หรือไม่กลับก้อเเล้วเเต่พี่ตัดสินใจอ้ะค่ะ

โดยส่วนตัว โคตรเสียใจที่ตอนนั้นตกสัมพาดอิทิเเฮด
เพราะเพื่อนๆได้กันหมด
เเต่ตอนนี้ อยู่กัลฟมาเรื่อยๆก้อเเฮปปี้ดีค่า

โดย: Nancy IP: 193.188.105.100 วันที่: 18 กรกฎาคม 2551 เวลา:15:22:38 น.

อยากกลับตลอดแหละ เจ๊ไปเมื่อไหร่บอกด้วยเน้อ มาด้วยไปด้วย เรามาด้วยกันไปด้วยกันเลือดสุพรรณเอ๋ย..คิดถึงบาห์เรนเจงๆ

โดย: แฟนพันธุ์แท้เจ๊ IP: 217.109.47.187 วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:18:41:42 น.

สบายดีนะคะ แวะมาเยี่ยมจ้า

Comments for Hi5, Myspace Hi5 Blog บล๊อคส่วนตัว

โดย: Summer Flower

วันที่: 23 กรกฎาคม 2551 เวลา:8:08:59 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ช่วงนี้ระหว่างวันผมงานวุ่นมาก กลับบ้านไปก็เอาเวลาไปเขียนเรื่อง เลยไม่ค่อยมีเวลามาแวะเยี่ยมชมบล็อคของเพื่อน ๆ เท่าไหร่เลยครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 23 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:14:27 น.

ตามมาดูบล๊อคใหม่ค่ะ หาไม่เจอ อยู่ไหนคะ

โดย: Summer Flower

วันที่: 24 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:44:10 น.

พี่อุ๊เขียนได้ดีมากมากเลยอ่ะ หนูอยากกลับไปเหมือนกัน แต่หนูถอยไมไม่ได้แล้วอ่ะค่ะ ทุกๆๆๆคนมีความประทับใจ ทั้งนั้นหนูเหมือนกกันค่ะ

นี่แหละชีวิต ขอเก็บสิ่งดีๆๆๆให้กับชีวิตแล้วกัน คิดแล้วเศร้าค่ะ

โดย: นางคว้าก้นครัว IP: 195.229.236.214 วันที่: 25 กรกฎาคม 2551 เวลา:5:52:53 น.

พี่อุ๊...แอนก็นอนร้องไห้คิดถึง Gulf Air กะ Bahrain หลายครั้งมาก โดยเฉพาะปีแรกที่กลับมาเมืองไทย คิดเสียดายเหมือนกันที่สอบสัมภาษณ์ผ่านตอนเอทิแฮดเปิดตัวใหม่ ๆ แล้วแอนกะพิมไม่ไปแต่เลือกอยู่กะกัฟแอร์เหมือนเดิม ไม่งั้นป่านนี้ก็เป็นซุบคู่กะไอ่หญิงนั่นแหละ

ลาออกมาเป็นปุถุชนคนธรรมดามาสองปีแล้ว แต่ดูรูปเพื่อน ๆ ทีไรก็อยากกลับไปบินอีก ตอนนั้นคิดแล้วคิดอีกอย่างดีนะคะ แต่ก็คิดถึงชีวิตที่อิสระ ไม่มีเรื่องงานตามมาสิงในสมองที่บ้าน แต่ก็นั่นแหละ เมื่อเลือกแล้วเราก็ต้องเดินตามหาความฝันที่เราเลือก แล้วเก็บชีวิตกะเผู้คนที่โน่นไว้ในความทรงจำที่สวยงามค่ะ รักบาห์เรนเสมอ

โดย: Annie IP: 118.172.51.150 วันที่: 12 ธันวาคม 2551 เวลา:23:45:35 น.