นี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงฤดูร้อนในปี ค.ศ. 1962
 เมื่อ เจนิส รูด และ วิลสัน เพรนทิส
พบกันครั้งแรกในโรงอาหารของวิทยาลัย Occidental College
เมืองลอสแองเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย

เจนิสทำงานเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ในโรงอาหาร
ส่วนวิลสันเป็นนักศึกษาธรรมดาๆ ที่ไม่ได้มีอะไรโดดเด่น
แต่เขาลงทุนที่จะโผล่หน้าไปโรงอาหารในทุกๆ เช้า เพื่อเรียกร้องความสนใจจากเธอ
แน่นอนว่าวิลสันอายุน้อยกว่า และเขาคิดว่าตัวเองคงไม่มีโอกาสได้คบกับเจนิสอย่างแน่นอน
เพราะตลอดเวลา ในหัวของเขามีแต่คำว่า "เธอเป็นผู้หญิงที่สวยเกินไปสำหรับผม"

การได้พบกันทุกวันทำให้ทั้ง 2 คนมีความคุ้นเคยกันมากขึ้น
 และต่างก็ค่อยๆ เรียนรู้นิสัยใจคอซึ่งกันและกัน
จนกระทั่งวันขอบคุณพระเจ้ามาถึง เจนิสได้ขอที่อยู่ของวิลสันจากเพื่อนของเขา
และตัดสินใจที่จะขับรถไปเซอร์ไพรส์เขาถึงบ้าน เธอเดินทางมาไกลกว่า 240 กิโลเมตร
และใช้เวลาร่วมกับวิลสันและครอบครัวตลอดช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์

นี่เป็นช่วงเวลาที่สุดแสนโรแมนติกของทั้งคู่ มันไม่ง่ายเลยที่ผู้หญิงตัวคนเดียวจะขับรถทางไกล
มายังบ้านคนแปลกหน้าโดยไม่ได้รับเชิญและไม่ได้บอกให้รู้ล่วงหน้ามาก่อน
 วิลสันมีความสุขมากเช่นเดียวกับเจนิส จนกระทั่งทั้งคู่ประกาศที่จะหมั้นกัน
ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1962 หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นฉบับหนึ่งได้ทราบเรื่องราวของทั้งคู่
จนนำไปเขียนเป็นข่าวเล็กๆ เกี่ยวกับความโรแมนติกของคู่รักที่กำลังจะมีความสุขในอีกไม่ช้า

แต่เมื่อเจนิสไปบอกเรื่องนี้กับพ่อของเธอ เกี่ยวกับแผนการแต่งงานกับวิลสัน
พ่อของเธอไม่พอใจอย่างมาก เช่นเดียวกับผู้หญิงหลายคนในเวลานั้น
เส้นทางชีวิตของเจนิสถูกกำหนดโดยของพ่อเธอทั้งหมด
เขาต้องการให้เธอยุติความสัมพันธ์กับวิลสันทันที
หรือไม่เช่นนั้นก็จะไม่สนับสนุนเงินด้านการศึกษาอีกต่อไป

ส่วนสาเหตุที่พ่อของเจนิสไม่ยอมรับในตัววิลสัน
เนื่องจากว่า วิลสันมาจากครอบครัวชาวยิว ส่วนครอบครัวของเจนิสเองเป็นชาวคริสเตียน
ถึงแม้เจนิสจะไม่ขอเงินจากพ่ออีกจนเธอเรียนไม่จบ และถึงแม้ว่าแม่ของเจนิสจะสัมผัสได้
ถึงรักแท้ที่ทั้งคู่มีให้กัน และพยายามยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ
แต่สุดท้ายเจนิสก็ถูกบังคับให้เลิกกับวิลสันอย่างเด็ดขาดอยู่ดี

การเลิกกันอย่างขมขื่นของทั้งคู่นำพาชีวิตได้เดินทางไปคนละเส้น
นี่ไม่ใช่ตอนจบของเรื่องราวนี้ แต่มันเพิ่งเป็นจุดเริ่มต้นเท่านั้น

วิลสันเข้าเรียนต่อที่ฮาวาร์ดจนกลายเป็นทนายความชื่อดัง
ส่วนเจนิสเองได้สืบทอดกิจการ ‘กระดานกระโดดน้ำ’ ของครอบครัวเธอ
มาถึงตอนนี้ ทั้งคู่ต่างก็ไปแต่งงานมีชีวิตคู่เป็นของตัวเอง
และหย่าขาดจากคู่ของตนเป็นที่เรียบร้อย

จนกระทั่งถึงวันที่ทั้งคู่ได้สูญเสียคุณแม่อันเป็นที่รักไปในเวลาเดียวกัน
 แต่การสูญเสียได้นำพาให้คนทั้งคู่กลับมาพบกันอีกครั้ง

ตามปกติแล้ว เมื่อมีคนในครอบครัวเสียชีวิต เราก็ต้องไปตรวจดูข้าวของๆ พวกเขา
และช่วงเวลานี้เอง ที่เป็นเหมือนกับพรหมลิขิตที่กำหนดทั้งสองคน
ได้เติมเต็มสิ่งที่ตามหามานานแสนนาน

ในข้าวของๆ แม่ ทั้งเจนิสและวิลสันได้พบกับ ชิ้นส่วนหนังสือพิมพ์เล็กๆ
ที่ถูกตัดออกมาจากหนังสือพิมพ์ในปี 1962 มันคือข่าวงานหมั้นของคนทั้งคู่
เป็นเวลากว่า 50 ปีที่คุณแม่ของทั้งสอง เก็บข่าวงานหมั้นนี้ไว้เป็นอย่างดี
ราวกับรอให้โชคชะตามาเล่นตลกกับคนทั้งคู่อีกครั้ง
เรื่องราวในอดีตของทั้งคู่ต่างก็พรั่งพรูออกมาจากความทรงจำ
 ไม่มีใครที่ลืมเรื่องราวในอดีตเหล่านี้ได้เลย

ตอนนี้ทั้งคู่กลับมาโสดอีกครั้ง วิลสันลองชวนเจนิสไปทานอาหารเที่ยงที่ Cliff House
ในซานฟรานซิสโก นี่เป็นจุดเริ่มต้นของโชคชะตาครั้งใหม่
หลังจากที่ทั้งคู่ต้องแยกจากกันไปกว่า 17,500 วัน มันเป็นเดทแรกสำหรับโอกาสที่สองในชีวิต

วิลสันและเจนิส จัดงานแต่งงานกันเมื่อวันที่ 19 สิงหาคม 2012
ที่โรงอาหารวิทยาลัย Occidental College ซึ่งเป็นที่ๆ ทั้งคู่พบกันเป็นครั้งแรก

และในการ์ดเชิญงานเลี้ยงแต่งานก็มีชิ้นส่วนของหนังสือพิมพ์
ที่แม่ของพวกเขาเก็บเอาไว้อยู่ในการ์ดด้วย
โดยงานเลี้ยงถูกกำหนดขึ้นในวันที่ 8 กันยายน 2012
ซึ่งเดิมทีภายในข่าวระบุว่า "วันที่ยังไม่ได้ถูกกำหนด"
และภายในการ์ดเชิญเราจะเห็นว่าทั้งคู่ใช้คำว่า finally
ซึ่งหมายถึง "ในที่สุด วันที่ก็ถูกกำหนดแล้ว"

ถึงแม้ว่าความรักของวิลสันและเจนิสจะไม่ได้สวยงามมาตั้งแต่ต้น
แต่อย่างน้อย ณ วันนี้ พวกเขาทั้งคู่ก็พิสูจน์ให้เราได้เห็นว่า
โชคชะตาบางทีก็เล่นตลกกับเราความรักขได้เช่นกัน
และสักวันมันจะได้จบลงแบบ Happy Ending แบบนี้