Bloggang.com : ดอกไม้บานริมรั้ว : "หมู่บ้านยิ้มแย้ม" เรื่องดีๆที่น่าอ่าน ( •́ v •̀ )

"หมู่บ้านยิ้มแย้ม" เรื่องดีๆที่น่าอ่าน ( •́ v •̀ )

ณ "หมู่บ้านยิ้มแย้ม" ทุกชีวิต อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ไม่มีโจร ไม่มีผู้ร้าย
ทุกคนในหมู่บ้านรักใคร่ปรองดองกัน ถ้อยทีถ้อยอาศัย มีแต่รอยยิ้มให้แก่กันและกันตลอดมา
จนหมู่บ้านนี้เป็นที่กล่าวขานเลื่องลือไปทั่ว ว่าเป็นหมู่บ้านยิ้มแย้มที่มี่แต่ความสุข

อยู่มาวันหนึ่ง หัวหน้า "หมู่บ้านหวาดระแวง" ก็ได้ข่าวความน่าอภิรมย์ของหมู่บ้านยิ้มแย้ม
และต้องการที่จะแผ่ขยายอาณานิคม ของตน เข้าไปยังหมู่บ้านยิ้มแย้ม
ดังนั้น หัวหน้าหมู่บ้านหวาดระแวงจึงส่งสายลับชื่อ ยุงยุ เข้าไปสอดแนม
ว่าทำไมคนในหมู่บ้านย้มแย้มจึงมีแต่รอยยิ้มให้แก่กันและกัน
และอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขมาโดยตลอด

หลังจากที่สายลับยุยงเข้าไปสอดแนมในหมู่บ้านยิ้มแย้มได้ไม่นาน
ก็สังเกตเห็นว่าผู้คนในหมู่บ้านยิ้มแย้มนั้น
เมื่อเจอะเจอกัน นอกเหนือจากการยิ้มแย้มทักทายกันและกันแล้ว
ก็จะมีการมอบ ตัวยิ้มแย้ม ให้แก่กันเสมอ

วันหนึ่งสายลับยุยงซึ่งแผงตัวอยู่ข้างมุมตึก
สังเกตเห็นชายวัยกลางคนชายหมู่บ้านยิ้มแย้มคนหนึ่ง กำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าตึก
ขณะนั้น เองก็มีชายหนุ่มชาวหมู่บ้านยิ้มแย้มเดินผ่านมา ทั้งคู่ทักทายและยิ้มแย้มให้แก่กัน
และไม่ลืมที่จะมอบตัวยิ้มแย้มให้แก่กันและกันก่อนกล่าวคำอำลา

หลังจากที่ชายหนุ่มชาวหมู่บ้านยิ้มแย้มเดินผ่านชายวัยกลางคนมาได้ไม่นาน
สายลับยุยงก็เดินออกจากข้างมุนตึกเข้าประกบชายหนุ่ม

"ท่านรู้จักชายวัยกลางคนผู้นั้นหรือ" สายลับยุยงเปิดการสนทนา

"ไม่หรอกครับ เราไม่รู้จักกัน แต่ที่หมู่บ้านยิ้มแย้มนี้ทุกคนคือเพื่อน
ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เราปฏิบัติตัวต่อกันอย่างนี้มาตั้งนมนานแล้วล่ะครับ"

ชายหนุ่มตอบพร้อมกับยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
จากนั้นก็ส่งตัวยิ้มแย้มให้กับสายลับยุยง
ตามประเพณีที่ถือปฏิบัติกันมาในหมู่บ้าน ยิ้มแย้ม

"เอ...นี่อะไร" สายลับยุยงแกล้งถาม

"ตัวยิ้มแย้มไงครับ ตัวยิ้มแย้มคือตัวแทนของความดีและมิตรภาพ...
ผมให้คุณครับ ตัวยิ้มแย้มนี้จะทำให้คุณมีแต่ความสุข
และชีวิตก็จะเต็มไปด้วยความสดชื่น คุณรับเอาไว้ซิครับ"

เมื่อได้ฟังดังนั้น สายลับยุยงก็เริ่มแผนการยุยงของตนทันทีด้วยคำพูดที่ว่า

"ถ้าตัวยิ้มแย้มสรรพคุณเลอเลิศอย่างที่ว่าจริงๆ
แล้วเจ้าไม่กลัวหรอกหรือ ว่าการที่เจ้าแจกตัวยิ้มแย้มให้กับทุกคนที่เจ้าเจอะเจอ
จะทำให้ตัวยิ้มแย้มของเจ้าหมดไป แล้วเมื่อนั้น ความสุขความสดชื่นก็จะหายไปจากตัวเจ้า
โอ้...ช่างเป็นเรื่องที่น่ากลัวจริงๆ ข้าเห็นใจเจ้าเหลือเกินพ่อหนุ่ม"

เมื่อชายหนุ่มชาวหมู่บ้านยิ้ม แย้มได้ฟังดังนั้นก็เริ่มคิดตาม
และสีหน้าที่เคยยิ้มแย้มก็กลับหม่นหมองลง
เปลี่ยนจากความยิ้มแย้ม เป็นความวิตกกังวล
และเดินจากไปโดยไม่ร่ำลา

ระหว่างทางขณะที่ชายหน่มมุ่งหน้ากลับบ้าน
ก็ได้พบกับหญิงสาวของหมู่บ้านยิ้มแย้ม
หญิงสาวหยุดทักทายและส่งยิ้มให้ตามปรกติ
แต่ชายหนุ่มกับไม่ยิ้มตอบ
และเมื่อหญิงสาวส่งตัวยิ้มแย้มให้
ชายหนุ่มก็รีบไว้แล้วพูดว่า

"ขอบใจ แต่ผมไม่มีตัวยิ้มแย้มให้กับเธอหรอกนะ
เพราะถ้าผมให้ตัวยิ้มแย้มกับเธอ สักวันหนึ่งตัวยิ้มแย้มก็จะหมดไปจากตัวผม
และเมื่อนั้นชีวิตของผมก็จะไม่มี ความสุขและความสดชื่นในชีวิตก็จะมลายหายไปด้วย..."

หญิงสาวได้ฟังก็ เริ่มได้คิด แล้วทั้งคู่ก็จากกันไป
ข่าวเรื่องการให้ตัวยิ้มแย้มแก่กันแล้วจะทำให้ตัวยิ้มแย้มที่มีร่อยหรอ
ทำให้ความสุขและความสดชื่นในชีวิตหายไป แพร่กระจายไปในหมู่บ้านยิ้มแย้มอย่างรวดเร็ว
แล้วนับแต่นั้นมาชาวหมู่บ้านยิ้มแย้มก็มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัด
ไม่มีรอยยิ้มให้แก่กัน ไม่ทักทายกันเหมือนเช่นเดิม เพราะไม่ต้องการเสียตัวยิ้มแย้มให้แก่กัน
และเมื่อต้องทักทายกันก็ไม่มีการแจกตัวยิ้มแย้มให้แก่กันอีกต่อไป
เพราะกลัวว่าความสุขและความสดชื่นจะหายไปจากตัวเอง

ชาวหมู่บ้านยิ้มแย้มบางคนถึงกับทำตัวยิ้มแย้มปลอมออกจำหน่าย
แต่ก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น ในทางกลับกันกลับทำให้เหตุการณ์เลวรายลงจากเดิม
ตัวยิ้มแย้มปลอมไม่มีสรรพคุณเหมือนกับตัวยิ้มแย้มจริง
และยังทำให้ผู้ที่ได้รับตัวยิ้มแย้มปลอมไป เสียความรู้สึกเกิดเป็นความไม่ไว้ใจกันและกัน
ไม่เชื่อกันเหมือนดังแต่ก่อน บัดนี้หมู่บ้านยิ้มแย้มไม่หลงเหลืออีกต่อไปแล้ว
ความสุข ความสดชื่น ในชีวิตก็เหือดแห้งไปด้วย ช่างเสียดายเสียเหลือเกิน......
บัดนี้หมู่บ้านยิ้มแย้มได้เปลี่ยนชื่อจาก หมู่บ้านยิ้มแย้ม เป็น หมู่บ้านหวาดระแวง ไปเสียแล้ว!

อ่านนิทานเรื่องนี้จบแล้วท่านมีความคิดเห็นอย่างไรบ้าง

"หมู่บ้านยิ้มแย้ม"
นั้นเปรียบเสมือนสังคมเล็กๆ ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว, กลุ่มเพื่อน หรือ ชุมชน

"ตัวยิ้มแย้ม"
คือตัวแทนของความจริงใจ, ความดีและมิตรภาพซึ่งทำให้ทั้งผู้ให้และผู้รับ
มีแต่ความสุขและชีวิตก็จะเต็ม ไปด้วยความสดชื่น
ที่สำคัญคือตัวยิ้มแย้มนี้จริงๆ แล้วไม่มีวันหมด

"สายลับยุยง"
คือความหวาดระแวงบ่อเกิดของความไม่ไว้ใจกันและกัน
ไม่เชื่อกันและหมายรวมถึงบุคคลที่ชอบทำให้คนเราขาดความเชื่อใจกัน

"ตัวยิ้มแย้มปลอม"
คือตัวแทนของ การหลอกลวง, การเห็นแก่ได้ และการเอาเปรียบกัน

เราไม่ขอตีความนิทานเรื่องนี้ แต่อยากจะให้ท่านผู้อ่าน
ค่อยๆค้นหาความหมายของนิทานเรื่องนี้กันเอง
เพราะหากท่านเข้าใจมันอย่างถ่องแท้แล้ว
ท่านทั้งหลายก็จะรักษาความเป็นหมู่บ้านยิ้มแย้ม
ของสังคมหน่วยเล็กๆ ของท่านไว้ได้อย่างมีความสุข

ขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ต
เรื่องแชร์จาก : https://www.stou.ac.th/forum/page/Answer.aspx?idindex=158821

Create Date : 01 มิถุนายน 2559

Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2561 20:40:54 น.

0 comments

Counter : 996 Pageviews.