Bloggang.com : dansivilai : " ล้อต๊อก "

" ล้อต๊อก "

"ล้อต๊อก" ในความทรงจำ

เป็นการเล่นของเด็กไทยในสมัยก่อนไม่ใช่ตลกชื่อล้อต๊อกนะครับ
สมัยนั้นทีวีขาว-ดำ ผู้ที่จะมีได้ก็ต้องมีฐานะพอสมควร
ชาวบ้านทั่วไปไม่มี บางคนหัวการค้าหน่อย ก็ไปหาซื้อมาตั้งที่บ้าน
เสาร์-อาทิตย์ เด็กคนไหนอยากดูก็เสียตังค์ครั้งเดียวดูได้ทั้งวัน
นั่งกันหน้าสลอนไม่ต้องออกไปไหน ถ้าออกไปแล้วจะเข้ามาใหม่ต้องจ่ายอีกรอบ
ขนมก็ีมีบริการขายไว้เสร็จสรรพ พี่อุ้มน้องมาดู น้องจูงพี่ เสียงให้ลั่นกันไปหมด
เจ้าของบ้านต้องมีไม้เรียวไว้คอยปราม ไม่ให้เสียงดัง เป็นอะไรที่วุ่นวายไม่เบา

เกมส์นี้สมัยก่อนถือได้ว่าเป็นเกมส์โชว์เทพชนิดหนึ่งเหมือนกัน
ใครมีเหรียญดี+ฝีมือมากกว่าก็จะได้เปรียบ อุปกรณ์ก็มีกระดานเล็กๆ
กับเหรียญสตางค์สำหรับปล่อยล้อไปที่กระดาน ซึ่งวางเฉียงกับพื้นเพื่อให้เหรียญวิ่งไปข้างหน้า
และมีเส้นขีดเป็นกำหนดเส้นชัย ใครมีเหรียญที่ดี หรือเหรียญเก่งก็สามารถบังคับได้ง่าย
เหรียญใครที่อยู่ใกล้เส้นที่สุดก็จะได้ทอยเหรียญของเพื่อนที่ถัดมา ถ้าถูกก็จะได้เป็นแบ็งค์บุหรี่ แล้วแต่กำหนด
(คือซองบุหรี่เอามาอุปโลกเป็นเงิน ราคาสูงต่ำก็อยู่ที่ยี่ห้อบุหรี่นั้นๆ ของต่างประเทศราคาก็สูงหน่อย)
ผมเองก็จะมีเหรียญเก่งเป็นสตางค์รูราคา 1 สตางค์ ตัวเหรียญจะหนาเป็นพิเศษ ในสมัยนั้นยังเอาไปซื้อขนม ลูกอมได้
เนื่องด้วยเป็นเหรียญหนาและมีน้ำหนักที่ดี จึงบังคับใกล้ไกลได้แม่นพอสมควร
แต่ก็ใช่ว่าเราจะเก่งคนเดียว เพื่อนที่เล่นด้วยกันก็มีเหรียญเก่งด้วยกันทั้งนั้น

ขอบันทึกความทรงจำนี้ไว้ด้วยภาพวาดแบบโบร๊าน...โบราณ ด้วยโปรแกรมวาดยอดนิยม "sai"

1.ร่างภาพคร่าวๆเท่าที่นึกตัวละครได้