ทุกวันที่ 1 และ 15 ของเดือน : ครั้งที่ 11 : ผ่านมาแล้ว..อีกเดี๋ยวก็ผ่านไป

2 สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ หลากหลายเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเราและประเทศของเรา
ที่สะเทือนใจมากที่สุดก็คงจะไม่พ้นในเรื่องของน้ำท่วม
ที่โดนกันไปหลายจังหวัด ไล่กันตั้งแต่ภาคเหนือ อีสาน กลาง ตะวันออกและใต้
บางแห่งยุบไปแล้ว บางแห่งยังท่วมอยู่ บางแห่งกำลังจะเกิดขึ้น
บางแห่งเฝ้าระวังอย่างจดจ่อ ต้องตั้งกำแพงเหมือนกับกำลังจะถูกตีเมืองขึ้น

ทั้งน้ำและอากาศที่เย็นเพิ่มขึ้น ก็มาแบบให้หายคิดถึง
กับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไม่กี่เดือน ที่หลายๆคนต่างเรียกหาน้ำ
ทุกอย่างต้องปรับเปลี่ยน หมุนวนที่หัว ต้องอยู่ ต้องแก้ไขกับเรื่องที่ไม่ได้คิดมาล่วงหน้า
การสูญเสียเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทั้งชีวิตและทรัพย์สิน
ความคิด ความฝันและความหวังของหลายๆคนได้พังทลาย
และถุกกลืนกินหายไปพร้อมๆกับน้ำชุดใหญ่ชุดนี้

นั่งดูข่าว ได้เห็นคนหัวเราะทั้งน้ำตา คงเพราะไม่รู้จะเลือกอารมณ์ไหนดี
ดีใจที่มีคนมาช่วย...แต่ในอีกห้วงอารมณ์หนึ่ง
ก็เศร้ากับชะตากรรมของตัวเองและเพื่อนบ้านที่ได้รับ

ถ้าผมเองต้องรับสภาพนั้นด้วย ผมเองก็ยังจินตนาการไม่ออกเหมือนกัน
ว่าผมจะทำยังไงดี รู้แต่ว่าคงต้องคิดและใช้สติเหตุและผลได้ แม้จะใช้เวลาบ้าง
เมื่อเราเจอเรื่องราวใดๆก็ตาม คงต้องรีบหาอีกด้าน อีกมุมมองให้เจอ
เป็นสิ่งที่ผมเองคิดได้ในตอนนี้...กับสมองบวมๆก้อนนี้

ถ้าเราเปลี่ยนมาใช้ใจคิดบ้างเราคงเห็นอีกด้าน
เมื่อมีบางอย่างที่สูญเสีย ย่อมมีบางอย่างที่กำลังงอกเงยและเปลี่ยนแปลง
ใจของเราคงเห็นภาพต่างๆกันไป
ภาพของสายน้ำที่ล้นทะลักจนเกิดเรื่องนั้น ต้นเหตุมาจากที่ใด
ภาพขยะที่ลอยฟ่องมากับน้ำ มาจากไหน

ระหว่าง สิ่งของ ร่างกายและจิตใจ เราพร้อมที่จะห่วงใยหรือดูแลสิ่งไหนมากกว่ากัน
เราอยู่ห่างจากคำว่ามิตรภาพมานานเท่าไหร่แล้ว
ทั้งกับเพื่อนมนุษย์ดวยกันเอง และเป็นมิตรกับธรรมชาติ
เรื่องราวแห่งความต้องการของคนบางกลุ่มที่ทำกับโลก
แต่ส่งผลกับคนอีกหลายกลุ่มที่ไม่รู้เรื่องใดๆ ที่คนกลุ่มนั้นสร้างเรื่องไว้กับธรรมชาติ

จากที่เคยฮา ก็เงียบสนิท ฮาตอนที่อยู่กับผู้ร่วมชะตาเดียวกัน
แต่อยู่คนเดียวทีไรความเศร้าแห่งการสูญเสียก็เข้าครอบงำ
ความเศร้าที่เหมือนเงามืดปกคลุมอยู่ แค่คืบเดียวบนหัว

ผ่านมาแล้ว..อีกเดี๋ยวก็ผ่านไป
ความดีใจ สมหวัง เสียใจ พร้อมอารมณ์ที่หลากหลาย
ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
การอยู่กับความเป็นจริงและปัจจุบัน คือสิ่งสำคัญ
หลายหน่วยงาน ทั้งรัฐและเอกชนรวมถึงคนธรรมดาอย่างเราๆ
ก็ได้แต่ช่วยได้บ้างตามกำลังที่มีอยู่

แต่คนสำคัญที่จะช่วยท่านที่ประสบเรื่องราวที่ไม่อยากได้ ไม่อยากให้เป็น
คือ ตัวของตัวเอง....

หามุมดีๆของเหตุการณ์นี้ให้เจอ เพราะ ทุกคนมีเรื่องราวต่างกัน
บางที เหตุการณ์ครั้งนี้ อาจทำให้หลายๆคนหลุดพ้นจากกรอบที่ตัวเองสร้างขึ้น
กลายเป็นคนใหม่ ที่ค้นพบกับตัวเองและสิ่งที่ตนรัก

ในเมื่อมีสิ่งหนึ่งหายไป ย่อมมีบางสิ่งที่ดีงอกเงยขึ้นมาใหม่เสมอ
ผมเชื่อว่าเป็นเช่นนั้น............