bloggang.com mainmenu search

บางครั้ง ความรักก็มักเล่นตลก

ให้สมองกับหัวใจสวนทางกัน

ที่สุด... ความเกลียดชัง

อาจเปลี่ยนผันเป็นรักโดยไม่รู้ตัว 

เพราะความรักนั้นไม่มีคำตอบที่ตายตัว

ครั้งหนึ่ง ไอฝน เคยมีความรัก ทว่าหลังจากพลาดหวัง
เธอตั้งใจจะไม่ไขว่คว้าหาใครอีก
บางทีการอยู่เป็นโสด ได้ทำงานในเวดดิ้งสตูดิโอ
ได้เห็นความสุขของผู้หญิงที่กำลังสมหวังในความรัก
อาจเป็นความสุขที่แท้จริงของเธอก็ได้

แต่แล้ววันหนึ่ง แนวทาง ผู้ชายชื่อแปลก พูดตรงขวานผ่าซาก
มาดเท่ไม่เหมือนใคร ก็เดินเข้ามาในชีวิตของเธอ และยิ่งได้รู้จัก ได้สนิทสนม
ได้ผูกพันใกล้ชิด หัวใจของเธอกลับหวั่นไหว อยากลองมีความรักอีกสักครั้ง

จะติดขัดอยู่ก็ตรงที่ว่า เขาเป็นญาติสนิทของ เมฆา อดีตคนเคยรักของเธอนี่สิ

***


ถ้าอ่านจากคำโปรยปกหลังนะคะ  แนวรักสามเส้าเราสามคน(เศร้า) ไม่มีทางซะล่ะจะเรียกร้องความสนใจได้  แต่พออ่านรีวิวไปหลายครั้งก็รู้สึกว่า อืม .. น่าสนใจดีนะ  แต่ก็อีกนั่นแหละ  พลอตรักสามเส้า เอาไว้ก่อนละกัน
จนกระทั่งบล็อกรีวิวล่าสุดที่ได้อ่านของคุณ  ~:พุดน้ำบุศย์:~   เป็นคาแรคเตอร์ของพระเอกที่ถูกบรรยายไว้   "ความแนว ความติสท์ รวมถีงเกรียนระยะสุดท้าย ทำให้เรื่องนี้บีบคั้นหัวใจ อาการข้างเคียงคือ ปากร้าย ปากไว เข้าใจผิด และผลีผลาม"  ทำให้ตัดสินใจทำความรู้จักกับผลงานของ "ติญญา" เป็นเรื่องแรกในที่สุด  เพราะพระเอกแนว 'น่าตบกะโหลก' อย่างนั้น ย่อมใช่เลย แนวของเรา 
 
เพียง ๒๐ หน้าแรก ก็บอกอะไรได้หลายอย่าง

บอกได้ว่ามันใช่   ต่อให้ปกหลังไม่โปรยไว้ชัด ก็รู้ได้เลยว่าใครจะเป็นพระเอก อย่างที่เคยเขียนรีวิวเรื่อง ทำประตูหัวใจให้รู้ว่ารัก  " ตามประสาคนถือคติ ที่ใดมีความเขม่น ที่นั่นเป็นบ่อนเพาะเชื้อของเยื่อใย ไม่เกลียด..ก็รัก สักอย่างล่ะนะ"   เมื่อ คุณแนวทาง ไม่สบอารมณ์นางเอกของเรา  ที่เคยทิ้งเมฆาไปโดยปราศจากการบอกกล่าวเหตุผลให้เข้าใจ จนเมฆาต้องเจ็บปวดเสียใจแทบไม่เป็นผู้เป็นคน  เป็นคนล้มที่ต้องใช้เวลายาวนานกว่าจะลุกขึ้นยืนได้ แล้วพอจะยืนได้อย่างมั่นคง มีความสุขซะที  ผู้หญิงคนนั้นก็ดันเวียนกลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง  เมฆาจะล้มลงอีกไม่ได้ และนั่นคือเหตุผลที่แนวทางจะต้องกางปีกปกป้องเพื่อกีดกันผู้หญิงคนนั้นให้อยู่ห่างๆ จากชีวิตของเมฆาเข้าไว้ แต่หลังๆ ชักไม่แน่ใจว่าทำเพื่อเมฆาหรือเพื่อตัวเอง เพราะยิ่งร้าย ก็ยิ่งมีเยื่อใย เข้าข่ายยิ่งเกลียดเธอยิ่งรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่อันตรายต่อหัวใจ  ความเกลียดเป็นความรู้สึกหนึ่งที่อาจพลิกผันได้ ดังนั้น จึงมีบางคนที่กล่าวว่า  ให้ถูกเกลียด ยังดีกว่าไม่รู้สึกอะไรเลย เพราะการไม่รู้สึกอะไรเลย ก็ไม่ต่างอะไรจากอากาศธาตุที่มองไม่เห็นอยู่ในสายตา

บอกได้ว่ามันยาก  เพราะความยาก คือความรู้สึกสำคัญประการหนึ่งของดราม่า  แนวทาง เป็นบุคคลที่สามในรักสามเส้า แต่เขาดันไม่ใช่คนอื่นไกล  เป็นญาติผู้น้อง เป็นเพื่อนสนิท ใกล้ชิดกันเกิ๊น อีกทั้งเมฆา ยังรักไอฝน ยังคงรู้สึกเจ็บปวด   เมื่อไหร่ก็ตามที่ความสัมพันธ์เขม่นเข่นเคี่ยวของ แนวทาง กับ ไอฝน เกิดกลายเป็นความรักขึ้นมาอยู่ 'ลับหลัง' เมฆา  เมื่อนั้นจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงคำว่า "แทงข้างหลัง" ได้เลย นี่จึงเป็นเรื่องท้าทายที่ผู้เขียนจะต้องเคลียร์ให้อิน  ชวนสนใจติดตามมากจนกระทั่งสามารถอ่านได้ทีเดียวรวดเดียวจบ

บอกได้ว่ามันขมขื่น ร้าวราน เมื่อไอฝนเป็นนางเอก  การทิ้งผู้ชายแสนดีที่รักกันอย่างเมฆาไป เธอต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างสิ จริงไหม และนั่นก็คงหลีกหนีไม่พ้นอะไรสักอย่างที่ทำให้เจ็บปวด และเธอจะต้องถูกกระหน่ำซ้ำเติมจากคนพาลที่รู้ไม่จริงอย่างแนวทาง โดยไร้ประโยชน์จะรื้อฟื้นแก้ตัวหรือปกป้องตัวเอง กับคนที่ได้ปักใจตัดสินเธอไปแล้ว

บอกได้ว่า สนุกแน่!

แล้วก็สนุกจริงค่ะ  แม้ว่าพลอต 'เคืองโกรธโทษเธอ' จะเก่าไปนิด มุขรักตบจูบโกรธจูบก็..เชยไปหน่อย  แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับคนที่โตมากับนิยายรุ่นเก่าๆ อย่างเรา  ยังรู้สึกขัดแย้งบ้างจุดเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับความสมเหตุสมผล แต่ก็ไม่ถึงกับสะดุดในการบีบอารมณ์ ที่ทำได้โดดเด่น มีความยาก ความชอกช้ำ และนิยายเรื่องไหนก็ตามที่พระเอกทำตัวร้ายๆ กับนางเอก  สิ่งหนึ่งที่จะขาดไม่ได้เลย คือ ความรู้สึกผิด ละอายใจ ความเสียใจ กับสิ่งต่างๆ ที่ได้ทำลงไป ผู้เขียนติญญา ใส่มาให้ครบ  และที่ดราม่าถูกใจเราที่สุด เห็นจะเป็นเรื่องที่คุณแนวทาง เขาติดอยู่ใน 'กับดักร้าย' ของตัวเอง อย่างหาทางออกไม่ได้
 
"แนวทางพบว่าหัวใจของเขาสับสน  ปกติเขาเป็นคนประเภทอยากทำอะไรก็ทำ และชัดเจนกับตัวเองเรื่อยมา มีแต่ครั้งนี้นี่แหละที่เขาคิดไม่ตก  ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร จะถอยออกมาก็รู้สึกหวั่นไหวลังเล แต่จะให้เดินหน้า อะไรหลายอย่างก็รั้งเอาไว้  สรุปก็คือเขาไปไหนไม่ได้ ได้แต่ดิ้นขลุกขลักอยู่ตรงกลางนั่นเอง"

แหม .. ชอบจริงๆ นะ นิยายที่ทำให้พระเอกเจ็บ ทุรุนทุราย ทรมาน เพราะผลจากการกระทำของตัวเองเนี่ย (ซาดิสต์ไง) 

ทำให้นึกถึงนิยายเรื่อง แสงดาวฝั่งทะเล ของคุณ กิ่งฉัตร ขึ้นมาเป็นพิเศษ เพราะ นางเอกจะมีคาแรคเตอร์คล้ายกัน เงียบๆ นิ่งเย็น เรียบร้อย การปิดปากเงียบ หรือยอม ไม่ได้หมายความว่าไม่สู้คน แต่เมื่อพูดไปแล้วไม่เชื่อ ไม่มีประโยชน์ก็คร้านจะพูด เขาอยากจะคิดจะพูดอย่างไรก็ปล่อยไป เว้นเสียแต่บางครั้งที่เหลืออดก็โต้ตอบออกไป เพราะก็ใช่ว่าจะตอกหน้าใครไม่เป็น คุณแนวทางจึงสะอึกสะอัก เจ็บในอก สะเทือนในใจได้เหมือนกัน   (สะใจ)

ส่วนคุณพระเอก ก็ออกแนวเกรียนๆ แบบเรื่องแสงดาวฝั่งทะเลด้วยเช่นกัน คือ ทำปากร้ายเชือดเฉือนไป แต่ก็สงสารห่วงใยพลอยเจ็บไปด้วย เมื่อตั้งป้อมไว้แล้วว่าไม่พอใจ  ก็ย่อมยากจะกลืนน้ำลายตัวเองด้วยการยอมรับว่ารัก   พระเอกเรื่องแสงดาวฝั่งทะเลมีความยากที่จะทำร้ายความรู้สึกของคุณอา ที่เปรียบเสมือนแม่ของตัวเอง โดยการรักนางเอกที่เคยทำลายครอบครัวของคุณอามาก่อน  คล้ายกันกับแนวทาง ไอฝน เคยทำร้ายจิตใจของเมฆามาก่อน แต่ถึงอย่างนั้นเมฆาก็พร้อมจะลืมอดีตและเริ่มต้นใหม่กับเธอ แล้วเขาจะเป็นต้นเหตุให้เมฆาต้องเสียใจอีกครั้งได้อย่างไร ( ที่แทงพี่ชายในที่ลับ นั่นก็ยากจะอภัยแล้วนะยะ)

ชอบหลายอย่างที่ผู้เขียนกำหนดให้เป็น "แนวทาง" เช่น ให้มีศักดิ์เป็นน้อง แม้ว่าโดยนิสัยแนวทางจะให้ความรู้สึกเข้มแข็งเด็ดขาดเหมือนเป็นพี่ชายของเมฆามากกว่า มีบางคำพูดที่มักจะให้ความรู้สึกเป็นผู้นำที่พึ่งพาได้ เช่น " เดี๋ยวผมจัดการทุกอย่างเอง" "จะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด" "จะตั้งใจทำอย่างดีที่สุด"   หลายต่อหลายครั้งที่คำพูด หรือ คำบรรยายความรู้สึกนึกคิดของตัวละครจะบ่งบอกคาแรคเตอร์ของแนวทางในลักษณะนี้อยู่ ดังนั้นถึงแม้จะร้าย แต่ก็เท่นะคะ  นี่แหละเสน่ห์ของพระเอกแบดบอย ปากร้าย ใจถึง

ส่วนคุณเมฆา สุภาพแสนดี ยึดมั่น รักเดียว ใจคอกว้างขวาง ให้อภัย ให้หัวใจรักแก่เธอเสมอ เช่นนั้น .. ก็เป็นพระรองต่อไปแล้วกัน เพราะสำหรับความรัก ความดีอาจไม่ใช่เหตุผลของการถูกรักเสมอไป

สำหรับเธอ หญิงสาวผู้มีงานเข้าตลอดเรื่อง ไหลรื่นดีค่ะ ไม่รู้สึกติดขัดอะไรกับการวางตัวของเธอต่อผู้ชายทั้งสองคน กับเมฆา ที่ไอฝนซาบซึ้งในความดีของเขา มีความรู้สึกผิด มีความกลัวว่าจะทำให้เขาต้องเสียใจอีกครั้งเป็นพื้นฐานของการวางตัว (แม้จะทำให้เราหงุดหงิดบ้าง)   กับแนวทาง มีอาการต่อต้านเมื่อเหลืออด มีการยอมรับอย่างสงบเพราะเปล่าประโยชน์ที่จะพูดอะไร มีความรู้สึกที่เธอมอบให้เขาด้วยความซื่อตรงจริงใจ แม้เขาจะไม่เชื่อในความรู้สึกนั้นของเธอก็ตาม และแน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่เธอควรจะรัก

แต่อย่างที่ผู้เขียนได้ให้คำนำไว้ '...เส้นทางสายหัวใจนั้นซับซ้อนนัก และความรักนั้นก็ไม่ได้เกิดด้วยเหตุผล แต่เป็นความลึกลับของหัวใจ ซึ่งคนเราไม่อาจหาคำตอบ ทั้งไม่อาจหนีได้พ้น บ่อยครั้งที่โชคชะตาเล่นตลกกับความรู้สึกและบังคับให้เราต้องเป็นผู้เลือก และเมื่อถึงเวลานั้นหัวใจก็จะบอกเราได้เองว่าอะไรคือสิ่งที่เราต้องการ..'

เออ.. นะ  รักสามเส้าเราสามคน ก็ทำเจ็บหนึบๆ เศร้าหนับๆ สนุกดีเหมือนกัน

ชอบการตั้งชื่อตัวละครนะคะ   เมฆา   ไอฝน  แนวทาง  ชื่อแนวดี ชอบค่ะ แต่โดยคาแรคเตอร์อยากจะเปลี่ยนชื่อพระเอกเป็น นายเพลิง (อัคคี) ให้ความรุ่มร้อนเข้ากับความเหงาเย็นของนางเอกซะจริงๆ

"คุณเคยสังเกตดอกไม้ไหมว่าวันไหนมันจะบานออกมา

ผมก็รู้สึกกับคุณแบบนั้น แรกๆ มันไม่มีอะไร

แต่จู่ๆ วันหนึ่งผมตื่นขึ้นมา ดอกมันก็บาน

แล้วผมก็... รู้ตัวว่า  ผมรักคุณ"

 

 

Create Date :09 กุมภาพันธ์ 2557 Last Update :9 กุมภาพันธ์ 2557 21:54:14 น. Counter : 1670 Pageviews. Comments :17