bloggang.com mainmenu search
แอบรักออนไลน์ .. 'รัก' ..พูดยาก.. มันคับปาก จึงต้องแอบรัก
 
....
รัก.. พูดยาก มันคับปาก  จำต้องอาศัยเครื่องมือช่วย
รักเธอ ลูกน้องใหม่คนหนึ่งของฉัน
รักนี้..ขอใช้ "โปรแกรมสนทนาออนไลน์" ก็แล้วกัน
เผื่ออะไรต่อมิอะไรจะดีขึ้น
แต่นึกไม่ถึงเลยว่า  วันที่ฟ้าหม่น... หัวใจหมอง
ทำให้ฉันได้รู้ว่า  "เจ้านาย" (เราอีกที) มีใจให้
เฮ้อ.. ใจหนอใจ ควรจะเลือกใครดี
ระหว่างคนที่เรารัก กับอีกคนที่รักเรา

 
“อวัศยา” เจ้านายสาวมาดดุเกิดมาหลงรักลูกน้องหนุ่มคนใหม่เข้าอย่างจัง
แต่เพราะมาดเจ้านายมันค้ำคอ งานนี้จึงต้องพึ่งโปรแกรมสนทนาออนไลน์
ในนามแผงว่า "คุณแอบรัก"
ทว่าความสัมพันธ์ที่เริ่มไปได้สวยของเขาและเธอ กลับต้องมาสะดุด 
ไม่ใช่เพียงเพราะมือที่สามที่เข้ามาสวมรอยเป็นคุณแอบรักตัวปลอม
แต่ยังรวมถึงมือที่สี่อย่าง "ลิปดา" เจ้านายหนุ่มรูปหล่อจอมเจ้าเล่ห์
ที่แอบรักอวัศยาอยู่เช่นกัน
เรื่องราววุนๆ ของคน "แอบรัก" จึงเริ่มขึ้น ผ่านหน้าต่าง MSN !

หยิบภาพมาจากกูเกิ้ลทั้งสองปกกับสองคำโปรย เพราะแสดงให้เห็นว่าความน่าสนใจของหนังสือที่เรายังไม่เคยอ่าน นอกจากผู้แต่ง พลอตเรื่อง คำโปรย คำวิจารณ์แล้ว รูปลักษณ์ภายนอกอันเป็นรูปธรรมสายตาแลเห็นจับจ้องต้องได้ ก็มีความสำคัญต่อการเรียกร้องความสนใจจากผู้เลือกซื้ออ่านด้วยเหมือนกัน  ชอบปกแรกดูสดใสน่ารักเข้ากับเรื่อง ปกของ สนพ.พิมพ์คำ ดูเชยไปนิด แต่ชอบคำโปรยมากกว่าของปริ๊นเซสที่โปรยดีแล้วแต่ยังขัดความรู้สึกนิดหน่อยเพราะในเรื่องจริงๆ ไม่ได้เล่าด้วย "ฉัน"

อ่านแรกรู้สึกเหมือนจะไม่ค่อยชอบใจนางเอก "อวัศยา"  คือ .. ก็เข้าใจคนที่แชตนะ ช่วงเวลาหนึ่งก็เคยติดแชตเป็นบ้าเป็นหลัง แต่ว่ากรณีของอวัศวยาเนี่ย ภาคหนึ่งวางมาดนิ่งดุเป็นเจ้านาย-ลูกน้องกันอยู่หลัดๆ พอแยกกันหันหน้าเข้าหาคอมฯ ก็กลายเป็นอีกภาคหนึ่งคือ "คุณแอบรัก" มันคงจะไม่แปลกอะไรถ้าแชตกับคนอื่นที่ไม่รู้จักตัวจริงของกัน แต่กับลูกน้อง "ปราณนต์" คนใกล้เคียง กับสถานการณ์ใกล้ชิด "ออฟฟิศเดียวกัน" มันใกล้เกิ๊น จนเหมือนเป็นคน "ตีสองหน้า" ตามที่พนักงานสาวรุ่นน้องนิสัยสตอร์เบอร์รี่  "พริบพราว" ว่าเอาไว้ก็ไม่ผิดนัก  แต่เมื่อมีผู้ชายคนนี้โผล่มา  "ลิปดา" ก็ทำให้นางเอกในอีกภาคที่เป็น "ลูกน้อง" ดูเหมือนจะเป็นตัวของตัวเองที่เป็นตัวตนของเธอมากกว่า เป็นคาแรคเตอร์ที่ชัดขึ้น และน่ารักขึ้นมากเลย

   
"ลิปดา" เป็นเจ้าของบริษัท เป็นเจ้านายของ "อวัศยา" มากว่า ๕ ปี ผู้ชายคนนี้ถึงจะไม่ใช่ผู้ชายในฝัน ไม่ใช่คนที่ "คุณแอบรัก" ..แอบรัก    แต่ สมมตินะ สมมติปกหลังไม่เล่าพลอต หรือไม่ระบุชื่อตัวพระเอกเอาไว้เลย ต่อให้ปราณนต์มีบทเด่นเป็นสำคัญให้สงสัยว่า 'พระเอก' รึเปล่า?  หากเมื่อลิปดาโผล่เข้ามา แม้ว่าจะเป็นเพียงนานๆ ที อย่างวอบแว่บในระยะแรก เราก็คงจะบอกได้ทันทีว่าคนนี้แหละ 'พระเอก' ตัวจริง ออกมาน้อย แต่ออกมาแต่ละครั้ง..อย่างเท่
 
พลอตเรื่องลงตัว  ลูกน้องหนุ่ม เจ้านายสาว และ เจ้านายหนุ่มของเจ้านายสาว อีกที  การให้อวัศยาเป็นคนแอบรัก และถูกแอบรัก ไปพร้อมๆ กัน สนุกดี  แล้วพอลิปดาเข้ามามีบทบาทมากขึ้น (แน่ล่ะ พระเอกตัวจริงนี่) อีตาปราณณต์ก็หมดเสน่ห์จากเราไปเลยทันทีด้วยเหมือนกัน เพราะปกตินิสัยคนอ่านคนนี้เองก็ไม่นิยมแนว 'เด็กกว่า' อยู่แล้ว  เท่าที่จำได้ ในชีวิตนี้เคยยอมดูซีรีย์ญี่ปุ่นเรื่องเดียวที่นางเอกแก่กว่าพระเอก เรื่องนั้นมันช่วยไม่ได้จริงๆ ที่พระเอกรับบทโดย คาเมนาชิ คาซึยะ (คาเมะ)  นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าเมื่อพระเอกเท่ๆ อย่างลิปดาปรากฏตัว  ปราณนต์ก็หมดความสำคัญ (ลำเอียงสุดๆ) 
 
ชอบนิสัยพระเอกมากมาย พูดสั้น เข้าประเด็นที่ต้องการ มาดนิ่งเท่ มาเร็วเคลมเร็ว และ "แมน" รู้สึกชอบคำพูดของลิปดาอยู่ตลอดทั้งเรื่อง  

 

"เขาต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อคุณหรือไง คุณถึงจะรักเขา?"  ลิปดาถามขึ้นเรียบๆ
"หรือคุณจะให้ฉันรักผู้ชายประเภทที่ปล่อยให้ฉันยืนโหนราวรถเมล์แล้วตัวเองนั่งหลับหน้าตาเฉยล่ะ?" เธอย้อน
"ก็ไม่ถึงขนาดนั้น..." เขาทำท่าเหมือนจะเรียบเรียงคำพูด "ผมแค่คิดว่า ถ้าคุณคิดแบบนั้น มันจะยุติธรรมกับคนที่รักคุณ แต่ไม่มีโอกาสจะเสี่ยงชีวิตเพื่อคุณเหรอ"

ชอบประโยคที่ไม่ได้บอกรัก แต่ให้ความหมายมั่นคง ชัดเจน 

 "เอ๊ะ..คุณหมายความว่ายังไง?"
 
"คุณรู้น่า..ว่าผมหมายความว่ายังไง"
 
ชอบฉากนี้ที่ลิปดา... นายแน่มาก 
..
"ดีใจด้วยนะ ที่ตอนนี้ได้รู้ความจริงสักทีว่าคนที่คุณออนไลน์คุยด้วยคือใคร"
"ความรักของคุณสองคน น่าประทับใจมาก"
..
ส่วนนางเอก ชอบเวลาที่เธออยู่กับลิปดา มันเหมือนว่านั่นแหละนิสัยของเธอจริงๆ และที่รู้สึกชอบนางเอกอย่างมาก คือ..แม้บางครั้งจะเจ้าอารมณ์(สมเป็นผู้หญิง)ไปบ้าง แต่ยามอารมณ์สงบใจเย็นลง ผู้หญิงคนนี้ก็รู้จักคำว่า "ขอโทษ"

 

Lipda says: อารมณ์ดีขึ้นหรือยัง
แอบรัก says: จะว่าอารมณ์ดีคงไม่ได้ ...เรียกว่าฉันทำใจเย็นกับคุณได้แล้วดีกว่า คุณลิปดาคะ ในฐานะที่คุณเป็นเจ้านายของฉัน ฉันขอโทษที่ตะโกนใส่หน้าคุณเมื่อกี้
Lipda says: ถ้าผมไม่ใช่หัวหน้าคุณ  ผมคงไม่ได้รับคำขอโทษนี้สินะ
แอบรัก says: คุณจะไล่ฉันออกหรือเปล่า?
Lipda says: ทำไมจะต้องไล่ออก..ผมเป็นฝ่ายผิด
แอบรัก says: แต่ยังไงคุณก็เป็นเจ้านาย เป็นเจ้าของบริษัท เป็นคนที่ฉันไม่สิทธิ์จะไปตะโกนด่า ไม่ว่าคุณจะทำตัวแย่แค่ไหนก็ตาม
Lipda says: เป็นวาทะที่ซาบซึ้งใจผมจริงๆ เลยคุณ
แอบรัก says: ขอโทษค่ะ
..
.............
ไม่รู้ว่าคำขอโทษกี่ล้านคำถึงจะทำให้เขายกโทษให้เธอได้
แต่บางที..เธอควรจะเริ่มเอ่ยคำแรกได้แล้ว
............
..
"ฉันขอโทษ"
"ขอโทษที่เข้าใจคุณผิด ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น"
..........
 ..
"ขอโทษเหมือนกันนะคะที่รุนแรงไปหน่อย"
 
เมื่ออวัศยาเอ่ยคำว่าขอโทษ เรารู้สึกชื่นใจแทนพระเอกทุกครั้งว่า ..เธอน่ารักจังเลย ทำให้รู้สึกว่านางเอกเป็นคนธรรมดา มีถูกเป็นมีผิได้ ชอบนางเอกธรรมดาๆ มากกว่านางเอกที่จะสวยเริ่ดเชิดหยิ่งหรือครองอารมณ์อย่างคนมีทิฐิมานะ ว่ากันง่ายๆ คือ ไม่ชอบนางเอกแนวเกรียน แนวปากจัด ขี้โกรธ ขาวีน อะไรเทือกนั้น  เรื่องนี้เห็นทีคงต้องขอยืมคำนิยมของบรรณาธิการ มาใช้สักหน่อย เพราะมันตรงใจดี สำหรับเรื่องนี้ "แอบรักออนไลน์"
 
สั้นๆ ชอบวิธีการนำเสมอที่ทันสมัย
ส่วนอื่นๆ น่ะเหรอ..  ขอบอกว่า 'จ๊าบ'

ถ้าเป็นเมื่อหลายปีก่อน นี่ถือว่ามันเป็นพลอตทันสมัยมากเลยนะ เรื่องราวที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับการสนทนาออนไลน์มันเป็นเรื่องประสบการณ์ใกล้ตัวที่เราเข้าถึงได้ สนุกและชวนติดตามดี  แต่ที่ถูกใจจนอดหัวเราะไม่ได้ คือเรื่องการส่งอีเมลผิด จุดนี้อย่างเข้าใจความร้อนตัวของผู้ส่งผิด เพราะเคยมีประสบการณ์ตรง ถึงจะไม่ใช่เรื่องลักษณะเดียวกันกับในนิยายเรื่องนี้  แต่การเมาท์เพื่อนร่วมงานกับเพื่อนนอกบริษัท แล้วดันส่งเมล..พลาด...ไปถึงเพื่อนร่วมงานอีกคน ที่เป็นเพื่อนสนิทกับเพื่อนร่วมงานคนนั้นที่ถูกเมาท์ โอ้คุณเอ๋ย ...ไม่จำเป็นต้องไปขอร้อง อ้อนวอน หาข้ออ้าง ข้อออกตัวอะไรทั้งนั้น มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกที่เรื่องจะเงียบหายไปอยู่แค่นั้น ..ไม่จำเป็นต้องทำอะไรทั้งนั้น เพราะมันทำอะไรไม่ได้ นอกจากปล่อยมันเป็นไป ดีนะนั่น ที่ไม่ได้ว่างนัก เลยไม่ได้เมาท์เยอะ แค่พาดพิงในสิ่งที่ขัดเคืองใจไปนิดหน่อย
..
ชอบบทสนทนาออนไลน์ของนายซิลลูเอตกับแอบรักด้วยค่ะ
นายคนนี้น่ารักดีเหมือนที่เคยเป็น..เสมอ

Silhouette says: นั่นสิ..ดูเหมือนทุกอย่างมันก็ลงตัวแล้ว ...ที่สำคัญ ฟังจากผู้หญิงคนนั้น ดูเหมือนว่ามิสเตอร์ L จะไม่ได้รักคุณเพราะความบังเอิญ แต่เขารักคุณมาตังนานแล้ว

แอบรัก says: แล้วถ้าเธอเข้าใจผิดล่ะ? บางทีมิสเตอร์ L อาจจะไม่ได้คิดอย่างนั้นก็ได้ คนอย่างฉันไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย เขาจะมารักฉันตั้งแต่แรกได้ไง

Silhouette says: คุณจะต้องให้ใครมาช่วยยืนยันอีกสักกี่คนถึงจะพอใจ?

แอบรัก says: นี่คุณประชดฉันเหรอ ):

Silhouette says: เฮ้อ..ผมล่ะปวดหัวกับคุณจัง
..
แอบรัก says: นี่คุณ ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ .. ฉันก็ปวดหัวกับคุณเหมือนกันแหละค่ะ ทำไมนะ ถึงได้ดูเหมือนวันนี้คุณลำเอียง เข้าข้างนายมิสเตอร์ L นั่นจังเลย
..
Silhouette says: ผมไปดีกว่า
..

ชอบหลายๆ คำพูดเกี่ยวกับความรู้สึกในเรื่องนี้

 
ถ้าหากปราณนต์เปรียบเหมือนความฝันที่เธอใฝ่หา แต่ไม่เคยไขว่คว้ามาครอบครองได้..ลิปดาก็คือ 'ของจริง' ที่เธอสามารถสัมผัส ..รัก.. และ ..ได้รักตอบ
...
ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้ใจร้ายขนาดนี้นะ!  เธอเรียกเอาความรู้สึกทุกอย่างที่เธอเคยให้เขาคืนไป .. ยังไม่พอ เธอยังพยายามจะโยนความรู้สึกที่เขามีให้เธอกลับคืนมา

สรุปเลยว่าชอบค่ะ กับการอ่านผลงานของ "ร่มแก้ว" เป็นครั้งแรก เลยได้อุดหนุน "ต้นรักริมรั้ว" มาแล้ว แต่ขอลืมหน้าตาขอคิมเบอร์รี่และความไม่ได้ความในบทของ "บัว" และ "กบ" ด้วยบางครั้ง จากที่ดูละครช่องสามไปก่อนแล้วกัน ที่มันออกทะเลเสียจนน่าข้องใจกับการเขียนบท เจอคำวิพากษ์วิจารณ์ในพันทิปยิ่งทำให้อยากรู้อยากเห็นตามนิสัย  หนังสือเขาเขียนไว้อย่างไร มันต้องมีอะไรสนุกน่าสนใจอยู่นะ ถึงได้ถูกเอามาทำเป็นละคร

 

Create Date :05 ตุลาคม 2556 Last Update :5 ตุลาคม 2556 11:16:53 น. Counter : 4557 Pageviews. Comments :14