-: บทประพันธ์ โดย ร่มแก้ว  สำนักพิมพ์ พิมพ์คำ : -

ความผิดใหญ่หลวงที่เคยก่อไว้ ทำให้ รวงข้าว ต้องจากบ้านเกิด
และตาสุดที่รักไปนานนับสิบปี

ถึงวันนี้เธอตัดสินใจกลับไปที่บ้านไอดิน เพื่อพิสูจน์ตัวเองและแก้ไขความผิด

เรื่องคงจะง่ายกว่านี้ ถ้าหากไม่ได้เจอกับทิวเมฆ
ผู้ร่วมก่อวีรกรรมครั้งก่อนที่ยังมาวนเวียน ทำให้ใจสั่นหวั่นไหว

ที่สำคัญ เขากลายเป็นนักบินฝนหลวงที่เธอปลาบปลื้ม
รวงข้าวต้องร่วมมือกับเขากอบกู้บ้านไอดินอันแห้งแล้ง

ขณะเดียวกันก็ต้องห้ามหัวใจตัวเองไม่ให้ตกหลุมรักเขาอีกครั้ง
ภารกิจนี้จะสำเร็จหรือไม่...

พบกับเรื่องราวความรักผ่านโครงการฝนหลวงและฝายชะลอน้ำ
ตามแนวพระราชดำริ ซึ่งจะสร้างความชุ่มชื้นให้แผ่นดินที่แห้งแล้ง
และเติมความชุ่มฉ่ำให้แก่หัวใจทุกดวง

เฮ้อ ...  ถอนหายใจดังๆ  เพราะเกิดอาการเพ้อ 'พระเอก' ของ ร่มแก้ว อีกครั้งแล้วสินะ

"นักบินฝนหลวง"  คำๆ นี้มีอิทธิพลชะงัดนัก ต่อการเพ่งเล็ง "ในม่านเมฆ" หนึ่งในนวนิยายชุด "ลูกไม้ของพ่อ"  แต่ตอนที่นวนิยายชุดนี้ออกมาใหม่ๆ ถือเป็นช่วงที่ห่างหายจากการอ่านนวนิยายไปนาน และรู้สึกว่าไม่คุ้นชื่อนักเขียนทั้งห้าผู้ร่วมกันสร้างสรรค์ผลงานชุดนี้สักคน กว่าจะได้อ่านจึงผ่านมาป่านฉะนี้

ไม่ใช่แต่นักเขียน ร่มแก้ว หรือ รวงข้าว นางเอกในนวนิยายหรอกนะคะ ที่เห็นว่านักบินฝนหลวงนั้นเท่ห์ น่าปลาบปลื้มสุดๆ ในฐานะที่เป็นฮีโร่ผู้ปฏิบัติบนท้องฟ้ากับภารกิจนำสายฝนสู่ผืนดินเพื่อประชาชน  เพราะส่วนตนก็มีความคิดเห็นเช่นนั้นเหมือนกัน แต่ในตอนนั้น เมื่ออ่านจากพลอตกลับเลือกที่จะหยิบ "แสงดาวกลางใจ" ที่มีนางเอกเป็นเจ้าของไร่สตอร์เบอร์รี่ กับพระเอก หัวหน้าหน่วยพิทักษ์ป่ามาอ่านก่อน  แหม.. ก็อาชีพทั้งสอง ช่างเหมาะแก่การจินตนาการเรื่องรักโรแมนติกท่ามกลางบรรยากาศสวยๆ ซะเหลือเกิน (เจ้าหน้าที่ป่าไม้ _ ก็เป็นอาชีพเท่ห์มากมายในความคิดด้วยเหมือนกัน)  

ใครจะไปคิดล่ะว่า เรื่องที่ปลื้มสุดๆ  กลับเป็นเรื่องนี้   ในม่านเมฆ กับพระเอกนักบินฝนหลวง .. ร้อยโททิวเมฆ  (แต่ในชุดนี้ยังไม่ได้อ่าน ใต้ร่มใจภักดิ์ กับ หัวใจใกล้รุ่งนะคะ)

อ่านสนุกมากค่ะ  การวางพลอตเรื่อง  และการดำเนินเรื่อง ดึงดูดความสนใจได้ตลอด

วีรกรรมอะไรที่ รวงข้าว กับทิวเมฆ ก่อไว้ร่วมกันในอดีต จนเป็นเหตุให้ชีวิตของเธอต้องหักเหจากไปจากบ้านไอดินจนยากจะหวนกลับ  อินกับการความรู้สึกของรวงข้าวตั้งแต่แรกเริ่มเมื่อเธอคิดถึง "ตาช้าง" คุณตาของเธอที่บ้านไอดิน ที่แม้ไม่ใช่บ้านเกิดแต่ก็เป็นบ้านที่เธอเคยได้รับการเลี้ยงดูและเติบโตขึ้นมา  ความผิดอะไรที่เธอก่อไว้ให้ตาช้างเสียใจ จนไม่อาจแบกหน้ากลับไปพบเจอเป็นเวลากว่าสิบปี 

ปมของเรื่องราวเกี่ยวกับความมุ่งมั่นตั้งใจของรวงข้าว ที่จะกลับมาบ้านไอดินเพื่อพิสูจน์ตัวเองและแก้ไขความผิดที่เคยก่อขึ้นในอดีตนั้น  .. คำถามคือ เธอเคยก่อเรื่องอะไรไว้  จุดนี้  นักเขียนฉลาดที่ค่อยๆ แง้มเรื่องราวรายรอบ  ให้คืบคลานเข้าสู่ประเด็น ไม่เปิดเผยหมดเปลือกซะทีเดียว จึงสนุกกับการสงสัยใคร่รู้ และคาดเดาไปต่างๆ เพื่อลุ้นว่า เราคิดถูกหรือไม่ แต่ดูเหมือนว่าละครจะทำในสิ่งตรงกันข้าม คือเอาสิ่งที่ในหนังสือค่อยๆ เปรย มาเปิดเผยทั้งหมดในคราเดียวว่าเกิดอะไรขึ้น ฮาฮาฮ่า

 

นางสาวรวงข้าว  เปิดตัวแรก ๆ รู้สึกจะไม่ถูกโฉลกสักเล็กน้อยกับคาแรคเตอร์คุณหนูง้องแง้ง แถมยังเกิดอาการแอนตี้อย่างแรงกับความคิดดูถูกคน  แทบรับไม่ได้ขึ้นมาทันทีกับความคิดในหัวของเธอเกี่ยวกับ ทิวเมฆเป็นแค่ชาวนาจนๆ แค่คนเลี้ยงวัวดักดาน ไม่ชอบอีกตรงจุดนี้ของนิยายเล็กน้อย  เมื่อรวงข้าวเปลี่ยนท่าทีทันทีที่รู้ว่าทิวเมฆไม่ได้เป็นแค่ชาวนา  มันเป็นประเด็นอ่อนไหวเหมือนกันนะ  ราวกับว่าเธอมองคุณค่าของคนที่จะทำให้ตัดสินว่าจะวางตนต่อคนอื่นอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับใครที่เขาเป็นอาชีพอะไรที่เขาทำงั้นหรือ  มันไม่เป็นไรถ้าตัวละครจะมีนิสัยอย่างนี้ แต่ไม่ชอบใจนักที่ตัวละครนั้นคือนางเอก  จึงพยายามคิดซะว่านั่นเป็นเพราะเธอเพียรตั้งแง่ไม่ให้เผลอใจไปรักพระเอกเข้าอีก ก็พอจะถูไถทนไป แต่ในบทละครถูกปรับปรุงเป็นว่า รวงข้าวเริ่มยอมรับทิวเมฆก่อนที่จะรู้ว่าเขามีอาชีพสุดเท่ห์เป็นนักบินฝนหลวง ชอบที่เขาปรับให้เป็นแบบนั้นนะ แต่หลังจากมาอยู่กับตาที่บ้านไอดินไม่นานรวงข้าวก็ปรับตัวได้เร็ว จากสิ่งแปลกปลอมก็ดูเข้ากับสภาพแวดล้อมมากขึ้น ค่อยรู้สึกชอบนางเอกในความหัวดื้อและเป็นคนไม่ยอมแพ้ของเธอ รวมถึงความตั้งใจ และความรู้สึกที่เธอมีต่อบ้านไอดินด้วย

นายทิวเมฆ  กรี๊ดดดดดด    ต้องขอกรี๊ดก่อน อะไรจะคาแรคเตอร์โดนใจขนาดนี้  ดาร์ค ทอล แอนด์แฮนซัม ยียวน กวนประสาทเล็กๆ มีเสน่ห์ เท่ห์ น่ารัก แถมยังหนักแน่นมั่นคงอยู่กับรักแรกรักเดียว  อีกทั้งทำตัวติดดิน เป็นนักบินบนฟ้า แต่ว่าชอบ ปลูกข้าว เลี้ยงวัว  ขับรถอีแต๋น อย่างนี้สิแมน อบอุ่น น่ารักเว่อร์

ชอบแนวความรักเรื่องนี้มากด้วยค่ะ รักแรกที่มาราธอนเป็นรักเดียว ผ่านอารมณ์หวือหวาอยากรู้อยากลองในช่วงวัยรุ่น ผ่านการจากลา ลับหาย  ความผิดหวัง คำสัญญา  ยังมีภาพความทรงจำ ยังมีเยื่อใยความรู้สึกที่ฝังแน่นเป็นความผูกพันมาแต่อดีต กับการกลับมาพบกันในปัจจุบันที่ต่างคนต่างเรียนรู้ความผิดพลาดและเติบโตขึ้น   

ยามเมื่อลมพัดหวนรวงข้าวกลับคืนสู่บ้านไอดินอันแห้งแล้ง

ที่ที่มีทิวเมฆรอคอยอยู่กับคำสัญญาหน้าฝน  

สัญญาในคืนฝนพรำ ที่จำขึ้นใจ ยังคงคิดถึง ยังคงไม่ลืม ..

ความฝัน ความหวัง ความมุ่งมั่นจากแรงบันดาลใจเดียวกัน 

จะนำเขาและเธอกลับมาร่วมทางเดินแห่งรัก ฟันฝ่าอุปสรรค

และพลิกฟื้นผืนดินแห้งแล้งของบ้านไอดินคืนสู่ความอุดมสมบูรณ์ขึ้นอีกครั้ง 

 

ฉีกยิ้มกว้าง มุมปากแทบถึงใบหู ณ ที่แห่งนี้ ที่เป็นความลับของเรา

 "เนินหลบภัย" ที่ทิวเมฆสรุปง่ายๆ ด้วยประโยคนี้กับรวงข้าว

"ฉันว่า .. เรารักกันนั่นแหละ"

เช่นเดียวกัน กับคำ  "แต่งงานกันนะ" ในยามที่รวงข้าวคิดว่าสุดแสนจะไม่ถูกที่ถูกเวลา ..

แต่คิดว่าคงจะถูกใจ คำตอบของเธอ ... น่ารักสุดๆ ไปเลย  

ทำให้คนอ่านอิ่มเอมที่สุด กับเรื่องราวของความรัก  ที่รวมไปถึงความสัมพันธ์ในครอบครัว รอยแผลระหว่างตาช้างกับลูกสาวในอดีตก่อนหน้า และอดีตต่อมากับหลานสาวรวงข้าวที่ยังคงตอกย้ำกับรอยแผลเดิม แต่ในที่สุด เวลาและความรัก จะช่วยเยียวยาและนำพาความสุขกลับคืนมาสู่ครอบครัวอีกครั้ง    

แต่ในความรักยังมีความสนุกและถูกใจมากกว่านั้น คือ การผูกเรื่องราวเพื่อถ่ายทอดแนวพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ผ่านโครงการในพระราชดำริ "ฝนหลวง" และ "ฝายชะลอน้ำ" การเก็บกักชะลอน้ำเพื่อรักษาความชุ่มชื้นให้ผืนดินและฟื้นฟูความเสื่อมโทรมของสภาพป่า ซึ่งได้รวมถึงการเห็นคุณค่า ร่วมมือร่วมใจอนุรักษ์รักษา ไปพร้อมกับแนวความคิดสำนึกรักบ้านเกิดด้วย เราชอบการสอดแทรกเนื้อหาอย่างนี้มากเลย มีสาระ จรรโลงใจดี และยังน่าชื่นใจอีกด้วยที่ยังคงความเป็นละครรักโรแมนติกไว้ได้อีกด้วย อ่านแล้วยิ้มแก้มปริ มีความสุขจริงๆ 

ความสุขนี้จะยกเป็นความดีความชอบของใคร ถ้าไม่ใช่ ร่มแก้ว 

ขอบคุณนะคะ สำหรับนิยายดีๆ ที่ช่วยทำให้มั่นใจในการตอบคำถามของใครคนหนึ่งว่า นวนิชายชุด ลูกไม้ของพ่อ  ถ้าจะซื้อให้ลูกสาววัยกำลังย่างเข้าสู่วัยรุ่นอ่านจะเหมาะจะควรหรือไม่ มีเลิฟซีนหรือเปล่า ... ในเมื่อนวนิยายทุกเรื่องมีพระเอก นางเอก มีความรัก เป็นธรรมดาที่ย่อมจะมีฉากกุ๊กกิ๊กน่ารัก รักกัน แต่ในเมื่อนั่นไม่ใช่เลิฟซีนถึงเนื้อถึงตัวโจ๋งครึ่ม  ก็ไม่คิดว่าจะมีอะไรไม่ดีตรงไหนที่เด็กจะอ่านไม่ได้ วัดเอาจากตัวเองที่อ่านเลิฟซีนนิยายแปลแต่เล็กแต่น้อย ถือว่าน้องยังอยู่ในโซนปลอดภัยอยู่มาก อิอิ  อ่านมาสามเรื่องแล้วไม่เห็นมีอะไรต้องเป็นห่วงนี่ ย่อมมั่นใจว่าสองเรื่องที่เหลือก็ไม่ต้องห่วงเหมือนกัน เพราะฉะนั้น ซื้อยกชุดเลยค่ะพี่  ก็ในเมื่อนวนิยายชุดนี้ มีจุดประสงค์เพื่อถ่ายทอดแนวพระราชดำริและบทเพลงพระราชนิพนธิ์ ย่อมผ่านการไตร่ตรองของนักเขียน และการกลั่นกรองจากสำนักพิมพ์มาแล้วล่ะน่า

 

ส่วนตัวคิดว่า นวนิยายชุด ลูกไม้ของพ่อ ถือเป็นการสร้างปรากฏการณ์ดีๆ ในวงการนวนิยายไทยเหมือนกันนะ ทั้งยังกลายเป็นเมล็ดพันธุ์เล็กๆ ที่อาจจะช่วยสร้างสรรค์แนวละครดีๆ ในวลการละครไทยต่อไปในอนาคต รู้สึกอย่างนี้เมื่อได้ดูละคร ลูกหนี้ที่รัก ที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับการดำเนินชีวิตเป็นอย่างมาก ส่วนในม่านเมฆ เรื่องราวของฝนหลวงและฝายชะลอน้ำ อาจยังดูไกลตัวกว่า ถ้าเทียบกัน  แต่สิ่งที่นวนิยายหรือละครได้ถ่ายทอดก็ช่วยให้ตระหนักและรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่านที่มีต่อปวงชนชาวไทยได้เป็นอย่างดี ( ตัวละครพูดถึงโครงการในพระราชดำริ และเพลงลูกไม้ของพ่อเปิดคลอขึ้นมาทีไร น้ำตาพาลจะไหลทุกที)

ถ้าเรามีนักเขียนดีๆ ที่เขียนเรื่องราวดีๆ เราก็จะมีนวนิยายดีๆ และละครดีๆ ที่ให้ความสุข ความสนุกกับเรื่องราวของละครไปพร้อมกับการสอดแทรกสาระดีๆ ทีละเล็กละน้อยช่วยปลูกฝังจิตสำนึกด้านดีๆ เป็นทุนทรัพย์ดีๆ สะสมในจิตใจ มันจะส่งผลถึงทัศนติ และการใช้ชีวิตแบบคนดีๆ มีความรับผิดชอบ ดังนั้น นวนิยายเล็กๆ เล่มหนึ่ง ละครเล็กๆ เรื่องหนึ่ง ก็เป็นส่วนหนึ่งของการร่วมสร้างสังคมดีๆ ได้ เราเชื่อมั่นอย่างนั้น ในยามที่ได้อ่านนิยายดีๆ จึงรู้สึกดีมากจริงๆ  ขอเป็นกำลังใจให้ร่มแก้วและนักเขียนทุกท่านมีแรงพลังและความคิดสร้างสรรค์ในการสร้างผลงานเรื่องต่อๆ ไป นะคะ

ขอพูดถึงละครสักเล็กน้อย 

 

เว้นเสียแต่ว่า ตอนอ่านนิยายจะมีนักแสดงคนใดคนหนึ่งเข้ามาสวมรอยจินตนาการโดยบังเอิญ  เพราะนอกเหนือจากนั้น จะไม่มีหรอก นักแสดงที่จะเข้ากับความรู้สึกของเราในตอนอ่านนิยายอย่างสมบูรณ์แบบ  ไม้ - วฤษฏิ์ ศิริสันธนะ อาจไม่ได้ให้ความรู้ ดาร์ค ทอล แอนด์แฮนซัมมากมาย แต่เราก็ชอบเขามากนะ ตั้งแต่ตอนเป็นนายอำเภอเจต เรื่องผู้ดีอีสาน เรื่องนี้เปลี่ยนมาเป็นบทยิ้มแย้มยียวน การแสดงดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น และชวนมองยิ่งนักกับเสน่ห์ของดวงตาคู่สวยและรอยยิ้มสดใส คาแรคเตอร์เหมือนในในหนังสือเลย สรุปว่าพอใจมากค่ะ  

ทางด้านนางเอก น้ำชา - ชีรณัฐ ยูสานนท์  รู้สึกว่า ผู้กำกับและคนเขียนบทละครจะมีปัญหากับการตีความคาแรคเตอร์นางเอกนิยายของร่มแก้วจริงๆ นะ  ตอนเรื่องต้นรักริมรั้วก็รู้สึกอย่างงี้ทีนึงละ  ดูละครตอนแรกๆ รับไม่ได้เลยทีเดียว  ในนิยายมีอยู่คำเดียวที่เอ่ยถึงแฟชั่น รวงข้าวอยากแต่งตัวให้ดูดีให้ชาวบ้านเชื่อถือ  แต่การแต่งตัวของเธอในละครแรกๆ ที่เป็นสาวกรุงมาบ้านนอกนั้น แถวบ้านเรียกว่าไม่รู้กาลเทศะ ปากแดงแจ๊ดดด ใส่กางเกงสั้นจู๋ รองเท้าส้นสูงปรี๊ดขี่จักรยานเนี่ยนะ  คอสตูมก็คิดได้เนอะ  นางเอกในละครช่วงแรกๆ  จึงทำให้เพลียกับความเว่อร์ของนาง ในหนังสือรวงข้าวเป็นแค่คนหัวดื้อ ไม่ยอมแพ้ และอาจจะใจร้อนอยู่สักนิด  แต่ที่ตีความออกมาเป็นฮึดฮัด โวยวายเป็นคุณหนูวีน แล้วก็อวดฉลาดอย่างที่เห็นในละครนะ  ไม่ค่อยจะชอบเอาซะเลย มันเยอะไปนิด แต่เหมือนในหนังสือค่ะ หลังๆ เกิดการปรับตัว ลดมาดคุณหนูวีน สไตล์การแต่งตัวก็ลดความหวือหวาลง (ปากซีดลงด้วย)  รวงข้าวที่เล่นโดยน้ำชาก็น่ารักขึ้นมากเลย สรุปว่า ค่อนข้างพอใจค่ะ   

 

ส่วนของการดำเนินเรื่องและบทบาทของตัวละครก็มีปรับเปลี่ยนไปเยอะอยู่เหมือนกัน ต่างจากเรื่องลูกหนี้ที่รัก ที่เดินรอยตามหนังสือแทบจะเรียกว่าเป๊ะแม้กระทั่งบทพูด  เราคิดอย่างนั้นนะ  แต่ละครก็ดูได้เรื่อยๆ เพลินดีค่ะ เพราะอย่างน้อยๆ เลย ก็ชอบฟังเสียงเพราะๆ ของน้ำชา และชอบหนุ่มไม้มากอยู่  อาการเพ้อพระเอกละครไทยอย่างนี้ นานๆ ถึงจะเกิดขึ้นที นี่มันก็เว้นช่วงไปนานพอควร จาก ณ เดช กับบท ไฟขา ในดวงใจอัคนี  หมากปริญ  ในบทของกบ-ต้นรักริมรั้ว แล้วก็เพิ่งมาเรื่องนี้แหละ ไม้ กับบทของร้อยโททิวเมฆ นักบินแห่งสำนักฝนหลวง เพราะฉะนั้นช่วงนี้ ต้องรีบทำงานต้องรีบกลับบ้านทุกวัน เพราะอยากกลับมาให้ทันดูละครตอนเย็น (อิอิ ก็ถือว่าเป็นเอามากอยู่นะเนี่ย )  

  

 

ชอบเพลงประกอบละคร  ทั้งน้ำเสียงของนักร้อง และเนื้อหาของบทเพลง เข้ากับทิวเมฆ และความรักของเขามากเลย

กบ Taxi - ฝนพรำ จำขึ้นใจ (เพลงประกอบละคร ลูกไม้ของพ่อ ตอน ในม่านเมฆ)

คำร้อง มณฑวรรณ ศรีวิเชียร
ทำนอง เรืองกิจ ยงปิยะกุล
เรียบเรียง บุรินทร์ สุภัครพงษ์กุล


ในวันที่ฝนพรำ จำได้ขึ้นใจ
ไม่เคยจะลบไป อะไรที่ดีดี
มันยังไม่เคยลืม และคิดถึงทุกที
ทุกทุกคำที่ เธอได้พูดมา

ก็อาจจะเลื่อนลอย คอยเธอเรื่อยมา
ยังทำตามสัญญา ว่าจะได้พบเจอ
เธอลืมคิดถึงใคร ที่เขาคิดถึงเธอ
ทิ้งให้รอเก้อ ให้น้ำฝนปนน้ำตา

ใจคนที่รอ จะนานแค่ไหนก็รอได้
เชื่อสุดหัวใจทุกคำสัญญา
เธออยู่ที่หนใด ส่งใจให้เสมอมา
บอกกับฟ้า อยากให้เธอกลับมา..มาหากัน

ก็อาจจะเลื่อนลอย คอยเธอเรื่อยมา
ยังทำตามสัญญา ว่าจะได้พบเจอ
เธอลืมคิดถึงใคร ที่เขาคิดถึงเธอ
ทิ้งให้รอเก้อ ให้น้ำฝนปนน้ำตา

ใจคนที่รอ จะนานแค่ไหนก็รอได้
เชื่อสุดหัวใจทุกคำสัญญา
เธออยู่ที่หนใด ส่งใจให้เสมอมา
บอกกับฟ้า อยากให้เธอกลับมา..มาหากัน

ใจคนที่รอ จะนานแค่ไหนก็รอได้
เชื่อสุดหัวใจทุกคำสัญญา
เธออยู่ที่หนใด ส่งใจให้เสมอมา
อยากให้เธอ ช่วยกลับมาได้ไหม ใจฉันรอ
มาหากัน ใจฉันรอ

แต่ที่ชอบจริงๆ คือเพลงหลักสำหรับละครทั้งห้าเรื่อง " ลูกไม้ของพ่อ "

ไม่ว่าเสียงนักร้องหญิง หรือชาย ทุกเวอร์ชั่น เพราะทั้งหมด ชอบเนื้อเพลงมากด้วย