นวนิยายที่คาดว่าผู้เขียนคงได้แรงบันดาลใจจากโฆษณาชิ้นหนึ่ง ที่บอกเล่าถึงเรื่องราวของชายผู้หนึ่งที่ปลูกป่ามานานกว่ายี่สิบปี ปลูกทุกที่ ปลูกโดยไม่แคร์สายตาว่าใครจะหาว่าบ้า

ผู้เขียนได้นำคน ๆ นี้มาเป็นหนึ่งในตัวละครที่ร้อยเรียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนดอยอันงดงามผ่านสายตา “ลูกชาย” ที่ไม่เข้าใจในตัวพ่อ ไม่ได้ภาคภูมิใจว่าพ่อทำไปเพื่ออะไร ออกจะอับอายเสียด้วยซ้ำ เมื่อเติบโตเรียนสูงขึ้นจึงหนีจากดอยไปทำงานในกรุงเทพฯ แต่เมื่อโชคชะตาพลัดพา ทำให้ต้องตกงาน กลับมาบ้าน เขาจึงได้พบกับ ดาวดวงหนึ่ง ซึ่งต่อมากลายเป็นดาวในดวงใจของเขา และเป็นผู้ที่ทำให้เขาเข้าใจในตัวพ่อมากยิ่งขึ้น

คุณกนกวลี เขียนเรื่องด้วยถ้อยคำสำนวนที่เข้าใจง่าย ผ่านสายตาชายหนุ่มคนหนึ่ง พูดถึงบ้าน พ่อแม่ และพัฒนาการของตัวละคร และความรักที่มีต่อนางเอก “จิตรา” ดาวดวงสวย สาวชาวกรุงที่ทิ้งเมืองหลวงมาแสวงหาชีวิตธรรมชาติบนดอย และจิตรานี่เองที่เป็นตัวกระตุ้นจิตสำนึกส่วนดีของพระเอก เธอจึงเป็นดาวประจำใจเขา

เพราะไม่เคยได้อ่านงานของคุณกนกวลีมาก่อน เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก เลยไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้คุณกนกวลีเขียนเรื่องแนวไหน แต่มีคนบอกว่าส่วนใหญ่เป็นแนวคอมมาดี้ แต่สำหรับสไตล์ของเนื้อเรื่อง (เฉพาะเรื่องนี้) คล้าย ๆ กับงานเขียนคุณชมัยภร แสงกระจ่าง

1 คือเป็นเรื่องสะท้อนสังคม
2 เขียนด้วยสำนวนสบาย ๆ ไม่พยายามบีบเค้นผู้อ่าน
3 มีตัวเอกที่กำลังแสวงหาตัวเอง (ส่วนมากเป็นพระเอก)
4 มีนางเอกเป็นคนที่รู้จักตัวเอง และช่วยให้พระเอกค้นพบตัวเองในที่สุด

ตัวอย่างงานของคุณชมัยภร ในแนวนี้คือ อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะ...ที่รัก, กระท่อมแสงเงิน

สรุปว่าโดนอีกแล้วค่ะ เนื่องจากชอบหนังสือที่อ่านแล้วอารมณ์ดี มีคนเขียนแบบนี้หลายคนก็ดี จะได้ไม่ต้องรอนาน