นานมาแล้ว ที่นี่เคยเป็นบ้านหลังหนึ่งของเรา
แต่เป็นเพราะอะไรบางอย่าง หรือหลายๆอย่าง (เช่นความขี้เกียจ เบื่อ เห่อของใหม่ บลาๆๆ)
ทำให้ตัดสินใจทิ้งบ้านหลังนี้ไป...นานเลย สี่ปีแล้วมั้ง
สี่ปีเต็มๆ ที่ฉันใช้ชีวิตอย่างยุ่งเหยิงในมหาลัย ทำให้อารมณ์ศิลปินที่มีอยู่อย่างกระปริดกระปรอย เป็นอันต้องขาดสะบั้นลง
วันนี้มานั่งขุดดูเรื่องราวๆเก่าๆ วันเก่าๆ ความคิดเก่าๆ เรื่องราวหลากหลายในความทรงจำที่อ่านแล้วต้องอมยิ้ม
นี่เราเหรอเนี่ย....
ได้มองตัวเองในมุมที่ไม่เคยเห็นมาก่อน...แม้จะเป็นมุมมองในอดีตก็ตาม
รู้สึกเสียดาย ช่วงรอยต่อของเวลา ที่ละทิ้งมันไป ทั้งที่ไม่ได้มีใครมาบังคับขู่เข็ญให้เลิกทำสักหน่อย
เอาน่า
เวลายังเหลืออีกตั้งเยอะ...วันนี้ขอ "เริ่มต้น...ใหม่" อีกครั้ง
ในบ้านหลังเดิม หลังนี้ก็แล้วกัน
******************
วันแรก ยังไม่รู้จะเขียนอะไร อะไรดี...อะไรดีน๊า นึกมะออก
อ๊ะ...ก่อนอื่นมาทำความรู้จักกันก่อนดีกว่านะคะ (เผื่อเราจะได้เพื่อนใหม่บ้าง..จะมีมั้ยน๊า
)
ชื่อตองนะคะ ตอนนี้เรียนสัตวแพทย์ ปี 5 แล้ว หลายๆคนเริ่มเรียก หมอ (หมา!!!)
แหมๆ มันไม่ค่อยชินแฮะ จากที่มีแต่คนเรียก ไอ้ตอง น้องตอง พี่ตอง ตอนนี้ก็เป็น หมอตอง..โอ้ว มันก็เพราะดีนะ คริ..
เมื่อวานนี้ไปเรียนฝึกงานที่โรงพยาบาลสัตว์
เอ่อ..เคยยืน เดินตั้งแต่บ่ายโมง ถึงบ่ายสี่โมง โดยไม่ได้นั่งกันมั้ยคะ มันแบบว่า...สุดสุดเลยนะ
ตอนแรกที่ได้มาฝึกงาน นศ.ต่างยังห่วงสวย ใส่รองเท้าส้นสูง (ปรี้ด..) กันเกือบทุกคน เพราะไม่มีข้อห้ามเรื่องนี้
แต่เมื่อได้มาทำอยู่ ณ จุดนี้...ก็รู้เลยว่า อืม...ไม่้ต้องตั้งกฎอะไรให้มันยุ่งยากหรอก
พอ (มัน) ไม่ไหว (มัน) ก็จะใส่ส้นเตี้ยมาเองแหละ
แหะๆ...นับตั้งแต่วันนั้น
ถ้าลองก้มดูรองเ้ท้าของ นศ.สพ. (นักศึกษาสัตวแพทย์) แต่ละคน ก็จะเห็นได้ว่าสวมรองเท้าไม่มีส้นกันทุกคน
สวยไม่สวยช่างมัน!! ขอสบายไว้เป็นพอ...
เคสแรกขอเล่า...คือมันขำจริงๆ
มีน้องมาสภาพเลือดกลบปาก..กำลังให้เลือดอยู่ เราก็ตกใจ เฮ้ย!! มันเป็นผลข้างเคียงของการให้เลือดแน่ๆ
ช่วยชีวิต...แก้ไขฉุกเฉิน บลาๆๆที่เรียนมาต่างเตรียมหยิบมาใช้
แต่ทำไมไม่เห็นมีใครตื่นเต้นตกใจเหมือนเราเลย...หว่า
สอบถามจนได้ความว่า....
น้องหมามาเปลี่ยนเลือด (เป็นพยาธิเม็ดเลือด)
แต่เจ้าตัวคงไม่ค่อยอยากได้เลือดของหมาตัวอื่นมาแปดเปื้อนเลือดผู้ดีสีน้ำเงินของมัน
จึงได้ทำการกัดสะบั้น จนสายที่ต่อเลือดขาดกระจุย...โฮกกก
แค่นี้...เอ่อ เราตกใจไปเองซะงั้น 
จากนั้น
เพื่อนๆที่เพิ่งเข้ามาเห็นก็ตกใจ
เพราะสภาพตอนนั้นของเจ้าจอมซนนี้คือเลือดกลบปาก สาดกระจาย สุดแสนจะน่าสงสาร
แต่พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ก็เมินหน้าและเดินหนีไปอย่างไม่ใยดี โ้อ้ว...รักสัตว์กันจริงๆเพื่อนตู
เมื่อทำการเปลี่ยนสายใหม่ และมัดปากเจ้าตัีวต้นเหตุ...ก็เป็นอันจบสิ้น!!
ใครผ่านแวะเข้ามา...ก็ช่วยๆลงชื่อให้ชื่นใจหน่อยนะคะ
อยากรู้ว่าวันแรกที่เริ่มเขียน จะมีคนน่ารักคนไหนมาอ่านบล็อกเราบ้างน๊า ^^
| Create Date : 16 ธันวาคม 2552 |
|
18 comments |
| Last Update : 16 ธันวาคม 2552 6:54:31 น. |
| Counter : 5548 Pageviews. |
|
 |
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อ่ะ เอากบวิเศษมาฝากนะจ๊ะ