มณีมัญชุ์. ใต้ร่มกาแล. กรุงเทพฯ : ไฟน์บุ๊ค, 2551.


จากเว็บสำนักพิมพ์

เสียงกรีดสายเครื่องดนตรีแว่วกังวานกลางความสงัด เสียงเครื่องสีฟังแปลกหู ไม่แหลมเหมือนซอด้วง และไม่ทุ้มต่ำอย่างซออู้ ทว่าเป็นเสียงที่บาดลึก...โหยหาด้วยความอาวรณ์

ฝ่าเท้าเปลือยขาวนวลตัดกับสีทึบของเงา ส่งให้ความขาวของผิวแทบจะกลายเป็นซีด ร่างนั้นขยับย่างเท้าไปมาเข้ากับท่วงทำนองของเสียงเพลง ปลายนิ้วเรียวราวลำเทียนดัดมาแทบจรดหลังมือ กรีดกรายท่อนแขนกลมกลึงอย่างอ่อนช้อยนุ่มนวลเช่นเดียวกับเรือนร่างอรชรนั้นก่อนชะงักงันไปเมื่อบางสิ่งกังวานกึกก้องกลบเสียงดนตรีไปสิ้น

เสียงหวีดร้อง... แหลมยาวโหยหวน จนแทบไม่เป็นเสียงของมนุษย์ เปี่ยมด้วยความแค้นเคือง คละเคล้ากับความเจ็บปวดโหยไห้ดั่งจะสิ้นใจ

นั่นเป็นเสียงสุดท้ายกลางราตรีที่แสนจะวังเวง…

ทว่าก็มากเกินพอที่จะจรดลงประสาทของผู้สดับให้จดจำความคลุ้มคลั่งในเสียงกรีดร้องนั้นโดยไม่รู้ลืม!


****************


จากเจ้าของบล็อก

ตั้งใจจะรีวิวเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นเดือนก่อนไปเที่ยวลาว แต่ด้วยความที่ยุ่งมาก เลยต้องยกยอดมาหลังจากเที่ยวเสร็จ ดังนั้นการรีวิวเรื่องนี้ก็เลยอาจจะทำให้หลงลืมเรื่องราวที่อยากเขียนถึงไปบ้าง (ไม่น่าเล้ยยยย)

ใต้ร่มกาแลเป็นเรื่องที่ 3 ของมณีมัญชุ์ต่อจาก นาคาลัย และ เหม่ด่อยี
ขอชมก่อนอื่นเลยว่ามณีมัญชุ์ เป็นคนที่คิดชื่อเรื่องได้น่าสนใจ น่าหยิบมาอ่านทุกเรื่อง

ในจำนวนนิยายทั้ง 3 เรื่องของมณีมัญชุ์นั้น เรื่องแรก นาคาลัย เป็นเรื่องที่เขียนได้โรแมนติก ส่วนเรื่องที่ 2 เหม่ด่อยี ใส่ความลึกลับให้เรื่องมากขึ้นแต่มันก็ยังไปไม่สุด พอมาถึงเรื่องที่สามอย่าง ใต้ร่มกาแล กลับไม่ทั้งโรแมนติก ไม่ทั้งลึกลับ คนอ่านเลยเหวอไปนิด (มีพรายกระซิบบอกว่าคนเขียนตั้งใจตลก แต่ ผสมย.ว่ามันยังไม่ตลกสุด เพียงแค่อมยิ้มนิด ๆ เท่านั้น)
เนื้อเรื่อง ตัวละคร มณีมัญชุ์ทำได้เนียนขึ้นกว่าเหม่ด่อยี เรียกว่าเกือบจะได้เท่านาคาลัยแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นการเล่นกับความเข้าใจผิดของตัวละคร ซึ่งเป็นมุขที่มักใช้กัน และฝ่ายที่เข้าใจผิดก็มักจะเป็นฝ่ายนางเอก 555

เรื่องความเข้าใจผิดของนางเอกที่มีต่อตัวพระเอกในตอนต้นเรื่องนั้น เฉลยให้ผู้อ่านรู้เร็วเกินไป ความจริงแล้วถ้าต้องการให้เรื่องมีความลึกลับน่าค้นหามากกว่านี้ นักเขียนน่าจะหลอกคนอ่านต่อไปให้ไปรู้ความจริงพร้อม ๆ กับนางเอกก็ได้ แต่นี่พอเฉลยแล้วก็เลยทำให้คนอ่านไม่ได้ลุ้น ได้แค่ขำความตลกของนางเอกเท่านั้น

อาจจะเป็นเพราะโครงเรื่องของเรื่องนี้มันเล็กไปนิด เลยทำให้เรื่องออกมาสั้นเหลือเกิน แต่ความจริงแล้วนั้น ถ้านักเขียนจะเขียนขยายเรื่องจากโครงเรื่องที่น้อยนี้ออกไปก็ย่อมทำได้ อย่างเช่น เรื่องราวในอดีตของเอื้องคำ คุณใหญ่ คุณรงค์ แม่ปาน ก็ขยายได้อีก ซึ่งจะเป็นการใส่ความลึกให้กับตัวละครอย่างน้าเอื้องหรือคุณใหญ่ถึงความบาดหมางที่มีมา ก็จะทำให้ผู้อ่านได้อินไปกับตัวละครหรือปัญหาที่เป็นปมของเรื่องได้ อย่างฉากโรแมนติกระหว่างพระเอกนางเอกก็น้อยนิดไป ขยายได้อีกเหมือนกัน

ที่มาของเรื่องเห็นนักเขียนเขียนไว้ที่คำนำว่าเป็นความไม่เข้าใจกันระหว่างความคิดของผู้หญิงและผู้ชาย ที่ต่างคนต่างคิดไปต่างแบบ
ผสมย. ก็เลยจะขอสรุปเกี่ยวกับนิสัยที่เป็นที่มาของพระเอกนางเอกในเรื่องนี้ว่า
นิสัยผู้หญิงนั้น อยากรู้อยากเห็น และมักจะคิดเองเออเอง
ส่วนผู้ชายนั้น ไม่คิดมาก ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยบอก เพราะนึกว่าอีกฝ่ายรู้แล้ว เข้าใจแล้ว

เรื่องตลกเกี่ยวกับความรีบร้อนของคนเขียนคนนี้มีให้เห็นเรื่อย ๆ ในทุกเล่มที่ผ่านมา ซึ่งก็รวมถึงเรื่องนี้ด้วย เรื่องนี้นางเอกเขามีมอเตอร์ไซค์ปั่นได้ด้วยล่ะ หน้าไหนนั้นให้ไปหาดูเองนะ (ที่จริงนางเอกต้องปั่นจักรยาน แล้วเพื่อนขับมอเตอร์ไซค์ แต่สงสัยคนเขียนง่วงเลยให้นางเอกปั่นมอเตอร์ไซค์แทนจักรยาน)

อยากจะบอกคนเขียนว่า อย่ารีบร้อนที่จะเขียนมากเกินไปเพราะอาจจะทำให้รายละเอียดตก ๆ หล่น ๆ โครงเรื่องอาจจะเล็กได้ แต่ควรใส่ความลึกให้ตัวละครให้มากขึ้นก็จะทำให้เรื่องมีความน่าสนใจยิ่งขึ้นไปเจ้าค่ะ

ผสมย อาจจะคาดหวังกับเรื่องนี้ไว้เยอะ ก็เลยดูเหมือนจะติมากไปหน่อย แต่อย่างน้อยนิยายของมณีมัญชุ์ก็เป็นความแปลกใหม่ให้กับวงการนิยายวัยรุ่นที่เขียนในแนวโรแมนติกแฟนตาซีแบบไทย ๆ ที่เป็นแนวที่มีคนเขียนน้อย (เพราะที่เห็นในตลาดส่วนใหญ่เป็นแฟนตาซีที่ไปลอกฝรั่งมาทั้งนั้น) ก็เลยอยากให้นักเขียนได้พัฒนาฝีมือตัวเองให้มากขึ้น ตอนนี้มณีมัญชุ์มีความได้เปรียบนักเขียนอื่นตรงภาษา ความรื่นไหลของเรื่องและพล็อตเรื่องที่ทำได้ดีแล้ว สิ่งที่ขาดไปคือความลึกของตัวละคร ก็จะรอดูในเรื่องต่อไปค่ะ

รีวิวคราวนี้อาจจะไม่ค่อยพูดถึงเนื้อเรื่องนะ เพราะถ้าเขียนไป จะเป็นการสปอยทั้งเรื่อง เพราะตัวเรื่องมีอยู่น้อย ขอเขียนในแง่ทั่ว ๆ ไปดีกว่า ซึ่งก็มีไม่มากเช่นกัน เลยจบกันแค่นี้ แฮ่ ๆ


****************


เพิ่งกลับมาจากไปเที่ยวลาว เป็นทริปต่างประเทศที่ยาวที่สุดทริปหนึ่ง แบบไปเอง
ไว้จะรีวิวที่ไปเที่ยวลงบล็อกค่ะ