ครั้งหนึ่งอาเสวียนเคยมีผิวพรรณผุดผ่อง
รูปโฉมสะคราญโดยกำเนิด
วันหนึ่งจู่ๆ กับล้มป่วยาลง
เพียงชั่วข้ามคืนความงามที่มีอยู่เดิมก็มลายสิ้น

อาเสวียนในฐานะหมอหญิงอัปลักษณ์ได้พบาและช่วยรักษา
อาการป่วยของ "คุณชาย" ท่านหนึ่งาเอาไว้
ในครานั้น คนทั้งสองมิได้วาสนาต่อกัน
หากแต่สายใยบางเบากลับร้อยรัดทั้งคู่ให้ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง
ท่ามกลางไฟสงครามและสถานภาพที่แปรเปลี่ยนไป

ความลับและความรู้สึกที่ทั้งสองคนเก็บงำเอาไว้ภายใน
จะทำให้เรื่องราวดำเนินไปเช่นไร

หนึ่ง ยอดปรารถนาคือ ปกปักนคราตามครรลอง
สอง สิ่งที่จักไขว่คว้าคือ ยอดกัลยาคู่เคียงนคร
สิ่งที่ว่าคือความปรารถนาซึ่งอยู่ภายในใจของบุรุษหนุ่มผู้หนึ่ง

เกิงอ๋าวได้พบกับอาเสวียนอีกครั้ง
ในระหว่างนี้เขาพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อบรรลุในสิ่งที่ตนปรารถนา
หากฐานะระหว่างคนทั้งสองกลับกลายเป็นอุปสรรคที่สำคัญ

ความลับและความรู้สึกที่ทั้งสองคนเก็บงำเอาไว้ภายใน
จะทำให้เรื่องราวดำเนินไปเช่นไร

คุยกันหลังอ่าน
งานเผิงไหลเค่อเนี่ยเราคิดว่าอ่านมาครบทุกเล่ม อย่าง ปรปักษ์จำนน แสนชิงนิรันดร์รัก ข้าผู้นี้วาสนาดีเกินใคร ก็มาเรื่องนี้จอมใจคู่นครา เราเคยเขียนถึงเผิงไหลเค่อในรีวิวของปรปักษ์จำนน แล้วก็แสนชังนิรันดร์รัก ว่าเค้าเป็นคนที่ดีไซน์ตัวละครผู้ชายออกมาได้สมจริงคือมีความ prideful แบบ manly (ไม่ใช่คำชม) มากๆ แบบมีความ musculine แบบลึกลงไปถึงวิธีการคิด การกระทำ เหตุผลเบื้องหลังการกระทำแต่ละอย่างมันผู้ช้ายยผู้ชายย แล้วก็ตัวละครผู้ชายแนวนี้ของเผิงไหล่เค่อจะแบบเย่อหยิ่งหัวแข็ง ก็คิดว่าถ้าใครชอบปรปักษ์จำนนและแสนชังนิรันดร์รัก อาจจะชอบเรื่องนี้เหมือนกันก็ได้ คาแรกเตอร์ดีไซน์มีความคล้ายกัน ส่วนตัวในเรื่องของเผิงไหลเค่อเราชอบแบบโพซิทีฟหน่อยอย่างข้าผู้นี้วาสนาดีเกินใครมากกว่า
และเรื่องนี้เราก็ยังคงเจอปัญหา(ของเราเอง)เหมือนกับตอนอ่านเรื่องอื่นๆคือแคว้นเยอะ ตัวละครเยอะ จำไม่ได้ คืออ่านจนจบเรายังไม่ค่อยเกตในสิ่งที่เกิดขึ้นแบบเต็มที่เลย ในแง่ของการเมืองอะนะ คือเค้า introduce ตัวละคร ชื่อแคว้น เจ้าแคว้น ปูมหลังแต่ละแคว้นอย่างรวดเร็วมาก เหมือนสาดถั่วอะ 55555 คือถ้าอยากเข้าใจทั้งหมดคงต้องตั้งใจอ่านดีๆแหละ
ถึงเราจะบอกว่าบรรยากาศพระนางค่อนข้างคล้ายคลึงกับปรปักษ์จำนนและแสนชังนิรันดร์รัก แต่ว่าเรื่องนี้มีแค่สองเล่มจบเอง คือแอบรู้สึกว่าพระเอกควรจะได้บทเรียนมากกว่านี้ คือรู้สึกว่า relationship พระนางมันแบบค่อนข้างรวดเร็วอะ แอบรู้สึกว่าตั้งแต่ต้นจนจบ พระเอกก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่ อาจจะเปลี่ยนไปในแง่การกระทำ แบบเพราะรักแล้วถึงแคร์มากขึ้น แต่แท้จริงแล้วก็ยังเป็นคนแบบเดิมแหละ จริงๆไม่ได้เข้าใจขึ้นมาว่าอะไรที่ทำให้นางเอกไม่มีความสุขในตอนเล่มหนึ่งหรือต้นเล่มสอง ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าปัญหามันอยู่ตรงไหน หลายๆครั้งพระเอกทำให้รู้สึกว่า ที่ตัวเอง(พระเอก)รู้สึกอย่างนี้กับนางเอก(โดยเฉพาะในตอนที่เป็นทาส)เป็นความเมตตาและเป็นเรื่องสมควรที่นางเอกจะซาบซึ้ง ซึ่งในยุคสมัยนั้นมันก็คงเป็นอย่างนั้นจริงๆ แล้วมันก็คงไม่ได้แปลกอะไรด้วยที่พระเอกจะมีความคิดแบบนี้น่ะนะ

ก็เป็นสองเล่มที่เราอ่านติดกันเลย ช่วงระหว่างอ่านมีหงุดหงิดบ้าง แต่ก็อ่านได้จนจบแบบเพลินๆค่ะ แต่ถ้าถามเราเราว่าเราชอบเรื่องอื่นของเผิงไหลเค่อมากกว่า