เรื่องนี้เป็นแนวสืบสวนสอบสวนที่โรแมนติกมาก ชอบพระเอกค่ะ

คือเราดูซีรีย์มาก่อนนิดนึงด้วย ด้วยความที่ชอบเฮียฮั่วมาก แม้ว่าจะแต่งงานไปแล้ว เราก็ยังคงติดตามอย่างเหนียวแน่น แต่ว่าดูไม่จบเพราะว่าติดสอบ เลยเปลี่ยนมาอ่านหนังสือแทน ก็พบว่าเฮียฮั่วเนี่ยเข้ากับบุคลิกป๋อจิ้นเหยียนจริงๆนะ แม้ว่าจะคล้ำไปสักหน่อยก็ตาม

 

เรื่องนี้เป็นเรื่องของ ผู้เชี่ยวชาญด้านอาชญวิทยาอย่างป๋อจิ้นเหยียนที่มีบุคลิกเหมือนลาบราดอร์ผู้เย่อหยิ่ง เป็นคนแปลกประหลาดเข้าถึงยาก (ตามสไตล์เหล่านักสืบผู้เก่งกาจทั้งหลาย อ่านๆไปก็นึกถึงโฮล์มเวอร์ชั่นเบเนดิกต์อยู่เหมือนกัน) กับเจี่ยนเหยา นางเอกคนสวยผู้จบอักษรมาทำงานแปลให้กับจิ้นเหยียนจนสุดท้ายได้ลงเอยทำงานด้านนี้โดยถาวร และแถมสามีมาอีกหนึ่ง

 

 

เราชอบพระเอกมากเลยล่ะค่ะ (พูดเป็นครั้งที่สอง 555)

แบบว่ามีความน่ารักแบบเด็กๆ บ้าความสมบูรณ์แบบ รักนางเอกมาก แบบชั่วชีวิตนี้เคยรักผู้หญิงมาแค่คนเดียวก็คือคนนี้

 

คดีต่างๆก็โอเคอยู่ ไม่น่าเบื่อ ชวนให้คิดไปด้วยได้ ไม่ยากเกินไป แต่ก็ไม่ใช่แนวที่แบปริศนามาให้คนอ่านเดานะ เพราะยังไงก็เดาไม่ถูกเท่าไหร่หรอกค่ะ ก็ถ้าใครชอบแนวๆสืบสวนหน่อยๆแบบไม่หนักมากก็แนะนำเลยค่ะ สนุกดี ...มันไม่ได้ให้ความรู้สึกยืดยาดแบบสืบสวนในนิยายจีนย้อนยุคด้วยนะ คงเพราะป๋อจิ้นเหยียนพระเอกคนนี้ชอบทำอะไรแบบรวบรัดมั้งคะ ก็เลยสืบคดีอย่างว่องไวพอตัว

 

อีกอย่างที่ไม่พูดถึงไม่ได้ก็คือ เลิฟซีนที่ร่ำลือกันมาว่าร้อนแรงมาก 5555 ส่วนตัวเราอ่านก็รู้สึกว่า อืมมม ดีๆ (นี่เป็นการรีวิวประเภทไหนกัน) ดีค่ะ พระเอกน่ารัก ย้ำอีกรอบ ตลกดี มีความตรงไปตรงมาแบบแปลกๆ 

 

ก็ถ้าเทียบกับกู้ม่านแล้ว (ขออภัย เราเคยอ่านมาแค่สองคนที่เป็นแนวจีนที่เป็นแนวปัจจุบันแบบโรแมนติก นอกนั้นก็เป็นแนวคุ้กกี้ละ) เราคิดว่าเราชอบติงโม่มากกว่ากู้ม่านนะ กู้ม่านเหมือนการ์ตูนบงกชไปหน่อย แต่ก็อ่านเอาฟินได้ (ถึงจะพูดแบบนี้ก็เถอะ อ่านเวยเวยมาสามรอบ ซันไชน์มาสองรอบแล้วน่ะนะ)

ส่วนติงโม่มีเนื้อเรื่องมากกว่า ในความเข้มข้นก็ยังมีความฟินที่อัดมาแน่นอยู่

จะรออ่าน "เมื่อหอยทากมีรัก" ต่อไปแน่นอน คราวนี้ออกกับอรุณ กุมมือภาวนาให้ภาษาออกมาดี...