เรื่องนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่เราผิดหวังที่สุดเรื่องหนึ่งตั้งแต่อ่านมาในช่วงนี้เลยค่ะ อาจจะเพราะหวังไว้ว่ามันจะสนุกมังคะ พอมาอ่านจริงๆรู้สึกว่าไม่สนุกอย่างที่คิดเลยนี่นา ก็เลยรู้สึกเฟลๆน่ะค่ะ

เรื่องนี้แรงเชียร์ตอนก่อนออกหนังสือก็ค่อนข้างเยอะด้วย ด้วยเครดิตของคุณหลินโหม่วและสำนักพิมพ์ของเธอ (ถึงเอาเข้าจริงเราจะไม่ได้ชอบทุกเรื่องของหลินโหม่ว อย่างม่านม่านชิงหลัวนี่ไม่ชอบ แต่โดยรวมแล้วก็ชอบแหละค่ะ ม่านม่านนี่เราถึงขั้นคิดว่าไม่สมราคาเลยค่ะ แต่เราก็รักจอมนางคู่บัลลังก์มากน่ะนะ)

ฉันไม่อยากเป็นซินเดอเรลล่าเหมือนเอาราชวงศ์อังกฤษยุคปัจจุบันใส่ความเป็นจีนลงไป บวกกับความน้ำเน่าชิงบัลลังก์แบบจีนอีกเล็กน้อย

คืออ่านไปแรกๆมันก็โอเคอยู่ ถึงพลอตมันจะไม่ได้หวือหวามาก แต่นิสัยนางเอกน่ารักดีและตรงกับเรามากๆ เราเป็นคนไม่ชอบออกนอกบ้านเหมือนกัน ให้เราอยู่ในบ้านสองสามเดือนไม่ออกไปไหนเลยยังได้ โดยที่เราไม่อึดอัดเลยด้วย และก็เป็นคนบ้านิยาย บ้าการอ่านการ์ตูนเหมือนๆกับเธอ

ยกเว้นก็แต่เราไม่ได้ลักกี้อินเลิฟแบบนางเอกน่ะนะ

พระเอกเป็นเจ้าชาย...คงจะเดากันได้แล้วจากชื่อเรื่อง เป็นเจ้าชายที่ถูกทำร้ายมา นางเอกก็ช่วยไว้ จนรักกัน...ก็มีอุปสรรคมากมายตามทาง

แต่เรื่องนี้อ่ะ ไม่ฟันฝ่าอุปสรรคอ่ะ

คือปูเนื้อเรื่องมาซะว่า มีรัชทายาทที่พ่อสนับสนุน ตัวเองมีพระราชินีกับทหารคอยสนับสนุน มีความขัดแย้งระหว่างกลุ่มอำนาจเก่าใหม่ มีกบฏแอบซ่อนตัวอยู่ในชนชั้นสูง

แล้วก็จบ...

จบแบบดื้อๆเลย ยังไม่ทันคลายปมอะไรสักอย่าง เหมือนเนื้อเรื่องยังไม่ไคลแมกซ์ด้วยซ้ำ คือเหมือนเพิ่งดำเนินไปแค่ครึ่งเดียวน่ะค่ะ แบบจะไคลแมกซ์ละ ใกล้ๆละๆๆ แล้วก็...อ้าว จบบริบูรณ์แล้วหรอ

แบบนี่เนี่ยยิ่งกว่าบันทึกจอมโจรแห่งสุสานอีกนะ เหมือนยังไม่ทันเริ่มอะไรเลยน่ะค่ะ ถ้าเป็นแบบนี้จะใส่ปมการชิงบัลลังก์ลงมาทำไมเล่า

แต่จริงๆมันก็อ่านเอาเพลิดเพลินได้ค่ะ ไม่เหมาะกับคนที่ต้องการความจริงจังหรือความสนุกเข้มข้น อ่านเอาฟินน่ะได้ เพราะว่าฉากเข้าพระเข้านางเยอะ พระเอกนางเอกก็ค่อนข้างดึงดูดกันมาก แน่นอนเพราะพระเอกหล่อมากน่ะสิ