เรื่อง พิภพพญามังกร ตอน แรกมาเยือน และ เงามืด
แต่งโดย ฮัวเสี่ยวเยว่ แปลโดย หลินโหม่ว

--- SPOILER ALERT ---
เด็กหนุ่ม เวินเยี่ยน ที่โชคร้ายมาตลอดได้ไปตายเกิดที่พิภพพญามังกร (อันเป็นหนึ่งในหลายมิติ นอกนั้นคือ เทพ เซียน มนุษย์ ปีศาจ มาร ยมโลก) โดยเป็นถึงโอรสของ ราชามังกร อ๋าวจวินเจ๋อ กับ ราชินีมังกร (ที่มีโอรสอยู่แล้วหลายองค์ ส่วนใหญ่พยายามชิ่งหนีอู้งาน ที่ยอมช่วยพ่อคือองค์ชายสี่ อ๋าวเสวียน) ชื่อใหม่ในโลกนี่คือ องค์ชายเจ็ด อ๋าวเยี่ยน มังกรเงินที่อ่อนแอจนเหมือนจะตายมิตายแหล่ ไม่เหมือนพี่ชายฝาแฝด อ๋าวซวิ่น ที่เป็นมังกรทองสุดแกร่ง ทำให้ เซียงซี อัครเสนาบดีสุดแสบคิดจะส่งให้ไปตายเกิดใหม่เสียสิ้นเรื่อง แต่ด้วยความตั้งใจของคนรอบข้าง ความจำชาติก่อนที่ติดตัวมา และโชค (?) ทำให้อ๋าวเยี่ยนนอกจากจะรอดแล้วยังสามารถแกล้งพี่ชายฝาแฝดได้อย่างโรคจิต และยังมีข้อสงสัยว่าอ๋าวเยี่ยนคือการเกิดใหม่ขององค์ชายมังกรในยุคอดีต อ๋าวหลี ฉายาเมิ่งเจ๋อ ที่เป็นมังกรเงินในอดีต อ่อนแอแต่มีอำนาจเหนือภิภพฝันกำเนิดกลืนกินความฝันเปลี่ยนแปลงบุคลิก มีพลังไร้สภาพ และมีความเกี่ยวข้องกับจอมเทพ เจี้ยวเหิง จนเกิดภัยพิบัติระดับพิภพล่มสลาย

ถึงอ๋าวเยี่ยนยังเล็กมาก แต่ยังไงก็เป็นมังกร มีประโยชน์เยอะ จึงมีเรื่องยุ่งๆ ตามมาตลอด เริ่มด้วยถูกผู้อาวุโสครึ่งปีศาจที่ไร้หลักแหล่งจับไปเป็นตัวประกันช่วยเผ่าพันธุ์ลูกครึ่ง มีการสลับร่างของปีศาจ มั่วไปหมดจนต้องใช้บุตรมังกรค้ำประกันสัญญาที่ถูกโยงติดกับราชาปีศาจ เจี๋ยเซียว ที่ร่างเดิมเป็นดอกโบตั๋นพันเชื้อพิษ ทำให้วิญญาณเจี๋ยเซียวต้องติดแหง่กในร่างลูกครึ่งปีศาจอีกยี่สิบปีเพราะการกลับร่างต้องใช้น้ำเชื้อแรกของมังกร มีผู้ไม่หวังดีปลอมตัวเป็นราชทูตเว้นธรรมเนียมจากพิภพเซียนมาประทุษร้าย เพื่อจัดการเรื่องราชามังกรจึงไปพิภพเซียนพร้อมลูกเล็ก และพบว่าพฤกษา อิงพ่อ ที่ควบคุมพลังทิพย์ของพืชพรรณทุกภพสภาพย่อบแย่บเต็มที ทำไปทำมา อ๋าวเยี่ยนและเจี๋ยเซียวถูกส่งไปพิภพมนุษย์ที่ธรรมดาเข้ายากอย่างที่สุด

แน่นอนว่าในโลกก็ยิ่งยุ่งกว่า มีหลายแคว้นที่รบกันตลอด แคว้นเยี่ยนรับศึกแคว้นเจิ้งที่ยกมาสองแสนแต่เกิดโรคระบาดตายไปมาก นิกายพรตเสวียนเหมินเต้ากุมอำนาจ สร้างความทุกข์ยากและสังเวยคนอย่างลับๆ เพื่ออะไรบางอย่าง เฉินคาน เป็นนักพรตบ้านนอกที่ได้ช่วยอ๋าวเยี่ยนและเจี๋ยเซียวโดยคิดว่าเป็นพี่น้อง ถึงเก็บตัวที่หมู่บ้านห่างไกลแต่เฉินคานมีพลังสูงมาก แถมเปิดใจรับความแตกต่าง เป็นเพื่อนกับลูกครึ่งปีศาจ จิ่งอวี้ พยายามช่วยชาวบ้าน แต่ก็ไม่สามารถรับการเปลี่ยนแปลงขนาดหนัก (แต่ความงกของอ๋าวเยี่ยนก็ทำเอาเฉินคานล้มตึงไปแล้ว) เช่นที่เกิดจากปัญหาในราชสำนักหลายแห่ง สำนักพรตเป็นสิบ มหาภูติอี่ไท่จากพิภพพญามังกรที่มาแฝงตัวดูแลโลก อ๋าวเสวียนที่มาตามน้อง เสี่ยวเหยียนหวางจากยมโลก และยังเรื่องอื่นอีกเป็นชุด ฯลฯ ...


เรื่องนี้ตอนเล่มแรกๆ ก็ดูดีนะคะ สร้างโลกได้น่าสนใจ ฝีมือแปลก็ไม่ต้องพูดถึงเพราะอยู่ขั้นแนวหน้า แต่พอไปสักเล่ม 3 ก็เริ่มออกอาการสะเปะสะปะ โครงเรื่องออกทะเล และตุปัดตุเป๋มากขึ้นเรื่อยๆ จนจบภาคสองก็ไม่สามารถขมวดปมอะไรได้เลย เรื่องวายที่เล่มแรกๆ บอกว่าไม่มี (ยกเว้นจินตนาการเอง) ก็เด่นชัดขึ้นตามเวลา (โดยเฉพาะ เจี้ยวเหิง/อ๋าวหลี และ เฉินคาน/จิ่งอวี้ ที่ตามมาติดๆ) และที่ไม่รู้จะบอกอย่างไรคือพอจบภาคสองก็ไม่มีต่ออีกแล้ว เพราะผู้แต่งถูกพบว่าไปลอกนิยายคนอื่น! จขบ. ก็ไม่แน่ใจว่าจะเสียใจดีที่ไม่รู้เรื่องจนจบหรือเปล่า (ตามนิสัยที่ถ้าเริ่มแล้วต้องอ่านให้จบ) เพราะถึงจะได้ผู้แปลที่ชอบสำนวนขนาดไหน แต่เรื่องมันเป๋แบบถึงมีต่อก็คงต้องคิดหนักมาก -_-"

ที่มา
[1] ฮัวเสี่ยวเยว่ (หลินโหม่ว แปล). พิภพพญามังกร ตอนแรกมาเยือน. สำนักพิมพ์ฟิสิกส์เซ็นเตอร์, 5 เล่มจบ, 191 + 223 + 207 + 202 + 202 หน้า, 2552.
[2] ฮัวเสี่ยวเยว่ (หลินโหม่ว แปล). พิภพพญามังกร ตอนเงามืด. สำนักพิมพ์ฟิสิกส์เซ็นเตอร์, 2 เล่มจบ, 201 + 203 หน้า, 2553.