เรื่อง Kill No More พันธสัญญา ล่า สังหาร
แต่งโดย Yu Wo แปลโดย scimmietta

เลือกอ่านเรื่องนี้ด้วยเหตุผลง่ายๆ เพราะเป็นผลงานของอวี้หว่อผู้แต่ง 'The Legend of Sun Knight พลิกตำนานเทพอัศวิน' ที่ปิ๊งมาก เลยกวาดเรื่องอื่นๆ ตามมาเป็นกระบวน เล่มแปด (และเล่มจบ) เพิ่งออกมาเร็วๆ นี้ ไม่ได้เขียนเล่มต่อเล่มเก็บสะสมไว้ เลยรีวิวจากความจำรวดเดียวเลยค่ะ

--- SPOILER ALERT ---

ลีโอลา – ไคซ์ – จอร์โน – แลนสกี้
เรื่องเริ่มเมื่อ จันทร์สีเงิน หรือ ลีโอลา นักฆ่ามือหนึ่งและลูกศิษย์หัวแก้วหัวแหวนของนายเหนือหัวแห่งหอสังหารมังกร (เพราะเหลือรอดอยู่คนเดียว) ได้รู้จักกับหมอเทวดา แอนเซล ที่แสนดี จนต้องการเลิกฆ่าคนเมื่อแอนเซลโดยฆ่า เพราะสู้นายเหนือหัวไม่ได้จึงหลบหนีข้ามมิติ โดย ยาเซีย ลูกสาวของนายเหนือหัวตามมาฆ่า

มิติใหม่มีเวทมนต์ บรรดาพ่อมดล้วนมีอายุยืนยาวหลายร้อยปีโดยไม่แก่ ในด้านการปกครองมีสามแคว้นหลัก คือ อาณาจักรดราคอนที่ปกครองโดย ราชามังกร และมีกำลังรบเป็นอัศวินมังกรที่น่าเกรงขาม โดยเฉพาะอัศวินแห่งแสงสว่าง แลนเซล็อต และ อัศวินแห่งความมืด บลัดวูล์ฟ โดยทั่วไปถือว่าอาณาจักรดราคอนมีความสำคัญที่สุดเพราะเมื่อกว่าร้อยปีก่อนราชามังกรได้สังหารราชาปีศาจ โคลอส และนำความสงบสุขกลับมาอีกครั้ง แคว้นที่สองคือ อาณาจัครอคาเลน ที่มี จูซ เป็นนายกฯ มีวิทยาลัยอคาเลนเป็นจุดเด่น และ กลุ่มที่สาม คือ สมาพันธ์เทรดเอดที่มีผู้นำสามคนช่วยกันดูแล

ลีโอลาเจอกับ ไคซ์ และถูก มิซเซอรี่ อาชญากรตัวฉกาจข่มขู่ (ถึงลีโอลาจะไม่กลัวเพราะเก่งสุดๆ) จนจับพลัดจับผลูเข้าเรียนในวิทยาลัยอคาเลนในสาขาเวทมนต์ วิทยาลัยนี้มีสามสาขาหลัก คือ อัศวิน หุ่นรบเกราะกล เวทย์มนต์ ซึ่งสาขาเวทย์มนต์ถือเป็นกลุ่มที่บ๊วย แต่การมีอธิการ บาบาลิซ เป็นหัวหน้าสาขาและนักเรียนที่ไม่ธรรมดา ทำให้สามารถซัดกับสาขาอื่นได้อย่างสูสี ลีโอลาได้มีเพื่อนเป็นครั้งแรก เช่น แฮนซัม ลูกชายของจูซที่มีเด็ดด้านเวทย์ป้องกันตัวประจำตระกูล และ คิอาร่า ลูกสาวผู้นำเทรดเอดที่เป็นนักบังคับหุ่นพรสวรรค์แต่เป็นนักเวทย์ที่ร่ายได้มั่วซั่วขั้นอัจฉริยะ

ในสาขาอัศวิน นักเรียนคนดังคือ จอร์โน และ แลนสกี้ พระธิดาของราชามังกร กับเพื่อนสนิท บิสลี อยู่ด้วย ความจริงแลนสกี้ควรได้มังกรขาวศักดิ์สิทธิ์ที่ยังเป็นเบบี้มาเป็นพาหนะ แต่เลี้ยงไม่เชื่องเสียที จนเกิดเรื่องที่ทำให้ลีโลลาได้เป็นนายของมังกรแทน โดยปกติเจ้าชายมังกร เบ๊บลีลง จะแปลงตัวเป็นเด็กและเรียกลีโอลาเป็นป๊ะป๋า (คนนอกนึกว่าเป็นลูกลีโอลาจริงๆ) หลังจากการต่อยตีสักพัก พวกอัศวินก็สนิท (?) กับทางสาขาเวทย์ใช้ได้ ซึ่งก็ดีเพราะต้องร่วมกันต้านศึกนอก


มิรร์ – แลนเซล็อต – คาปูชิโน – ราชาจันทร์สีเงิน
แต่ของจริงคือการแก่งแย่งระหว่างสามดินแดน อาณาจักรดราคอนต้องการมีอำนาจปกครองทั้งหมดทั้งๆ ที่เดิมผู้นำก็สนิทกันมาก เมื่อกว่าร้อยปีก่อน อคาเลนมีแก๊งนักเรียนที่สยบไปทุกทิศ คือ โคลอส บาบาลิซ จูซ และ อิซานน่า สาวคนเดียวในกลุ่มที่ภายหลังแต่งงานกับราชามังกรองค์ปัจจุบัน นาม คอฟฟี่ (หม้ายลูกชายติดสามคน คือ มอคค่า ลาเต้ และ คาปูชิโน) ทั้งคู่มีลูกสาวหนึ่งคนคือแลนสกี้ก่อนที่อิซานน่าจะตาย

ตอนราชาปีศาจโคลอสถูกคอฟฟี่กำจัดก็ไม่แน่ชัดว่ามีนอกมีในอะไร แต่เมื่อพบว่าไคซ์เป็นทายาทรุ่นเหลน (มั๊ง) ของโคลอสก็ทำให้เรื่องนี้ถูกรื้อฟื้นขึ้นมาใหม่ บวกกับเหตุการณ์เมื่อยี่สิบปีก่อนที่ บาร์เรียล แม่ของเบ๊บลีลงและราชินีแห่งเผ่าพันธุ์มังกรขาวศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นมังกรของคอฟฟี่หนีหายไป ทำให้สามี มิรร์ เจ้ามังกรดำ ทะเลาะกับอาณาจักรดราคอนอย่างเปิดเผย

หลังจากเกิดเรื่องยุ่ง (เจ้าชายตายเป็นเบือ รวมถึงเรื่องแข่งขัน รัก รบ แย่งอำนาจ โดนส่งกลับไปมิติเดิมและถูกสะกดจิตที่ใช้ความยาวหลายเล่ม) ก็ได้คำตอบของปัญหาว่าเกิดจากจิตวิญญาณของราชามังกรองค์แรกที่เคียดแค้นจนสิงสู่ราชาองค์ต่อมาเป็นเวลานับหมื่นปี คอฟฟี่ที่โดนสิงก็กลายเป็นทรราชทำให้บาร์เรียลพาเจ้าชาย (คู่แฝดกับแลนสกี้) ที่ได้รับคำทำนายพิเศษหนีไปมิติอื่นจนกลายเป็นจันทร์สีเงินนี่เอง

เมื่อราชามังกรเริ่มออกแรงบุกดินแดนอื่น เหล่าผองเพื่อนเก่าทั้งหลายที่เตรียมตัวรับมือไว้นานแล้วก็ยันแทบไม่อยู่ ดีที่มีลีโอลาเป็นไพ่ตายที่ตัดสินใจชิงบัลลังก์ (รัชทายาทชิงบัลลังก์ราชามังกรถือเป็นธรรมเนียมปกติ) เพื่อไม่ให้ล้มตายกันมากกว่านี้ ลีโอลาจึงท้าพนันจิตวิญญาณของราชามังกรให้มาแข่งขันกันสามรอบ โดยถ้าชนะก็จะได้บัลลังก์ ถ้าแพ้จะกินหัวใจราชามังกร (วิธีการถูกสิง) ถือเป็นการตัดสินขั้นเด็ดขาด ...

ความรู้สึกทั้งชุดคือตุปัดตุเป๋จังค่ะ เรื่องไม่มีแนวทางเลย โดยเฉพาะตอนต้น แต่ดีขึ้นเรื่อยๆ ช่วงหลังชักจะสนุกและฮามากขึ้น บวกกับความรั่วสุดฤทธิ์ทิ้งท้าย เช่น การย่างเนื้อด้วยพลังยุทธ์ เหตุการณ์ตอนที่ราชามังกรบุกฐานลับ ประลองเวทมนต์ หนูเบ๊บลีลงที่แนวทางการต่อสู้คือ เผา สุก กิน เรียบ (รวมถึงมังกรชั้นต่ำด้วย เข้าข่าย cannibalism มั๊ยนี่) เกมส์ชุบเลี้ยงจอมยุทธของโคลอสที่ล้อกำลังภายในซะไม่มีดี การหาเงินค่าใช้จ่ายของเสนาบดีคลังโดยการประมูลหนุ่มโสดสุดฮอต (อายุอาจไม่น้อยแต่รับรองว่ายังหนุ่มปิ๊ง) ไปเดทหนี่งวัน ฯลฯ

แบบว่าจากไร้ทิศทางกลายเป็นหมัดเมา (หรือเพราะ จขบ. ชอบกาแฟ? อ้อ ในที่สุดก็ได้คำตอบเรื่องชื่อกาแฟของแลนสกี้และลีโอลาที่สงสัยมานานในเล่มสุดท้ายนี่เอง สรุปว่าชอบกาแฟลีโอลาที่สุด แต่แพงและหายากหน่อย) รูปหน้าปกดูยากเพราะเป็นพื้นดำเส้นการ์ตูนขาว ชอบหน้าปกของจีนมากกว่าเยอะค่ะ คำพูดสุดท้ายคือให้เรทอ่านเอาแก๊กและความฮาแบบสุดรั่วก็แล้วกันนะคะ

เพิ่มเติมค่ะ ไปเล่นคำถามคุณเป็นใครในเว็บเด็กดีได้เป็นลีโอลา มีรูปประกอบให้ดูด้วยตอนแสดงผล น่ารักดีค่ะ วิวัฒนาการแต่งตัวในฐานะต่างๆ


ที่มา
[1] Yu Wo (scimmietta แปล). Kill No More พันธสัญญา ล่า สังหาร 1. พิมพ์ครั้งที่ 2, สำนักพิมพ์เอ็นเธอร์บุ๊คส์, 248 หน้า, 2553.
[2] Yu Wo (scimmietta แปล). Kill No More พันธสัญญา ล่า สังหาร 2. พิมพ์ครั้งที่ 2, สำนักพิมพ์เอ็นเธอร์บุ๊คส์, 247 หน้า, 2553.
[3] Yu Wo (scimmietta แปล). Kill No More พันธสัญญา ล่า สังหาร 3. พิมพ์ครั้งที่ 2, สำนักพิมพ์เอ็นเธอร์บุ๊คส์, 243 หน้า, 2553.
[4] Yu Wo (scimmietta แปล). Kill No More พันธสัญญา ล่า สังหาร 4. พิมพ์ครั้งที่ 2, สำนักพิมพ์เอ็นเธอร์บุ๊คส์, 252 หน้า, 2553.
[5] Yu Wo (scimmietta แปล). Kill No More พันธสัญญา ล่า สังหาร 5. พิมพ์ครั้งที่ 2, สำนักพิมพ์เอ็นเธอร์บุ๊คส์, 261 หน้า, 2553.
[6] Yu Wo (scimmietta แปล). Kill No More พันธสัญญา ล่า สังหาร 6. พิมพ์ครั้งที่ 2, สำนักพิมพ์เอ็นเธอร์บุ๊คส์, 246 หน้า, 2554.
[7] Yu Wo (scimmietta แปล). Kill No More พันธสัญญา ล่า สังหาร 7. พิมพ์ครั้งที่ 2, สำนักพิมพ์เอ็นเธอร์บุ๊คส์, 266 หน้า, 2554.
[8] Yu Wo (scimmietta แปล). Kill No More พันธสัญญา ล่า สังหาร 8. พิมพ์ครั้งที่ 2, สำนักพิมพ์เอ็นเธอร์บุ๊คส์, 246 หน้า, 2554.