เธอใช้เวลาอยู่ในห้องสมุดนานเหลือเกิน เพื่อจะหัดสกัดทองจากหินร่อนและทำความสะอาดวันแล้ววันเล่า สายตาแช่อยู่ในน้ำขุ่น ๆ ของวรรณกรรม เธอสกัดอะไรออกมาได้บ้างล่ะ ความรู้เม็ดหยาบและขรุขระบางเม็ดจากหนังสือเล่มโน้นเล่มนี้ เรื่องราวนับร้อย ๆ เรื่อง ทั้งเรื่องรัก เรื่องหรรษา เรื่องสิ้นหวัง เรื่องความตาย ความปีติยินดี เรื่องฆาตกรรม การพบกันและการลาจาก ...

ทั้งหมดนั่นเป็นหนังสือที่อยู่ในห้องสมุดของวิลลาอูเครียตอนที่มาเรียนนาได้รับมรดก ทว่านับตั้งแต่เธอเข้าไปใช้เป็นประจำ จำนวนหนังสือก็เพิ่มขึ้นเท่าตัว ในเบื้องแรก ข้ออ้างคือศึกษาภาษาฝรั่งเศส จึงมีพจนานุกรม ตำราไวยากรณ์และหลักภาษา จากนั้นก็เป็นหนังสือนำเที่ยวที่มีภาพวาดของดินแดนห่างไกลสองสามเล่ม และสุดท้าย ด้วยความอาจหาญขึ้นเรื่อย ๆ ก็มีนวนิยายสมัยใหม่ หนังสือประวัติศาสตร์และหนังสือปรัชญา

นับตั้งแต่ลูก ๆ ออกเรือนไป เธอก็มีเวลามากขึ้น หนังสือจึงไม่เคยพอเลย เธอสั่งมาทีละหลายเล่ม ...มาเรียนนาอ่านหนังสือจนดึกดื่นและเหนื่อยล้า แต่ก็อิ่มเอมใจเหลือเกิน เธอตัดใจนอนไม่ได้เสียที และถ้าหากไม่ใช่เพราะความกระหายน้ำที่ทำให้เธอต้องผละจากหนังสือแทบทุกครั้ง เธอก็คงจะอ่านต่อไปจนถึงรุ่งเช้า

ความเงียบปกคลุมมาเรียนนา เป็นความเงียบที่เงียบสงัดและว่างเปล่า ในมือของเธอมีนวนิยายรักเล่มหนึ่ง ผู้ประพันธ์บอกว่า ถ้อยคำนั้น เราต้องใช้สายตาเก็บเหมือนพวงองุ่นที่ห้อยอยู่ แล้วใช้ความคิดที่หมุนไปเหมือนการหมุนของหินโม่แป้งคั้นน้ำออกมาจนแผ่ซ่านไปในเส้นเลือด นี่ใช่ไหม การเก็บเกี่ยววรรณกรรมอันสูงส่ง

ร่วมกระวนกระวายไปกับตัวละครที่โลดแล่นอยู่ระหว่างหน้ากระดาษ ดื่มกินตะกอนความคิดของคนอื่น รู้สึกเคลิบเคลิ้มที่ถูกส่งมาจากความรื่นรมย์ของผู้อื่น ปลุกเร้าประสาทรับรู้ของตนผ่านเรื่องรักที่แสดงซ้ำไปซ้ำมา สิ่งนี้ไม่ใช่ความรักที่เกิดกับเราเหมือนกันหรอกหรือ...

การออกจากหนังสือเล่มหนึ่ง ๆ เปรียบดั่งการออกจากส่วนที่ดีที่สุดของตน ออกจากจิตใจซึ่งเปรียบเสมือนทางเดินใต้เพดานโค้งนุ่มนวลและมีอากาศปลอดโปร่ง ไปสู่ความเงอะงะงุ่มง่ามของร่างกายกระยาจกที่คอยไขว่คว้าหาอะไรอยู่ร่ำไป เรื่องนี้ไม่ว่าจะอย่างไรมันก็คือการยอมจำนนนั่นเอง ทิ้งตัวละครที่เรารู้จักและรัก มาเจอกับตัวเองซึ่งเราไม่รัก....


มาเรียนนา
Dacia Maraini เขียน
นันธวรรณ์ ชาญประเสริฐ แปล







::

แม้การอ่านและเลือกหนังสือมาอ่านเป็นความชอบและรสนิยมส่วนตัว แต่ก็ขออนุญาตแนะนำหนังสือเล่มนี้กับเพื่อน ๆ ค่ะ
ไม่อยากให้พลาดการอ่านนวนิยายแปลเล่มนี้เลย สุดยอดความงามในการบรรยายความรู้สึกนึกคิดของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งหูหนวกและเป้นใบ้ แต่เธอมองเห็นและเธอ 'อ่าน'
น่าทึ่งในการอุปมาอุปไมยของเธอ ทั้งภาษาและท่วงทำนองการเล่านั้นแจ่มชัด งดงามและตรึงใจ

ขอบคุณมากค่ะ
ภูพเยีย
19 ตุลาคม 2560