เห็นหนังสือเล่มนี้ตั้งแต่ออกใหม่ ๆ แล้ว แต่ไม่จับจังหวะหามาอ่าน นึกไม่ออกว่าเขาจะเขียนเรื่องกอล์ฟอย่างไรเนื่องจากข้าพเจ้าไม่เคยรู้กฎ กติกาเกี่ยวกับกอล์ฟ แต่พอรู้เรื่องมารยาทในสนามกอล์ฟ ศิลปะของการเล่นกอล์ฟจากหนังสือ 'ใคร ๆ ก็อยากให้เล่นกอล์ฟ' ของคุณขจรฤทธิ์ รักษา บางเวลากอล์ฟก็เหมือนการใช้ชีวิตที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ อ่านแล้วก็เล่นกอล์ฟไม่เป็นเหมือนเดิม ยังไม่ค่อยเข้าใจเพราะไม่ได้ศึกษาเรื่องการเล่นต่อ แต่ได้อะไรต่อมิอะไรจากหนังสือเล่มนี้มากมายโดยเฉพาะเรื่องการใช้ชีวิต และชีวิตดีแค่ไหนที่มีกัลยาณมิตร สิ่งที่ควรได้ควรมีคือ สุขภาพที่แข็งแรง มีเพื่อนดีสักจำนวนหนึ่ง ไม่ต้องมาก แต่ให้รักเขาเต็มที่เท่าที่เรารักได้ ทำดีกับเพื่อน พูดดีกับคนที่อยู่ใกล้ชิด --- น่าจะเป็นบทสรุปที่ดีที่ฉันได้รับจากหนังสือเล่มนี้ด้วย

จากหนังสือกอล์ฟเล่มนั้นก็มาอ่าน ก๊อปตูเอง ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เล่มนี้เฮฮา มีสาระ คำคมชวนคิดติดมุก อ่านสนุกตลอดเล่ม แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจการเล่นกอล์ฟอยู่ดีเพราะแค่อยากอ่าน เก็บเกี่ยวบรรยากาศจากตัวหนังสือเท่านั้น

วันนี้อ่านกอล์ฟของคุณทศพลอีกครั้ง ยังคงฮาตั้งแต่หน้าแรกไปเรื่อย ๆ เขาเล่าตั้งแต่ออกรอบครั้งแรกที่สนามไพน์เฮิร์ส รอยัล ฮิลล์ สนามกอล์ฟ ทองไท เซาท์เทิร์น ฮิลล์ สนามงู หนู นก เอ๊ะ อย่างหลัง ๆ นี่มีหรือเปล่าจนไปถึงสนามกอล์ฟเมืองนอก จำชื่อไม่ค่อยได้หรอกเพราะไม่ได้ออกรอบด้วย จากเสียง หึ หึ ในลำคอก็ฮาออกมาแบบลืมตัว ไม่รู้จะฮาได้อีกถึงไหน อ่านมาถึงหน้า 22 อ่านถึงตอนแกปวดท้องอึ๊ระหว่างรถติดบนถนนที่เขากำลังจะไปสนามกอล์ฟ อ่านไปลุ้นไป เอาใจช่วยเพราะมันทรมานจริง ๆ นะเออ สำนวนการเล่าสนุกจริง ๆ ดูเป็นธรรมชาติของเขา ไม่รู้เลี้ยงหอยมุกไว้กี่โกดังกันนะ เล่าจนเห็นภาพชั๊ดชัด แต่บางมุมกลิ่นไม่ต้องมาก็ยังเดาได้ โดดงานไปเล่นบ้างหรือเปล่าน้อ (อุ๊ย เจ้านายเขาจะได้ยินมั้ย) เล่าถึงความงามของแคดดี้ระดับนางงาม(ไม่รู้แม่น้องฟืนเคยอ่านหรือเปล่านะ ฮา ๆ แบบนี้) เล่นกอล์ฟเจอบิ๊กจิ๋วฮัมเพลงอารมณ์ดี บางสนามก็ร้อนแดดดุอย่างกับน้ำร้อนเดือด ขึ้นภูเขากันไปตี พวกเขาก็ยังสนุกกัน อ๊ะ ฉันเขียนเกินจริงหรือเปล่า ก็เขาเล่าแบบนั้นนี่ ถึงว่าเล่นกอล์ฟแล้วหุ่นดี หล่อแบบหน้าเกรียมก็ยังดูดี บางวันสนามกอล์ฟปิดพี่แกจะลงแดงเหมือนกันนะถ้าไม่ได้แดจังกึมจอมนางแห่งวังหลวงช่วยไว้ ครั้งหนึ่งเคยสงสัยว่าถ้าหนุ่ม ๆ ไม่ตีกอล์ฟหรือเล่นกีฬาเขาไปทำอะไรกันที่ไหน (สงสัยไปทำไม) แต่บางกอกมีอะไรให้ดูเยอะแยะแล้วแต่ความสนใจของแต่ละคน ฉันไม่คุ้นเมืองหลวงแต่ก็รู้ว่าสาวออฟฟิศเมืองหลวงสวย น่ารัก เยอะมา า า า า ก ก ก อิอิ ก็ว่าไปตามเขานั่นแหละ

แต่ยิ่งอ่านไป ๆ ก็อยากไปเรียนรู้เรื่องกติกากอล์ฟบ้างแล้วเพราะจะทำให้อ่านสนุกขึ้น เขาใช้ศัพท์แสงในกีฬาน่าสนใจมาก อยากรู้ว่ามันคืออะไร ตีแบบนี้ อย่างนี้ มันยังไง จินตนาการไปไม่ถึง นึกถึงตอนที่ตัวเองอยากอ่านโคลง อาทิตย์ถึงจันทร์ ของคุณเนาวัตน์ พงษ์ไพบูลย์(ไม่ใช่เย็นวันเสาร์ เช้าวันอาทิตย์ของคามิน คมนีย์นะ เล่มนี้ไม่มีโคลง มีแต่แรงบันดาลใจให้อยากวิ่ง) ครั้งแรกอ่านไม่ได้ ไม่รู้เรื่องเพราะตอนเรียนไม่สนใจเรื่องกลอน ฉันท์ กาพย์ โคลง ร่าย จำได้แค่ว่า ฉันทลักษณ์นี่ยากทุกอย่าง แต่วันหนึ่งอยากอ่านโคลงเป็นจึงไปถามครูที่สอนเขียนกลอนว่า ทำอย่างไรจึงจะอ่านรู้เรื่อง อยากหัดเขียน พอมีใครจะสอนได้บ้าง ครูที่สอนก็แนะนำว่าให้ไปเรียนกับคุณวฤกหรือหมอหนุ่ยผู้เชี่ยวชาญการเขียนโคลงและเขียนงานได้ไพเราะเพราะพริ้งมาก เราก็กลัวมากแต่ก็เขียนไปแปะที่เว็บไซต์ไว้และขอคำแนะนำจากคุณหมอวฤก ซึ่งอาจจะจำลูกศิษย์คนนี้ไม่ได้แล้วล่ะ ท่านก็เมตตามาก มาอ่าน วิจารณ์และให้กำลังใจให้ฝึกเขียนต่อไป การเขียนทำให้เรียนรู้ขึ้นเรื่อย ๆ จึงอ่านโคลงของคุณเนาวรัตน์ได้ทั้งเล่ม จากนั้นครูก็ส่งนิราศสุพรรณของสุนทรภู่มาให้อ่านอีก ซาบซึ้งไปนานกับสัมผัสอักษรในนั้น ฉันคิดว่า ถ้าอ่านกติกากอล์ฟให้พอรู้เรื่องการเล่นสักหน่อยจะอ่านหนังสือกอล์ฟสนุกขึ้น หรือคนที่เขียนกติกาย่อยง่ายอย่างคุณพิษณุ นิลกลัดก็น่าสนใจ เคยอ่านมาบ้าง ภาษาเข้าใจง่าย ๆ อาจจะเหมาะกับฉัน

ฉันเพลิดเพลินใจและมีความสนุกกับหนังสือกอล์ฟเล่มนี้มาก บอกคนที่บ้านว่า อยากให้เธออ่านก่อนใครเลย วางเล่ม พี่กับน้องของหยูหัวที่ฉันนั่งพล่าม(จนเขาอยากอ่านตามเพราะถูกบังคับ)ก่อนก็ได้ เล่มนั้นเขาพูดขึ้นมาลอย ๆ ว่า หนังสืออะไรมีแต่เรื่องส้วม ๆ อืม..ก็นั่นแหละ เปิดเรื่องส้วมก่อนล่ะ แต่สนุกทั้งเล่ม คนเขียนเป็นเภสัชกรนะ เล่าละเอียดมาก ฉากปฏิวัติวัฒนธรรมในเมืองจีน อ่านไปร้องไห้ไปสลับหัวเราะเหมือนคนบ้า เล่มนี้ก็เล่มโปรดของฉันอีกเล่ม เอ้า..เล่าออกนอกเรื่องจนได้ อยากเล่าถึงหนังสือกอล์ฟคุณทศพลหรือคุณพ่อน้องฟืนคนนี้แต่คงจืดแน่เพราะมุกเขาไม่รู้เอามาจากไหน ฮาทุกบรรทัด คนเส้นลึกอย่างฉันยังฮาได้ตลอด นึกถึงเก็บตังค์ หมารอตไวเลอร์ที่อ้วนท้วนและไม่มีวี่แววจะดุเป็นโรคกินไม่หยุดตัวนี้ แอบนึกถึงเจ้าอองออ หมาชราลูกรักที่บ้านที่วัน ๆ เอาแต่นอน ขาหลังจะยกตัวแทบไม่ไหว เดินจนแทบจะไม่ได้ แต่อย่าให้เห็นขนมที่ฉันเอามาให้ละกัน อองออไม่ยั่น ปากที่มีแต่เหงือก ฟันฟางหายหมดสามารถงับลมได้ฟึ่บ ฟึ่บเพราะโดนฉันแกล้ง(แกล้งหมา บาปมากมั้ยเนี่ย)ก็จะลุกโขยกเขยกมาขวางลำหมาหนุ่มอย่างพี่หมอกได้ ดีไม่ดีคำรามขู่ในคอได้อีกเพราะอยากกินคนเดียว

ที่เขียนโม้มาข้างบนนั่นน่ะแค่อยากชวนเพื่อน ๆ อ่านอะไรสบาย ๆ ในหนังสือเล่มนี้ บันเทิงใจและมีสาระ เล่นกอล์ฟไม่เป็นก็อ่านสนุกได้ นอกจากเป็นหนังสือเพื่อสุขภาพกายแล้ว หัวใจยังได้เติมอารมณ์ขัน มีชีวิตชีวา ยังมีเรื่องเล่าน่ารักถึงลูกชาย ความสามารถเฉพาะของผอบอทอบอที่บ้านตอนไปแข่งรถ เพื่อนก๊วนกวนของเขา เรื่องไปสมัครงาน สนามกอล์ฟ ผับ ท่าเต้นที่ฉันฮาซะจนย้อนวัยนึกถึงเพื่อนสมัยเรียนที่ก๊วนสาวเฒ่าเต้นไม่เป็นสักคน พอถึงเวลาเพลงมัน ๆ คันแข้งคะยึกคะยักอยากออกสเต็ปบ้างก็กลายเป็นท่าเต้นแอโรบิคกลางวงซะงั้น เล่าขวัญกันจนเดี๋ยวนี้

::
::
นักกอล์ฟมือใหม่ ใจเกินร้อย
ทศพล โสภโณวงศ์
ขอบคุณค่ะ
ภูพเยีย